strona w opracowaniu
Prawne aspekty finansowania systemu ochrony zdrowia we Włoszech
dr Paweł Lenio
UNIWERSYTET WROCŁAWSKI
(fragmenty wybrane do analizy)
Organizacja włoskiego systemu ochrony zdrowia
Do zadań państwa, realizowanych głównie przez ministra zdrowia, należy przede wszystkim planowanie systemu ochrony zdrowia, ustalanie długoterminowych celów, także kontrola działalności Narodowej Służby Zdrowia12. Państwo posiada wyłączne kompetencje dotyczące ustalania zakresu oraz poziomów przysługujących świadczeń
w ramach publicznego systemu ochrony zdrowia. Dla przepływu środków publicznych przeznaczanych na realizację zadań publicznych z zakresu ochrony zdrowia istotne znaczenie mają kompetencje organów administracji rządowej dotyczące finansowania systemu zdrowotnego. Odpowiadają one bowiem za finansowanie Narodowej Służby Zdrowia poprzez dystrybucję dostępnych środków pomiędzy regionalne systemy zdrowotne.
Istotne znaczenie dla relacji z zakresu organizacji i finansowania ochrony zdrowia zachodzących pomiędzy organami administracji państwowej a regionami ma Stała Konferencja ds. Stosunków między Państwem, Regionami oraz Prowincjami Autonomicznymi Trydent i Bolzano (Konferencja Państwo – Regiony). Konferencja nie wchodzi w zakres struktury organizacyjnej Narodowej Służby Zdrowia. Została powołana w celu urzeczywistnienia współpracy między państwem a regionami włoskimi. Jest ona organem o charakterze informacyjnym i doradczym w zakresie większości spraw należących do ich kompetencji. Do zadań konferencji należy przede wszystkim rozpatrywanie problemów związanych z polityką państwa wobec regionów oraz ich funkcjonowaniem. Ma zatem zasadniczy wpływ na podział kompetencji z zakresu ochrony zdrowia między państwo a regiony15.
Za realizację zadań z zakresu ochrony zdrowia przekazanych do realizacji regionom odpowiadają przede wszystkim tzw. Departamenty Zdrowia. Do ich kompetencji należy głównie sporządzanie trzyletnich regionalnych planów zdrowotnych, zarządzanie lokalnymi jednostkami służby zdrowia, a także koordynacja opieki zdrowotnej na poziomie regionu. Istotne uprawnienia z zakresu ochrony zdrowia posiadają także Rady Regionalne będące organami stanowiącymi w poszczególnych regionach. Do ich zadań należy przede wszystkim ustalanie zasad i organizacji regionalnych systemów ochrony zdrowia oraz kryteriów finansowania lokalnych jednostek służby zdrowia i przedsiębiorstw szpitalnych16. Lokalne jednostki służby zdrowia odpowiadają natomiast za udzielanie świadczeń zdrowotnych przysługujących w ramach Narodowej Służby Zdrowia17.
Źródła finansowania ochrony zdrowia we Włoszech
Włoski system ochrony zdrowia finansowany jest zasadniczo ze środków publicznych pochodzących z budżetu państwa oraz budżetów poszczególnych regionów. Na poziomie centralnym Narodowa Służba Zdrowia finansowana jest z ogólnych dochodów budżetowych. Organy administracji rządowej zobowiązane są do ustalenia wysokości środków publicznych niezbędnych do zagwarantowania prawidłowego funkcjonowania systemu ochrony zdrowia. Skutkiem tego jest istnienie po stronie państwa obowiązku ustalenia źródeł finansowania Narodowej Służby Zdrowia. Z budżetu państwa są przekazywane środki finansowe na rzecz poszczególnych regionów18. Znaczenie ma także udział świadczeniobiorców w finansowaniu przysługujących im świadczeń opieki zdrowotnej, którzy są zobowiązani do uiszczenia opłaty za niektóre rodzaje udzielanych świadczeń19. Wysokość środków prywatnych przeznaczanych na finansowanie ochrony zdrowia wynosi ok. 17,8%
całości wydatków systemu20.
Na mocy art. 1 dekretu 2000/56 zlikwidowano również Narodowy Fundusz Zdrowia. Jego zastąpienie przekazaniem regionom wpływów ze wskazywanych wyżej podatków doprowadziło do wprowadzenia finansowania Narodowej Służby Zdrowia w oparciu o zdolność podatkową danego regionu. Była ona jednak częściowo korygowana istnieniem funduszu wyrównawczego, który miał stanowić wyraz międzyregionalnej solidarności. Fundusz wyrównawczy przeznaczony był przede wszystkim dla tych regionów, które posiadały mniejszą zdolność do pozyskiwania dochodów podatkowych niż wysokość ich wydatków przeznaczanych na
finansowanie systemu ochrony zdrowia na poziomie regionalnym36.
Sposób obliczania wysokości środków publicznych wydatkowanych na ochronę zdrowia oparty o historyczne koszty zastąpiono zasadami ustalania koniecznych zasobów finansowych na podstawie faktycznie ponoszonych kosztów związanych ze świadczeniami. Kryteriami stanowiącymi podstawę obliczania wysokości niezbędnych wydatków
miały być: liczba ludności, wysokość dochodów z tytułu podatków regionalnych, zapotrzebowanie na świadczenia zdrowotne, a także powierzchnia danego regionu37. Zgodnie z dekretem nr 68 z 2011 r.38, standardowe potrzeby regionów ustalane są na podstawie kosztów rozsądnie wymaganych celem zapewnienia poszczególnych świadczeń zdrowotnych. Zasady ustalania standardowych kosztów oparte są o następujący mechanizm.
Z pięciu najlepiej funkcjonujących regionów w zakresie zdolności do zapewnienia podstawowych poziomów opieki w warunkach zachowania równowagi finansowej wskazanych przez ministra zdrowia wybierane są trzy przez konferencję regionów. Wysokość kosztu standardowego wynikać ma ze średniej kosztów poniesionych w trzech wybranych regionach od osoby.
Wnioski
Włoski system ochrony zdrowia jest modelem budżetowym, w którym nie istnieje publiczne ubezpieczenie zdrowotne, a świadczeniobiorcy nie są zobowiązani do bezpośredniego partycypowania w kosztach funkcjonowania systemu ochrony zdrowia poprzez wnoszenie składek ubezpieczeniowych.
Obecnie obowiązujący katalog źródeł finansowania Narodowej Służby Zdrowia jest skutkiem wieloletnich przeobrażeń w organizacji i finansowaniu systemu ochrony zdrowia we Włoszech. Na przestrzeni lat Narodowa Służba Zdrowia była finansowana z wielu źródeł. Oprócz ogólnych dochodów budżetowych wydatkowanych na realizację zadań z zakresu ochrony zdrowia istniała także obowiązkowa składka na ubezpieczenie zdrowotne. Włoski ustawodawca zrezygnował jednak z ubezpieczeniowej metody finansowania systemu zdrowotnego na
rzecz modelu opartego o środki budżetowe. Modyfikacja katalogu źródeł finansowania ochrony zdrowia poprzez wyeliminowanie z niego składki ubezpieczeniowej nie zlikwidowała jednak problemów prawnofinansowych włoskiego sektora zdrowotnego. Świadczy o tym przede wszystkim podejmowanie dalszych prób jego reformowania.
Odpowiedzialność za konstrukcję oraz wydajność dochodową źródeł finansowania Narodowej Służby Zdrowia we Włoszech ponoszą organy administracji państwowej. Źródła te zostały jednak przekazane do dyspozycji regionom włoskim. W większości przypadków regiony nie mają uprawnień do ingerencji w konstrukcję prawną źródeł finansowania ochrony zdrowia. Zostały im jedynie przekazane wpływy z poszczególnych danin publicznych. Regiony włoskie nie zostały wyposażone we władztwo daninowe w tym zakresie. Mogą one natomiast swobodnie dysponować wpływami z otrzymanych źródeł w celu realizacji nałożonych zadań publicznych z zakresu ochrony zdrowia. Sposób wydatkowania środków publicznych zależy w dużej części od ustalonych w poszczególnych
regionach modeli zarządzania systemem zdrowotnym. Na skutek przyznania regionom włoskim autonomii w przedmiocie finansowania Narodowej Służby Zdrowia powstał system ochrony zdrowia, którego podstawą funkcjonowania są modele regionalne51.
Włoski system ochrony zdrowia oparty jest przede wszystkim o działalność jednostek samorząd terytorialnego. Spoczywa na nich odpowiedzialność za organizację i finansowanie systemu zdrowotnego. Włoskie jednostki samorządu terytorialnego są jednak pozbawione wpływu na zasady funkcjonowania systemu oraz kształt źródeł
finansowania ochrony zdrowia. Nie mają zatem istotnych możliwości pozyskiwania dodatkowych środków w celu materialnego zabezpieczenia potrzeb systemu ochrony zdrowia. Muszą natomiast ponosić koszty jego funkcjonowania.
dr Paweł Lenio
UNIWERSYTET WROCŁAWSKI
(fragmenty wybrane do analizy)
Organizacja włoskiego systemu ochrony zdrowia
Do zadań państwa, realizowanych głównie przez ministra zdrowia, należy przede wszystkim planowanie systemu ochrony zdrowia, ustalanie długoterminowych celów, także kontrola działalności Narodowej Służby Zdrowia12. Państwo posiada wyłączne kompetencje dotyczące ustalania zakresu oraz poziomów przysługujących świadczeń
w ramach publicznego systemu ochrony zdrowia. Dla przepływu środków publicznych przeznaczanych na realizację zadań publicznych z zakresu ochrony zdrowia istotne znaczenie mają kompetencje organów administracji rządowej dotyczące finansowania systemu zdrowotnego. Odpowiadają one bowiem za finansowanie Narodowej Służby Zdrowia poprzez dystrybucję dostępnych środków pomiędzy regionalne systemy zdrowotne.
Istotne znaczenie dla relacji z zakresu organizacji i finansowania ochrony zdrowia zachodzących pomiędzy organami administracji państwowej a regionami ma Stała Konferencja ds. Stosunków między Państwem, Regionami oraz Prowincjami Autonomicznymi Trydent i Bolzano (Konferencja Państwo – Regiony). Konferencja nie wchodzi w zakres struktury organizacyjnej Narodowej Służby Zdrowia. Została powołana w celu urzeczywistnienia współpracy między państwem a regionami włoskimi. Jest ona organem o charakterze informacyjnym i doradczym w zakresie większości spraw należących do ich kompetencji. Do zadań konferencji należy przede wszystkim rozpatrywanie problemów związanych z polityką państwa wobec regionów oraz ich funkcjonowaniem. Ma zatem zasadniczy wpływ na podział kompetencji z zakresu ochrony zdrowia między państwo a regiony15.
Za realizację zadań z zakresu ochrony zdrowia przekazanych do realizacji regionom odpowiadają przede wszystkim tzw. Departamenty Zdrowia. Do ich kompetencji należy głównie sporządzanie trzyletnich regionalnych planów zdrowotnych, zarządzanie lokalnymi jednostkami służby zdrowia, a także koordynacja opieki zdrowotnej na poziomie regionu. Istotne uprawnienia z zakresu ochrony zdrowia posiadają także Rady Regionalne będące organami stanowiącymi w poszczególnych regionach. Do ich zadań należy przede wszystkim ustalanie zasad i organizacji regionalnych systemów ochrony zdrowia oraz kryteriów finansowania lokalnych jednostek służby zdrowia i przedsiębiorstw szpitalnych16. Lokalne jednostki służby zdrowia odpowiadają natomiast za udzielanie świadczeń zdrowotnych przysługujących w ramach Narodowej Służby Zdrowia17.
Źródła finansowania ochrony zdrowia we Włoszech
Włoski system ochrony zdrowia finansowany jest zasadniczo ze środków publicznych pochodzących z budżetu państwa oraz budżetów poszczególnych regionów. Na poziomie centralnym Narodowa Służba Zdrowia finansowana jest z ogólnych dochodów budżetowych. Organy administracji rządowej zobowiązane są do ustalenia wysokości środków publicznych niezbędnych do zagwarantowania prawidłowego funkcjonowania systemu ochrony zdrowia. Skutkiem tego jest istnienie po stronie państwa obowiązku ustalenia źródeł finansowania Narodowej Służby Zdrowia. Z budżetu państwa są przekazywane środki finansowe na rzecz poszczególnych regionów18. Znaczenie ma także udział świadczeniobiorców w finansowaniu przysługujących im świadczeń opieki zdrowotnej, którzy są zobowiązani do uiszczenia opłaty za niektóre rodzaje udzielanych świadczeń19. Wysokość środków prywatnych przeznaczanych na finansowanie ochrony zdrowia wynosi ok. 17,8%
całości wydatków systemu20.
Na mocy art. 1 dekretu 2000/56 zlikwidowano również Narodowy Fundusz Zdrowia. Jego zastąpienie przekazaniem regionom wpływów ze wskazywanych wyżej podatków doprowadziło do wprowadzenia finansowania Narodowej Służby Zdrowia w oparciu o zdolność podatkową danego regionu. Była ona jednak częściowo korygowana istnieniem funduszu wyrównawczego, który miał stanowić wyraz międzyregionalnej solidarności. Fundusz wyrównawczy przeznaczony był przede wszystkim dla tych regionów, które posiadały mniejszą zdolność do pozyskiwania dochodów podatkowych niż wysokość ich wydatków przeznaczanych na
finansowanie systemu ochrony zdrowia na poziomie regionalnym36.
Sposób obliczania wysokości środków publicznych wydatkowanych na ochronę zdrowia oparty o historyczne koszty zastąpiono zasadami ustalania koniecznych zasobów finansowych na podstawie faktycznie ponoszonych kosztów związanych ze świadczeniami. Kryteriami stanowiącymi podstawę obliczania wysokości niezbędnych wydatków
miały być: liczba ludności, wysokość dochodów z tytułu podatków regionalnych, zapotrzebowanie na świadczenia zdrowotne, a także powierzchnia danego regionu37. Zgodnie z dekretem nr 68 z 2011 r.38, standardowe potrzeby regionów ustalane są na podstawie kosztów rozsądnie wymaganych celem zapewnienia poszczególnych świadczeń zdrowotnych. Zasady ustalania standardowych kosztów oparte są o następujący mechanizm.
Z pięciu najlepiej funkcjonujących regionów w zakresie zdolności do zapewnienia podstawowych poziomów opieki w warunkach zachowania równowagi finansowej wskazanych przez ministra zdrowia wybierane są trzy przez konferencję regionów. Wysokość kosztu standardowego wynikać ma ze średniej kosztów poniesionych w trzech wybranych regionach od osoby.
Wnioski
Włoski system ochrony zdrowia jest modelem budżetowym, w którym nie istnieje publiczne ubezpieczenie zdrowotne, a świadczeniobiorcy nie są zobowiązani do bezpośredniego partycypowania w kosztach funkcjonowania systemu ochrony zdrowia poprzez wnoszenie składek ubezpieczeniowych.
Obecnie obowiązujący katalog źródeł finansowania Narodowej Służby Zdrowia jest skutkiem wieloletnich przeobrażeń w organizacji i finansowaniu systemu ochrony zdrowia we Włoszech. Na przestrzeni lat Narodowa Służba Zdrowia była finansowana z wielu źródeł. Oprócz ogólnych dochodów budżetowych wydatkowanych na realizację zadań z zakresu ochrony zdrowia istniała także obowiązkowa składka na ubezpieczenie zdrowotne. Włoski ustawodawca zrezygnował jednak z ubezpieczeniowej metody finansowania systemu zdrowotnego na
rzecz modelu opartego o środki budżetowe. Modyfikacja katalogu źródeł finansowania ochrony zdrowia poprzez wyeliminowanie z niego składki ubezpieczeniowej nie zlikwidowała jednak problemów prawnofinansowych włoskiego sektora zdrowotnego. Świadczy o tym przede wszystkim podejmowanie dalszych prób jego reformowania.
Odpowiedzialność za konstrukcję oraz wydajność dochodową źródeł finansowania Narodowej Służby Zdrowia we Włoszech ponoszą organy administracji państwowej. Źródła te zostały jednak przekazane do dyspozycji regionom włoskim. W większości przypadków regiony nie mają uprawnień do ingerencji w konstrukcję prawną źródeł finansowania ochrony zdrowia. Zostały im jedynie przekazane wpływy z poszczególnych danin publicznych. Regiony włoskie nie zostały wyposażone we władztwo daninowe w tym zakresie. Mogą one natomiast swobodnie dysponować wpływami z otrzymanych źródeł w celu realizacji nałożonych zadań publicznych z zakresu ochrony zdrowia. Sposób wydatkowania środków publicznych zależy w dużej części od ustalonych w poszczególnych
regionach modeli zarządzania systemem zdrowotnym. Na skutek przyznania regionom włoskim autonomii w przedmiocie finansowania Narodowej Służby Zdrowia powstał system ochrony zdrowia, którego podstawą funkcjonowania są modele regionalne51.
Włoski system ochrony zdrowia oparty jest przede wszystkim o działalność jednostek samorząd terytorialnego. Spoczywa na nich odpowiedzialność za organizację i finansowanie systemu zdrowotnego. Włoskie jednostki samorządu terytorialnego są jednak pozbawione wpływu na zasady funkcjonowania systemu oraz kształt źródeł
finansowania ochrony zdrowia. Nie mają zatem istotnych możliwości pozyskiwania dodatkowych środków w celu materialnego zabezpieczenia potrzeb systemu ochrony zdrowia. Muszą natomiast ponosić koszty jego funkcjonowania.
Sieć usług zdrowia psychicznego we Włoszech (tłumaczenie Google)
La rete dei servizi per la salute mentalehttps://www.salute.gov.it/portale/saluteMentale/dettaglioContenutiSaluteMentale.jsp?lingua=italiano&id=168&area=salute%20mentale&menu=vuoto
W naszym kraju sieć usług w zakresie zdrowia psychicznego ma następującą strukturę:
Departament Zdrowia Psychicznego
Departament Zdrowia Psychicznego (DSM) to zespół struktur i służb, których zadaniem jest przejmowanie zapotrzebowania związanego z leczeniem, pomocą i ochroną zdrowia psychicznego na terytorium określonym przez lokalne władze ds. zdrowia (ASL).
DSM jest wyposażony w następujące udogodnienia:
Centrum Zdrowia Psychicznego (CSM) jest pierwszym ośrodkiem referencyjnym dla obywateli z chorobami psychicznymi. Koordynuje wszystkie interwencje profilaktyki, leczenia i rehabilitacji obywateli z patologiami psychiatrycznymi na terytorium.
Na czele Ośrodka stoi wielozawodowy zespół złożony co najmniej z psychiatry, psychologa, pracownika socjalnego i pielęgniarki zawodowej.
CSM zapewnia następujące interwencje:
Centrum dzienne (ŚDS)
Ośrodek Dzienny (CD) jest obiektem półmieszkalnym o funkcjach terapeutyczno-rehabilitacyjnych, zlokalizowanym na terenie.
Oczekuje się, że będzie otwarte co najmniej 8 godzin dziennie, 6 dni w tygodniu.
Posiada własny zespół, ewentualnie uzupełniony o operatorów ze spółdzielni socjalnych i organizacji wolontariackich. Posiada odpowiednio wyposażone pomieszczenia.
W ramach zindywidualizowanych projektów terapeutyczno-rehabilitacyjnych umożliwia realizację ścieżek terapeutycznych oraz eksperymentowanie i nabywanie umiejętności w zakresie samoobsługi, czynności życia codziennego oraz w indywidualnych i grupowych relacjach międzyludzkich, także na potrzeby pośrednictwa pracy.
CD może być zarządzane przez DSM lub przez prywatny sektor społeczny i przedsiębiorczy. Zgodnie z krajowymi standardami akredytacji, stosunki z DSM regulują specjalne umowy, które gwarantują ciągłość objęcia kontroli.
Usługi mieszkaniowe i półmieszkaniowe
Usługi mieszkaniowe i półmieszkaniowe zaspokajają potrzeby osób starszych, które nie są samowystarczalne, ale także rodzin i ogólnie całej społeczności, ilekroć istnieje potrzeba przyjęcia w wyspecjalizowanej strukturze chronionej. Usługi mieszkaniowe zapewniają przyjmowanie w dzień iw nocy, przez określony czas (gościnność tymczasowa) lub na czas nieokreślony (gościnność stała). Z drugiej strony usługa półmieszkaniowa przewiduje przyjmowanie w obiektach tylko w ciągu dnia (gościnność dzienna).
Usługi mieszkaniowe
Tymczasowa gościnność W przypadkach traumatycznych wydarzeń, które wymagają tymczasowej rehabilitacji w chronionym kontekście lub gdy rodzina potrzebuje okresu ulgi (moduły „oddechowe”).
Stała gościnność Kiedy opieka stacjonarna jest jedyną możliwą alternatywą dla pomocy domowej.
Sekcja dla osób w stanie wegetatywnym W ciężkich, trwałych stanach klinicznych wymagających zapobiegania powikłaniom i stabilizacji ogólnego stanu klinicznego.
Usługa półmieszkaniowa
Gościnność w ciągu dnia Gdy odpowiednia opieka dzienna w domu nie jest możliwa i wskazane jest stymulowanie socjalizacji lub podczas oczekiwania na przyjęcie do domu opieki, dostępna jest usługa półstacjonarnego centrum dziennego.
Opieka półstacjonarna
Jest to działalność dobroczynna prowadzona w „Ośrodku Dziennym”, strukturze proponowanej zarówno jako interwencja alternatywna dla hospitalizacji, jak i jako wsparcie dla rodzin, które na co dzień stykają się z daną osobą.
Ma na celu promowanie odzyskiwania lub utrzymania szczątkowych zdolności psychofizycznych, aby osoba z demencją mogła jak najdłużej pozostać w domu, oferując wsparcie rodzinie.
Ośrodki dzienne przyjmują osoby starsze, które nie są samowystarczalne, w szczególności osoby starsze z demencją lub chorobą Alzheimera i działają w ciągu dnia, gwarantując interwencje o charakterze socjalno-opiekuńczym, zdrowotnym, rozrywkowym i socjalizacyjnym.
Konstrukcje mieszkalne (DPS)
Placówka stacjonarna (SR) jest definiowana jako placówka pozaszpitalna, w której realizowana jest część programu leczniczo-rehabilitacyjnego i resocjalizacyjnego obywateli z dolegliwościami psychicznymi przesłanych przez CSM ze spersonalizowanym i okresowo weryfikowanym programem. Struktury te mają na celu oferowanie sieci relacji i możliwości emancypacyjnych w ramach określonych działań resocjalizacyjnych.
Dlatego SR nie powinien być rozumiany jako rozwiązanie mieszkaniowe.
Placówki stacjonarne są zróżnicowane pod względem intensywności opieki zdrowotnej (całodobowe, 12-godzinne, przedziały czasowe) i liczą nie więcej niż 20 miejsc. Umiejscowione są w zurbanizowanych i łatwo dostępnych lokalizacjach, aby zapobiegać jakiejkolwiek formie izolacji przebywających tam osób i sprzyjać wymianie społecznej.
SR mogą być tworzone i zarządzane przez DSM lub przez prywatny sektor społeczny i przedsiębiorczy. W tym przypadku relacje z DSM regulują szczegółowe umowy, w których określone są pułapy aktywności oraz procedury kontroli przyjęć i rezygnacji.
Psychiatryczna Służba Diagnostyki i Leczenia (SPDC) jest placówką szpitalną, w ramach której w warunkach hospitalizacji realizowane są dobrowolne i przymusowe leczenie psychiatryczne, a także prowadzi działalność doradczą dla innych służb szpitalnych.
Znajduje się w strukturach szpitalnych (szpitale, obiekty szpitalne zakładów opieki zdrowotnej, polikliniki uniwersyteckie).
Jest integralną częścią Oddziału Zdrowia Psychicznego, nawet gdy szpital, w którym się znajduje, nie jest administrowany przez ten sam Urząd ds. Zdrowia. W takim przypadku stosunki między dwoma władzami ds. zdrowia są regulowane przez obowiązkowe umowy, zgodnie ze wskazaniami Regionu.
Ogólna liczba łóżek to jedno na 10 000 mieszkańców. Każdy SPDC zawiera nie więcej niż 16 łóżek i jest wyposażony w odpowiednie pomieszczenia do wspólnych zajęć.
Psychiatryczny Szpital Dzienny
Psychiatryczny Szpital Dzienny (DH) stanowi półstacjonarną strefę pomocy dla usług rehabilitacji diagnostycznej i terapeutycznej w krótkim i średnim okresie. Może być zlokalizowana na terenie szpitala, funkcjonalnie i zarządczo powiązana z Zakładem Diagnostyki i Leczenia Psychiatrycznego. Może być również umieszczony w obiektach pozaszpitalnych, połączonych z CSM, wyposażonych w odpowiednie pomieszczenia, sprzęt i niezbędny personel.
Oczekuje się, że będzie otwarte co najmniej 8 godzin dziennie, 6 dni w tygodniu.
Posiada funkcję:
Regiony i Prowincje Autonomiczne, w kontekście regionalnego planowania opieki zdrowotnej, określają lokalizację i liczbę łóżek w DH, mając na uwadze, że łóżko w DH jest równoważne z łóżkiem w SPDC.
Psychiatryczny szpital dzienny stanowi półstacjonarną strefę pomocy dla usług rehabilitacji diagnostycznej i terapeutycznej w krótkim i średnim okresie. Może być zlokalizowana na terenie szpitala, funkcjonalnie i zarządczo powiązana z Zakładem Diagnostyki i Leczenia Psychiatrycznego. Może być również umieszczony w obiektach pozaszpitalnych, połączonych z CSM, wyposażonych w odpowiednie pomieszczenia, sprzęt i niezbędny personel. Jest otwarta co najmniej osiem godzin dziennie, 6 dni w tygodniu. Posiada funkcję:
Historycznie rzecz biorąc, pierwsze doświadczenia z DH miały miejsce na początku lat 30. XX wieku w byłym Związku Radzieckim iw USA w dziedzinie psychiatrii oraz w 1958 r. w Anglii w dziedzinie geriatrii. Opieka dzienna jako metoda hospitalizacji została po raz pierwszy zidentyfikowana w naszym kraju w 1985 roku ustawą nr 595, która przewiduje przeznaczenie dodatkowych łóżek na działalność hospitalizacji dziennej. Temat ten zostaje następnie podjęty przez ustawę 135/90 dotyczącą szczególnego problemu AIDS, która określa stosunek liczby miejsc opieki dziennej do każdych 5 zwykłych łóżek. Wreszcie ustawa 412/91 wprowadza obowiązek uruchomienia szpitalnych struktur opieki dziennej, a dekretem prezydenckim z dnia 10.20.92 ustanowiono kryteria mające na celu uregulowanie tego rodzaju interwencji w jednolity sposób. Opieka dzienna polega na hospitalizacji lub zaprogramowanych cyklach hospitalizacji, z których każdy trwa krócej niż jeden dzień, ze świadczeniem usług wielozawodowych i wielospecjalistycznych. Ta forma pomocy jest dostępna na żądanie szpitala specjalistycznego, ambulatorium lub lekarza pierwszego kontaktu. Dla Światowej Organizacji Zdrowia patologia psychiatryczna jest jedną z pierwszych przyczyn niepełnosprawności, stanowiącą 11,6% ogółu, a zatem obciążona wysokimi kosztami społecznymi. Również w świetle niższych kosztów dla służby zdrowia w różnych pracach publikowanych w literaturze oceniano skuteczność Oddziału Dziennego jako alternatywy dla zwykłej hospitalizacji: dh gwarantowałby korzyści również pod względem elastyczności i dobrej akceptacji zarówno ze strony pacjenta i jego rodziny. Niedawny przegląd z 2001 r.** wyróżnia trzy różne modele szpitali dziennych:
- oddział intensywnej opieki dziennej, uważany za ważną alternatywę dla DO w sytuacjach, gdy zapotrzebowanie na łóżka jest większe niż ich dostępność. Przegląd 9 randomizowanych badań faktycznie wykazał, że ten model szpitala dziennego jest odpowiedni dla 30% pacjentów, oferując korzyści w postaci szybszej poprawy klinicznej i redukcji kosztów.
- przejściowy szpital dzienny, rozumiany jako moment przejścia z DO do domu, również w celu skrócenia czasów DO
- dzienna opieka i programy leczenia dziennego, mające na celu rehabilitację i utrzymanie relacji terapeutycznej z pacjentem, zwłaszcza w przypadku pacjentów, u których program ambulatoryjny jest nieskuteczny.
Ośrodki opieki dziennej są wykorzystywane głównie do rehabilitacji pacjentów przewlekle chorych, podczas gdy programy leczenia dziennego, przetestowane w Stanach Zjednoczonych, wydają się mieć określone przeznaczenie dla grup pacjentów, których leczenie jest mniej pilne niż pacjentów wymagających leczenia w ciągu dnia
Szpital .
Podobnie jak w przypadku każdego oddziału szpitalnego, istnieją minimalne wymagania organizacyjne, które w tym przypadku są wspólne dla oddziału dziennego i chirurgii jednego dnia. Każda struktura świadcząca usługi musi spełniać następujące wymagania organizacyjne:
a) przestrzenie przylegające do zwykłych środowisk szpitalnych poszczególnych jednostek operacyjnych, ale z ich odrębne i autonomiczne lokalowo i ciągowo;
b) wydzielone przestrzenie w ramach zasobów przypisanych do każdego Oddziału.
c) powierzchnie wspólne, scentralizowane, do wykorzystania według zmian wyd z góry ustalonych godzinach, przez różne jednostki operacyjne.
Model ten, który można prefigurować przede wszystkim w małych i średnich placówkach służby zdrowia, pozwala na maksymalne wykorzystanie dostępnej przestrzeni. W rzeczywistości mogą one być używane, gdzie konieczne, a przede wszystkim w obecności specjalnego sprzętu, także w przypadku działań ambulatoryjnych i niezależnych.
Minimalne wyposażenie pomieszczeń dla DH to:
La rete dei servizi per la salute mentalehttps://www.salute.gov.it/portale/saluteMentale/dettaglioContenutiSaluteMentale.jsp?lingua=italiano&id=168&area=salute%20mentale&menu=vuoto
W naszym kraju sieć usług w zakresie zdrowia psychicznego ma następującą strukturę:
Departament Zdrowia Psychicznego
Departament Zdrowia Psychicznego (DSM) to zespół struktur i służb, których zadaniem jest przejmowanie zapotrzebowania związanego z leczeniem, pomocą i ochroną zdrowia psychicznego na terytorium określonym przez lokalne władze ds. zdrowia (ASL).
DSM jest wyposażony w następujące udogodnienia:
- usługi opieki dziennej: Centra Zdrowia Psychicznego (CSM)
- usługi półmieszkaniowe: centra dzienne (CD)
- usługi mieszkaniowe: obiekty mieszkalne (SR) z podziałem na rezydencje terapeutyczno-rehabilitacyjne i socjalno-rehabilitacyjne
- usługi szpitalne: usługi diagnostyki i leczenia psychiatrycznego (SPDC) oraz szpitale dzienne (DH).
- Skonsultuj się: Rejestr oddziałów zdrowia psychicznego (DSM)
Centrum Zdrowia Psychicznego (CSM) jest pierwszym ośrodkiem referencyjnym dla obywateli z chorobami psychicznymi. Koordynuje wszystkie interwencje profilaktyki, leczenia i rehabilitacji obywateli z patologiami psychiatrycznymi na terytorium.
Na czele Ośrodka stoi wielozawodowy zespół złożony co najmniej z psychiatry, psychologa, pracownika socjalnego i pielęgniarki zawodowej.
CSM zapewnia następujące interwencje:
- leczenie psychiatryczne i psychoterapie, interwencje społeczne, umieszczanie pacjentów w dziennych ośrodkach, dziennych szpitalach, obiektach mieszkalnych, hospitalizacjach
- działania diagnostyczne z wizytami psychiatrycznymi, wywiadami psychologicznymi dla ustalenia właściwych programów terapeutyczno-rehabilitacyjnych i resocjalizacyjnych z punktu widzenia podejścia zintegrowanego, z interwencjami ambulatoryjnymi, domowymi, sieciowymi i stacjonarnymi w strategii ciągłości terapeutycznej
- działania związane z kontaktami z lekarzami pierwszego kontaktu, udzielanie porad psychiatrycznych oraz prowadzenie we współpracy projektów terapeutycznych i działań szkoleniowych. W niektórych CSM uruchomiona jest również linia telefoniczna przeznaczona dla lekarzy rodzinnych w celu uzyskania porad w godzinach otwarcia
- doradztwo specjalistyczne dla usług „z pogranicza” (alkoholizm, narkomania itp.), a także dla placówek opiekuńczo-wychowawczych dla osób starszych i niepełnosprawnych
- filtrowanie przyjęć i monitorowanie hospitalizacji w akredytowanych prywatnych domach opieki neuropsychiatrycznej w celu zapewnienia ciągłości terapii
- ewaluacja w celu ciągłego doskonalenia jakości przyjętych praktyk i procedur
- umowy programowe oraz umowy z Gminami dotyczące m.in. pośrednictwa pracy osób korzystających z usług psychiatrycznych, alternatywnej rodzinnej pieczy zastępczej i opieki domowej
- współpraca ze stowarzyszeniami wolontariackimi, szkołami, spółdzielniami socjalnymi i wszystkimi agencjami sieci terytorialnej.
Centrum dzienne (ŚDS)
Ośrodek Dzienny (CD) jest obiektem półmieszkalnym o funkcjach terapeutyczno-rehabilitacyjnych, zlokalizowanym na terenie.
Oczekuje się, że będzie otwarte co najmniej 8 godzin dziennie, 6 dni w tygodniu.
Posiada własny zespół, ewentualnie uzupełniony o operatorów ze spółdzielni socjalnych i organizacji wolontariackich. Posiada odpowiednio wyposażone pomieszczenia.
W ramach zindywidualizowanych projektów terapeutyczno-rehabilitacyjnych umożliwia realizację ścieżek terapeutycznych oraz eksperymentowanie i nabywanie umiejętności w zakresie samoobsługi, czynności życia codziennego oraz w indywidualnych i grupowych relacjach międzyludzkich, także na potrzeby pośrednictwa pracy.
CD może być zarządzane przez DSM lub przez prywatny sektor społeczny i przedsiębiorczy. Zgodnie z krajowymi standardami akredytacji, stosunki z DSM regulują specjalne umowy, które gwarantują ciągłość objęcia kontroli.
Usługi mieszkaniowe i półmieszkaniowe
Usługi mieszkaniowe i półmieszkaniowe zaspokajają potrzeby osób starszych, które nie są samowystarczalne, ale także rodzin i ogólnie całej społeczności, ilekroć istnieje potrzeba przyjęcia w wyspecjalizowanej strukturze chronionej. Usługi mieszkaniowe zapewniają przyjmowanie w dzień iw nocy, przez określony czas (gościnność tymczasowa) lub na czas nieokreślony (gościnność stała). Z drugiej strony usługa półmieszkaniowa przewiduje przyjmowanie w obiektach tylko w ciągu dnia (gościnność dzienna).
Usługi mieszkaniowe
Tymczasowa gościnność W przypadkach traumatycznych wydarzeń, które wymagają tymczasowej rehabilitacji w chronionym kontekście lub gdy rodzina potrzebuje okresu ulgi (moduły „oddechowe”).
Stała gościnność Kiedy opieka stacjonarna jest jedyną możliwą alternatywą dla pomocy domowej.
Sekcja dla osób w stanie wegetatywnym W ciężkich, trwałych stanach klinicznych wymagających zapobiegania powikłaniom i stabilizacji ogólnego stanu klinicznego.
Usługa półmieszkaniowa
Gościnność w ciągu dnia Gdy odpowiednia opieka dzienna w domu nie jest możliwa i wskazane jest stymulowanie socjalizacji lub podczas oczekiwania na przyjęcie do domu opieki, dostępna jest usługa półstacjonarnego centrum dziennego.
Opieka półstacjonarna
Jest to działalność dobroczynna prowadzona w „Ośrodku Dziennym”, strukturze proponowanej zarówno jako interwencja alternatywna dla hospitalizacji, jak i jako wsparcie dla rodzin, które na co dzień stykają się z daną osobą.
Ma na celu promowanie odzyskiwania lub utrzymania szczątkowych zdolności psychofizycznych, aby osoba z demencją mogła jak najdłużej pozostać w domu, oferując wsparcie rodzinie.
Ośrodki dzienne przyjmują osoby starsze, które nie są samowystarczalne, w szczególności osoby starsze z demencją lub chorobą Alzheimera i działają w ciągu dnia, gwarantując interwencje o charakterze socjalno-opiekuńczym, zdrowotnym, rozrywkowym i socjalizacyjnym.
Konstrukcje mieszkalne (DPS)
Placówka stacjonarna (SR) jest definiowana jako placówka pozaszpitalna, w której realizowana jest część programu leczniczo-rehabilitacyjnego i resocjalizacyjnego obywateli z dolegliwościami psychicznymi przesłanych przez CSM ze spersonalizowanym i okresowo weryfikowanym programem. Struktury te mają na celu oferowanie sieci relacji i możliwości emancypacyjnych w ramach określonych działań resocjalizacyjnych.
Dlatego SR nie powinien być rozumiany jako rozwiązanie mieszkaniowe.
Placówki stacjonarne są zróżnicowane pod względem intensywności opieki zdrowotnej (całodobowe, 12-godzinne, przedziały czasowe) i liczą nie więcej niż 20 miejsc. Umiejscowione są w zurbanizowanych i łatwo dostępnych lokalizacjach, aby zapobiegać jakiejkolwiek formie izolacji przebywających tam osób i sprzyjać wymianie społecznej.
SR mogą być tworzone i zarządzane przez DSM lub przez prywatny sektor społeczny i przedsiębiorczy. W tym przypadku relacje z DSM regulują szczegółowe umowy, w których określone są pułapy aktywności oraz procedury kontroli przyjęć i rezygnacji.
- Aby uzyskać więcej informacji, przeczytaj dokument Psychiatryczne struktury mieszkalne
Psychiatryczna Służba Diagnostyki i Leczenia (SPDC) jest placówką szpitalną, w ramach której w warunkach hospitalizacji realizowane są dobrowolne i przymusowe leczenie psychiatryczne, a także prowadzi działalność doradczą dla innych służb szpitalnych.
Znajduje się w strukturach szpitalnych (szpitale, obiekty szpitalne zakładów opieki zdrowotnej, polikliniki uniwersyteckie).
Jest integralną częścią Oddziału Zdrowia Psychicznego, nawet gdy szpital, w którym się znajduje, nie jest administrowany przez ten sam Urząd ds. Zdrowia. W takim przypadku stosunki między dwoma władzami ds. zdrowia są regulowane przez obowiązkowe umowy, zgodnie ze wskazaniami Regionu.
Ogólna liczba łóżek to jedno na 10 000 mieszkańców. Każdy SPDC zawiera nie więcej niż 16 łóżek i jest wyposażony w odpowiednie pomieszczenia do wspólnych zajęć.
Psychiatryczny Szpital Dzienny
Psychiatryczny Szpital Dzienny (DH) stanowi półstacjonarną strefę pomocy dla usług rehabilitacji diagnostycznej i terapeutycznej w krótkim i średnim okresie. Może być zlokalizowana na terenie szpitala, funkcjonalnie i zarządczo powiązana z Zakładem Diagnostyki i Leczenia Psychiatrycznego. Może być również umieszczony w obiektach pozaszpitalnych, połączonych z CSM, wyposażonych w odpowiednie pomieszczenia, sprzęt i niezbędny personel.
Oczekuje się, że będzie otwarte co najmniej 8 godzin dziennie, 6 dni w tygodniu.
Posiada funkcję:
- pozwalają na różnorodne i złożone testy diagnostyczne
- przeprowadzić leczenie farmakologiczne
- ograniczyć korzystanie z faktycznej hospitalizacji lub ograniczyć czas jej trwania.
Regiony i Prowincje Autonomiczne, w kontekście regionalnego planowania opieki zdrowotnej, określają lokalizację i liczbę łóżek w DH, mając na uwadze, że łóżko w DH jest równoważne z łóżkiem w SPDC.
Psychiatryczny szpital dzienny stanowi półstacjonarną strefę pomocy dla usług rehabilitacji diagnostycznej i terapeutycznej w krótkim i średnim okresie. Może być zlokalizowana na terenie szpitala, funkcjonalnie i zarządczo powiązana z Zakładem Diagnostyki i Leczenia Psychiatrycznego. Może być również umieszczony w obiektach pozaszpitalnych, połączonych z CSM, wyposażonych w odpowiednie pomieszczenia, sprzęt i niezbędny personel. Jest otwarta co najmniej osiem godzin dziennie, 6 dni w tygodniu. Posiada funkcję:
- umożliwiają skoordynowane wykonywanie różnorodnych i złożonych badań diagnostycznych
- przeprowadzić leczenie farmakologiczne
- ograniczyć korzystanie z faktycznej hospitalizacji lub ograniczyć czas jej trwania.
Historycznie rzecz biorąc, pierwsze doświadczenia z DH miały miejsce na początku lat 30. XX wieku w byłym Związku Radzieckim iw USA w dziedzinie psychiatrii oraz w 1958 r. w Anglii w dziedzinie geriatrii. Opieka dzienna jako metoda hospitalizacji została po raz pierwszy zidentyfikowana w naszym kraju w 1985 roku ustawą nr 595, która przewiduje przeznaczenie dodatkowych łóżek na działalność hospitalizacji dziennej. Temat ten zostaje następnie podjęty przez ustawę 135/90 dotyczącą szczególnego problemu AIDS, która określa stosunek liczby miejsc opieki dziennej do każdych 5 zwykłych łóżek. Wreszcie ustawa 412/91 wprowadza obowiązek uruchomienia szpitalnych struktur opieki dziennej, a dekretem prezydenckim z dnia 10.20.92 ustanowiono kryteria mające na celu uregulowanie tego rodzaju interwencji w jednolity sposób. Opieka dzienna polega na hospitalizacji lub zaprogramowanych cyklach hospitalizacji, z których każdy trwa krócej niż jeden dzień, ze świadczeniem usług wielozawodowych i wielospecjalistycznych. Ta forma pomocy jest dostępna na żądanie szpitala specjalistycznego, ambulatorium lub lekarza pierwszego kontaktu. Dla Światowej Organizacji Zdrowia patologia psychiatryczna jest jedną z pierwszych przyczyn niepełnosprawności, stanowiącą 11,6% ogółu, a zatem obciążona wysokimi kosztami społecznymi. Również w świetle niższych kosztów dla służby zdrowia w różnych pracach publikowanych w literaturze oceniano skuteczność Oddziału Dziennego jako alternatywy dla zwykłej hospitalizacji: dh gwarantowałby korzyści również pod względem elastyczności i dobrej akceptacji zarówno ze strony pacjenta i jego rodziny. Niedawny przegląd z 2001 r.** wyróżnia trzy różne modele szpitali dziennych:
- oddział intensywnej opieki dziennej, uważany za ważną alternatywę dla DO w sytuacjach, gdy zapotrzebowanie na łóżka jest większe niż ich dostępność. Przegląd 9 randomizowanych badań faktycznie wykazał, że ten model szpitala dziennego jest odpowiedni dla 30% pacjentów, oferując korzyści w postaci szybszej poprawy klinicznej i redukcji kosztów.
- przejściowy szpital dzienny, rozumiany jako moment przejścia z DO do domu, również w celu skrócenia czasów DO
- dzienna opieka i programy leczenia dziennego, mające na celu rehabilitację i utrzymanie relacji terapeutycznej z pacjentem, zwłaszcza w przypadku pacjentów, u których program ambulatoryjny jest nieskuteczny.
Ośrodki opieki dziennej są wykorzystywane głównie do rehabilitacji pacjentów przewlekle chorych, podczas gdy programy leczenia dziennego, przetestowane w Stanach Zjednoczonych, wydają się mieć określone przeznaczenie dla grup pacjentów, których leczenie jest mniej pilne niż pacjentów wymagających leczenia w ciągu dnia
Szpital .
Podobnie jak w przypadku każdego oddziału szpitalnego, istnieją minimalne wymagania organizacyjne, które w tym przypadku są wspólne dla oddziału dziennego i chirurgii jednego dnia. Każda struktura świadcząca usługi musi spełniać następujące wymagania organizacyjne:
- wyposażenie organiczne personelu medycznego i pielęgniarskiego musi być powiązane z wielkością leczonych czynności i patologii; w godzinach dziennej działalności szpitala musi być zapewniona obecność co najmniej jednego lekarza i pielęgniarki zawodowej, nawet jeśli nie są one dedykowane;
- przyjęcie szczegółowego rozporządzenia w sprawie struktury, warunków wypłaty i dostępu do dziennych świadczeń szpitalnych;
- określenie liczby równoważnych miejsc do spania przypisanych do każdego DH i DS i/lub grupy i/lub działu; liczba równoważnych miejsc do spania jest potwierdzana lub ponownie ustalana co roku na podstawie działalności prowadzonej przez poszczególne osoby operacyjne Jednostki/działy:
- określenie metod działania każdego DH i DS;
- istnienie powiązań funkcjonalnych ze służbami diagnostycznymi w celu zagwarantowania wykonania zaplanowanych badań w okresie otwarcia DH i DS;
- kwalifikacje personelu medycznego i pielęgniarskiego oraz związane z tym obowiązki;
- dla każdego pacjenta hospitalizowanego w ZD i ZD należy zapewnić określoną dokumentację medyczną, aktualizowaną przy każdej kolejnej hospitalizacji, archiwizowaną i łatwo dostępną;
- identyfikacja parametrów działalności, na podstawie których będzie weryfikowana i oceniana działalność prowadzona w ciągu roku przez każdego DZ i DS, w tym w celu ponownego określenia liczby łóżek ekwiwalentnych;
- określenie form kontroli wewnętrznej struktury, w celu oceny: zasadności korzystania z opieki dziennej, jakości świadczonych usług, list oczekujących, alokacji określonych środków na działalność DS i DS oraz na jej rozwój , określenie form zachęty do rozwoju działalności DH i DS. Niezależnie od przyjętego modelu organizacyjnego, należy opracować protokoły dotyczące faz przyjęcia, leczenia i wypisu pacjenta, a także należy przewidzieć sformalizowaną regulację wewnętrzną, która określa odpowiedzialne osoby i związane z nimi zadania. Pomieszczenia i przestrzenie muszą być adekwatne do rodzaju i zakresu prowadzonej działalności.
a) przestrzenie przylegające do zwykłych środowisk szpitalnych poszczególnych jednostek operacyjnych, ale z ich odrębne i autonomiczne lokalowo i ciągowo;
b) wydzielone przestrzenie w ramach zasobów przypisanych do każdego Oddziału.
c) powierzchnie wspólne, scentralizowane, do wykorzystania według zmian wyd z góry ustalonych godzinach, przez różne jednostki operacyjne.
Model ten, który można prefigurować przede wszystkim w małych i średnich placówkach służby zdrowia, pozwala na maksymalne wykorzystanie dostępnej przestrzeni. W rzeczywistości mogą one być używane, gdzie konieczne, a przede wszystkim w obecności specjalnego sprzętu, także w przypadku działań ambulatoryjnych i niezależnych.
Minimalne wyposażenie pomieszczeń dla DH to:
- przestrzeń przeznaczona na działalność sekretarską, fonograficzną, archiwalną;
- poczekalnia;
- wizyta lokalna;
- środowiska dedykowane hospitalizacji;
- salon;
- miejsce pracy pielęgniarek;
- aneks kuchenny;
- czysty depozyt;
- przechowywanie sprzętu;
- brudny depozyt;
- oddzielne toalety dla użytkowników i personelu.
BOZZA DI MANUALE DEL CSM 24 ORE
Dipartimento di Salute Mentale
Azienda Sanitaria Universitaria Integrata di Trieste
2018
Versione 1.0
PROJEKT INSTRUKCJI CSM 24 GODZINY (tłumaczenie Google)
Departament Zdrowia Psychicznego
Zintegrowany Uniwersytet ds. Zdrowia w Trieście
2018
Wersja 1.0 z dnia 31.12.2018
Streszczenie
KONTEKST............................................................................................................. 4
Krótka historia........................................................................................................ 4
Obecna sytuacja...................................................................................................... 4
FUNKCJE CSM 24 GODZ......................................................................................... 6
ZESPÓŁ WIELODYSCYPLINARNY........................................................................... 7
Kierownik sprawy....................................................................................................... 8
ORGANIZACJA USŁUGI............................................................................................ 8
Funkcje zespołu........................................................................................................ 9
Główne działania, interwencje i usługi.................................................................... 10
Przestrzenie do życia i pracy.................................................................................... 11
Narzędzia operacyjne.............................................................................................. 12
PRZYJMOWANIE ZGŁOSZENIE I WZIĘCIE ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA POMOC .... 13
Zakres zastosowania.............................................................................................. 13
Cele....................................................................................................................... 13
Kluczowe punkty..................................................................................................... 14
Definicja ról............................................................................................................ 14
Dedykowany zespół................................................................................................. 14
Obszary robocze..................................................................................................... 14
Recepcja I stopnia.................................................................................................. 15
Cele........................................................................................................................ 15
Funkcje................................................................................................................... 15
Czas reakcji na wnioskowane konsultacje i interwencje........................................... 15
Recepcja II stopnia................................................................................................. 15
Cele........................................................................................................................ 16
Funkcje................................................................................................................... 16
Procedury operacyjne............................................................................................. 16
Recepcja kryzysu..................................................................................................... 17
GOSPODARCZOŚĆ W DZIEŃ (OD) I W DZIEŃ/NOC (ODN)...................................... 17
Zakres zastosowania................................................................................................ 17
Cele........................................................................................................................ 17
Dedykowany zespół................................................................................................. 18
Funkcje................................................................................................................... 18
Procedury operacyjne............................................................................................. 18
STRATEGIE ZARZĄDZANIA OSOBAMI W SYTUACJACH PROBLEMOWYCH (KRYZYS)....... 20
Relacje z Psychiatryczną Służbą Diagnozy i Leczenia SC (SPDC)............................ 21
CIĄGŁOŚĆ TERAPII I POMOCY............................................................................... 22
Zakres zastosowania.................................................................................................. 22
Cele.......................................................................................................................... 22
Dedykowany zespół................................................................................................... 23
Funkcje..................................................................................................................... 23
Procedury operacyjne............................................................................................... 23
INDYWIDUALNY PROJEKT REHABILITACYJNY TERAPEUTYCZNY....................... 24
Kryteria ogólne....................................................................................................... 24
Czynności i funkcje rehabilitacyjne......................................................................... 25
Instrumenty.............................................................................................................. 25
Indywidualny Budżet Zdrowia (BIS)........................................................................ 25
Fundusz Możliwej Autonomii (FAP)......................................................................... 26
Powszechne Centrum Dzienne................................................................................. 26
ZAJĘCIA GRUPOWE DLA OSÓB WSPOMAGAJĄCYCH......................................... 26
DZIAŁALNOŚĆ AGREGACJI (INTEGRACJI, WŁĄCZANIA) I ZAANGAŻOWANIA UŻYTKOWNIKÓW... 27
SPOTKANIA W SIEDZIBIE CSM: WIZYTY I DZIAŁALNOŚĆ AMBULATORYJNA ..... 28
DZIAŁALNOŚĆ PRZEKROJOWA I GRUPY DEPARTAMENTOWE............................. 29
INTEGRACJA Z INNYMI USŁUGAMI........................................................................ 29
PROCEDURY FIRMY......................................................................................... 30
POPRAWA JAKOŚCI............................................................................................ 30
ZAŁĄCZNIKI............................................................................................................. 31
Załącznik 1 - Schemat blokowy ścieżek wykorzystywanych w ramach CSM................. 31
Załącznik nr 2 - Faksymile macierzy przesunięć funkcyjnych CSM............................ 33
Załącznik nr 3 - Formularz pierwszego kontaktu...................................................... 34
Załącznik nr 4 - Postępowanie w przypadku dobrowolnego wydalenia.................. 36
Załącznik 5 - Badania przesiewowe Sana dla mężczyzn...................................... 37
Załącznik 6 - Pytania do kierowników dotyczące spraw prowadzących.................. 38
Załącznik nr 7 - Wytyczne organizacyjne dla kadry kierowniczej........................... 39
Załącznik nr 8 - Kwestionariusz dotyczący przyjmowania...................................... 40
Załącznik 9 - Podstawowe pytania...................................................................... 41
Załącznik nr 10 - Formularz oceny podstawowych charakterystyk usługi zintegrowanej CSM........ 42
Załącznik nr 11 - Model Fidelity Scalę CSM 24h / usługa zintegrowana.............. 44
KONTEKST
Krótka historia
Franco Basaglia został mianowany dyrektorem Wojewódzkiego Szpitala Psychiatrycznego w Trieście w 1971 roku i po doświadczeniach w Gorycji i Parmie rozpoczął pracę nad deinstytucjonalizacją. We wrześniu tego samego roku przedstawił „nową strukturę" pomocy psychiatrycznej według trzech kryteriów „profilaktyka, leczenie i opieka pooperacyjna", rozpoczynając przebudowę szpitala od redukcji liczby łóżek i stopniowo przebudowując pawilony w „otwartych społecznościach". W lutym 1973 roku duży niebieski koń z papier-mache (Marco Cavallo) wyszedł ze Szpitala Psychiatrycznego, który był niesiony ulicami Triestu i był pierwszym dużym publicznym wyjściem pacjentów i operatorów razem. W 1975 roku otwarto pierwsze Centra Zdrowia Psychicznego, a gości azylu zaczęto umieszczać w grupach mieszkaniowych w mieście lub w dzielnicy San Giovanni. W 1977 r. prowincja Triest podjęła decyzję o zamknięciu szpitala psychiatrycznego w celu przyjmowania pacjentów hospitalizowanych, aw Ospedale Maggiore uruchomiono straż psychiatryczną. W dniu 13 maja 1978 r. uchwalono „Ustawę Basaglia" n. 180 (zawarty następnie w ustawie 833/78 ustanawiającej Narodową Służbę Zdrowia) oficjalnie zapoczątkował proces przezwyciężania szpitali psychiatrycznych na poziomie krajowym, uznając psychiatrię za równorzędną instytucję zdrowia medycznego i uchylając definitywną hospitalizację ostatnich przymusowych pacjentów. Nakazał zamknięcie przytułków i uregulował obowiązkowe leczenie, ustanawiając publiczne służby zdrowia psychicznego. Jeśli chodzi o region Friuli-Wenecja Julijska, w 1980 r. uchwalono ustawę 72, wdrażającą rozporządzenie ustawy 180/78 i dopiero w 1999 r. zakończono zastępowanie szpitali psychiatrycznych w Udine i Sacile. Plany socjalne i zdrowotne, które nastąpiły od tego czasu, nadal stanowiły siłę napędową struktury organizacyjnej służb terytorialnych i promowały rozwój całodobowych CSM.
Obecna sytuacja
Departament Zdrowia Psychicznego (DSM) jest strukturą operacyjną Spółki, której celem jest profilaktyka, diagnostyka, leczenie i rehabilitacja w zakresie psychiatrii oraz organizacja interwencji mających na celu ochronę i promocję zdrowia psychicznego obywateli. Musi działać na rzecz usunięcia wszelkich form dyskryminacji, stygmatyzacji, wykluczenia osób z chorobami i zaburzeniami psychicznymi oraz aktywnie promować ich pełne i pełne prawa obywatelskie. Z tego powodu musi działać zgodnie z zasadą braku ograniczeń i „otwartych drzwi" w swoich usługach i maksymalnej ich dostępności.[...]
DSM musi zatem gwarantować, że usługi i placówki w zakresie zdrowia psychicznego działające w ASUIT stanowią jeden i spójny kompleks organizacyjny, dbając o to, aby uniknąć fragmentacji i braku działań, gwarantując reakcję w czasie rzeczywistym, ciągłość leczenia i przejmując kontrolę, w szczególności osób bardziej narażonych na dryf społeczny. DSM praktykuje integrację społeczną i zdrowotną, zaczynając od własnych usług i struktur oraz w relacjach z instytucjami i organami terytorialnymi, mając na uwadze podejście wielosektorowe. Promuje aktywny i odpowiedzialny udział obywateli, aw szczególności użytkowników i członków rodzin, w działalności samego Departamentu. (Ustawa korporacyjna ASUI - 2017)
Organizacja usług zdrowia psychicznego w Trieście, aby wypełnić swoją misję proaktywnej służby, która patrzy na osobę jako całość, a nie tylko na kliniczne aspekty zaburzenia psychicznego, próbowała podkreślić centralne znaczenie terytorium , jednocześnie zawierając realne alternatywy dla hospitalizacji. Podstawą systemu jest Centrum Zdrowia Psychicznego (CSM), służba odpowiedzialna za pomoc psychiatryczną na omawianym obszarze (ok. 60 000 osób), czynna 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. Mandat CSM jest skonfigurowany w zapewnienie profilaktyki, diagnostyki, leczenia i rehabilitacji w zakresie psychiatrii oraz w organizowaniu interwencji mających na celu ochronę i promocję zdrowia psychicznego osób dorosłych na danym terenie, ich rodzin, ich kontekstów, opracowywanie programów przejmowania i kontynuacji terapii. Każdy z 4 CSM DSM ASUITS obejmuje 6 łóżek i multidyscyplinarny zespół składający się z psychiatrów, psychologów, pielęgniarek, OSS, pielęgniarek psychiatrycznych, techników rehabilitacji psychiatrycznej, pracowników socjalnych, pedagogów, wolontariuszy i pracowników wsparcia rówieśniczego .
Z ilościowego punktu widzenia wskaźnik zatrudnienia przypadający na jednego mieszkańca powinien wynosić 1:1500 dla DSM z uwzględnieniem Służby Rehabilitacji. Zgodnie z międzynarodowym modelem pracy terytorialnej „FACT- elastyczne, asertywne traktowanie społeczności"1 , na każdych 200 użytkowników terytorialnych i ekwiwalentów pełnego czasu pracy przypada potrzebne:
1 lekarz psychiatra
0,5 koordynatorów (liderów zespołów)
5-7 pielęgniarek
0,8 pracowników socjalnych
0,8 psychologów
0,6 pracowników wsparcia rówieśniczego (asystenta zdrowienia)
0,5 techników rehabilitacji psychiatrycznej
Do tych wartości należy dodać minimalne kwoty zapewniające pokrycie dyżurów nocnych (12 operatorów w tym 6 pielęgniarek).
Fundamentalne znaczenie dla utrzymania systemu ma również Psychiatryczna Służba Diagnostyki i Leczenia (SPDC). Mandat SPDC przewiduje koordynację usług i interwencji w zakresie nagłych i nagłych przypadków psychiatrycznych, zarówno na poziomie terytorialnym, jak i szpitalnym, z myślą ówczesnej interwencji na niskim progu. SPDC zachęca CSM i inne służby firmy do jak najszybszego przejęcia kontroli nad terenem, tak aby osoba z zaburzeniami psychicznymi mogła jak najszybciej otrzymać pomoc w miejscu zamieszkania.
Służba terytorialna, zgodnie z wizją DSM, jest miejscem, które można przebyć, a nie podzielonym na części w swojej fizyczności i kulturze instytucjonalnej; w tym miejscu „otwarte drzwi" są nie tylko wynikiem procesu historycznego, ale podstawowym paradygmatem tworzenia przyjaznej przestrzeni. Wybór organizacyjny rudy CSM 24 umieszcza potrzeby osoby w centrum i dlatego spełnia swoje funkcje azylu, ochrony i odzyskiwania słabych podmiotów. CSM jest przestrzenią przejścia i mediacji, ale mocno zakorzenioną w realiach doświadczenia społecznego ludzi, jest miejscem mediacji, powrotu do zdrowia i odpoczynku, ale jako wyraźna alternatywa dla hospitalizacji i jej praktyki społecznej dekontekstualizacji użytkowników, co ujednolica rzeczywiste osobliwości i kompresuje różne podmiotowości w systemie reguł i kodów.
W CSM znajdują miejsce wszystkie fazy podróży użytkownika w kierunku zdrowia/choroby, od profilaktyki do chroniczności, od początku do ciągłości leczenia i pomocy, od kryzysu do powrotu do zdrowia, poprzez zawsze spersonalizowane, wspólne i negocjowane podejście, gwarantowane przez obecność multidyscyplinarny zespół otwarty na stałą i opartą na zaufaniu relację.
Z tego powodu na pierwszy rzut oka podejście do CSM może być chaotyczne: wewnątrz przestrzenie są wspólne dla osób witanych w dziennej i nocnej gościnności, osób przechodzących, bywalców rozległego centrum dziennego, krewnych, przyjaciół, wolontariuszy, pracownika wsparcia rówieśniczego , operatorów w mieszance, która celowo minimalizuje bariery tworzone przez rolę.
FUNKCJE CSM 24 GODZINY
Z organizacyjnego/regulacyjnego punktu widzenia całodobowe CSM obejmują 3 placówki (stacjonarne, półstacjonarne i ambulatoryjne) przeznaczone do interwencji dla osób z zaburzeniami psychicznymi, bez konieczności oznaczania ich na podstawie złożoności i intensywności opieki oraz w ten sposób będąc w stanie zagwarantować lepszą ciągłość przejmowania władzy. (Podstawowe cechy usługi zintegrowanej CSM 24 wyjaśniono w specjalnym arkuszu, patrz załącznik 10)
Funkcje te w całodobowym CSM łączą się w:
1. Akceptacja wniosku skierowanego do lokalnych służb zdrowia psychicznego;
2. Ciągłość terapii i pomocy;
3. Zarządzanie kryzysowe, zarówno w domu, jak i poprzez recepcję w całodobowym CSM lub SPDC, metodami Dobrowolnego Leczenia Zdrowotnego (TSV) lub Obowiązkowego Leczenia Zdrowotnego (OSP).
Kryteria i zasady, na których opiera się praca CSM to:
• odpowiedzialność za zdrowie psychiczne na referencyjnym obszarze terytorialnym;
• aktywna obecność lokalnych usług w zakresie zdrowia psychicznego i mobilność w stosunku do
zapotrzebowania;
• dostępność i ciągłość pomocy i terapii jako projekt powrotu do życia, a nie zwykły program
rehabilitacji terapeutycznej; • centralne położenie kryzysu w służbie terytorialnej;
• kompleksowość i integracja;
• praca zespołowa;
• podejście systemowe, na całe życie na tworzenie szans, ścieżek zdrowienia wyd emancypacja.
Z operacyjnego punktu widzenia całodobowa usługa CSM jest wysoce zróżnicowana i połączona z okręgami zdrowia.
W zależności od potrzeb użytkowników konfigurowane są 3 metody leczenia dla osób odpowiedzialnych za DSM (źródło Regionalny Plan Zdrowia Psychicznego 2018-2020):
• KONSULTACJE/ OCENA: jest to zintegrowany sposób pracy pomiędzy DSM, podstawową opieką zdrowotną i szpitalem i jest skierowany do osób, które nie wymagają stałej specjalistycznej opieki.
• REKRUTACJA DO LECZENIA: ścieżka dla osób, które potrzebują leczenia specjalistycznego, ale nie
złożone interwencje. W takich przypadkach program leczenia nie jest wymagany, ale pożądany.
• POMOC: zintegrowana ścieżka leczenia dla użytkowników o złożonych potrzebach, interwencji o różnych profilach zawodowych i potrzebujących wielowymiarowej oceny.
Polega na zdefiniowaniu programu leczenia ukierunkowanego na potrzeby danej osoby oraz identyfikacji operatora referencyjnego z rolą kierownika przypadku. Osoba przejęta przez służbę będzie z czasem objęta planowymi interwencjami i okresową ponowną oceną postępu programu, aż do osiągnięcia celów uzgodnionych z tą osobą.
Przez KOMPLEKSOWĄ POTRZEBĘ rozumiemy subiektywny stan niedoboru i/lub utraty równowagi lub integralności biopsychospołecznej. Potrzeba staje się złożona, gdy wymaga odpowiedzi obejmującej różne wymiary. Złożoność potrzeby wymaga „jedności" działań na różnych poziomach interwencji (pomiędzy przedmioty instytucjonalne; między podmiotami zawodowymi; między różnymi aktorami działającymi w kontekście społeczno-środowiskowym: rodziną, środowiskiem społecznym, społecznością) oraz „ciągłości" reakcji w czasie.
CIĄGŁOŚĆ POMOCY I TERAPII należy rozumieć jako proces zdolny do zagwarantowania obywatelowi ciągłej i spójnej pomocy w momencie przejścia pomiędzy różnymi obszarami i poziomami świadczenia opieki i pomocy, przy zastosowaniu podejścia multidyscyplinarnego i globalnego przejęcia zgodnie z holistycznego spojrzenia na potrzeby zdrowotne i samego użytkownika. Jakość pracy w CSM jest niezbędna do silnej zdolności do pracy w multidyscyplinarnym zespole.
ZESPÓŁ WIELODYSCYPLINARNY
Odpowiedzialność za CSM spoczywa na Dyrektorze Struktury Zespolonej, natomiast z punktu widzenia zespołu opiekuńczego funkcjonuje koordynator zespołu (najczęściej koordynator pielęgniarski) dla personelu należącego do obszaru sektorowego.
W ramach CSM pracują różne postacie zawodowe, niezbędne do stworzenia multidyscyplinarnego zespołu. Największym bogactwem pracy zespołowej w ramach CSM jest jej wielozawodowy charakter nie tylko ze względu na zestawienie, sąsiedztwo i podział obszarów pracy, ale także na bycie ciągłym systemem wymiany i odzyskiwania indywidualnego wkładu zawodowego i osobistego.
Postacie obecne w CSM to: psychiatrzy, psycholodzy, pielęgniarki, technicy rehabilitacji psychiatrycznej, pracownicy socjalni, pedagodzy, pielęgniarki ogólne, pielęgniarki psychiatryczne, pracownicy socjalni i medyczni, lekarze specjalizujący się w psychiatrii.
Bogactwo i złożoność pracy zespołowej polega właśnie na umiejętności dzielenia się i udostępniania wielu wiedzy naukowej i praktycznej. Tylko integracja i dzielenie się wiedzą każdego profilu zawodowego pozwala na realizację projektu opieki i życia człowieka, prowadzącego do odzyskania kontroli nad własnym życiem w społeczeństwie. Praca zespołowa ma na celu optymalizację zasobów ludzkich i zawodowych służby, zwiększenie wkładu każdego operatora poprzez przyjęcie określonych zadań lub odpowiedzialności, we właściwej relacji między współzależnością a autonomią operacyjną. Wyraża się to poprzez szeroki obieg informacji, bez uszczerbku dla obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej, formułowanie projektów terapeutycznych poprzez podejście multidyscyplinarne, koordynację interwencji we współpracy między różnymi profesjonalistami, szkolenie i ciągłe przekwalifikowanie zespołu.
Z tego powodu, nawet jeśli ustawodawstwo określa konkretne obowiązki zawodowe, chcemy, aby CSM były jednym i spójnym kompleksem organizacyjnym, dbając o to, aby uniknąć fragmentacji i braku działań. Integracja zaczyna się już od zawodowych postaci obecnych w CSM: konieczne staje się poszanowanie, a zatem znajomość wzajemnej odpowiedzialności w celu poprawy pracy zespołowej.
Jednym z głównych aspektów, które należy wziąć pod uwagę przy udzielaniu pomocy osobie cierpiącej na zaburzenia psychiczne, jest wrodzona Kruchość, rozumiana jako wieloczynnikowy stan, który wiąże się z dużym ryzykiem szybkiego pogorszenia stanu zdrowia i funkcjonowania, a zatem obejmuje wymiary fizyczno-biologiczne, psychospołeczne i edukacyjny. Z tego powodu różnica między dbaniem a przejmowaniem jest często bardzo niewyraźna. Przejmowanie przybiera formę kierownictwa, które identyfikuje kierownika przypadku jako osobę niezbędną do zagwarantowania reakcji zdrowotnej danej osoby.
Kierownik przypadku
Kierownik przypadku to pracownik służby zdrowia lub opieki społecznej, który koordynuje interwencje/ procesy leczenia/opieki i jest operatorem odniesienia dla danej osoby i jej rodziny. Odpowiada za zarządzanie siecią opieki, monitorowanie realizacji celów stawianych przez zindywidualizowane programy przewidziane w indywidualnym projekcie oraz identyfikowanie wszelkich przeszkód w leczeniu lub nowych istotnych faktów, które mogą wymagać aktualizacji profilu funkcjonowania poprzez wielozawodową rehabilitację ocena i weryfikacja projektu niestandardowego. Jest również odpowiedzialny za zagwarantowanie aktualizacji i obiegu informacji wszystkim członkom zespołu. Celem menedżera przypadku jest realizacja i zarządzanie wielozawodowymi i zintegrowanymi projektami opiekuńczymi skierowanymi do osób o dużej złożoności opieki, promowanie ciągłości opieki, optymalizacja dostępnych zasobów, jakość życia do powrotu do zdrowia stanu dobrego samopoczucia i autonomii jednostki poprzez sprzyjanie warunkom, które są do tego odpowiednie
utrzymanie osoby w jej miejscu życia. Pełni również funkcje łącznikowe z formalnym i nieformalnym wolontariatem oraz zasobami społeczności, które mogą być zaangażowane w indywidualny projekt. Kierownik przypadku jest identyfikowany na podstawie wspólnych kryteriów (wybór obywatela, rozpowszechnienie interwencji i/lub inne) wśród operatorów tworzących multiprofesjonalny zespół. Jego funkcją jest wspieranie użytkownika w zarządzaniu wszystkimi aspektami organizacyjnymi związanymi z przebywaniem osoby w różnych węzłach sieci usługowej, aw szczególności w przechodzeniu z jednej usługi do drugiej. Od kierownika sprawy wymaga się dogłębnej wiedzy na temat sieci danej osoby, usług społecznych i zdrowotnych oraz umiejętności ułatwiania dostępu do zasobów systemu społecznego i zdrowotnego odpowiednich do różnych potrzeb osoby odpowiedzialnej, aby zapewnić trwałość do planu życiowego człowieka. W ten sposób kierownik sprawy reprezentuje punkt syntezy usług i jednocześnie działa jako „wspierający sieci".
ORGANIZACJA USŁUGI
Biorąc pod uwagę złożony charakter całodobowego CSM, organizacja działań na pierwszy rzut oka może wydawać się chaotyczna. Bez uszczerbku dla elastyczności tkwiącej w rodzaju pracy (nie tylko planowej, ale także mającej na celu rozwiązanie sytuacji kryzysowej i reagowanie na sytuacje kryzysowe), istnieją zasadnicze fundamenty organizacyjne.
• Funkcja całodobowa jest gwarantowana przez cały zespół. Aktywność dzienna, nie tylko wewnętrzna, ale i
zewnętrzna, trwa od 8 do 20, 7 dni w tygodniu.Dotyczy to również pracy pozaplanowej, w tym odpowiadania na żądania z terytorium, które nie wymagają obecności medycznej do uruchomienia, jeśli nie w granicach określonych opisów stanowisk .
• Funkcjonalna obecność kierowników, zwłaszcza psychiatrów, jest podzielona na tydzień z co najmniej 1
zmianą recepcyjną z personelem (od 9 do 18), 1 zmianą wizyt domowych i zajęć z zespołem terytorialnym, 1 zmianą czynności wywiad/wizyta w centrali dystryktu, siedzibie służby lub w innym miejscu.
• O godzinie 8.00, na początku zmiany porannej, personel dyżurujący (w szczególności operatorzy dedykowani
do recepcji, zarówno w obszarze sektorowym, jak i kierowniczym) zobowiązani są do udziału w odprawie, podczas której zapoznają się Państwo z planowaną działalnością , zintegrować to z potrzebami wynikającymi z nocnych przyjęć w SPDC i innych sytuacji kryzysowych z terenu i zdecydować, kto czym się zajmuje.
• W nachodzącym na siebie przedziale pomiędzy poranną a popołudniową zmianą, w przybliżeniu od 13.30
do 15, od poniedziałku do piątku, wszyscy dyżurujący mają obowiązek udziału w zebraniu ogólnym zespołu, a w szczególności Dyrektora KS i Koordynatora Pielęgniarskiego, osoby odpowiedzialne za organizowanie CSM. Spotkanie zespołu multidyscyplinarnego jest ważnym momentem dla przekazania informacji i omówienia sytuacji odpowiedzialnych za usługi DSM i obejmuje wszystkich operatorów
działających w danym dniu. Moderatorem spotkania powinien być operator porannej recepcji,
wspomagany przez zespół recepcji, bo to on najlepiej wie prowadzonej działalności i zaistniałych sytuacjach awaryjnych, zarządzając kierunkiem. Istotnymi tematami, które zostaną omówione podczas spotkania są:
- ponowna ocena programu dla nagłych przypadków / osób przebywających w SPDC
- ponowna ocena programu dla osób zakwaterowanych całodobowo
- ponowna ocena programu dla osób w kryzysie (leczenie w domu) - ponowna ocena programu dla osób przebywających w świetlicy
- W razie potrzeby (przynajmniej raz w tygodniu) powinno być miejsce na dyskusję
Funkcje zespołu
Aby przeprowadzić interwencje opisane powyżej, aczkolwiek z elastycznością, która charakteryzuje usługi w zakresie zdrowia psychicznego, całkowitym brakiem planowania interwencji oraz warunkowym i tymczasowym charakterem reakcji, która stale wydobywa nowe potrzeby, wszyscy członkowie zespołu CSM ratować w zakresie następujących podstawowych funkcji:
• OPERATOR RECEPCJI: dedykowany operator, który przez całą zmianę służbyjest przeznaczony na recepcję i jest
wolny od innych zobowiązań (zaplanowane wizyty, dostarczanie leków,...). Musi posiadać umiejętności dekodowania przychodzących próśb oraz wiedzę o sieciach, które można aktywować w celu ewentualnego zintegrowanego przejęcia osób o złożonych potrzebach. Kwalifikacje zawodowe: operator sektorowy z co najmniej 6-miesięcznym stażem pracy w Centrum Zdrowia Psychicznego.
• OPERATOR DRUGIEJ RECEPCJI: operator należący do obszaru sektora, niezbędny do zapewnienia przyjmowania
pilnych wniosków. Uruchamiany jest przez operatora recepcji, gdy wymagany jest bardziej pogłębiony wywiad i może działać zarówno w ramach służby, jak iw lokalnych miejscach niezbędnych do przeprowadzenia żądanych interwencji.
• KIEROWNIK RECEPCJI: psychiatra/psycholog, który podczas dyżuru dba o działanie jako filtr dla innych
współpracowników, którzy mogą w ten sposób organizować pracę swoją i lokalnych zespołów (planowanie lub program obsługi) w zaprogramowany sposób i umożliwić lekarza lub psychologa, aby byli zawsze dostępni w nagłych przypadkach. Kierownik ds. gościnności pozostaje ogólnie dostępny na miejscu, gdzie jest oddany wewnętrznemu klimatowi usługi i musi gwarantować:
o udział w porannej odprawie do planowania dziennego; o codzienna ponowna ocena przyjmowanych osób wraz z operatorami służby wewnętrznej (wywiad, uzgodnienie terapii, monitoring kliniczny, recepty na badania diagnostyczne, raport końcowy ODN dla lekarzy POZ,...);
o połączenie z SPDC w celu oceny przyjmowanych tam osób; o odbiór popytu wewnętrznego i zewnętrznego wraz z innymi dedykowanymi operatorami; o nadzorowanie pracy zespołu recepcji oraz obsługi wewnętrznej; o chęć reagowania na wszelkie zgłoszenia od operatorów zespołu terytorialny.
• OPERATORZY USŁUG WEWNĘTRZNYCH: multidyscyplinarny zespół SC CSM, do którego należą operatorzy zajmujący
się głównie działalnością prowadzoną w ramach serwisu. Zespół składa się z co najmniej 2 operatorów, którzy przez całą zmianę muszą zagwarantować, zgodnie z odpowiednimi opisami stanowisk:
o pomoc osobom w gościnności dziennej/nocnej zgodnie z zapisami planu zasiłek;
o zarządzanie terapią osób akceptowanych i nie. • ZESPÓŁ GOSPODARCZY: multidyscyplinarny zespół, który jest głównie poświęcony funkcjom działalności lokalnej.
Główne działania, interwencje i usługi
Noclegi - Na różne okresy czasu (od jednej nocy do kilku tygodni, średnio przez 14 dni) Centrum może oferować noclegi. Każda placówka posiada 6 łóżek, wykorzystywanych jako jedno z narzędzi reagowania kryzysowego na okresy, w których istnieje większa potrzeba ochrony przed określonymi zagrożeniami lub zapewnienia możliwości zdystansowania się zarówno do pacjenta (dobrowolne i/lub obowiązkowe leczenie) niż do jego rodziny. Hospitalizacja w celu Zdrowotnego Obowiązku odbywa się również zwykle w Poradni Zdrowia Psychicznego, jako alternatywa dla hospitalizacji w Oddziale Diagnostyki i Leczenia.
Diurna Hospitalita/Szpital Dzienny- Gościnność na kilka godzin lub na cały dzień jest oferowana jako warunek tymczasowej ochrony lub ochrony, zwłaszcza w sytuacjach kryzysowych lub napięć, aby zachęcić do zdystansowania się od własnej grupy współżycia i złagodzić obciążenie dla rodziny. Gościnność jest również niezbędna do stosowania terapii farmakologicznych i wsparcia psychoterapeutycznego, do pobudzania uczestnictwa w zajęciach indywidualnych i grupowych, w programach orientacyjnych, w informacyjnych i szkoleniowych.
Wizyta ambulatoryjna - Odpowiada pierwszej wizycie (choćby zwykłej konsultacji) lub kolejnym wizytom w celu weryfikacji postępów programu terapeutycznego. Podczas wizyty ambulatoryjnej wymieniane są wiadomości i opinie z osobą i/lub członkami jej rodziny, przeprowadzane są kontrole leczenia uzależnień, udzielane są porady lub podejmowane są interwencje w sytuacjach kryzysowych. To tutaj sporządzane są zaświadczenia lekarskie i specjalistyczne opinie o stanie zdrowia.
Wizyta domowa - Planowana lub przeprowadzana w trybie pilnym, wizyta domowa umożliwia poznanie warunków życia osoby i jej rodziny. W niektórych przypadkach służy mediacji konfliktów w stosunkach sąsiedzkich, zwłaszcza w interwencjach w sytuacjach kryzysowych. Dla osób, które mają trudności z dotarciem do placówki, służy do prowadzenia terapii farmakologicznej i udzielania wsparcia lub towarzyszenia osobom w drodze do/z domu, szpitala, urzędów, szkoleń i pracy.
Indywidualna praca terapeutyczna - Spotkania planowe, nastawione na słuchanie i pogłębianie problemów i warunków życia osoby. Wymiar wywiadu ułatwia porównywanie w nabywaniu nowych punktów widzenia, pozwala na formy uczenia się i uspokojenia, pobudza większą świadomość, pomaga dostrzec drogi wyjścia i zbudować nową równowagę.
Terapeutyczna praca z rodziną -Zaplanowane spotkania z członkami rodziny w celu weryfikacji i omówienia dynamiki i konfliktów, w celu pogłębienia wiedzy i uczestnictwa w problemach, stymulowania ewentualnych zmian, budowania sojuszy i świadomego przestrzegania programu terapeutycznego.
Zajęcia w/grupowe - Zaplanowane spotkania, podczas których porównywanie i wymiana informacji o wspólnych problemach wzmacnia umiejętność wzajemnego poznawania się, organizowania i organizowania uczestnictwa i czasu wolnego, budowania i poszerzania sieci społecznościowej. Praca w grupach - między operatorami a osobami z chorobami i/lub zaburzeniami psychicznymi, często z udziałem wolontariuszy - ma przede wszystkim na celu aktywizację pozarodzinnej sieci społecznościowej, w którą mogą być zaangażowane znaczące postacie
(przyjaciele, koledzy z pracy, sąsiedzi) lub inne osoby odgrywające ważną rolę w procesie reintegracji terapeutycznej i społecznej. Spotkania grupowe proponuje się również członkom rodzin, aby pogłębić swoją wiedzę na temat zaburzeń psychicznych, zwiększyć umiejętność radzenia sobie z problemami i kryzysami poprzez wzajemną dyskusję, budowanie i poszerzanie sieci relacji, na których opiera się wzajemna pomoc.
Interwencje aktywizujące i zapobiegawcze - Są to bezpośrednie i pośrednie inicjatywy mające na celu inicjowanie ścieżek dostępu do informacji i kultury, szkoleń i pośrednictwa pracy. Niezbędnymi narzędziami tych działań są spółdzielnie celowe, warsztaty ekspresji, szkoła, zajęcia sportowe i rekreacyjne, skupiska młodzieży i grupy samopomocy.
Wsparcie dostępu do praw i szans socjalnych - Interwencje i programy na rzecz osób znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji i ich rodzin, które przewidują bezpośrednie przyznawanie zasiłków finansowych (na integrację społeczną, szkolenie zawodowe, działania rehabilitacyjne) lub pośrednio poprzez wysyłanie i/ lub towarzyszenie pacjentowi w organizacjach i instytucjach o tych samych celach (np.: ATER - Lokalne Przedsiębiorstwo Budownictwa Mieszkaniowego; Sąd; Fundacje; INPS - Narodowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych; Urząd Pracy). Programy mogą również aktywować, w porozumieniu z osobą, zarządzanie i administrowanie majątkiem.
Wsparcie mieszkaniowe - Programy terapeutyczno-rehabilitacyjne realizowane w domu lub w warunkach zamieszkania wspomaganego i/lub mieszkaniowego (grupy mieszkalne, wspólnoty mieszkaniowe, wspólnoty terapeutyczne), mające na celu wspieranie umiejętności życia codziennego, zachowanie lub ponowne opanowanie umiejętności społecznych i interpersonalnych życie grupowe. Programy obejmują różne stopnie pomocy i ochrony, w odniesieniu do niepełnosprawności i potrzeb ludzi.
Działania konsultacyjne - Interwencje w placówkach służby zdrowia lub oddziałach szpitalnych, na których hospitalizowane są osoby już mające kontakt z Centrum Zdrowia Psychicznego, ale także na podejście do osób nieznanych służbie, w celu dokonania oceny, badań diagnostycznych, zalecenia określonych terapii, rozpoczęcia wziąć sprawę w swoje ręce, przejąć kontrolę. Poradnictwo jest również aktywne w więzieniu dla osadzonych z problemami i zaburzeniami psychicznymi. Bardziej intensywna jest obecność i praca łączenia i doradztwa w urzędach okręgowych, za pośrednictwem lekarza ogólnego, oraz w publicznych i prywatnych domach spokojnej starości.
Recepcja telefoniczna: odpowiadanie na zgłoszenia, porady, spotkania, kontrole i monitoring.
Przestrzenie do życia i pracy Przestrzeń
CSM musi być łatwo dostępna, nadająca się do zamieszkania w ciągu 24 godzin, w której dana osoba może zadbać o własne dobro; łatwo przejezdna przestrzeń, z której korzystają użytkownicy, członkowie rodziny i goście. Ośrodek musi być miejscem zdolnym do przyjęcia zapotrzebowania również ze strony populacji, która nie ma poważnych problemów i zaburzeń psychicznych.
Środowisko społeczne CSM jest produktem szeregu wzajemnie oddziałujących czynników i zmiennych, które są strukturalne (architektura, projekt, wyposażenie), ludzkie i relacyjne (w tym także sposoby, w jakie odgrywają zmienne instytucjonalne, role i władza); te cechy sprawiają, że jest w stanie pełnić wiele określonych funkcji bez zmiany warunków zamieszkania miejsca i jego jakości społecznej, promowania komunikacji i relacji, ale raczej wzmacniania go w sensie terapeutycznym, rehabilitacyjnym i włączającym.
Czynnikami i zmiennymi charakteryzującymi fizyczne środowisko usługi są: łatwość osiągalny, brak barier architektonicznych, drzwi otwarte, metraż odpowiedni dla wielu funkcje (obsługa terytorialna i recepcja również w nocy), posiadające odpowiednią jasność, temperaturę i wentylację, brak nieprzyjemnych zapachów, zapewnienie niezbędnych przestrzeni wewnętrznych (kuchnia, jadalnia, sale spotkań i zajęć, pokoje przesłuchań, sala spotkań, szatnia-pralnia, sekretariat, zaplecze, archiwum, szatnia personelu itp.), dostępność i wielofunkcyjność części wspólnych, obecność recepcji (informacja, recepcja/przyjmowanie wniosków), więcej linii telefonicznych , pomieszczenia ambulatoryjne i apteczne, odpowiednie sanitariaty (z podziałem na płeć i liczbę, funkcjonujące i wyposażone), przestrzenie zapewniające prywatność dla ludzi, garderobę osobistą i stolik nocny, sprzęt rekreacyjny (radio, telewizor, projektory, komputer, stół do ping-ponga itp.).), wyposażenie funkcjonalne, ale nie szpitalne (niezbyt sanitarne), wyposażenie przyjemne i wygodne, przyzwoite warunki (czystość, warunki higieniczne i odpowiednia konserwacja), dobra jakość posiłków (z zastawionymi stołami i wszystkimi sztućcami), taras i ogród, środki transportu i elastyczne godziny zwiedzania.
Celem tej dbałości o siedlisko jest to, że ludzie nie są stygmatyzowani, że normalne rzeczy można robić w normalnym środowisku, że znajduje się się w przyzwoitym środowisku, które nadaje człowiekowi godność, że istnieje terapeutyczna (tolerancyjna , afektywny, egalitarny), aby ludzie (użytkownicy, goście, członkowie rodziny i operatorzy) czuli się swobodnie, aby promowane były relacje i możliwości spotkań, aby można było prowadzić działania towarzyskie, aby „być z", a nie rozdzielać między ludzi i ról, relacje są uprzywilejowane w sposób dążący do równości, bariery między operatorami a użytkownikami są redukowane, brak podziałów miejsc (rozpuszczanie splotu ról/przestrzeni), zarządzanie sytuacjami krytycznymi odbywa się z szacunkiem dla danej osoby, że drzwi pozostają otwarte i nie stosuje się mechanicznych lub fizycznych ograniczeń (w przestrzeniach o ograniczonej przestrzeni), że działania są podejmowane w sposób przejrzysty, gwarantujący prawo obywatelstwa, że dostępność, odbiór, przechodzenie przez przestrzenie oraz że elastyczność usługa jest ceniona.
Narzędzia operacyjne W celu
zagwarantowania opisanych powyżej licznych i złożonych działań, w ramach CSM wykorzystuje się wiele narzędzi, w większości
skomputeryzowanych.
• POINT/PSM: cyfrowy system zarządzania do dokumentowania codziennych procesów na wszystkich poziomach
pracować w ramach służb zdrowia psychicznego, w sposób zintegrowany pomiędzy CSM, SPDC i WRS. • FORMULARZ PIERWSZEGO KONTAKTU: pierwsze narzędzie oceny. Do zestawienia potrzebuje odpowiedniej oprawy, która pozwoli osobie poczuć się swobodnie, nawiązać relację opartą na zaufaniu. To nie jest chwila anamnezy, ale chwila zaangażowania się w związek. W załączeniu karta aktualnie używana.
• WIELOWYMIAROWA OCENA: dynamiczny, multidyscyplinarny i partycypacyjny proces mający na celu identyfikację i opisanie
charakteru i zakresu problemów psychicznych i funkcjonalnych danej osoby oraz scharakteryzowanie jej zasobów i potencjału. Pozwala zidentyfikować skoordynowany i zindywidualizowany plan interwencji socjalno-zdrowotnej. Wielowymiarowa ocena może obejmować zróżnicowane poziomy analityczności i złożoności narzędzi, które należy przyjąć. • LISTY MONITOROWANEJ CIĄGŁOŚCI: lista użytkowników każdego CSM (z podziałem na podobszary), z
wskazanie operatorów referencyjnych i kierowników.
• LISTA OSÓB O WYSOKIM/BARDZO WYSOKIM PRIORYTECIE: lista użytkowników w sytuacji kryzysowej i obecnie obserwowanych w
ustawienia domowe , które mają być codziennie aktualizowane podczas zebrania służby. PTRI (INDYWIDUALNY PROGRAM TERAPEUTYCZNO- REHABILITACYJNY ): w naszym przypadku nakłada się na „program opieki" danej osoby. To, opracowane na podstawie wielowymiarowych ocen dla każdego użytkownika, którego ma przejąć serwis, jest podstawowym narzędziem w rękach zintegrowanych jednostek wielozawodowych, aby potwierdzić centralne miejsce osoby i jej potrzeb. W rzeczywistości różne profesjonalne i nieprofesjonalne wkłady przyczyniają się do zdefiniowania i realizacji zindywidualizowanego projektu, poprzez podział celów, obowiązków i zasobów, zgodnie z jednolitym kryterium zarządzania. Realizacja zindywidualizowanego projektu wykorzystuje usługi, interwencje i usługi zintegrowane, łącząc je wjak największym stopniu z naturalnym kontekstem rodzinnym, środowiskowym i społecznym danej osoby. Pełni również funkcję proaktywną i dąży do tworzenia kontekstów sprzyjających poprawie funkcjonowania społecznego zainteresowanych osób. Nieustannie podporządkowuje się strategiom upodmiotowienia kontekstów i podmiotów poprzez promowanie autonomii i samostanowienia tych ostatnich. Indywidualny projekt obejmuje i integruje profesjonalne interwencje społeczno-medyczne i edukacyjne, zasoby osoby, rodziny i nieformalnej sieci, które mogą przyczynić się do odpowiedzi na złożone potrzeby i muszą być dzielone z zainteresowaną osobą oraz, jeśli to konieczne, zjego rodziny lub przedstawicieli prawnych. Projekt ten wyjaśnia cele do osiągnięcia, zaangażowane osoby zawodowe, rodzaj i intensywność planowanych interwencji, czas trwania, dedykowane zasoby instytucjonalne i pozainstytucjonalne, czas i metody weryfikacji/monitorowania oraz kto jest osobą kontaktową w projekcie (kierownicy spraw). Spersonalizowany projekt jest podpisywany przez zaangażowanych operatorów, osobę i/lub jej rodzinę lub przedstawiciela prawnego. Opracowując PTRI, kierownik przypadku może skorzystać z różnych narzędzi operacyjnych (indywidualny budżet zdrowotny, FAP, zajęcia grupowe, ogólnodostępny ośrodek opieki dziennej, działalność stowarzyszeń wolontariackich,...). • PLANOWANIE INTERWENCJI LUB AGENDA: agenda wspólna dla zespołu CSM, która zawiera podsumowanie czynności do wykonania w ciągu dnia (z podziałem na zmianę poranną/popołudniową) oraz wskazanie operatora odpowiedzialnego za daną czynność. Co do zasady przydział i podział czynności do wykonania powinien odbywać się podczas porannej odprawy, z uwzględnieniem zmiany funkcjonalnej i podjętych zobowiązań.
•ZMIANA FUNKCJONALNA: tygodniowy schemat, który identyfikuje zarówno obecność w służbie, jak i funkcję, do której każdy operator (zarówno Kierownictwa, jak i Sekcji) jest przypisany na tę zmianę roboczą.
• KOLEKCJONER DOKUMENTACJI ZDROWOTNEJ: kolektor („muszla"), gdzie dokumenty zdrowotne i socjalne dotyczące osób odpowiedzialnych.
•REJESTR PRZYJĘĆ : pisemny rejestr (najlepiej skomputeryzowany) służący do rejestrowania prowadzonej działalności: sprawozdań, wniosków, konsultacji, wstępnych ocen i pierwszych podjętych decyzji z adnotacją rozpoczęte akcje.
• KONTAKT TELEFONICZNY ZESPOŁU I SIECI: książka adresowa, także skomputeryzowana (internetowa i intranetowa) z
kontakty niezbędne do realizacji spersonalizowanego projektu.
PRZYJĘCIE WNIOSKU I JEGO OCENA
Zakres zastosowania Funkcja
recepcyjna w Departamencie Zdrowia Psychicznego może być zdefiniowana jako niezbędne, istotne i strategiczne centrum organizacyjne
w oferowaniu obywatelom wysokiej jakości odpowiedzi na dostęp do opieki psychiatrycznej.
Cele
• zapewnić przyjęcie i rozszyfrowanie wniosku w sposób coraz bardziej precyzyjny i punktualny, adekwatność odpowiedzi udzielonej obywatelowi przez służbę, konotację samej odpowiedzi oraz kierunek w ciągłości projektów;
• realizacja celów zdrowotnych, zarówno w zakresie profilaktyki pierwotnej, jak i wtórnej, konkretne wdrażanie dobrych praktyk
poprzez zapewnienie użytkownikom i innym usługom społecznym jednego punktu dostępu do usługi, w którym mogą otrzymać jasne odpowiedzi, unikając rozproszenia próśb;
• zapewnić przepływ informacji i próśb do zespołu, a nie tylko do pojedynczego operatora, wspieranie multidyscyplinarnej kultury pracy;
• przyjąć prośbę z profesjonalizmem i doświadczeniem od samego początku, wykazując się umiejętnością i wrażliwością w
wykrywaniu, rozumianą nie tylko jako chęć przyjęcia doznań i emocji, ale także jako wrażliwość uważnego, przygotowanego, eksperta i kompetentny operator zdolny do rozróżnienia i wykrycia rzeczywistej wartości wniosku, nawet jeśli wniosek, jak to często bywa, jest tzw. w czasie rzeczywistym, może uniknąć bardziej wymagających zmian. Często najbardziej krytyczne prośby są składane w sposób pośredni i niedramatyczny. Wykrywanie ukrytych i niewyrażonych oznak krytyczności charakteryzuje pracę specjalisty ds. zdrowia psychicznego i może znacząco i zdecydowanie oznaczyć kontynuację interwencji.
Kluczowe punkty
Definicja ról
Aby zapewnić reakcję w czasie rzeczywistym i uniknąć opóźnień wjuż zaplanowanej pracy (domowej lub wewnętrznej),
konieczne i strategiczne jest zapewnienie dwóch poziomów recepcji:
• Recepcja 1. stopnia lub czynność „recepcyjna" •
Recepcja 2.
poziomu, aktywowana przez 1. poziom w celu przeprowadzenia bardziej pogłębionych wywiadów i rozpoczęcia
Dedykowany zespół
Organizacja zespołu recepcji wymaga sformalizowania operacyjnego na jednolitej zmianie obsługi, która musi obejmować godziny zarówno personelu działu, jak i kierownictwa, z obecnością zespołu recepcji przez sześć dni w tygodniu (w niedzielę recepcja jest gwarantowane przez pielęgniarki we współpracy z lekarzem dyżurnym).
Zespół recepcji musi być zagwarantowany od 8 do 20, w godzinach, w których 24-godzinny CSM jest otwarty dla publiczności.
Recepcję pierwszego stopnia sprawuje operator sektorowy: pielęgniarka, technik rehabilitacji, pracownik socjalny lub OSS.
Recepcją drugiego poziomu zajmuje się kilku operatorów, jeden z obszaru zarządzania i jeden z sektora.
Przestrzenie robocze
Wyznaczone przestrzenie muszą być odpowiednie do rodzaju pracy.
Dla recepcji (recepcji) I poziomu wymagana jest przestrzeń dedykowana do przyjmowania wniosków, zapewniająca wystarczającą prywatność do przetwarzania wrażliwych danych użytkowników, ale jednocześnie łatwo identyfikowalną przez osoby uzyskujące osobisty dostęp do CSM.
W przypadku odbioru II stopnia, jeśli odbywa się on w CSM, potrzebna jest przestrzeń na głębszą, komfortową i cichą rozmowę z poszanowaniem prywatności użytkownika. Może odbywać się w domu lub w innym serwisie lub miejscu w okolicy.
Recepcja I stopnia
Rola operatora w odbiorze I stopnia jako podstawowego i delikatnego „skrzyżowania"; w rzeczywistości
w większości sytuacji o powodzeniu interwencji decydują metody „zahaczenia" i nawiązania
relacji. Stanowi „próg" usługi, wizytówkę. Jest skonfigurowany z symbolem drzwi, które są
zawsze otwarte, które każdy może przekraczać niezliczoną ilość razy. Z tego powodu „dyrektor"
recepcji, zatrudniony w tym ważnym punkcie dostępu, nie może opuszczać swojego stanowiska,
z wyjątkiem krótkich okresów, aw każdym przypadku musi zostać zastąpiony przez przekazanie informacji
Operator recepcji będzie musiał zwrócić szczególną uwagę na aspekt komunikacyjny i relacyjny, wprowadzając
empatyczny tryb słuchania, który zachęca osobę do otwartości, aby móc zidentyfikować prawdziwy powód
kontaktu.
Cele
- Uwzględnianie próśb bezpośrednich lub pośrednich;
- Poprawnie identyfikuj użytkownika (w miarę możliwości za pomocą dokumentu tożsamości i karty zdrowia
• Zbierz informacje, aby zdefiniować problem/pytanie;
• Rozszyfrowanie żądań obywateli poprzez podejście multiprofesjonalne i zespołowe;
• Utrzymuj kierunek komunikacji, w zakresie kompetencji, w zespole, w zwłaszcza w kontekście codziennych spotkań służby.
Funkcje
• Ocena zgłoszeń i/lub próśb o interwencję oraz aktywacja najodpowiedniejszych kanałów odpowiedzi,
w miarę możliwości kierowanych do innych agencji. Wszystkie wezwania, zgłoszenia, prośby i sposoby kontynuowania lub zamykania kontaktu muszą być odnotowywane we właściwym rejestrze;
• Identyfikacja użytkownika poprzez dokument tożsamości i kartę zdrowia (do zeskanowania i wpisania w Punkcie w odpowiedniej sekcji „Dokumenty") oraz wstępne zestawienie danych osobowych w Punkcie i 1. formularzu kontaktowym, ewentualnie z prośbą o wsparcie recepcji 2. poziom;
• Reagowanie w czasie rzeczywistym na pilne lub niemożliwe do odroczenia wnioski poprzez aktywację operatorów
odpowiedzialnych za odbiór drugiego poziomu lub operatorów już działających i mobilnych na danym obszarze;
• Komunikacja na spotkaniu służbowym tego, co zostało znalezione, na temat „starych" i „nowych" kontaktów, na temat otrzymanych próśb i różnych działań prowadzonych przez zespoły;
• Codzienny kontakt z SPDC w celu uzyskania aktualizacji i informacji o sytuacji osób goszczonych oraz
ewentualnych przejściach nocnych osób objętych opieką. Rejestracja wszelkich żądań i informacji w dzienniku programowania;
• Harmonogram niezrealizowanych konsultacji specjalistycznych dotyczących dnia poprzedniego;
Czas reakcji na wymagane porady i interwencje
• W sytuacjach awaryjnych reakcja w ciągu 1 -
2 godzin;
• W przypadku niepilnych odpowiedzi w ciągu 24 godzin od zgłoszenia. W przypadku
konsultacji programowalnych istnieje możliwość umówienia spotkania po 24 godzinach. Zgłoszenia niepilne są odnotowywane w dzienniku serwisowym.
Recepcja II stopnia
Zespół recepcyjny II stopnia (jeden operator należący do obszaru zarządzania i jeden do obszaru sektora) jest niezbędny do zagwarantowania przyjęcia pilnego wniosku, znanego lub nie przez praca. Operatorzy są uruchamiani przez operatora recepcji I stopnia, gdy wymagany jest bardziej pogłębiony wywiad i mogą pracować w ramach służby lub udać się na teren niezbędny do przeprowadzenia wnioskowanych interwencji. Ta funkcja pozwala na utrzymanie programowania zaplanowanego przez terytorialne zespoły mobilne.
Cele
• Zarządzanie wnioskami po pierwszej ocenie dokonanej przez operatora recepcji I stopnia
pilne przybycie do serwisu;
• Zacznij przejmować kontrolę, kiedy to konieczne, bez delegowania oceny i odkładania jej na później
interwencja w późniejszym czasie; • Pozwól zespołowi wykonać zaplanowaną pracę terytorialną.
Funkcje
• Reagowanie na pilne prośby po uruchomieniu przez operatora recepcji I stopnia (wywiady pogłębione w
przypadku pierwszego kontaktu lub sytuacji awaryjnych);
• Pilne działania doradcze w odpowiedzi na służbę 112 (na terenie lub na Oddziale Ratunkowym).
Soccorso lub SPDC) oraz w innych strukturach socjalno-zdrowotnych i niezwiązanych ze zdrowiem; • Zarządzanie przyjmowaniem osób w gościnności
dziennej/nocnej; • Sformułowanie wstępnego programu przejmowania kontroli nad użytkownikami, którymi zajmował się zespół, współpraca z operatorami, którzy znają daną osobę bardziej dogłębnie (kierownik sprawy, operator referencyjny lub członkowie zespołu terytorialnego) w przypadku sytuacji
Notatka.
Procedury operacyjne CSM działają w trybie BEZPOŚREDNIEGO DOSTĘPU NISKOPROGOWEGO, tj. każdy może zadzwonić lub przedstawić się i otrzymać pomoc bez skierowań lub korespondencji od innych specjalistów lub służb. CSM-y gwarantują bezpośredni dostęp 7 dni w tygodniu od 8 do 20, a dostęp nocny gwarantuje SPDC.
W przypadku rozmowy telefonicznej może pochodzić od użytkownika, członków rodziny, izby przyjęć, policji, lekarza pierwszego kontaktu, oddziałów szpitala, oddziału uzależnień, okręgów lub innych. Osoba może również udać się bezpośrednio do centrali CSM.
Operator recepcji dokona oceny wniosku poprzez wstępne przesłuchanie, a następnie: 1. identyfikuje osobę za pomocą dokumentu tożsamości i/lub karty zdrowia; 2. wypełnić pierwszy formularz kontaktowy; 3. wypełnić formularz danych osobowych w POINT.
Pierwszy formularz kontaktowy oraz kopię dokumentu tożsamości należy umieścić w POINT w folderze „Dokumenty" użytkownika.
Po zidentyfikowaniu użytkownika i rozszyfrowaniu zgłaszanych przez niego problemów, operator recepcji przekazuje problemy kierownikowi recepcji iw razie potrzeby uruchamiana jest natychmiastowa interwencja (recepcja sytuacji kryzysowej).
Jeśli natomiast uważa się, że nie ma potrzeby natychmiastowej interwencji, sytuacja jest przedstawiana na zebraniu zespołu/zespołu opieki domowej, na którym uzgadniane są metody interwencji.
Recepcja kryzysu
Ocena osoby zidentyfikowanej w sytuacji kryzysowej lub potrzeby intensywnych interwencji. Operatorzy mający kontakt z osobą (najlepiej operatorzy referencyjni) oceniają sytuację kryzysową i decydują, czy można sobie z nią poradzić w domu.
W takim przypadku nazwisko umieszczane jest na liście osób o wysokim/bardzo wysokim priorytecie, a zespół opieki domowej planuje intensywne interwencje. Sytuacja jest omawiana na walnym zgromadzeniu w celu zaplanowania natychmiastowych interwencji w celu rozwiązania kryzysu, identyfikując wszystkie osoby/ sytuacje przydatne w jego rozwiązaniu (np. członkowie rodziny, przyjaciele, miejsca, operatorzy, ...). Tworzony jest zatem PTRI, w który zaangażowane są wszystkie służby/osoby przydatne do realizacji celu, a interwencje są przeprowadzane zgodnie z planem. W czasie kryzysu ocena sytuacji musi odbywać się przynajmniej codziennie i jest powierzona operatorom na zmianie. Jeśli uznasz to za konieczne, możesz skontaktować się z recepcją SPDC, uzgadniając z nią sposób interwencji Biura Głównego SPDC. Następnie zespół SPDC Home Service przeprowadza wspólnie zaplanowane interwencje i dokonuje ponownej oceny sytuacji na koniec programu. Plan zarządzania kryzysowego jest modyfikowany w zależności od potrzeb, a sytuacja jest omawiana codziennie na walnym zebraniu zespołu. Kiedy dana osoba nie wymaga już intensywnej interwencji, zostaje umieszczona na listach monitorowanej ciągłości opieki domowej i identyfikowany jest kierownik przypadku, kierownik referencyjny oraz ewentualni operatorzy referencyjni. Przejęcie kontroli jest kontynuowane wraz z utworzeniem PTRI, jak wyjaśniono poniżej.
Jeśli w trakcie oceny okaże się, że sytuacji nie da się opanować w domu, operatorzy proponują osobie akceptację w CSM iw razie potrzeby starają się skierować ją w tym kierunku. Jeśli dana osoba nie wyraża zgody na przyjęcie do CSM, operatorzy kontaktują się z odpowiednimi osobami, aby wspólnie spróbować przekonać użytkownika do zaakceptowania wynegocjowanego podpisu przystąpienia do programu terapeutycznego. W razie potrzeby można skontaktować się z innymi agencjami, aby przekonać osobę do towarzyszenia jej w CSM w razie zaistnienia stanu konieczności (112, organy ścigania,...). Dopiero po próbie wdrożenia wszystkich odpowiednich środków, takich jak na przykład propozycja dziennej gościnności, intensywne leczenie domowe przy wsparciu Departamentu Spraw Wewnętrznych SPDC lub inne miejsce „wypoczynku" mieszkalnego (w celu deeskalacji kryzysu ) istnieje możliwość, po konsultacji z zespołem i kierownikiem CSM, podjęcia decyzji o sformułowaniu propozycji OSP, jeśli warunki zostaną spełnione.
GOŚCINNOŚĆ W DZIEŃ (OD) I W DZIEŃ/NOC (ODN).
Zakres zastosowania
Recepcja w CSM (dzienna gościnność - OD lub dzień/noc ODN) usytuowana jest w ciągłości projektu i będzie momentem przejściowym między objęciem władzy przed i po. Wyraźnie widać, że ODN nie ogranicza więzi z otoczeniem (kontakty z rodziną, z innymi znaczącymi postaciami, pozostawianie CSM samego lub w towarzystwie, dbanie o określone potrzeby osobiste), ale raczej je faworyzuje w perspektywie zdrowienia . Program opieki osobistej powinien stwarzać klimat poszukiwania zgody użytkownika i ciągłych negocjacji iz tego powodu nie używa się terminu „hospitalizacja" lub „szpital dzienny". ODN może reagować na odbiór nawet przez jedną noc w trudnych sytuacjach, proaktywnie zarządzając innymi możliwymi reakcjami.
Cele
Gościnność dzienna lub dzienno-nocna ma na celu:
• Zarządzaj i rozwiązuj kryzys, gdy nie można tego zrobić w domu
• Tymczasowo usuń osobę z kontekstu życiowego, aby poradzić sobie z sytuacjami krytycznymi
rodzinny/społeczny
• Remodulacja/monitorowanie programu terapeutycznego i farmakologicznego
Dedykowany zespół
Dzienna/nocna gościnność wymaga zespołu dedykowanego do obsługi wewnętrznej, składającego się z kierownika recepcji i operatorów usług wewnętrznych. Zespół ten jest codziennie identyfikowany w ramach „Zmiany funkcjonalnej", cotygodniowego schematu, który nie tylko identyfikuje obecność w serwisie, ale także przypisuje każdemu operatorowi (zarówno z Kierownictwa, jak i Sekcji) dokładną funkcję na tę zmianę serwisową.
W każdym CSM zatrudnionych jest średnio 16 „pracowników zmianowych 24h", tj. których zmiana pracy obejmuje również obecność w porze nocnej. Ogólnie rzecz biorąc, operatorzy ci stanowią operatorów „służby wewnętrznej", ale biorąc pod uwagę elastyczność, która charakteryzuje usługi w zakresie zdrowia psychicznego, całkowity brak planowania interwencji oraz warunkowy i tymczasowy charakter reakcji, która stale ujawnia nowe potrzeby, wszyscy członkowie zespołu CSM obracają się, obejmując podstawowe funkcje gościnności. Metoda rotacji pomiędzy wszystkimi operatorami ma zapobiegać tworzeniu się jasnego podziału pracy w zespole i wynikającej z tego wewnętrznej dynamiki.
Chociaż identyfikacja wewnętrznych zmian roboczych może wydawać się usztywnieniem praktyki pracy, służy ona uniknięciu zamieszania, nakładania się, rozproszenia, rozładunku i uczynieniu organizacji pracy CSM bardziej płynną.
Funkcje
Do zadań zespołu Służby Wewnętrznej należy zarządzanie siedliskiem wewnętrznym i klimatem terapeutycznym oraz całościowa opieka i pomoc osobom przyjmowanym w ODN, w tym współprogramowanie działań i obowiązków informacyjnych (POINT/pSM).
Procedury operacyjne
• Zespół obsługi wewnętrznej weryfikuje dbałość i przyzwoitość przestrzeni wewnętrznych CSM (pokoje gości, części wspólne i użyte materiały) oraz podejmuje kroki w celu rozwiązania ewentualnych problemów. Ważne jest promowanie holistycznego dobrostanu osób przyjętych do ODN.
• Po podjęciu decyzji o nowym ODN zespół obsługi wewnętrznej przygotowuje się do przyjęcia danej osoby, oceniając
położenie łóżek w stosunku do wolnych pokoi, płeć osoby, która ma zostać przyjęta, oraz przedstawiony problem. Po przybyciu witanej osoby do CSM, operatorzy obsługi wewnętrznej, w asyście zespołu lub towarzyszących mu osób, dbają o pokazanie mu pokoju i pomoc w uporządkowaniu rzeczy osobistych, natomiast kierownik, który podejmuje decyzję o akceptacji h24 zapisuje to samo w obsłudze informatycznej i przegląda terapię, ewentualnie ustalając nową. Sytuacja jest omawiana na spotkaniu Zespołu Służby Wewnętrznej w celu zaplanowania natychmiastowych działań kryzysowych. Identyfikowane są wszystkie osoby/sytuacje przydatne do rozwiązania sytuacji kryzysowej i tworzony jest PTRI do całodobowej recepcji, angażujący wszystkie służby/osoby przydatne do realizacji celu (zwłaszcza lekarza pierwszego kontaktu). Następnie zespół przeprowadza interwencje zgodnie z planem, a operatorzy codziennie oceniają sytuację. Dopóki dana osoba potrzebuje całodobowej recepcji, sytuacja musi zostać omówiona na wewnętrznym spotkaniu zespołu obsługi.
Po ustaleniu terminu całodobowej recepcji, osoba zostaje wpisana na listy monitorowanej ciągłości opieki domowej i postępuje zgodnie z procedurą opieki domowej.
• Tak szybko, jak to możliwe, operatorzy usług wewnętrznych dbają o wyjaśnienie osobie przyjmującej
minimalnych zasad dotyczących wchodzenia i wychodzenia z CSM (zawsze pytaj/powiadamiaj operatorów usług wewnętrznych o wyjściu) oraz udzielają przydatnych informacji użytkownikom i opiekunom .
• Na początku zmiany zespół obsługi wewnętrznej weryfikuje osoby obecne przy CSM w OD i ODN oraz
aktualizację danych osobowych gości w ODN w systemie zarządzającym POINT oraz uczestniczy w odprawie z pracownikami recepcji i terytorialny zespołu .
• Wewnętrzny zespół obsługi weryfikuje opiekę osoby przyjmowanej w ODN, biorąc pod uwagę fakt, że często
słaba samoopieka jest jedną z pierwszych przyczyn stygmatyzacji osoby z zaburzeniami psychicznymi i że droga do rozwiązania sytuacji Kryzys przechodzi także przez wznowienie gestów i czynności życia codziennego.
• Uznając wartość terapeutyczną zachęcania osoby do samodzielnego wykonywania jak największej ilości
czynności, wewnętrzny zespół usługowy będzie promować autonomię i wzmocnienie pozycji osoby . Osoba przyjęta w ODN będzie musiała być odpowiednio stymulowana, wspierana i pomagana, stosownie do możliwości danej chwili, w dbaniu o siebie, a także o pokój, w którym jest przyjmowana, na przykład o pościelenie łóżka i utrzymywać porządek w meblach, w miarę możliwości posiadać rzeczy osobiste.
• Wewnętrzny zespół obsługi przyjmuje osoby przyjeżdżające na OD lub na terapie ambulatoryjne, zapewniając
podanie terapii farmakologicznej, kontekstowo weryfikując przestrzeganie PTRI i ogólną sytuację danej osoby. • Pielęgniarka służby wewnętrznej jest odpowiedzialna za prowadzenie terapii osobom przebywającym w ODN. • Na zakończenie odprawy i po podaniu terapii
operatorzy przydzieleni do obsługi wewnętrznej oraz kierownik recepcji spotykają się z osobami przyjętymi w ODN. Służy do nawiązywania relacji terapeutycznej oraz zbierania próśb indywidualnych lub zbiorowych. W realizacji programu dziennego uwzględniona zostanie oferta Dziennego Ośrodka Powszechnego. Ważna jest idea rozwiązania kryzysu poprzez codzienność. To spotkanie może być prawdziwym codziennym spotkaniem o charakterze terapeutycznym, które pozwala ludziom na wzajemne poznanie się i rozpoznanie operatorów oraz przestrzeni serwisu, w którym się znajdują. • Operatorzy usługi wewnętrznej promują relację jako narzędzie terapeutyczne do budowania relacji opartej na zaufaniu i znaczącej
wymiany z osobami przyjętymi w OD i ODN. • Operatorzy serwisu wewnętrznego są obecni podczas posiłków, promując środowisko
gościnność i wspólnota.
• Dla osób przyjętych do ODN zawsze musi istnieć kontakt z ich własnym kontekstem życiowym
uprzywilejowanych, planujących spersonalizowane działania i interwencje.
• Operatorzy serwisu wewnętrznego codziennie aktualizują sytuację przyjmowanych pacjentów na POINT/pSM,
w tym ewentualną integrację historii pomocy klinicznej (pozycja „Anamneza" w POINT/pSM) ze zdarzeniem ODN. W ten sam sposób relacjonują główne wydarzenia i prośby użytkowników podczas spotkania serwisowego.
• Przy okazji każdego OD, ODN lub fragmentu wSPDC konieczne jest utworzenie/poprawienie PTRI
osobę i ewentualnie wyznaczyć kierownika sprawy.
• W przypadku dobrowolnego usunięcia osoby przyjętej do ODN, operatorzy usług
wewnętrznie wdrożyć odpowiednią procedurę (patrz załączniki).
• Zespół planując codzienne interwencje/działania bierze pod uwagę dobro i bezpieczeństwo osoby przyjmowanej wOD lub ODN.
• Intensywne wsparcie/mentoring 1:1 jest uważane za wyjątkowy i priorytetowy sposób pracy całego zespołu.
Ewentualna potrzeba intensywnego wsparcia/coachingu 1:1 jest uzgadniana z uwzględnieniem organizacji pracy CSM przez cały zespół w oparciu o wieloprofesjonalną ocenę potrzeb danej osoby. Gdy taka potrzeba zostanie ustalona, wsparcie jest realizowane przez wszystkie osoby wewnątrz- i pozainstytucjonalne, które mogą być zaangażowane (operatorzy, stażyści, pracownicy wsparcia rówieśniczego, członkowie rodzin, opiekunowie, wychowawcy...) zgodnie ze wspólnym i równomiernie rozłożonym harmonogramem. Może poprosić o wspólne włączenie kierowników do zmiany. Korzystanie z intensywnego coachingu należy uważać za tymczasowe i punktualne, z poszanowaniem wolności osoby przyjmowanej, a także odbywa się przy jej towarzyszeniu poza CSM, zgodnie z jej potrzebami i pragnieniami. Za obowiązki kliniczne odpowiada Kierownik Recepcji i/lub Kierownik, za organizacyjne koordynator pielęgniarski.
• W przypadku OSP cały zespół na bieżąco negocjuje z użytkownikiem, aby poprawić stan zdrowia
osoby i podjąć próbę uzyskania zgody na leczenie i odnowienia relacji.
• Wewnętrzny zespół serwisowy udziela bezpośredniej pomocy osobom zakwaterowanym w ODN, realizując wspólnie z użytkownikiem program dnia oraz szerzej PTRI. W tym celu łączy się z innymi służbami i agencjami, aby jak najszybciej ułatwić powrót danej osoby do domu.
• Pod koniec każdego pobytu dziennego/nocnego zostanie doręczone pismo informujące o zakończeniu pobytu, skierowane do osoby oraz do lekarza prowadzącego/lekarza pierwszego kontaktu.
STRATEGIE ZARZĄDZANIA OSOBĄ W WARUNKACH PROBLEMY (KRYZYS) /SYTUACJI KRYZYSOWEJ
Stworzenie relacji opartej na wiedzy, a zatem i zaufaniu, jest pierwszym narzędziem terapeutycznym operatora Zdrowia Psychicznego, ponieważ jest kamieniem węgielnym każdej interwencji leczniczej; z tego powodu umiejętności relacyjne są najczęściej wykorzystywane w codziennej praktyce. Znacząca relacja ma fundamentalne znaczenie i jest podstawą przymierza terapeutycznego, które należy zbudować. W miarę możliwości należy unikać wszelkich działań wjakikolwiek sposób porównywalnych z formami przymusu do leczenia; w żadnym wypadku nie może naruszać podstawowych praw osoby, poczynając od nietykalności ciała.
Jeżeli normalne targowanie się i negocjacje nie działają, w przypadku stanu pobudzenia z eskalacją, ryzykiem pobudzenia, odmową leczenia i zamiarem wyjścia, można przyjąć następujące strategie:
1. Wewnętrzne strategie zespołu (niekoniecznie sukcesja lub progresja):
• Skoncentruj uwagę, przypominając i angażując kilku operatorów, na osobę, sytuację i kontekst, unikając anomii (nie ignoruj, ale angażuj, choć ostrożnie, osobę);
• Zidentyfikuj przyczyny wywołujące konflikt, poprzez dialog i negocjacje; • Unikaj komunikacyjnych
„symetrii"; • Wykorzystaj interwencje mediacyjne i odosobnione miejsca podczas wywiadu, aby rozładować czynniki wyzwalacze (praktyki deeskalacji); • W razie potrzeby podaj lekarstwa, a następnie wznów dialog/konfrontację;
• Rozpuść agresję stanowczo i perswazyjnie, wprowadzając zachowanie do środka dopuszczalne limity;
• Oceń, czy w celu opanowania wybujałości fizycznej przydatne może być skrócenie dystansu, poprzez spółkę holdingową (co najmniej 2 operatorów).
2. Wykorzystanie zasobów zewnętrznych
• Wykorzystaj umiejętności relacyjne i negocjacyjne osób, które znają daną osobę;
• Wystąpić o interwencję osób trzecich, angażując siły porządkowe w chwilach otwartego zagrożenia lub
bezpośredniego lub rzeczywistego użycia przemocy, powołując się również na Stan Konieczności (art. 54 kk) i ewentualnie na wniosek OSP;
3. Rezygnacja i późniejsze badania
• Jeśli skrajności dla sztuki. 54 kk, zespół musi dokładnie ocenić konkretną sytuację, nie wykluczając
hipotezy odroczonego postępowania (pozwalającego na chwilowe usunięcie osoby w celu ponownej próby podejścia).
Relacje z Psychiatryczną Służbą Diagnozy i Leczenia SC (SPDC)
SPDC koordynuje usługi i interwencje w zakresie nagłych i nagłych przypadków psychiatrycznych, zarówno na poziomie lokalnym, jak i szpitalnym oraz gwarantuje reakcję na zapotrzebowanie, koordynując z Oddziałem Ratunkowym. Stale współpracuje z CSM, aby zagwarantować użytkownikowi zintegrowaną odpowiedź.
Jeżeli kontakt z osobą ma miejsce w SPDC i w związku z tym CSM zostanie o tym później poinformowany, należy zawsze pamiętać, że za użytkownika odpowiada ten sam ośrodek, nawet podczas wszystkich czynności, które mogą wymagać obserwacji lub powitania w rozszerzenie SPDC. W tym sensie CSM jest aktywowany od pierwszej chwili w celu wspólnej oceny i natychmiastowego przejęcia lub, jeśli jest opóźniony, uzgadnia warunki z SPDC. Za praktyczne uważa się unikanie stałego przebywania osoby w SPDC w przypadku dostępności do powitania CSM (łóżka) lub ewentualnej aktywacji alternatywnych programów zarządzania kryzysowego. Zwykle zespół CSM udaje się do SPDC rano, jeśli dana osoba przybywa w nocy, lub w każdym przypadku w ciągu 24 godzin od przybycia. W przypadku uruchomienia Funkcji Terytorialnej SPDC, z własnej inicjatywy, CSM jest niezwłocznie informowany i angażowany, już od pierwszej wizyty domowej.
Funkcja Terytorialna SPDC może być również aktywowana przez CSM w celu wsparcia alternatyw dla ODN, dla OSP, w celu ułatwienia „chronionych" rezygnacji lub w pierwszych przypadkach, w których uzna się to za właściwe, aby uniknąć ODN do CSM ( Widzieć).
SPDC zapewnia, że pilne interwencje konsultacyjne w służbach i oddziałach szpitalnych firmy są przeprowadzane szybko, oferując wstępną ocenę, a następnie współpracując z CSM właściwej terytorialnie, aby ułatwić zarządzanie terytorialne.
SPDC koordynuje obszar kryzysowy DSM, w tym alternatyw mieszkaniowych, oraz gwarantuje ciągłą poprawę jakości w zakresie terminowości, dostępności, mobilności, elastyczności, ciągłości, w szczególności poprzez faworyzowanie opieki domowej i unikanie korzystania z miejsc do spania oraz faworyzowanie jak najszybszego przeniesienia lub wznowienia obciążenia CSM właściwej miejscowo w związku z rozwiązaniem sytuacji kryzysowej.
Co do zasady CSM może wnioskować o przyjęcie osoby do SPDC przy okazji:
• Brak łóżka w CSM; • Początkowa faza OSP, w pewnych warunkach złożoności;
• trudności zarządcze w ramach CSM;
• Potrzeba bardziej ograniczonego i mniej stymulującego środowiska.
Do każdej akceptacji w SPDC musi być dołączony PTRI uzgodniony z CSM i sporządzony pisemnie w POINT/pSM przez kierującego psychologa lub psychiatrę, kluczowych operatorów lub kierowników sprawy CSM ze specyfikacją programową, który musi przewidywać codzienne monitorowanie osoba z planowaniem możliwych wyjść z odzyskaniem kontekstu życiowego (sieć społeczna, rodzina, podejście do CSM).
Ponadto:
1. Decyzja o przyjęciu OSP w SPDC przez CSM musi być uzgodniona i podpisana przez OSP szefa SPDC, aw razie jego nieobecności przez dyrektora DSM.
2. OSP zapewnia stałą obecność osoby w serwisie (SPDC lub CSM) oraz może zapewnić uzgodnione wykonanie
czynności terapeutycznych nawet poza siedzibą, za bezpośrednią odpowiedzialność Dyrektora Struktury zarządzającego OSP na jego terenie biuro.
3. Wydalenie z terenu nie jest przewidziane poza granicami wskazanymi w pkt. 2, aw każdym razie zawsze z indywidualną pomocą.
4. Jeżeli z określonych przyczyn Dyrektor SC CSM zdecyduje się działać w inny sposób, przejmuje bezpośrednią
odpowiedzialność począwszy od umiejscowienia OSP w siedzibie samego CSM.
CIĄGŁOŚĆ TERAPII I POMOCY
Zakres zastosowania
W ramach każdego CSM identyfikowane są „zespoły terytorialne", wewnętrzne artykulacje służby, zdolne do faworyzowania przejęcia, które spełnia kryteria globalności i dobrej jakości interwencji. Nie odpowiadają one kryteriom absolutnego delegowania ani sztywnego podziału pracy, wręcz przeciwnie, podział użytkowników na listy powierzone różnym grupom musi być rozumiany przede wszystkim jako mechanizm utrzymywania uwagi i koordynacji interwencji, którym podlega cała usługa jako całość oferty dla osoby.
Cele
Cele zespołu terytorialnego można podsumować w następujący sposób:
• zarządzać indywidualnymi i grupowymi działaniami związanymi z zarządzaniem przypadkami, zwracając uwagę na podejście
multidyscyplinarny i wielozawodowy;
• wyartykułować i zorganizować działalność mobilną na terytorium, w domu iw sieci, zapewniając jej stabilność pod
względem wydajności, intensywności, ciągłości i spójności dla użytkowników o wysokim i średnim priorytecie zidentyfikowanych w ramach CSM;
• wdrażać profilaktykę wtórną nawrotów, hospitalizacji, OSP, ścieżek sądowych i dryfu społecznego
dla osób o wysokim i średnim priorytecie, zidentyfikowanych w ramach CSM;
• promowanie ścieżek zdrowienia, rehabilitacji i reintegracji społecznej, z którymi projekty muszą być powiązane
indywidualny;
• zapewnić tworzenie sieci powiązań z różnymi formami organizacyjnymi wyd
instytucje społeczne;
• zagwarantowanie, w ramach prac terytorialnych planowanych w integracji z okręgiem zdrowia, ciągłości
terapeutycznej poprzez zbudowanie jednolitej agendy dla personelu CSM; krytyczne przeformułowanie warunków opieki długoterminowej w gabinecie; konstruowanie i systematyczna weryfikacja projektów indywidualnych począwszy od złożonych przypadków; integracja działalności ambulatoryjnej w CSM i urzędach dzielnicowych;
• promować integrację na szczeblu lokalnym i okręgowym ze wszystkimi strukturami korporacyjnymi i niekorporacyjnymi,
w tym nieformalne i formalne zasoby społeczności.
Dedykowany zespół
Kierownikami zespołu terytorialnego są kierownik odpowiedzialny i referent pielęgniarski nadzorujący funkcje asystujące. Operatorów dedykowanych do terytorialnej funkcji CSM jest około 8-10 i są to zazwyczaj pielęgniarki, pracownicy socjalni, technicy rehabilitacji psychiatrycznej i OSS, którzy nie uczestniczą w całodobowych dyżurach.
Funkcje
Docelowy użytkownik zespołu terytorialnego składa się z osób odpowiedzialnych za CSM.
Kryteria włączenia dla wysokiego priorytetu mogą obejmować:
1. Z rozpoznaniem psychozy (schizofrenia lub choroba
afektywna dwubiegunowa); 2.
Wysokie obciążenie usługi; 3. Częste porzucanie programu terapeutycznego (trudności w utrzymaniu
kontaktu); 4. Obciążenie/konflikt rodzinny lub brak sieci (izolacja społeczna); 5. 2
lub więcej wpisów do CSM w ciągu ostatnich 12 miesięcy;
6. OSP powtarzane w ostatnich dwóch
latach; 7. Używanie
substancji; 8. Problemy ze sprawiedliwością.
W przypadku osób o wysokim priorytecie, szacowanych na około 50 na CSM, wskazane jest nawiązywanie co najmniej 3 kontaktów tygodniowo, nie tylko telefonicznych (w domu, w CSM lub gdzie indziej).
W przypadku osób o średnim priorytecie, szacowanych na około 50 na CSM, wskazane jest nawiązywanie co najmniej 1 kontaktu tygodniowo, nie tylko telefonicznego (w domu, w CSM lub gdzie indziej).
Całkowite obciążenie powinno wynosić 1:203 (operatorzy/osoby odpowiedzialne); w ten sposób każda asystowana osoba mogłaby liczyć na 1 operatora kluczowego i 1 operatora referencyjnego, ale trzonem pracy pozostałby multiprofesjonalny zespół.
Procedury operacyjne
Praca terytorialna opiera się na rozpoznaniu przestrzeni relacyjnej i historycznej drogi osoby, czyli:
• Sieć
o główny użytkownik, rodzina i dodatkowa rodzina;
o usługi: z jakich zasobów korzysta i do jakich osób się odnosi; lub składa się z innych usług.
• Wspólna (re)konstrukcja w ramach grupy oraz obsługa historii użytkownika i ścieżki powrotu do zdrowia .
Wychodząc od elementów historii i zasobów sieci, budowane jest przejęcie władzy, które zakłada następujące poziomy: •
Odpowiedzialność za sprawę należy do służby;
• Koordynacja sprawy jest powierzona grupie; • Dla
każdej osoby odpowiedzialnej określa się lekarza i operatora referencyjnego dla danej sprawy, w grupie.
Van Veldhuizenjr, Bahler M. (2013) Podręcznik elastycznego asertywnego traktowania społeczności. Holandia Podręcznik FACT Groningen
Jeśli chodzi o program osoby:
• W przypadku zgłoszenia osoby do zespołu terytorialnego przez operatorów recepcji lub obsługę wewnętrzną CSM, operator sprawdza, czy dana osoba posiada już PTRI (Indywidualny Program Terapeutyczno-Rehabilitacyjny). 'Jeżeli dana
osoba posiada już PTRI, kierownik sprawy wraz z odpowiednim kierownikiem ocenia, czy jest on odpowiedni w obecnej sytuacji i wprowadza niezbędne zmiany. Następnie zespół przeprowadza interwencje zgodnie z planem, aż do okresowego przeglądu PTRI (postanowionego w samym programie) lub do zmiany sytuacji.
•Jeśli dana osoba nie posiada PTRI, ale jeśli uzna się to za konieczne, identyfikuje się kierownika sprawy, kierownika referencyjnego i ewentualnych operatorów referencyjnych, a osobę umieszcza się na monitorowanych listach ciągłości. Kierownik sprawy wraz z osobą opracowuje PTRI wspólnie z pozostałymi członkami zespołu multidyscyplinarnego i interwencje są realizowane zgodnie z planem, do czasu okresowego przeglądu PTRI (określonego w samym programie) lub do czasu zmiany sytuacji.
•Jeżeli dana osoba nie wymaga PTRI (ponieważ sytuacja wymagała jedynie konsultacji, ponieważ osoba jest objęta opieką lub ponieważ przejęcie można uznać za zakończone), identyfikuje się najodpowiedniejszą służbę lub specjalistę do kontynuacji działań - w górę w górę (MMG, inne,...). W każdym przypadku „raport o absolutorium" lub „sprawozdanie z rada".
INDYWIDUALNY PROJEKT REHABILITACYJNY TERAPEUTYCZNY
Przejęcie obejmuje zdefiniowanie programu leczenia ukierunkowanego na potrzeby danej osoby przez przejmujący zespół CSM. Zindywidualizowany plan terapii rehabilitacyjnej (PTRI) przedstawiany jest jako dokument obejmujący zarówno komponent kliniczny, jak i rehabilitacyjny, opracowywany jest przez zespół CSM oraz dowolne podmioty partnerskie (społeczne, trzeci sektor, inne podmioty), przy udziale osoby i rodziny, po wielowymiarowych i wielozawodowych ocenach. PTRI umieszcza osobę z niepełnosprawnością intelektualną i jej potrzeby w centrum uwagi, określając cele, metody, procedury i zasoby niezbędne do promowania włączenia, kwalifikacji i reintegracji społecznej. Ma ograniczone ramy czasowe i podlega zaplanowanemu przeglądowi w siedzibie głównej ocena.
CSM bierze odpowiedzialność za przejęcie i musi gwarantować odpowiedź na złożone potrzeby użytkownika w trakcie całego procesu oraz monitorować postęp interwencji i osiąganie celów zdrowotnych. Serwis identyfikuje operatora referencyjnego pełniącego funkcję opiekuna sprawy.
Kryteria ogólne
Ogólnie rzecz biorąc, PTRI opiera się na zestawie wspólnych informacji i kryteriów, takich jak:
1. Gromadzenie informacji dotyczących:
A. dane osobiste;
B. diagnoza kliniczna i funkcjonalna, z informacją o kontekście rodzinnym i
społecznym;
C. powód wysłania
2. Wielowymiarowa ocena potrzeby z podziałem na powiązane ze sobą zagadnienia:
A. obszar psychopatologiczny;
B. obszar samoopieki/środowiska;
C. obszar kompetencji relacyjnych;
D. obszar zarządzania gospodarczego;
E. obszar autonomii i umiejętności społecznych;
F. obszar funkcjonowania szkoły (w przypadku wskazania);
3. Obserwacja mocnych i słabych stron związanych z rodziną, szkołą, kontekstami odniesienia;
4. Określenie celów interwencji, działań, aktorów oraz czasu ich realizacji. Rodzaj i zestaw planowanych interwencji może odnosić się do następujących kategorii: interwencje psychoedukacyjne;
B. interwencje habilitacyjne i rehabilitacyjne;
C. resocjalizacja i interwencje sieciowe w celu włączenia do pracy socjalnej i/lub szkoły;
D. interwencje edukacyjne;
E. interwencje w kontekście społecznym;
F. psychoterapia;
G. terapia farmakologiczna;
H. identyfikacja zasobów niezbędnych do zaspokojenia potrzeb: podmioty zaangażowane w interwencje, w tym, jeśli występują, operatorzy sieci nieformalnych i wolontariatu;
I. identyfikacja czasu trwania programu, etapów czasowych i okresowych kontroli (wraz z określeniem wskaźników procesu i rezultatu) oraz ewentualna aktualizacja, również poprzez wspólne narzędzia ewaluacyjne.
Działania i funkcje rehabilitacyjne
Umożliwiające interwencje PTRI są rozwijane na trzech osiach: życie, szkolenie i pośrednictwo pracy oraz społeczność, z aktywnymi ścieżkami obywatelstwa i protagonizmu, które składają się na tak zwaną rozproszoną setkę w ciągu dnia. Serwis Habilitacji SSD, Rezydencje i REMS sprawuje nadzór nad ofertą habilitacji oraz pełni funkcję kontrolowania całkowitego budżetu referencyjnego.
Narzędzia PTRI
może być korzystnie wspierane różnymi narzędziami, zarówno z ekonomicznego punktu widzenia, jak iz punktu widzenia usług/działań
już obecnych na tym obszarze.
Indywidualny budżet zdrowotny (BIS)
PTRI może być wspierany przez komponent ekonomiczny zwany Indywidualnym Budżetem Zdrowia (BIS). BIS są determinowane różnym
stopniem inwestycji w środki i wsparcie uruchomione w celu wsparcia i przywrócenia funkcjonowania i włączenia społecznego.
Celem BIS jest:
• zwiększenie efektywności oddziaływań resocjalizacyjnych poprzez tworzenie spersonalizowanych ścieżek reintegracyjnych w
oparciu o trzy osie priorytetowe: dom, szkoła/praca i społeczność;
• zagwarantowanie rzeczywistego uczestnictwa i skutecznego odgrywania roli w programach leczenia
użytkowników, rodzin i wyrazów użyteczności społecznej działających w społecznościach lokalnych; • faworyzować opiekę domową jako miejsce leczenia i rehabilitacji; • wzmacniać relacyjny charakter usług wobec osoby, czyniąc użytkowników i rodziny
koproducentami i współocenicielami tej samej usługi, której są użytkownikami;
• zwiększyć system lokalnych szans.
W zależności od potrzeb każdej osoby, BIS może przybierać różne poziomy intensywności: bardzo wysoki, wysoki, średnio wysoki, średni, średnio niski, niski.
Fundusz na rzecz możliwej autonomii (FAP)
PTRI może być również wspierane finansowo z Funduszu na rzecz Możliwej Autonomii (FAP). FAP (LR 6/2006, art. 41) jest narzędziem ekonomicznym skierowanym do osób, które ze względu na warunki niesamowystarczalności nie są w stanie zapewnić sobie opieki osobistej i normalnego życia w związkach bez pomocy osób trzecich.
Obszary zastosowania dotyczą zarówno sytuacji braku samowystarczalności, jak i eksperymentalnych projektów zdrowia psychicznego. Nadal można z nich korzystać, jeśli istnieje jednoczesne korzystanie z usług półstacjonarne lub inne formy innowacyjnej opieki domowej.
FAP dla osób z problemami zdrowia psychicznego mają następujące cechy:
• skierowane są do osób, które znajdują się w poważnej sytuacji także pod względem deprywacji
zasoby kontekstowe;
• są wynikiem zintegrowanego planowania społecznego i zdrowotnego obejmującego DSM i Usługę
Społeczny Gminy;
• są utrzymywani ze wspólnej pożyczki socjalno-zdrowotnej, wynikającej z udziału FAP udostępnionego przez Gminny Zakład Opieki
Społecznej oraz z udziału w tej samej wysokości udostępnionego przez Zakład Opieki Zdrowotnej;
- powstają dzięki zaangażowaniu użytkowników, rodzin oraz środków stowarzyszeń i przedsiębiorczości społecznej;
- są zorientowane na skuteczną rehabilitację i integrację społeczną osób zaangażowanych.
Działania Centrum Dziennego są uzgadniane z zespołami CSM poprzez badanie potrzeb kwalifikacyjnych i włączanie ludzi, towarzysząc im i kierując ich konkretnie do oferowanych programów. Powstają w różnych lokalizacjach, ale dwa najważniejsze bieguny to dwa: Pawilony I i M Parku San Giovanni oraz Centrum Dzienne Aurisina.
Ogólnie rzecz biorąc, Powszechne Centrum Dzienne opiera się na 6 głównych celach:
• dobre
samopoczucie; • agregacja, socjalizacja i włączenie; • ekspresja i walka ze stygmatyzacją; • uczestnictwo; specyfika
płci;
• szkolenie i pośrednictwo pracy.
SARR zarządza na co dzień wspólnym odbiorem rozpowszechnianej płyty CD, w sposób proaktywny i proaktywny, co działa stymulująco na CSM i okresowo aktualizuje mapę działań oferowanych przez Powszechny Ośrodek Dzienny i kontaktów z projektem wzmacniacz.
ZAJĘCIA GRUPOWE DLA OSÓB WSPOMAGANYCH
Interwencje grupowe na rzecz osób prowadzących CSM realizowane są nie tylko w formie „grup psychoterapeutycznych wspomagających", podzielonych na „grupy słuchające i wspierające", czy „grupy o charakterze ekspresyjnym", "przetwarzanie" (arteterapia, teatr), ale także poprzez tworzenie: „grup informacyjno-psychoedukacyjnych" dotyczących zagadnień zdrowia psychicznego skierowanych do użytkowników i członków ich rodzin, „grup samopomocowych" dla użytkowników i członków rodzin dotyczących różnych zagadnień, „użytkowników grupy protagonistyczne" i „grupy zajmujące się kwestiami płci". Spotkania grupowe odbywają się zarówno w czterech Centrach Zdrowia Psychicznego, jak iw ramach rehabilitacji (Dom Rekonwalescencji i inne oddziały Centrum Diurno Diffuso). Wszystkie typy grup pozwalają uczestnikom zająć się tematami i problemami poprzez wymianę doświadczeń i refleksję oraz rozwinąć bardziej adaptacyjne style radzenia sobie .
Otoczenie grupy zapewnia członkom wspierające środowisko do poszerzania repertuaru zachowań interpersonalnych, a także do doskonalenia umiejętności społecznych .Jeśli początkowo grupy te narodziły się z zamiarem zaspokojenia potrzeby oszczędzania zasobów, to w późniejszym okresie zauważono, że posiadają one szczególne cechy sprzyjające rozwojowi relacji, narodzinom więzi identyfikujących, tworzeniu wspólnej kultury i przede wszystkim potężne mechanizmy transformacyjne, które pozwalają na wykorzystanie grupowych procesów psychologicznych w ramach relacji klinicznej i ścieżek rehabilitacji.
Różne rodzaje grup działających w DSM zajmują się zagadnieniami zdrowotnymi takimi jak: zaburzenia lękowe, zaburzenia nastroju, zaburzenia psychotyczne, leki psychotropowe, relacja operator-klient, programy wspomagające powrót do zdrowia.
Charakteryzują się tym, że są „grupami otwartymi", dzięki czemu na określonych etapach procesu można wprowadzać nowych uczestników.
Osobom tymczasowo przyjętym do CSM w ODN lub OD proponuje się udział w pracy rówieśniczej, tj. w „grupach samopomocy" prowadzonych przez pracowników wsparcia rówieśniczego i decydują się na kontynuowanie tego doświadczenia nawet po powrocie do domu. Ten ostatni projekt jest częścią szerszego programu WHO, który opiera praktyki pracy w zakresie zdrowia psychicznego na prawach człowieka i na wzmacnianiu (wzmocnieniu siły ludzi z doświadczeniem) użytkowników jako bohaterów opieki i ścieżek integracji społecznej. W ostatnich latach dzięki szkoleniom i programom pośrednictwa pracy w usługach oferowanych przez DSM rozwinęła się nowa postać „wsparcia rówieśniczego", eksperta operatora opartego na żywym doświadczeniu, który odnosi się na równi z użytkownikami zdrowia psychicznego.
Inicjatywa Empowerment College to innowacyjna zmiana perspektywy: symptomy, doświadczenie choroby, przerwa w nauce, gdzie indziej rozumiane jako deficyt i niewydolność, są traktowane w tego typu podejściu jako doświadczenia życiowe i zasoby, które należy włączyć na ścieżkę zdrowienia.
DZIAŁALNOŚĆ AGREGACJI (procs scalania elementów w jedną całość) I ZAANGAŻOWANIA UŻYTKOWNIKÓW
Podstawowym elementem 24-godzinnych CSM jest wypracowanie wartości agregacyjnych (włączania) dla osób, które je odwiedzają, aby odpowiedzieć na potrzebę wzmocnienia sieci wsparcia społecznego, włączenia w działania grupowe (patrz wyżej), uczestnictwa w życiu usługi, budowanie więzi relacji społecznych i międzyludzkich.
Mogą odbywać się spotkania jednorodnych grup (np. grupy młodych ludzi, kobiet itp.), mające na celu lub nie „rekreacyjną" socjalizację, zajęcia kulturalne i wiedzę lokalną; walne zgromadzenia CSM; fora poświęcone określonym tematom. Niezwykle ważny wydaje się rozwój form partycypacji (uczestnictwa) poprawić relacje operator/użytkownik, również poprzez wprowadzenie „stron trzecich" (wolontariuszy, pracowników wsparcia koleżeńskiego itp.) oraz ogólną atmosferę usługi.
Od spotkań wewnątrz Centrum można rozpocząć działania zewnętrzne, w stowarzyszeniach, spółdzielniach socjalnych, Mikroobszarach lub innych miejscach w okolicy, organizowanych z udziałem partnerów DSM, także w celu nawiązywania pomostów i połączeń z społeczność poza obwodem usług w zakresie zdrowia psychicznego. Działania te mogą należeć do programów Diurno Diffuso (patrz).
Z tych spotkań powinna wyłonić się forma uczestnictwa, która identyfikuje członków CSM należących do Wydziałowego Komitetu Uczestnictwa.
SPOTKANIA W SIEDZIBIE CSM: WIZYTY E
OPIEKA AMBULATORYJNA
CSM 24 godziny nie jest miejscem z wyboru dla działań ambulatoryjnych jako takich, które zamiast tego muszą być zintegrowane z ogólnym życiem i codziennym życiem samej usługi. Wizyty psychiatry i psychologa, zwłaszcza w ujęciu jednoprofesjonalnym, nie mogą stanowić dominującego aspektu CSM, a tym samym naznaczać jego kultury.
CSM należy w rzeczywistości postrzegać jako środowisko terapeutyczne jako całość, animowane przez wielozawodowy zespół z aktywacją przestrzeni i działań, ustrukturyzowanych i nieustrukturyzowanych, do interakcji społecznych oraz jako wygodne miejsce tymczasowego pobytu użytkowników nawet poza tymi działaniami. Nie może być pomyślany jako ciąg sal i poczekalni do ambulatoryjnych wywiadów, ale raczej jako miejsce do różnego rodzaju działań terapeutycznych.
Działalność specjalistycznego badania psychiatrycznego, nie traktowana jako działalność samodzielna, musi być w pełni włączona w sprawowanie opieki nad ludźmi przez zespół oraz w ewentualne objęcie opieką multidyscyplinamą i wielowymiarową. Wizyta u psychiatry nie jest sama w sobie bramą do usługi, ponieważ pierwszy kontakt niekoniecznie wiąże się z postacią lekarza lub psychologa, który musi również wejść w grę w początkowej fazie oceny.
Podczas przejęcia niektóre spotkania mogą odbywać się w siedzibie CSM, ale nie wyłącznie. Muszą być prowadzone w miarę możliwości przez co najmniej kilku operatorów, w tym lekarza lub psychologa, i muszą zbudować mikrozespół, który pracuje z osobą i jej kontekstem, a następnie podlega CSM i/lub zespołowi ds. ciągłości terytorialnej (jeśli osoba uważa się, że wymaga monitorowania ciągłości). Po każdym wywiadzie mikro-sprzęt spotyka się w celu krótkiego podzielenia się i analizy tego, co zostało zaobserwowane oraz w celu odpowiedniej refleksji nad właśnie przeprowadzoną interwencją, w logice strategicznej, przygotowując plan leczenia i projekt. Interwencja ta musi natychmiast otwierać się na ocenę aspektów umożliwiających i pracy w kontekście, zarówno w sensie terapeutycznym, jak i psychoedukacyjnym, a nieautomatycznie powtarzać sekwencję wywiadów i wizyt z lekarzem (lub psychologiem) jako wyłącznym punktem odniesienia terapeutycznego.
Centralne podejście nie jest medyczno-biologiczne, ale holistyczne. Niezbędne jest zwrócenie szczególnej uwagi na zasadność przepisywania i aspekty bezpiecznego stosowania leków, ale także na promocję zdrowia i stylu życia.
Wskazane jest przeniesienie działalności bardziej specjalistycznej lub w przeważającej mierze psychoterapeutycznej (zatrudnienie w leczeniu i doradztwie) do starostwa, w określonych, a w każdym razie ograniczonych terminach (takich jak powiatowe centrum zdrowia psychicznego), zwłaszcza jeśli:
a/ odnoszą się do powszechnych zaburzeń psychicznych,
b/ reprezentują główny aspekt ścieżki opieki,
c/ są prowadzone przez lekarza psychiatrę lub psychologa jako jedynego terapeutę,
d/ bezpośrednio, jako agenci wysyłający lub w celu odpowiedniej współpracy, z lekarzem rodzinnym lub płk Okręg zdrowia (osoby starsze, młodzież).
Psychoterapia indywidualna, w jakimkolwiek ujęciu, nie stanowi sama w sobie, zwłaszcza w oderwaniu od bardziej kompleksowego i długotrwałego projektu terapeutycznego, działania, które CSM 24 godziny może zagwarantować jako priorytet.
DZIAŁALNOŚĆ PRZEKROJOWA I GRUPY DEPARTAMENTOWE
W Departamencie Zdrowia Psychicznego działają grupy przekrojowe w celu ujednolicenia praktyk dotyczących ważnych tematów, aw szczególności tematów będących przedmiotem zainteresowania, które zostałyjuż wskazane w Regionalnym Planie Zdrowia Psychicznego.
Wyróżniono 10 grup tematycznych (w kolejności alfabetycznej):
1. osoby starsze;
2. działalność międzynarodowa/krajowa;
3. więzienie;
4. różnice między płciami;
5. podwójna diagnoza;
6. początek;
7. członkowie rodziny;
8. leki i integracja z lekarzami pierwszego kontaktu;
9. migranci i bezdomni;
10. profilaktyka, komunikacja społeczna i promocja zdrowia.
Każda grupa stawia sobie za cel opracowanie programów o określonych kompetencjach i działalności badawczej, mając na uwadze ciągłe doskonalenie jakości oraz promowanie projektów eksperymentalnych i innowacji techniczno-organizacyjnych.
INTEGRACJA Z INNYMI USŁUGAMI
Jednym z kamieni węgielnychpracy lokalnej jest tworzenie sieci kontaktów z innymi agencjami działającymi na danym obszarze, zarówno instytucjonalnymi, jak i należącymi ogólnie do prywatnego sektora społecznego, wolontariatu i trzeciego sektora.
W zakresie relacji instytucjonalnych z innymi służbami Departament Zdrowia Psychicznego ustanowił następujące wspólne protokoły/procedury, których pełny tekst można znaleźć w folderze „DSM Shared Documents" utworzonym w procesie doskonalenia zgodnie z Accreditation Canada .
• 2013 - Memorandum of Understanding z Zakładem Uzależnień ASUITS (w trakcie opiniowania) •
2014 - Protokół kliniczno-diagnostyczny i procedura organizacyjna diagnozy i zintegrowanego zarządzania zaburzenia odżywiania z neuropsychiatrią dziecięcą IRCCS Burlo
• 2015- Protokół dla dorosłych między ASUITS a obszarami 1.1,1.2 i 1.3Giuliana UTI
• 2017 - Porozumienie o współpracy między IRCCS Burlo Garofolo i ASUITS: protokół dla zintegrowanej opieki
nad dziećmi w wieku 12-17 lat ze złożonymi problemami społeczno-zdrowotnymi • 2017 -Organizacja i funkcjonowanie poradni zdrowia psychicznego dla młodzieży na oddziale zdrowia psychicznego •
2018 - Protokół między DSM, Okręgami i DDD w sprawie opieki nad młodzieżą i młodzieżą z
zaburzeniami psychicznymi lub obarczonymi wysokim ryzykiem
• 2018 - Protokół ustaleń w sprawie procedur interwencyjnych dotyczących przeprowadzania obowiązkowych
badań lekarskich i leczenia między Prefekturą Triestu, siłami policyjnymi i ASUITS
PROCEDURY FIRMY
Nawet w ramach CSM niezbędna jest znajomość głównych procedur firmowych, w szczególności:
• 2013 - Procedura: higiena rąk • 2015 -
Procedura: realizacja zalecenia ministerialnego „zapobiegania aktom przemocy na szkodę pracownikom służby zdrowia
• Procedury operacyjne bezpieczeństwa opracowane przez Corporate Prevention and Protection Service (SPPA)
POLEPSZANIE JAKOŚCI
Mając na celu ciągłe doskonalenie jakości usług oferowanych obywatelom, przewiduje się audyty kliniczne sytuacji krytycznych wraz z analizą zdarzenia nieporządanego, określeniem możliwych przyczyn, wdrożeniem działań usprawniających zapobiegających kolejnym sytuacjom krytycznym. Podczas tych audytów ważne będzie wyjaśnienie problemu zgodnie z zasadą „pięć W + 1", czyli udzielenie odpowiedzi na 6 pytań: kto? (kto?), co? (co?), kiedy? (kiedy?), gdzie? (gdzie?), dlaczego? (dlaczego?) i jak? (Jak?). Należy napisać odpowiedź na te pytania, a także działania usprawniające, które należy wdrożyć.
Ponadto dwa narzędzia zostały wyposażone w skupienie się na głównych węzłach organizacyjnych i reprezentują punkty strategiczne: „Kwestionariusz przyjęcia" (patrz załączniki) podsumowuje filozofię stojącą za tym ważnym momentem organizacyjnym, a „Podstawowe pytania" dotyczą całej organizacji DSM.
Ponadto dla ciągłego doskonalenia podstawowe znaczenie ma wykrywanie potrzeb szkoleniowych i planowanie kursów szkoleniowych, zwłaszcza w ramach DSM zwraca się uwagę na szkolenie operatorów w terenie.
Załącznik 6 - Pytania do kierowników dotyczące prowadzonych spraw
Pytania dotyczące zarządzania sprawami dla menedżerów:
Wyliczając przypadki obserwowane w ciągu ostatnich trzech miesięcy (z agendy osobistej), musimy zadać sobie pytanie:
Ile widzę ich niewłaściwie samotnych, czy można je rozszerzyć na zespół?
Ilu ma program semestralny?
Ile zrezygnowało on kawałek informacji na portalu społecznościowym/ do sieci społecznościowej?
Ilu z nich może z pożytkiem przejść na inne formy wsparcia lub leczenia w ramach usługi?
Uzdrowiony
o Te z „po 5 minut każdy”: ile ich jest?
o Zrezygnowani: ilu ich jest? Czy mają nawroty?
o Plany absolutorium /kceptacji/: sieć społecznościowa (wymaga pracy indywidualnej); lekarz rodzinny; grupy samopomocy
o Punkt widzenia pacjenta: jeśli jest ważny, relacja jest kontynuowana
o Jakie i ile podwójnych sytuacji jest nieuniknionych
o Co oznacza „Widzę go z innymi”? Czy ci „inni” prowadzą działania z sieciami opieki zdrowotnej?
o Ile z nich powinno się znaleźć na listach wizyt operatorów o niskim i średnim priorytecie?
o Dyscyplinować czas lekarzy w odniesieniu do harmonogramu usług.
Załącznik nr 7 - Wytyczne organizacyjne dla kadry kierowniczej
WYTYCZNE ORGANIZACYJNE DLA MENEDŻERÓW (PSYCHIATRÓW I PSYCHOLOGÓW)
Główne zmartwienie kierownika i kierownictwa serwisu: „ukierunkowane” zaangażowanie operatorów, dynamizacja inercji, weryfikacja nadużyć wobec użytkowników itp. (kiedy np. rozmowa z niepilnym użytkownikiem zbiega się ze spotkaniem operacyjnym, zwykle preferuje drugie). Afektywny klimat serwisu jest fundamentalny, zwracając jednak uwagę na ryzyko vischiosrty, paternalizmu i pełzającej inwalidztwa użytkowników. W pracy zespołowej konieczne jest wypracowanie praktyki „interwizji grupowej”. Należy zatem wziąć pod uwagę, że osoba odpowiedzialna za obsługę jest gwarantem końcowego wyniku dyskusji i opracowania zespołowego, czyli występów. i odpowiedzi, które jego zdaniem dostarcza. Menedżer z pewnością musi poświęcić się pojedynczej sprawie, ale nigdy nie uważać jej za „swoją”. Każdy przypadek musi zostać uspołeczniony w sen/ice: z udziałem co najmniej jednego operatora niemedycznego, który musi zostać zidentyfikowany jako podstawowy punkt odniesienia w sprawie; omawianie go w jego problematycznych aspektach na spotkaniach. Aby ułatwić rozwój pracy zespołowej, konieczne jest sformułowanie jasnego programu dla każdego przypadku w perspektywie średnio-krótkiej z prognozą wyników i/lub celów. Każdy atak psychotyczny, zwłaszcza u młodych ludzi, musi być traktowany jako poważne zdarzenie zdrowotne, a leczenie i/lub wizyty kontrolne muszą być ustalone na odpowiedni czas (2 lata). Nowy użytkownik nie może być uprzywilejowany ze szkodą dla starego, zwłaszcza jeśli ju.ngc^issisted lub "CAP". Każdy nowy dyrektor musi zajmować się przypadkami wspieranymi przez grzyby „tak, jakby to były nowe przypadki”, zaczynając od rekonstrukcji historii. Każdy kierownik jest odpowiedzialny za intencje awaryjne i kryzysowe swojego obszaru, ale obowiązuje zasada pomagania kolegom w skomplikowanych lub ryzykownych sytuacjach. Każda zamykająca się w sobie relacja terapeutyczna jest błędną praktyką; podobnie właściwe jest wzajemne zastępowanie się w przypadkach niemożliwej do opanowania dynamiki terapeutycznej. Postępowanie z członkami rodziny użytkownika w aspekcie obciążenia subiektywnego i nadrzędnego celu programu terapeutycznego. Praktyka ma na celu wzmocnienie zasobów terapeutycznych usługi i/lub kontekstu; Celowe skierowania do innych publicznych lub prywatnych struktur i instytucji psychiatrycznych są niedozwolone, zwłaszcza w przypadku hospitalizacji. W szczególności niestosowanie SPDC jest celem prawidłowej terytorialnej praktyki terapeutycznej.
Załącznik nr 8 -Ankieta dotycząca przyjmowania
Obszar interwencji Pytanie Zmienne Zbiór pytań / odbiór Chilafa? Pielęgniarka w recepcji Należy natychmiast zebrać wywiad psychiatryczny i/lub medyczne? Nie, lepiej wizytówkę z aktualnościami i motywacjami Jeśli jest awaria, co należy zrobić? W grupie powitalnej od razu zapada decyzja, co robić Jak zakończyć ten etap? W zależności od sytuacji Pierwszy kontakt Gdzie i jak to się dzieje? W zależności od tego, kto żąda (szpital, dzielnica, UOT, ...) Lokalizacja nie jest istotna W miejscu uzgodnionym z wnioskującym użytkownikiem/ii Kto tak naprawdę sprawia, że jest mile widziany? Razem, ci, którzy pracują w hotelarstwie Kto zostaje zaproszony? Zmienia się w zależności od tego, czego chce użytkownik Jakie narzędzia są przydatne na tych wczesnych etapach? Folder „Shell” jako zarys rozmowy kwalifikacyjnej Pierwsza stykówka Ocena/przed ewaluacja, podejście e wywiad Co jest ważne do oceny? Odpowiedniość pytania/filtra na ewentualne skierowanie do innego serwisu Dekodowanie potrzeb (aspekty społeczne, wielowymiarowe tam, złożoność) Obecność alarmu z powodu niemożności zarządzania przez kontekstu (kryterium kryzysu) Jak to jest zrobione? Zawsze w zespole Czy zawsze musi być dogłębna i związana z historią danej osoby? Czasami może to nie być właściwe, ale wtedy trzeba to zrobić Wziąć sprawę w swoje ręce, przejąć kontrolę Co to znaczy? Akceptacja pytania we wszystkich jego aspektach, subiektywnym, obiektywnym/społecznym itp Budowa programu terapeutyczno-rehabilitacyjnego Budowa powierniczej relacji terapeutycznej Kto przejmuje dowodzenie? Zespół CSM Akceptacja musi być: Multi-professional, pytanie jest zawsze złożone projekt lub program terapeutyczno-rehabilitacyjny: Należy to zrobić i udostępnić użytkownikowi przez cały czas Projekt opiera się na: Przede wszystkim potencjał osoby z jego historii Przede wszystkim na trzech osiach: dom, praca i życie towarzyskie. Przede wszystkim swoje cele, nadzieje i pragnienia Jest skierowany do: Mierzalne i wspólne cele Realizuj projekt życiowy Ciągłość terapii i opieki Kto dostrzega ciągłość? Zespół podobszarowy kierowany przez kierowników spraw Jak to powinno być zorganizowane? Zgodnie z planowaniem intencji i terminów (np. wysoki, średni i niski irstensCa) Czy reakcję na kryzys należy zaliczyć do ciągłości pracy? Dotyczy wszystkiego w CSM, dlatego należy zorganizować listę chwilowo priorytetowych sytuacji (np. tablica FACT) Zwróć uwagę na całość usługi / udostępnienia dobre praktyki Co jest najważniejsze w ścieżce leczenia? Szacunek dla praw i wartości Uwaga dla pojedynczej osoby
Strona 40 z 45
Załącznik 9 - Podstawowe pytania
PODSTAWOWE PYTANIA PRZYJĘCIE Czy istnieje punkt telefoniczny, który jest zawsze aktywny? Czy pierwszy formularz kontaktowy jest wykonany? Czy kierownik spotyka się z operatorami w celu zorganizowania powitania? Czy istnieje program sen/ice? Czy istnieje pisemna ocena? ArnyiTA pi coMiNurrA terytorialny Ile osób należy do podgrupy? Ile na operatora? Czy jest zaplanowany przynajmniej jeden dzień wspólnej pracy lekarza z zespołem podobszaru? Czy w przypadku pracy zaplanowanej operator jest sam przez co najmniej 50% czasu? Ile razy udajesz się do lekarza w domu w zaplanowany sposób? A między psychologiem a zespołem? Ile razy spotyka się podgrupa? Crbi Czy w całodobowym CSM jest karta powitalna? Czy w domu jest lista osób objętych leczeniem kryzysowym? Czy jest lista osób w DH? Jeśli jest pilne wezwanie, czy zespół recepcji tam jedzie? 5. Czy przeprowadza się przegląd osoby kryzysowej (spotkanie/zwiedzanie ośrodka)? Czy oferowany jest pierwszy kontakt w domu? Ile osób nie widzi lekarz przy pierwszym kontakcie? DZIAŁALNOŚĆ STRUKTURALNA GOŚCINNOŚCI I CENTRUM DTURNO 1. Czy codziennie w CSM odbywają się zajęcia grupowe (spotkania grupowe i terapia)? Czy w CSM są częste zajęcia ekspresyjne lub edukacyjne (co najmniej 2 tyg. w tygodniu)? Czy są osoby związane z działalnością świetlicy? (co najmniej 10 tygodniowo) ArnyiTA am bułatów au Ile dni w tygodniu kierownik rozmawia sam (3-5)? Ile czasu spędzasz na rozmowie kwalifikacyjnej sam (20-80%)? Czy rozmowy kwalifikacyjne prawie zawsze odbywają się w CSM? Czy na terenie powiatu prowadzona jest działalność ambulatoryjna? Wspólna ArnyiTA Ile czasu poświęca się na spotkania CSM (20-50%)? Ile czasu spędzasz w pokojach i na użytkownikach oraz na nieformalnych rozmowach? (5-20%) Czy organizowane są cykliczne spotkania poświęcone siedlisku? Czy jestem na koncie?
Strona 41 z 45
Załącznik nr 11 – Model Fidelity Scale CSM 24h/ serwis zintegrowany
Charakterystyka strukturalny / organizacyjny |
Procesy / procedury |
Definicja w DSM w ustawie Zbiorowy |
Nie struktura autonomiczny / SS / suma SS / SC bez SS / SC z SS |
Stosunek do liczby ludności ( co najmniej 1 CSM / 150 000 mieszkańców ) |
średnia populacja użytkowników : <50.000 <80 <100 <125.000 <150.000 zamieszk (kiedy wzrasta wielkość populacji, to zwiększa się stopień zróżnicowania wewnętrznego, jeśli chodzi o podzespoły i artykulacje wewnętrzne – biura itp.) |
Obdarowanie osobisty Wielozawodowy |
Zespół multidyscyplinarny : n. 2 – 3 – 4 – 5 – więcej 5 profesjonalistów z „asystentem zdrowienia” Stosunek personelu na mieszkańca i obciążenie sprawy Min. 1/1500 mieszkańców dla DSM Obciążenie sprawy ust. FAKT ( co 200 użytkowników ): 1 psychiatra 0,5 koordynatorów (kierowników zespołów) 5-7 pielęgniarek (+6 EPC na noc ) 0,8 asystentów społeczny 0,8 psychologów 0,6 pracowników wsparcia rówieśniczego 0,5 techników od rehabilitacja psychiatria |
Otwarte 24 godziny |
Gościnność aktywny od pytanie : 8h/ dzień – 12h – 12h + Gościnność Noc (ON) – 14h + ON – 24h czas _ odpowiedź na kryzys ( w domu ): w ciągu 24h – 24.12 – 8 – 4 - 1 Przynosi stan otwarty _ Z kryzys ciężki : w 30 proc przypadki / 50% / 70% / 90% / 100% Niski próg : mogą wejść w czasie rzeczywistym bez wysłać formalny : 30% z przypadki / 50% / 70% / 90% / 100% |
Strona unikalny / punkt kompleksowej obsługi |
Punkt Z odniesienie unikalny na użytkownika I instytucje TAK NIE Umieszczenie pozaszpitalne TAK / NIE Funkcje nocny nieobecny / tylko przedstawiciel Noc / ON w innych strona / ON na miejscu Integracja Funkcje w ciągu dnia ( odc problemy społeczne , społeczne siedlisko lub przestrzeń Z relacje i społeczność ): Centrum dzienne wewnętrzny TAK / NIE Powierzchnia _ agregacja z obecnością Z działalność zbiorowe i spotkania TAK / NIE |
Zespół zintegrowany |
Integracja operatorzy spotkanie zespół : 1 do tydzień / 2 / 3 / 4 / 5 lub więcej na tydzień spotkanie podzespół : nigdy / 1 na miesiąc / 1 co 2 tygodnie / 1 godz tydzień / więcej od 1 do tydzień Wiedza kolektyw od ludzie na haju _ priorytety i _ kryzys / ODN Relacja bezpośrednio z użytkownikami : spotkania 1:1 dla 20% pracowników / 40% / 60% / 80% / 100% pracowników Ciągłość terapeutyczny nawet w przypadku hospitalizacji lub założenia SPDC rezydencje : nie-zarówno 1 jak i 2 |
Wyposażenie i użytkowanie łóżka terytorialny |
1:10 000 popów co najmniej (min. 4, maks. 8) Alternatywa dla hospitalizacji SPDC: Tylko w sytuacjach kryzysowych łagodne – mieszanka przypadków – tylko ciężkie napady Umiejętności zarządzania kryzysowego, otwarte drzwi patrz wyżej |
Projekcja terytorialna i równowaga pracy wewnętrznej i zewnętrznej |
Rotacja obowiązków wewnętrznych, zewnętrznych i recepcyjnych: - Cały personel rotuje Tylko inf 50% personelu nocnego i podzielone według funkcji Definicja działalności hotelarskiej/recepcyjnej: Obecność zdefiniowanych procedur Werbalne, pisemne itp Zasięg <20-80% |
Zarządzanie grupą i zespołem |
Identyfikacja spraw o wysokim priorytecie (CAP): stała - roczna - półroczna - kwartalna - ciągła redefinicja Zdefiniuj kluczowych operatorów w kontekście zespołu, zgodnie z: Ładuję skrzynki Obecność drugiego kluczowego operatora (współpracownika) Wspólny program planowanych interwencji Podział grup: - aktywne podgrupy według terytorium lub funkcji, z medycznymi - mieszane - niemedyczne z poradami medycznymi - niemedyczne z separacją % Kierownictwo organizacji wykonawczej ds. medycznych w odniesieniu do wszystkich użytkowników: 100-20% przypadków Ponowne planowanie w przypadku „zablokowanych przypadków", przerwań, negatywnych |
Programy i interwencje |
wyników itp.: 0-100% przypadków ACT lub FACT tak /nie Psychoedukacja rodzinna tak/ nie Wspierane praktyki zawodowe tak /nie Wczesna interwencja tak/ nie intensywny kryzys domowy tak/ nie |
Integracja opieki zdrowotnej ze środowiskiem społecznym |
Integracja z dzielnicą na obszarach (osoby starsze, młodzież, niepełnosprawni) Część dystryktu z wewnętrzną kwaterą główną Budżet i zasoby ludzkie Tylko przez okręgową przychodnię okręgową |
