System wsparcia społecznego w województwie podkarpackim
Środowiskowy Dom Samopomocy (ŚDS) jest jednostką organizacyjną systemu
pomocy społecznej. Prowadzenie ŚDS należy do zadań zleconych gminom i powiatom z
zakresu administracji rządowej. Samorząd prowadzi je jako własne jednostki
organizacyjne lub zleca ich prowadzenie organizacjom pozarządowym. Jednostki te stanowią
ważny element sieci oparcia społecznego dla osób z zaburzeniami psychicznymi
powyżej osiemnastego roku życia. Do ich najważniejszych zadań należy
przygotowanie uczestników do życia w społeczeństwie i do samodzielnego funkcjonowania w środowisku.
Ustawa o pomocy społecznej Art. 51a. środowiskowy dom samopomocy i klub samopomocy 1. Ośrodkami wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi są: środowiskowy dom samopomocy lub klub samopomocy dla osób z zaburzeniami psychicznymi, zwanych dalej „uczestnikami”, które w wyniku upośledzenia niektórych funkcji organizmu lub zdolności adaptacyjnych wymagają pomocy do życia w środowisku rodzinnym i społecznym, w szczególności w celu zwiększania zaradności i samodzielności życiowej, a także ich integracji społecznej. 2. Środowiskowy dom samopomocy świadczy usługi w ramach indywidualnych lub zespołowych treningów samoobsługi i treningów umiejętności społecznych, polegających na nauce, rozwijaniu lub podtrzymywaniu umiejętności w zakresie czynności dnia codziennego i funkcjonowania w życiu społecznym. 3. Okres korzystania z miejsca całodobowego pobytu w środowiskowym domu samopomocy nie może być jednorazowo dłuższy niż 3 miesiące, z możliwością przedłużenia do 6 miesięcy w uzasadnionych przypadkach, przy czym maksymalny okres pobytu całodobowego osoby w roku kalendarzowym nie może być dłuższy niż 8 miesięcy. 4. Zakres usług świadczonych w klubach samopomocy ustala właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego prowadzącej klub samopomocy w uzgodnieniu z wojewodą.
Typ A – dom dla osób psychicznie chorych, przeznaczony dla osób z przewlekłymi
zaburzeniami psychotycznymi, takich jak np. schizofrenia, zaburzenia
schizotypowe, urojeniowe lub schizoafektywne,
Typ B – dom dla osób niepełnosprawnych intelektualnie – upośledzonych
umysłowo, przeznaczony dla osób niepełnosprawnych intelektualnie w stopniu
głębokim, umiarkowanym i lekkim (gdy osoba z lekkim stopniem niepełnosprawności
ma sprzężone zaburzenie, np. dysfunkcja narządów ruchu, padaczka, autyzm,
itp.),
Typ C – dla osób wykazujących inne przewlekłe zaburzenia czynności
psychicznych.
Dopuszcza się objęcie wsparciem więcej niż jednej grupy uczestników,
niezbędne są wtedy odrębne programy działalności.
W ramach działalności domu, za zgodą kierownika domu, w wyznaczonych przez niego dniach i godzinach, mogą odbywać się zajęcia klubowe przeznaczone dla osób oczekujących na przyjęcie do domu oraz byłych uczestników.
Dom jest ogniwem oparcia społecznego dla osób przewlekle psychicznie
chorych lub głębiej upośledzonych umysłowo, a dla osób z lekkim upośledzeniem tylko wówczas, gdy oprócz niepełnosprawności
intelektualnej występują inne sprzężone zaburzenia, zwłaszcza neurologiczne. Stanowi oparcie również dla osób
mających poważne trudności w życiu codziennym, wymagających pomocy i opieki
niezbędnej do życia w środowisku rodzinnym.
Pracownicy domu, w celu zapewnienia integracji społecznej uczestników,
współpracują z:
1) rodzinami, opiekunami i innymi osobami bliskimi;
2) ośrodkami pomocy społecznej oraz powiatowym centrum pomocy rodzinie;
3) poradniami zdrowia psychicznego, szpitalem psychiatrycznym i innymi
zakładami opieki zdrowotnej;
4) powiatowym urzędem pracy;
5) organizacjami pozarządowymi;
6) kościołami i związkami wyznaniowymi;
7) ośrodkami kultury i organizacjami kulturalno-rozrywkowymi;
8) placówkami oświatowymi, innymi jednostkami świadczącymi usługi dla osób
niepełnosprawnych, w tym: warsztatami terapii zajęciowej, zakładami aktywizacji
zawodowej, spółdzielniami socjalnymi, centrami integracji społecznej i klubami
integracji społecznej;
9) innymi osobami lub podmiotami działającymi na rzecz integracji społecznej
uczestników.
Środowiskowe Domy Samopomocy w województwie podkarpackim
Bachórzec, Baranów Sandomierski, Bircza, Blizne, Bojanów, Brzostek,
Brzozów, Cergowa, Cieszanów, Dębica, Dynów, Folusz, Gorzyce, Horyniec-Zdrój, Izdebki,
Jarosław, Jelna, Kamień, Kańczuga, Kąkolówka, Kolbuszowa, Krosno /ul. Kletówki/,
Krosno /ul. Gen. Hallera/, Laszczyny, Lesko, Lipsko, Lubaczów, Łańcut, Mielec
/ul. Biernackiego/, Mielec /ul.Wojsławska/, Nisko, Nowa Dęba, Nowa Wieś
k.Czudca, Potok, Pruchnik, Przemyśl, Przeworsk, Przysieki, Radomyśl n/Sanem, Radymno,
Ropczyce, Rudnik nad Sanem, Rymanów, Rzeszów / ul. Ofiar Katynia/, Rzeszów /ul.
Powstańców Styczniowych/, Sarzyna, Sędziszów Młp., Sieniawa, Sokołów Małopolski,
Spiach, Stalowa Wola / ul. Ks. J. Popiełuszki/, Stalowa Wola / ul. Wańkowicza/,
Strzyżów, Tyczyn, Ustrzyki Dolne, Wola Raniżowska, Wolica, Woliczka, Zaczernie, Zagórz
Aktualnie trudno zidentyfikować, jaki typ domu reprezentuje każda jednostka. Prawdopodobnie w większości są to środowiskowe domy samopomocy typu mieszanego ABC lub AB.
Kluby samopomocy w województwie podkarpackim
;Zapraszam do nadsyłania informacji o klubach samopomocy - Administrator /
Mieszkania chronione w województwie podkarpackim
Ustawa o pomocy społecznej Art. 53. Mieszkanie chronione 1. Osobie, która ze względu na trudną sytuację życiową, wiek, niepełnosprawność lub chorobę potrzebuje wsparcia w funkcjonowaniu w codziennym życiu, ale nie wymaga usług w zakresie świadczonym przez jednostkę całodobowej opieki, w szczególności osobie z zaburzeniami psychicznymi, osobie opuszczającej pieczę zastępczą w rozumieniu przepisów o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, młodzieżowy ośrodek wychowawczy, zakład dla nieletnich, a także cudzoziemcowi, który uzyskał w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, może być przyznany pobyt w mieszkaniu chronionym. 2. Mieszkanie chronione jest formą pomocy społecznej przygotowującą osoby tam przebywające, pod opieką specjalistów, do prowadzenia samodzielnego życia lub zastępującą pobyt w placówce zapewniającej całodobową opiekę. Mieszkanie chronione zapewnia warunki samodzielnego funkcjonowania w środowisku, w integracji ze społecznością lokalną. 3. Mieszkanie chronione może być prowadzone przez każdą jednostkę organizacyjną pomocy społecznej lub organizację pożytku publicznego.