NOTES DB

Wywiad zgłoszeniowy
Ocena zgłoszenia nie wymaga bezpośredniego kontaktu z osobą/instytucją  zgłaszającą lub osobą w kryzysie psychicznym; ocena zagrożeń na podstawie opisu
Psychiatryczna interwencja kryzysowa - osoba nie wyraziła zgody lub odmawia leczenia, a istnieją przesłanki, że wymaga opieki psychiatrycznej do nawiązanoa kontaktu, oceny potrzeb i kontekstu sytuacyjnego do decyzji alokacyjnej
Triaż psychiatryczny / psychiczny - ocena stanu psychicznego i kontekstu sytuacyjnego i ryzyka zagrożeń do decyzji alokacyjnej - gdzie do kogo skierowaç, kto udzieli pomocy i obejmie opieką, w jakim trybie pilności
 
Rola lekarza psychiatry
monitoruje zgłoszenia, decyzję alokacyjną i udzielaną pomoc psychologiczną i psychoterapeutyczną
Konsultacja w zespole konsylia zebrania
Porady lekarskie diagnostyczne
 
 
Formy pomocy samodzielnej prowadzonej indywidualnie
Pomoc psychologiczna
Pomoc psychoterapeutyczna
Opieka psychiatryczna psychofarmakologia ambulatoryjna bierna/czynna
 
Formy pomocy zespołowej: bierna bez koordynatora opieki
Pomoc psychologiczna i psychoterapeutyczną
Opieka psychiatryczna z pomocą po
 
Opieka psychiatryczna koordynowana
Czynna
Szpital, hostel, dom
Problemy psychiczne angażeją inne instytucje - oparcie społeczne, edukacja, 
Zwolnienie lekarskie powyżej 30 dni
 
Specjalistyczne programy terapeutyczne - koordynowane i niekoordynowane: kto jest podmiotem koordynującym - kto podwykonawcą
 
 
 
Oddziaływania diagnostyczno-terapeutyczne:
biologiczne - poziom neurobiologiczny: badania przedmiotowe, laboratoryjne, obrazowe... farmakoterapia, stymulacja mózgu, elektrowstrząsy, dieta... 
psychologiczne - poziom funkcji psychicznych bodźce zmysłowe, słowo, sens: testy psychologiczne, e-medycyna
społeczne - interakcje, relacje, wydarzenia społeczne -  pacjenci, osoby bliskie, sieć społeczna
Decyzja alokacyjna - kwalifikacja do rodzaju pomocy i opieki ze wskazaniem osoby/zespołu, podmiotu, instytucji, czasu, sposobu lub miejsca kontaktu... 

Pomoc nisko-intensywna, bierna ... w warunkach ambulatoryjnych, teleinformatyczna
Pomoc wysoko-intensywna, czynna w warunkach domowych, całodobowych -

Triaż psychiatryczny to działania diagnostyczne z oceną stanu zdrowia psychicznego i potrzeb zdrowotnych w bezpośrednim kontakcie z osobą doświadczającą kryzysu psychicznego, ukierunkowane na podjęcie decyzji alokacyjnej o udzieleniu dalszej pomocy przez odpowiednią osobę/zespół/podmiot/instytucję we właściwym miejscu i czasie.

Psychiatryczna interwencja kryzysowa to działania podejmowane w sytuacji kryzysowej, gdy zgłoszenie dokonuje osoba bliska lub inna w trosce o zdrowie i bezpieczeństwo osoby doświadczającej kryzysu psychicznego, ukierunkowane na nawiązanie kontaktu i udzielenie wsparcia, oraz podjęcie decyzji polegające udzielenie wsparcia dla osób bliskich zgłaszających oraz próba nawiązania kontaktu z osobą doświadczającą kryzysu psychicznego.

Wsparcie doraźne to natychmiastowa i niezbędna pomoc udzielana na etapie zgłoszeniowym w zakresie bieżących potrzeb i kompetencji pracowników zaangażowanych w kontakt. 

Czynności rejestracyjne mają charakter logistyczny i polegają na:
zbieraniu, zapisywaniu i przechowywaniu danych osobowych i innych dokumentów;
zapisywaniu w terminarzu uczestników, terminu i miejsca planowanych kontaktów i działań
przekazywaniu i udzielaniu informacji uczestnikom planowanych kontaktów i działań


Interwencja kryzysowa to działania podejmowane na podstawie zgłoszenia przez osoby bliskie, aby wspólnie z nimi nawiązać kontakt z osobą doświadczającą kryzys psychiczny, udzielić odpowiedniej informacji i pomocy, zmotywować i  i udzielić odpowiedniej pomocy.

Triaż psychiatryczny to ocena stanu psychicznego świadczeniobiorcy, jego potrzeb i kontekstu zgłoszenia  dokonywana w bezpośrednim kontakcie z pacjentem, ukierunkowane na podjęcia decyzji o pilności pomocy i kwalifikacji do odpowiedniej ścieżki opieki i wyborze osoby/zespołu do jej udzielenia. 


 

 
ŚCIEŻKA OPIEKI - PROJEKT STANDARDÓW POSTĘPOWANIA MEDYCZNEGO
 
SŁOWNIK


Świadczenia zdrowotne w ochronie zdrowia psychicznego to działania służące utrzymaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia psychicznego, w rozumieniu stanu braku zaburzeń psychicznych i osiąganiu dobrostanu bio-psycho-społecznego na ścieżce prawidłowego rozwoju psychicznego. 
Zdrowie psychiczne - definicja negatywna i pozytywna (deseas, illness, sickness)
Problemy zdrowia psychicznego
Promocja zdrowia psychicznego i profilaktyka problemów zdrowia psychicznego to działania służące utrzymaniu zdrowia psychicznego, umacnianiu odporności psychicznej, rozwijaniu zdolności emocjonalno-społecznych w trosce o siebie i innych wśród osób bliskich w rodzinie i we wspólnocie lokalnej.
 
promocji zdrowia psychicznego i profilaktyce problemów zdrowia psychicznego w ramach lokalnego programu ochrony zdrowia psychicznego, które to działania ukierunkowane są na:

• utrzymanie zdrowia psychicznego jednostek, rozwijanie indywidualnych umiejętności troski o swój rozwój i dobrostan psychiczny
• rozwijanie grupowych umiejętności wzajemnego wsparcia przez osoby bliskie w rodzinie i innych grupach społecznych, oraz osoby przebywające ze sobą w miejscu nauki lub pracy.

przeciwdziałaniu stygmatyzacji i kształtowaniu właściwych postaw wobec osób z zaburzeniami psychicznymi w ramach lokalnego programu ochrony zdrowia psychicznego, które to działania ukierunkowane są na kształtowaniu właściwych postaw wobec osób doświadczajacych kryzysu psychicznego, w tym rozwijanie umiejętności wspierania i empatycznego kontaktu w sytuacjach kryzysowych.


lokalnego programu ochrony zdrowia psychicznego, który identyfikuje potrzeby zdrowia psychicznego ludności i określa strategię organizacji ochrony zdrowia psychicznego w odpowiedzi na te potrzeby.


Decyzja alokacyjna to kwalifikacja zgłoszonego przypadku do określonej ścieżki pomocy, ze wskazaniem klinicysty/zespołu do prowadzenia dalszego kontaktu w określonym czasie i miejscu.   
świadczeniobiorcą może być osoba z problemem zdrowia psychicznego lub osoba bliska w rozumieniu ustawy o prawach pacjenta...

00 ETAP PRZEDZGŁOSZENIOWY

CZP informuje mieszkańców na obszarze odpowiedzialności terytorialnej o swojej ofercie pomocy dla osób doświadczających trudności rozwojowych lub kryzysu psychicznego, oraz o możliwości wsparcia dla osób bliskich, z uwzględnieniem informacji o zasadach dostępności i sposobu zgłaszania się po pomoc psychologiczną lub opiekę psychiatryczną dla siebie lub osób bliskich.

CZP wspóuczestniczy w promocji zdrowia psychicznego i profilaktyce problemów zdrowia psychicznego w ramach lokalnego programu ochrony zdrowia psychicznego.

CZP współuczestniczy w przeciwdziałaniu stygmatyzacji i kształtowaniu właściwych postaw wobec osób z zaburzeniami psychicznymi w ramach lokalnego programu ochrony zdrowia psychicznego.  

CZP współpracuje z podmiotami leczniczymi, placówkami oświatowymi, jednostkami pomocy społecznej i organizacjami w docieraniu z ofertą pomocy do osób wymagających  opieki psychiatrycznej, którzy nie zgłaszają się po pomoc z powodu niewiedzy, obaw lub osłabionego krytycyzmu dotyczącego własnego stanu zdrowia psychicznego. Informacja i oferta pomocy jest odpowiednio dostosowana do osób doświadczających kryzysu psychicznego i osób bliskich. 


 
Lokalny program ochrony zdrowia psychicznego powinien obejmować:   
identyfikację potrzeb zdrowia psychicznego lokalnej wspólnoty samorządowej
określenie zadań z ocenę wymaganych zasobów kadrowych i instytucjonalnych w odpowiedzi na potrzeby
ustalenie planu rozwoju kadr i infrastruktury dostosowanych do realizacji zadań
ustalenie planu finansowania ze wskazaniem źródeł i wielkości środków na poszczególne zadania,  w rocznej i wieloletniej perspektywie finansowania
monitorowanie ścieżek skierowań i koordynacji opieki
ewaluowanie wskaźników jakości, skuteczności i efektywności ochrony zdrowia psychicznego

» zapewnienie alokacji środków finansowych na każdy miesiąc roku budżetowego
» priorytetowe traktowanie dostępu do odpowiednich stopniowanych usług opieki i populacji priorytetowych w ramach tych grup
» promowanie odpowiednich praktyk kierowania do lekarzy pierwszego kontaktu i innych podmiotów świadczących usługi w zakresie zdrowia psychicznego i podstawowej opieki zdrowotnej
» zapewnienie płynnego przejścia dla osób, których potrzeby się zmieniają i wymagają dostępu do różnych elementy (kroki) stopniowanej opieki
» zapewnienie ustanowienia alternatywnych ścieżek kierowania dla osób, którym usługi nie mogą być świadczone.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx



ETAP ZGŁOSZENIOWY

CZP posiada lokalną strategię promowania i monitorowania równego dostępu, zapobiegania dyskryminacji i usuwania wszelkich barier w dostępie do świadczeń zdrowotnych w zakresie pomocy psychologicznej i opieki psychiatrycznej.

CZP zapewnia równy dostęp do świadczeń zdrowotnych dla każdego bez względu na różnice kulturowe, etniczne, narodowe, religijne, płciowe i inne.

CZP wykonuje swoje zadania na rzecz osób powyżej 18 r.ż. zamieszkałych na obszarze działania CZP.


CZP zapewnia dostęp bez wcześniejszego umawiania terminu – niezależnie od sposobu zgłoszenia:

• zgłoszenia drogą elektroniczną (email, internetowy formularz zgłoszeniowy) 24/7
• zgłoszenia zdalne, teleinformatyczne (interaktywne) w dniach i godzinach według przepisów
• zgłoszenia bezpośrednie, osobiste:
  • w ambulatoryjnym punkcie zgłoszeń w miejscu, dniach i godzinach otwarcia
  • w szpitalnej izbie przyjęć poza godzinami przyjęć w ambulatoryjnym punkcie zgłoszeń

W CZP jest opracowany i używany formularz zgłoszeniowy i ustrukturalizowany wywiad zgłoszeniowy obejmujący:

• zapytanie o powody zgłoszenia i oczekiwania osoby zgłaszającej się,
• zapytanie o zewnętrzne okoliczności zgłoszenia, w tym skierowanie lekarskie, zalecenie od innych specjalistów w ochronie zdrowia, pokierowanie lub zalecenie z instytucji poza ochroną zdrowia
• zapytanie o ryzyka:
  • czy osoba zagraża własnemu zdrowiu lub życiu,
  • czy osoba stanowi zagrożenie zdrowia lub życia innych osób,
  • czy osoba doświadcza zagrożeń ze stronny innych ludzi,
  • czy osoba nadużywa substancji psychoaktywnych

Pracownicy CZP znają i stosują określone sposoby postępowania w odpowiedzi na zgłoszenia, z uwzględnieniem następujących przypadków:

a/ zgłoszenie anonimowe wymaga nawiązania kontaktu, wysłuchania i zrozumienia intencji, przekazania informacji lub udzielenia doraźnej pomocy psychologicznego, a w sytuacjach kryzysowych zagrożenia zdrowia i życia postępowania ratunkowego zgodnie z wytycznymi i przepisami.

b/ zgłoszenie osoby bliskiej lub pracownika instytucji z intencją szukania pomocy dla osoby doświadczającej kryzysu psychicznego, która jest niezmotywowana lub niezdolna do samoopieki, wymaga udzielenia adekwatnych informacji i wsparcia osobom zgłaszającym oraz zorganizowania z ich udziałem spotkania z osobą doświadczającą kryzysu psychicznego w celu nawiązania z nią kontaktu, wysłuchania jej wyjaśnień, dokonania oceny stanu psychicznego i zagrożeń, zaproponowania odpowiedniej pomocy.
   
c/ zgłoszenie osoby pełnoletniej we własnej sprawie wymaga przeprowadzenia wywiadu zgłoszeniowego i zaproponowanie dalszej ścieżki pomocy
 
d/ zgłoszenie osoby niepełnoletniej we własnej sprawie wymaga poinformowania, że warunkiem udzielania świadczeń zdrowotnych jest zgoda rodziców lub opiekunów prawnych, a ewentualne działania pomocowe lub interwencyjne są prowadzone w granicach prawa i zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Zgłoszenia są oceniane indywidualnie lub zespołowo przez pracowników podstawowej działalności, , w tym psychologów, odpowiednio przeszkolone pielęgniarki, terapeutów środowiskowych, psychoterapeutów, lekarzy psychiatrów,  na następujących zasadach:


Ocena zgłoszenia jest przeprowadzana przez pracowników działalności podstawowej CZP, indywidualnie lub zespołowo, w trakcie kontaktu zgłoszeniowego lub po jego zakończeniu, nie później niż 24 godziny od zgłoszenia.
Ocena zgłoszenia jest dokonywana na podstawie informacji zebranych w formularzu lub wywiadzie zgłoszeniowym.
Ocena zgłoszenia nie wymaga osobistego kontaktu członków zespołu z osobą zgłaszającą.
Ocena zgłoszenia jest ukierunkowana na kwalifikację do ścieżki pomocy/opieki oraz podjęcie decyzji alokacyjnej o wyborze osoby/zespołu/podmiotu/instytucji odpowiedzialnej za proces diagnostyczno-terapeutyczny w określonym trybie pilności.

Czynności rejestracyjne mają charakter logistyczny i polegają na:

• zbieraniu, przechowywaniu i przetwarzaniu danych osobowych, w tym przekazanych dokumentów;
• zakładaniu karty pacjenta do prowadzenia dokumentacji medycznej;
• ustalaniu i zapisywaniu w terminarzu: terminu, uczestników i miejsca planowanych kontaktów;
• przekazywaniu informacji uczestnikom planowanych kontaktów;

Kontakt zgłoszeniowy obejmuje:

• czynności rejestracyjne
• wywiad zgłoszeniowy
• poinformowanie, udzielenie informacji i wyjaśnień;
• wskazanie innych podmiotów, placówek i instytucji, które wydają się być bardziej odpowiednim miejscem do uzyskania odpowiedniej pomocy;
• doraźne poradnictwo psychologiczne - rozmowa psychologiczna z psychoedukacją  i wsparciem emocjonalnym; 
• psychiatryczną interwencję kryzysową - działania podejmowane w sytuacji kryzysowej, gdy zgłasza się osoba bliska lub pracownik instytucji w trosce o zdrowie i bezpieczeństwo osoby doświadczającej kryzysu psychicznego. Psychiatryczne interwencja kryzysowa polega na zorganizowaniu wspólnie z osobą zgłaszającą spotkania, na które zaprasza się osobę doświadczającą kryzysu psychicznego w celu nawiązania kontaktu, ugłośnienia troski i obaw osób bliskich, wysłuchania osoby w kryzysie psychicznym, zaoferowania odpowiedniej pomocy. Osoba, której zgłoszenie dotyczy ma prawo do anonimowości i jej dane osobowe nie są rejestrowane do czasu wyrażenia przez nią zgody lub do czasu zastosowania przymusowego leczenia psychiatrycznego zgodnie z przepisami ustawy o ochronie zdrowia psychicznego.
• triaż psychiatryczny - działania diagnostyczne z oceną stanu fizycznego i psychicznego pacjenta oraz oceną potrzeb psycho-społecznych podejmowane w bezpośrednim kontakcie z pacjentem. Wstępna diagnoza i konceptualizacja ma na celu kwalifikację do odpowiedniej ścieżki pomocy/opieki w określonym trybie pilności, w tym podjęcie decyzji alokacyjnej o wyborze klinicysty/zespołu do prowadzenia dalszego kontaktu w uzgodnionym czasie i miejscu.

Świadczeniobiorcy otrzymują ustne i pisemne informacje o swoich prawach wynikających z ustawy o ochronie zdrowia psychicznego i innych przepisów prawa, jeśli są objęte nakazem przymusowego leczenia psychiatrycznego (lub równoważnym), co jest udokumentowane w ich notatkach.


Świadczeniobiorcy otrzymują łatwo dostępne pisemne informacje, które pracownicy omawiają z nimi tak szybko, jak to jest praktycznie możliwe:
• Ich prawa dotyczące zgody na opiekę i leczenie;
• Jak uzyskać dostęp do asystenta zdrowienia i grup wsparcia;
• Jak uzyskać dostęp do drugiej opinii (drugiego specjalisty);
• Jak uzyskać dostęp do usług tłumaczeniowych;
• Jak zgłaszać obawy, skargi i wnioski;
• Jak uzyskać dostęp do własnej dokumentacji medycznej.


Powiadomienie o przewidywanym czasie oczekiwania na rozpoczęcie procesu diagnostyczno-terapeutycznego jest przekazywane osobie zgłaszającej się w trakcie wywiadu zgłoszeniowego lub po jego zakończeniu, nie później niż 24 godziny w trybie pilnym lub 7 dni w trybie stabilnym od zgłoszenia.  
 
Tryb pilności:

Stan nagły związany z zaburzeniem psychicznym polega na nagłym lub przewidywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogorszenia zdrowia psychicznego, których bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu lub uszkodzenie ciała lub utrata życia. W stanach nagłego zagrożenia zdrowotnego związanego z zaburzeniami psychicznym wymagane jest podjęcie natychmiastowych czynności ratunkowych i skontaktowanie z lekarzem psychiatrą, który niezwłocznie osobiście bada pacjenta, oceniając jego stan psychiczny i decydując o dalszym postępowaniu.  Jeżeli lekarz psychiatra nie jest dostępny na miejscu, to organizuje się przewóz pacjenta przez zespół ratownictwa medycznego do miejsca psychiatrycznej pomocy doraźnej lub psychiatrycznej izby przyjęć lub działu przyjęć oddziału psychiatrycznego, gdzie dyżuruje lekarz psychiatra.
 
Stan pilny związany z zaburzeniem psychicznym oznacza, że według wstępnej oceny istnieje konieczność pilnego udzielenia świadczenia ze względu na dynamikę kryzysu psychicznego i możliwość szybkiego pogorszenia stanu zdrowia psychicznego lub znaczącego zmniejszenia szans na zdrowienie z powrotem do zdrowia psychicznego. W przypadku stanu pilnego interwencję kryzysową przeprowadza się do 24 godzin od zgłoszenia, zaś poradę lekarza psychiatry udziela się do 72 godzin od zgłoszenia.


Stan stabilny związany z zaburzeniem psychicznym oznacza, że według wstępnej oceny pacjent może poczekać na świadczenie, zgodnie z obowiązującą kolejką do świadczenia. W przypadku stabilnym pacjent jest powiadamiany o proponowanej ścieżce pomocy lub opieki, w tym o terminie, miejscu i klinicyście (zespole) uczestniczącym w dalszym kontakcie do 72 godzin od zgłoszenia. 


Stan nagły wymaga natychmiastowej konsultacji i pomocy lekarskiej w trybie ratunkowym.
Stan pilny wymaga podjęcia działań diagnostyczno-terapeutycznych przez zespół interwencyjny do 24  godzin oraz zapewnienia konsultacji lekarza psychiatry do 72 godzin od zgłoszenia.
Stan stabilny wymaga poinformowania świadczeniobiorcy do (72 godzin) 7 dni od zgłoszenia o kwalifikacji do opieki, w tym o terminie i osobie/zespole do dalszego kontaktu.  Dla osób w stanie stabilnym udziela się świadczeń zdrowotnych według kolejności zgłoszeń, z uwzględnieniem specyfiki indywidualnych potrzeb zdrowotnych oraz możliwości kadrowych i infrastrukturalnych.  


 
Decyzja o kwalifikacji ścieżki pomocy/opieki i alokacji zgłoszenia podejmowana jest na zastępujących zasadach:  
 

• docelowo czas i intensywność działań diagnostyczno-terapeutycznych ma odpowiadać rodzajowi i nasileniu problemu zdrowia psychicznego;
• początkowe działania diagnostyczno-terapeutyczne mogą być o mniejszej intensywności, a potem w zależności od stopniowej oceny potrzeb zdrowotnych i rozpoznania nasilenia zaburzenia psychicznego ich intensywność się zwiększa do optymalnego poziomu; 
• wybiera się docelowo klinicystę/zespół do prowadzenia całego proces diagnostyczno-terapeutyczny z zachowaniem ciągłości psychologicznej w relacji i ciągłości procesu diagnostyczno-terapeutycznego obejmującego diagnozowanie i konceptualizację, ustalenie celów i planu działań terapeutycznych z ich ewaluacją
• wybiera się doraźnie diagnostę/zespół diagnostyczny w tych przypadkach, które wymagają wstępnej diagnozy i konceptualizacji do ustalenia docelowej ścieżki opieki i wyboru docelowego zespołu diagnostyczno-terapeutycznego

 
 
Ścieżki pomocy psychologiczno-psychoterapeutycznej i opieki psychiatrycznej

Pomoc psychologiczna jest prowadzona przez psychologa indywidualnie lub z zespołem. W pomocy psychologicznej nie jest wymagane lekarskie skierowanie i rozpoznanie zaburzenia psychicznego do 3 miesiący od rozpoczęcia procesu diagnostyczno-terapeutycznego. Pomoc psychologiczna może być elementem pomocy psychoterapeutycznej lub opieki psychiatrycznej. Pomoc psychologiczna obejmuje diagnozę psychologiczną i poradnictwo psychologiczne.

Pomoc psychoterapeutyczna jest prowadzona przez psychoterapeutę indywidualnie lub z zespołem. W pomocy psychoterapeutycznej nie jest wymagane lekarskie skierowanie i rozpoznanie zaburzenia psychicznego do 6 miesięcy od rozpoczęcia procesu diagnostyczno-terapeutycznego. Pomoc psychoterapeutyczna obejmuje diagnozę psychoterapeutyczną i oddziaływania psychoterapeutyczne.  Pomoc psychoterapeutyczna może zawierać pomoc psychologiczną lub być elementem opieki psychiatrycznej.

W ramach pomocy psychologicznej i psychoterapeutycznej, lekarz psychiatra uczestniczy w ocenie zgłoszeń i podejmowaniu decyzji alokacyjnych o kwalifikacji do ścieżki pomocy, ma dostęp do dokumentacji medycznej prowadzonej przez psychologa lub psychoterapeutę, uczestniczy w zebraniach zespołu i konsyliach, konsultuje przypadki prowadzone przez psychologów i psychoterapeutów, udziela diagnostyczne porady lekarskie w razie potrzeby. Porady lekarza psychiatry bez zalecenia farmakoterapii i innych oddziaływań biologicznych są pomocą psychologiczną. Porady lekarza psychiatry z certyfikatem psychoterapeuty bez zalecenia farmakoterapii i innych oddziaływań biologicznych są pomocą psychoterapeutyczną. 

Opieka psychiatryczna jest prowadzona przez lekarza psychiatrę indywidualnie lub z zespołem. Lekarz psychiatra ustala rozpoznanie zaburzenia psychicznego i kwalifikuje do odpowiedniej ścieżki opieki psychiatrycznej:

-  ścieżka opieki nisko-intensywnej jest adresowana do pacjentów, którzy wymagają opieki psychiatrycznej ograniczonej do pomocy psychologicznej lub psychoterapeutycznej z farmakoterapią lub innymi oddziaływaniami biologicznymi w warunkach ambulatoryjnych. Ścieżka opieki nisko-intensywnej (ambulatoryjnej) ma charakter wyłącznie bierny.

- ścieżka opieki wysoko-intensywnej (środowiskowej) jest adresowana do pacjentów, którzy wymagają na początku pomocy w formie interwencji kryzysowej lub intensywnego leczenia w warunkach domowych lub całodobowej opieką szpitalnej lub całodobowej opieki pozaszpitalnej lub opieki dziennej. Ścieżka opieki środowiskowej obejmuje wszystkie formy pomocy i opieki, w tym pomoc psychologiczną i psychoterapeutyczną, opiekę ambulatoryjną, rehabilitację psychiatryczną i oparcie społeczne z aktywizacją zawodową, samopomocowe grupy wsparcia rówieśniczego.



 
 
Forma opieki/pomocy - warunki udzielania świadczeń
teleinformatyczna
ambulatoryjna
środowiskowa
dzienna
całodobowa


programy samopomocowe online są głównie prowadzone samodzielnie i ludzie mogą uzyskać do nich dostęp podczas oczekiwania na kontakt bezpośredni (twarzą w twarz) z klinicystą, jako kontynuacja tych kontaktów lub zamiast tego, w zależności od indywidualnych potrzeb i okoliczności.


 

Rodzaje udzielanej pomocy/opieki według intensywności:
wsparcie samo-opieki indywidualnej lub samopomocy grupowej publikacjami, działaniami medialnymi lub narzędziami cyfrowymi/informatycznymi
psychoedukacja grupowa (zdalna lub bezpośrednia)
poradnictwo rodzinne i par
indywidualne poradnictwo psychologiczne (zdalne lub bezpośrednie)
psychoterapeutyczna grupowa
psychoterapia indywidualna
psychofarmakoterapia i inne oddziaływania biologiczne (stymulacja mózgu, dieta...)
zwolnienia lekarskie do 30 dni lub powyżej 30 dni
opieka domowa
opieka dzienna/wsparcie dzienne
opieka całodobowa
oparcie społeczne:
całodobowe
dzienne
domowe
mieszkaniowe
kontynuacja nauki
aktywizacja zawodowa
grupy samopomocy rówieśniczej

Świadczenia zdrowotne teleinformatyczne w ramach innych rodzajów pomocy

Wsparcie samo-opieki indywidualnej lub samopomocy rodzinnej i grupowej (rówieśniczej) narzędziami informatycznymi
Wsparcie samo-opieki indywidualnej lub samopomocy rodzinnej i grupowej (rówieśniczej) narzędziami informatycznymi

Obejmują zapewnienie ogólnych psychospołecznych telefonów zaufania, poradnictwa online, zasobów samopomocy online i wsparcia rówieśników oraz modułów samodzielnej troski o zdrowie psychiczne online.

Usługi w większości przypadków nie wymagają skierowania, a klienci mogą z nich korzystać w dogodnym dla siebie czasie iw zaciszu własnego domu. Programy mają wbudowaną funkcję badań przesiewowych i/lub segregacji oraz dostarczają jasnych informacji zarówno lekarzom, jak i klientom, kto odniesie największe korzyści z programów, a kto nie jest odpowiedni.

Dostępne programy leczenia online są głównie prowadzone samodzielnie i ludzie mogą uzyskać do nich dostęp podczas oczekiwania na kontakt bezpośredni (twarzą w twarz) z klinicystą, jako kontynuacja tych kontaktów lub zamiast tego, w zależności od indywidualnych potrzeb i okoliczności.

Lekarze zajmujący się zdrowiem psychicznym mogą również aktywnie angażować się w pracę z klientami, gdy kończą terapie online, jeśli jest to pożądane lub uznane za konieczne, jednak nie jest to obowiązkowe.

» Usługi o niskiej intensywności są wykorzystywane tylko wtedy, gdy jest to wskazane przez skierowanie/segregację i są odpowiednie do spotkania potrzeby danej osoby. Osoby wymagające usług o wyższej intensywności muszą zostać skierowane do odpowiedniego specjalisty lub umieszczone na liście oczekujących i można im zaoferować możliwość dostępu do usług o niskiej intensywności jako interwencję tymczasową do czasu, gdy będzie dostępny kontakt bezpośredni z klinicystą.

Kwalifikacja do opieki biernej lub czynnej
Kwalifikacja do opieki wąskiej i szerokiej
Kwalifikacja do opieki o niskiej intensywności i biernej do 2 lat dla osób z lekko-umiarkowanymi problemami zdrowia psychicznego z zachowanymi zdolnościami do samo-opieki i samodzielnego funkcjonowania społecznego, które wymagają pomocy ograniczonej do oddziaływań w warunkach ambulatoryjnych do 2 lat. 
Kwalifikacja do opieki o wysokiej intensywności i czynnej do 2 lat dla osób, które poza opieką ambulatoryjną, wymagają opieki w warunkach domowych, środowiskowych, całodobowych: szpitalnych lub nieszpitalnych, dziennych, zwolnienia lekarskiego powyżej 30 dni, oparcia społecznego, orzeczenia o niepełnosprawności psychicznej, zasiłków rentowych, turnusów rehabilitacyjnych itp... Do opieki o wysokiej intensywności kwalifikuje lekarz psychiatra poprzez skierowanie

Kwalifikacja do opieki wieloletniej następuje po upływie dwóch lat od rozpoczęcia ciągłego procesu diagnostyczno-terapeutycznego, z przerwami w kontaktach nie dłuższymi niż 12 miesięcy.


 
Opieka środowiskowa, wysoko-intensywna, ma charakter czynny od początku kwalifikacji do opieki wysoko-intensywnej. Zmiana charakteru opieki środowiskowej z czynnej na bierną wymaga diagnozy funkcjonalnej o zdolności pacjenta do samo-opieki i pokierowania swoim życiem oraz o zasobach wsparcia w osobistej sieci społecznej.

Opieka środowiskowa, wysoko-intensywna jest koordynowana i wymaga wyznaczenia koordynatora opieki spośród członków zespołu diagnostyczno-terapeutycznego. Intensywność, zakres i sposób prowadzenia koordynacji ustalany jest przez zespół w zależności od aktualnych potrzeb, różnorodności form oddziaływań oraz wielości uczestników na danym etapie procesu diagnostyczno-terapeutycznego.
 
CZP ma procedury i praktyki zapewniające osobom zgłaszającym się lub zgłaszanym pokierowanie do odpowiednich osób/zespołów udzielających adekwatnych świadczeń zdrowotnych lub innych usług w ramach lub poza CZP.
 
W CZP prowadzony jest w formie elektronicznej wykaz zgłoszeń. Wykaz nie stanowi dokumentacji medycznej zbiorczej w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy o prawach pacjenta. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1)            numer kolejny zgłoszenia;
2)            datę i godzinę zgłoszenia się osobistego (bezpośredniego) lub za pośrednictwem systemów teleinformatycznych;
3)            rodzaj kontaktu (bezpośredni, telefoniczny, mailowy, aplikacja komputerowa i in.);
4)            imię i nazwisko osoby przyjmującej zgłoszenie;
5)            imię i nazwisko osoby zgłaszającej się, numer PESEL, adres zamieszkania, dane kontaktowe (np. telefon, adres e-mail);
6)            krótki opis wykonanego działania (zgłoszony problem, udzielona pomoc, dalsze postępowanie);
7)            datę i godzinę zakończenia realizacji działania;
8)            oznaczenie osoby udzielającej świadczenia zdrowotnego (imię i nazwisko, tytuł zawodowy, podpis).
9)            w przypadku braku możliwości uzyskania danych – zapis odmowa podania danych osobowych lub NN.

Karta zgłoszenia zawiera zarejestrowane dane identyfikujące i kontaktowe osoby zgłaszającej się, informacje podane w formularzu lub wywiadzie zgłoszeniowym, ocenę zgłoszenia, kwalifikację ścieżki pomocy/opieki i decyzję alokacyjną, wskazaną osobę/zespół/podmiot/instytucję do udzielenia pomocy, termin i miejsce kolejnego kontaktu lub czas oczekiwania na rozpoczęcie pomocy/opieki.
Natychmiastowe działania diagnostyczno-terapeutyczne:
ocena stanu psychicznego
ocena potrzeb zdrowotnych w wymiarze bio-psycho-społecznym
doraźna pomoc psychologiczna
działania ratunkowe
interwencja kryzysowa
 
Karta zgłoszenia jest załączana do dokumentacji medycznej pacjenta po jej założeniu. Zaleca się formę elektroniczną karty.


Po zarejestrowaniu świadczeniobiorcy - osoby doświadczającej kryzysu psychicznego lub osoby bliskiej, prowadzona jest dokumentacja medyczna zgodnie z obowiązującymi przepisami (niezależnie od odnotowania zgłoszenia w wykazie zgłoszeń do CZP).


Wszystkie czynności w ramach zadań CZP są objęte obowiązkiem tajemnicy wynikającym z art. 50 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego.
 
W CZP monitorowane są praktyki przyjmowania zgłoszeń i podejmowania decyzji alokacyjnych z kwalifikacją do ścieżki pomocy/opieki, z analizą przypadków niewłaściwego skierowania do CZP przez pracowników zewnętrznych podmiotów leczniczych, placówek oświatowych, jednostek pomocy społecznej, instytucji i organizacji oraz analizą przypadków nieodpowiedniej alokacji wewnętrznej lub niewłaściwego pokierowania na zewnątrz poza CZP. Procedury przyjmowania i oceny zgłoszeń z kwalifikacją do ścieżki opieki i decyzją alokacyjną są na okresowo ewaluowane pod względem jakości kontaktu zgłoszeniowego i trafności wyboru ścieżki pomocy/opieki we właściwym czasie   
 
W CZP regularnie dokonywany jest przegląd ścieżki skierowań z podwykonawcami świadczeń zdrowotnych o niskiej lub wysokiej intensywności w ramach współpracy między zespołami terapeutycznymi i podmiotami leczniczymi.
 
CZP współpracuje z zewnętrznymi podmiotami leczniczymi, placówkami oświatowymi, jednostkami pomocy społecznej, instytucjami i organizacjami w określeniu strategii zarządzania organizacją ochrony zdrowia psychicznego w odpowiedzi na potrzeby mieszkańców dotyczących zdrowia psychicznego, aby 

• udzielić adekwatnej do potrzeb, kompleksowej i ciągłej pomocy w zakresie zdrowia psychicznego
• ukierunkować zasoby ludzkie i infrastrukturę  na zaspokajanie zróżnicowanych potrzeb mieszkańców, bez luki w zestawie wymaganych świadczeń i bez powielania działań 
• określić priorytety działań oraz reguły pilności udzielania świadczeń poza kolejnością w odpowiedzi na zgłoszenia w ramach posiadanych zasobów kadrowych i infrastrukturalnych.
  doskonalić organizację i jakość ochrony zdrowia psychicznego lokalnej wspólnoty samorządowej 

 
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
1 Czas dostępu, skierowania i oczekiwania
CZP posiada lokalną strategię promowania i monitorowania równego dostępu, zapobiegania dyskryminacji i usuwania wszelkich barier w dostępie.


Świadczeniobiorcom, opiekunom i pracownikom ochrony zdrowia udostępnia się jasne informacje w formie papierowej i/lub elektronicznej na temat:
• Prosty opis usługi i jej celu;
• Jasne kryteria kierowania;
• Jak dokonać skierowania, w tym samodzielnego skierowania, jeśli usługa na to pozwala;
• Jasne ścieżki kliniczne opisujące dostęp i wypis (oraz sposób poruszania się po nich);
• Główne dostępne interwencje i metody leczenia;
• Dane kontaktowe CZP, w tym szczegóły dotyczące sytuacji nagłych i dostępności świadczeń poza godzinami pracy.
Wskazówki: Informacje są współtworzone z użytkownikami usług.


Pracownik kliniczny jest dostępny w celu omówienia skierowań w nagłych wypadkach w godzinach pracy.


 Jeżeli skierowania są składane za pośrednictwem pojedynczego punktu dostępu, są one przekazywane zespołowi środowiskowemu w trybie pilności i ramach czasowych zgodnych ze standardami krajowymi określonymi przez NHS lub towarzystwa naukowe.


Zespół ocenia zgłoszenia świadczeniobiorców, którzy są kierowani do usługi, w trybie pilności i ramach czasowych zgodnych z krajowymi standardami określonymi przez NHS lub towarzystwa naukowe.


Ocena skierowania jest przekazywana zwrotnie kierującemu, świadczeniobiorcy i opiekunowi (za zgodą Świadczeniobiorcy) w formie pisemnej. Jeśli skierowanie nie zostanie zaakceptowane, zespół doradza osobie kierującej, świadczeniobiorcy i opiekunowi alternatywne opcje.


Zespół dostarcza świadczeniobiorcom i opiekunom informacji o przewidywanym czasie oczekiwania na diagnozę i terapię.


Zespół przyjmuje świadczeniobiorców, którzy zostali skierowani do usługi, obejmując ich odpowiednią opieką, w trybie pilności i ramach czasowych zgodnych ze standardami krajowymi określonymi przez NHS lub towarzystwa naukowe.
 
Przygotowanie do oceny /diagnozy/
W przypadku planowanych działań diagnostycznych zespół CZP powiadamia z wyprzedzeniem świadczeniobiorców, które zawierają:
• Nazwisko i oznaczenie pracownika podstawowej działalności CZP, z którym się spotkają;
• Wyjaśnienie procesu diagnostycznego (triażowego);
• Informacje o tym, kto może im towarzyszyć;
• Jak skontaktować się z zespołem, jeśli mają jakieś pytania, potrzebują wsparcia (np. tłumacza), muszą zmienić termin spotkania lub mają trudności z dotarciem.
Norma 5: Dostęp
 
Lekarze zajmujący się zdrowiem psychicznym ułatwiają terminowy dostęp do usług i zapewniają wysoki standard dowodów- opartej na ocenie, która spełnia potrzeby ludzi i ich rodzin lub opiekunów.

Pracownik udzielający świadczeń w ochronie zdrowia psychicznego:
Kontakt
1. Wspiera pozytywne i pełne szacunku doświadczenie usługi, tworząc środowisko, które uspokaja osobę
2. Jasno wyjaśnia danej osobie i jej sieciom wsparcia procesy, parametry usług i ograniczenia związane z poufnością
3. Gromadzi i zestawia informacje istotne dla dostępu do usługi, z uwzględnieniem kwestii związanych z bezpieczeństwem, zgodą i poufnością, w tym m.in.
• możliwa historia migracji i uchodźców
• narażenie na tortury i traumę
• wpływ adaptacji kulturowej, integracji i marginalizacji
• mieszkania
• sieci wsparcia
• historia zaangażowania w wsparcie lub usługi społeczne
• niedawne stresy, straty lub zmiany (na przykład w relacjach i strukturze rodziny, sytuacji finansowej, zatrudnieniu opiekuna lub inne znaczące straty)
4. Rozpoznaje szczególne potrzeby i obowiązki osób sprawujących opiekę nad innymi, w szczególności nad dziećmi i młodzieżą, w zakresie: ustalania priorytetów; ich zdolność do uczestniczenia w nabożeństwie; oraz zaspokajanie zidentyfikowanych potrzeb wsparcia osób niesamodzielnych
5. Dostarcza osobie i jej sieci wsparcia informacji o usługach i zasobach, które mogą być oferowane, w tym o rodzaju, miejscu i ramach czasowych


Wejście do serwisu
6. Ustala, czy dana osoba jest świadoma skierowania i jego celu
7. W razie potrzeby zasięgając porady u personelu wyższego szczebla, dokładnie i terminowo ocenia nowe skierowania, stosując kryteria akceptacji usług, odwołując się w razie potrzeby do odpowiednich usług w ramach systemu opieki zdrowia psychicznego lub poza nim
8. Współpracuje z innymi osobami w celu wygenerowania wstępnego planu naprawczego uwzględniającego kluczowe kwestie związane z ryzykiem
9. Rzecznicy potrzeb osoby i jej rodziny lub opiekuna z odpowiednimi usługami, w tym zakwaterowaniem, zdrowiem, edukacją, usługami rodzinnymi i społecznymi, dostawcami usług opieki nad osobami starszymi i innymi
10. Wyraża rodzinom i opiekunom, w ramach zachowania poufności, świadomość wpływu prezentacji osoby na rodzinę i społeczność
11. W stosownych przypadkach dokumentuje, rejestruje i przekazuje wszelkie oceny, krótkie sformułowania przypadku i/lub wstępne plany zarządzania w przejrzystym podsumowaniu dla członków zespołu oraz osoby i rodziny lub opiekunów
12. W stosownych przypadkach przeprowadza krótkie interwencje przy pierwszym kontakcie, na przykład psychoedukację i uzgodnione strategie bezpieczeństwa
13. W stosownych przypadkach przeprowadza odpowiednią rozwojowo ocenę ryzyka, biorąc pod uwagę stany psychiczne samobójcze, samookaleczenia, przemoc i ryzyko krzywdzenia innych
14. Rozpoznaje skutki zatrucia i odstawienia alkoholu i innych narkotyków oraz ułatwia lub przeprowadza odpowiednie badania przesiewowe lub ocenę, gdy jest to konieczne
15. Jasno dokumentuje stan prawny osoby i bierze to pod uwagę w indywidualnym planowaniu opieki



 
 
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
 
WŁASNE

Etap zgłoszeniowy do kwalifikacji / decyzji alokacyjnej  (poziom instytucjonalny, poziom zespołowy, osobowy , poziom kompetencyjny - ustalenie do kogo, kiedy i gdzie (kwalifikacja, przydzielenie, przypisanie   ustalenie „odpowiedzialności”/ właściwość miejsca - przydzielenie,  podmiot zaopiekowania - do mnie, do kogoś innego ...  i pilności – kto będzie udzielał świadczeń i jak pilnie)

CZP przyjmuje zgłoszenia bez skierowania w formie internetowej, elektronicznej, telefonicznej lub kontaktu osobistego/bezpośredniego 24/7.  

W przypadku zgłoszeń anonimowych pracownicy CZP udzielają odpowiednich informacji,a w sytuacjach kryzysowych reagują zgodnie z ogólnymi przepisami prawa.

W przypadku zgłoszeń od osób bliskich dla osoby doświadczającej kryzysu psychicznego rejestruje się osobę zgłaszającą i udziela jej wsparcia, a także z jej udziałem podejmuje się próbę nawiązania kontaktu z osobą potencjalnie wymagającą opieki psychiatrycznej w trybie interwencji kryzysowej, do czasu wyrażenia przez nią zgody na korzystanie ze świadczeń zdrowotnych lub wdrożenia przymusowego leczenia zgodnie z przepisami ustawy.   

W przypadku zgłoszeń od pracowników instytucji, wspólnie podejmuje się próbę nawiązania kontaktu z osobą potencjalnie wymagającą opieki psychiatrycznej w trybie interwencji kryzysowej, do czasu wyrażenia przez nią zgody na korzystanie ze świadczeń zdrowotnych lub wdrożenia przymusowego leczenia psychiatrycznego zgodnie z przepisami ustawy.   

W przypadku samozgłoszenia osoby pełnoletniej, we własnej sprawie, wykonuje się czynności rejestracyjne i udziela świadczeń zdrowotnych dostosowanych do potrzeb zdrowotnych w zakresie zdrowia psychicznego.   
W przypadku samozgłoszenia osoby niepełnoletniej udzielana jest informacja i doraźna pomoc zgodnie z przepisami prawa, a do udzielania świadczeń zdrowotnych  wymagana jest zgoda rodziców lub opiekunów prawnych.

Kontakt zgłoszeniowy jest ukierunkowany na poznanie powodów zgłoszenia i oczekiwań z pytaniem o ryzyka, zagrożenia dla siebie i innych do  podjęcia decyzji alokacyjnej/kwalifikacyjnej o tym, kto i jak pilnie udzieli właściwej pomocy.  przekierowaniu lub kwalifikacji do opieki w CZP z wyznaczeniem osoby/zespołu  odpowiedzialnego z udzielanie świadczeń w trybie pilności według wytycznych diagnostyczno-terapeutycznych dotyczących stanu nagłego, pilnego i stabilnego.

Ocena zgłoszenia dokonywana jest na podstawie opisu i nie wymaga bezpośredniego kontaktu ze świadczeniobiorcą.





prowadzonej samodzielnie lub zespołowo przez psychologa, psychologa klinicznego, psychoterapeutę, lekarza psychiatrę pomoc psychologiczn

CZP zapewnia opiekę bierną, w której proces diagnostyczno-terapeutyczny jest ograniczony do opieki w warunkach ambulatoryjnych dla osób z problemami zdrowia psychicznego, które są zdolne do samoopieki, radzą sobie w pełnieniu ról rodzinnych, społecznych i zawodowych bez oparcia społecznego, nie wymagają zwolnień lekarskich dłuższych niż 30 dni, oraz nie stanowią zagrożenia dla siebie lub innych osób. Opieka bierna opiera się na zasadach dobrowolności, gdy jednostronne przerwanie terapii przez świadczeniobiorcę można uznać za spełnienie jego oczekiwań, bez zagrożeń dla jego zdrowia psychicznego i innych ryzyk.
Koordynacja opieki biernej prowadzona jest zespołowo przez klinicystów aktualnie uczestniczących w procesie diagnostyczno-terapeutycznym.

CZP zapewnia opiekę czynną, w której proces diagnostyczno-terapeutyczny rozpoczyna się od opieki intensywnej w warunkach domowych lub całodobowych (szpitalnych lub pozaszpitalnych) lub dziennych. Opieka czynna jest prowadzona przez co najmniej dwa lata od  zakończenia intensywnych form opieki domowej, całodobowej i dziennej,
osoba z orzeczeniem o niepełnosprawności psychicznej,
osoba wymagająca oparcia społecznego po dwóch latach,
Przekwalifikowanie z opieki czynnej na bierną wymaga wykonania diagnozy funkcjonalnej w wymiarach bio-psycho-społecznych, która potwierdzi zdolność osoby do samoopieki oraz wykluczy ryzyko wypadnięcia lub osłabienia pełnienia ról rodzinnych, społecznych i zawodowych.
może być podjęta przed  upływam dwóch lat,  gdy zostanie o braku ryzyka nawrotu kryzysu psychicznego i pełnej zdolności pacjenta do samoopieki.  

Opieka czynna wymaga wyznaczenia koordynatora opieki spośród członków zespołu diagnostyczno-terapeutycznego prowadzących opiekę ambulatoryjno-środowiskową. 


Opieka bierna -
Opieka czynna

Proces diagnostyczno-terapeutyczny ograniczony do opieki w warunkach ambulatoryjnych jest dedykowany dla osób z problemami zdrowia psychicznego, które nie wymagają intensywnych form opieki psychiatrycznej i oparcia społecznego

Proces diagnostyczno-terapeutyczny w warunkach ambulatoryjnych może być prowadzony samodzielnie przez:
psychologa
psychologa klinicznego i specjalistę psychologii klinicznej
psychoterapeutę
lekarza psychiatrę.

Proces diagnostyczno-terapeutyczny w warunkach ambulatoryjnych może być prowadzony zespołowo przez co najmniej dwóch klinicystów: psychologa, lub psychologa klinicznego i specjalistę psychologii klinicznej
psychoterapeutę
lekarza psychiatrę.

.

W warunkach ambulatoryjnych dla pacjentów zdolnych do samo opieki, to znaczy gdy przerwanie lub zakończenie kontaktu może być interpretowane jako spełnienie oczekiwań lub osiągnięcie celów terapeutycznych. 
 
Psycholog psychoterapeuta i lekarz psychiatra mogą samodzielnie udzielać świadczeń w zakresie swoich kompetencji
Psycholog udziela pomocy psychologicznej dla osób bez skierowania lekarskiego i ustalonego rozpoznania zaburzenia psychicznych do 1 MSC od pierwszego kontaktu
Psycholog kliniczny lub specjalista psychologii klinicznej udziela
Psychoterapeuta prowadzi psychoterapię do 6 MSC od jej rozpoczęcia, od pierwszego kontaktu. 
Kontynuacja pomocy psychologicznej lub psychoterapii wymaga ustalenia rozpoznania i skierowania przez lekarza psychiatrę.
Samodzielne prowadzenie procesu diagnostyczno-terapeutycznego przez lekarza psychiatrę wymaga  twrapiiudzielanie porad lekarskich samodzielnie dłużej niż 6 MSC wymaga diagnozy psychologicznej i konceptualizacji psychoterapeutycznej.
Lekarz psychiatra udziela porad lekarskich 
Dłużej niż dwa lata wymaga pełnej diagnozy funkcjonalnej wg ICF.
 
Świadczenia udzielane w warunkach ambulatoryjnych przez psychologa, psychoterapeutę lub lekarza psychiatrę samodzielnie są dedykowane 

PRZYJMOWANIE ZGŁOSZEŃ



OCENA ZGŁOSZENIA
ocena powodów i oczekiwań osoby/instytucji/zgłaszającej
ocena problemów i potrzeb zdrowia psychicznego opisanych w zgłoszeniu 
ocena ryzyk i zagrożeń: zagrożenie dla siebie i innych, ze strony innych
ocena stanu psychicznego możliwa, ale nie jest wymagana (ocenę stanu psychicznego dokonuje lekarz psychiatra,

DECYZJA ALOKACYJNA / KWALIFIKACJA DO ŚCIEŻKI OPIEKI
Kto i jak pilnie przejmie opiekę?

W trybie stabilnym:

Zespół diagnozy i pomocy psychologicznej, 
Psycholog - udziela pomocy  do 1/3 msc bez skierowania od lekarza psychiatry we współpracy z nim
Psycholog kliniczny / specjalista psychologii klinicznej do 3 msc
Psychoterapeuta do 6 msc
Psychoedukatorzy, trenerzy zdrowia psychicznego

Lekarz psychiatra

Lekarz psychiatra na każdym etapie pomocy psychologicznej:
ma dostęp do dokumentacji medycznej przypadku prowadzonego przez zespół pomocy psychologicznej, 
odbywa konsylia z zespołem pomocy psychologicznej,
udziela porady lekarskiej diagnostycznej z ustaleniem rozpoznania
zaleca badania psychologiczne...
włącza do zespołu diagnostyczno-terapeutycznego

W trybie pilnym:

Na podstawie oceny lekarz psychiatra zarządza wykonanie określonych działań przez zespół w celu przygotowania jego kontk
przeprowadza wywiad i badania lekarskie z oceną stanu psychicznego do 72 godzin od zgłoszenia


Kiedy nastąpi kon
takt z lekarzem psychiatrą 
Kto i jak pilnie zajmie się przypadkiem docelowo?
Kiedy kontakt z lekarzem psychiatrą? Kto zajmie się przypadkiem przed kontaktem z 

Ścieżka pomocy psychologicznej (
Ścieżka pomocy psychoterapeutycznej
Ścieżka opieki psychiatrycznej:
a/ nisko-intensywnej
b/ wysoko-intensywnej

bierna - czynna
nisko-wysoko intensywna

formy opieki:
teleinformatyczna
ambulatoryjna
środowiskowa
dzienna
całodobowa

krótko - długoterminowa do 2 lat, wieloletnia powyżej 2 lat...



 
02 ETAP DIAGNOSTYCZNY


ETAP DIAGNOSTYCZNY DO USTALENIA CELÓW TERAPEUTYCZNYCH

Proces diagnostyczny ma charakter terapeutyczny, bo jest ukierunkowany na ustalenie celów terapeutycznych, a w trakcie czynności diagnostycznych udziela się doraźnego i niezbędnego wsparcia w danej.

Każdy pracownik wykonuje czynności diagnostyczne zgodnie z kompetencjami i uprawnieniami wynikającymi z jego profesji oraz według wytycznych diagnostyczno-terapeutycznych dla określonego typu zgłoszonego problemu zdrowia psychicznego lub rodzaju zaburzenia psychicznego lub jednorodnej grupy pacjentów.

Proces terapeutyczny ma charakter diagnostyczny, bo wszystko co się wydarza w trakcie terapii służy do weryfikacji i modyfikacji wcześniej postawionej diagnozy, sformułowanej konceptualizacji i ustalonych celów terapeutycznych.


xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
 
 
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
 
ANGLIA
3 Wstępna ocena
3.1 typ 1 Pracownicy CZP noszą w pracy identyfikator organizacji, który jest dobrze widoczny.


Osoby korzystające z usług czują się mile widziane przez członków personelu podczas wizyt.
Wskazówki: Członkowie personelu:
• Przedstawić się użytkownikom usług;
• Zwracaj się do świadczeniobiorców, używając imion i nazwisk oraz tytułów, które preferują.


Świadczeniobiorcy otrzymują kompleksową ocenę opartą na dowodach, która obejmuje ich:
• Zdrowie psychiczne i lekarstwa;
• Potrzeby psychospołeczne i psychologiczne;
• Mocne strony i obszary do rozwoju.


Ocena stanu zdrowia fizycznego odbywa się w ramach wstępnej oceny lub tak szybko, jak to praktycznie możliwe. Przegląd obejmuje między innymi:
• Szczegóły przeszłej historii medycznej;
• Aktualne leki zdrowotne, w tym skutki uboczne i przestrzeganie schematu leczenia;
• Czynniki związane ze stylem życia, np. wzorce snu, dieta, palenie, ćwiczenia fizyczne, aktywność seksualna, używanie narkotyków i alkoholu.


Świadczeniobiorcy mają udokumentowany plan oceny ryzyka i zarządzania nim, który jest współtworzony i udostępniany w razie potrzeby odpowiednim instytucjom (z zachowaniem poufności). Ocena uwzględnia:
• zagrożenie dla siebie;
• zagrożenie dla innych;
• zagrożenie ze strony innych.

Wszyscy świadczeniobiorcy w opiece psychiatrycznej mają udokumentowaną idiograficzną bio-psycho-społeczną konceptualizację problemu zdrowia psychicznego i nozologiczną diagnozę kliniczną zaburzeń psychicznych.


Wskazówki: Konceptualizacja obejmuje indywidualne wyjaśnienie mechanizmów i procesów prezentowanego problemu oraz odpowiednio czynniki predysponujące, wyzwalające, podtrzymujące i ochronne. W przypadku braku pełnej oceny, opracowuje się diagnozę roboczą i konceptualizację wstępną.


Zespół wysyła list ze szczegółowymi wynikami oceny do osoby kierującej, lekarza pierwszego kontaktu i innych właściwych służb w ciągu tygodnia od oceny.

Monitorowanie zdarzeń, gdy świadczeniobiorcy nie przychodzą na umówione wizyty


Zespół identyfikuje świadczeniobiorców, którzy nie zgłosili się na spotkanie w umówionym terminie spotkania/oceny lub nie angażują się w proces zgodnie z lokalną polityką.


Wskazówki: Może to obejmować wykonanie telefonu, wysłanie listu, odwiedzenie świadczeniobiorców w domu lub innym odpowiednim miejscu, korzystanie z powiadomień tekstowych lub kontakt z ich opiekunami . Jeśli świadczeniobiorcy będą nadal nie angażować się, zespół diagnostyczny podejmuje decyzję, w oparciu o potrzeby i ryzyko świadczeniobiorcy, o tym, jak długo kontynuować próby nawiązania kontaktu, zbudowania relacji i prowadzenia obserwacji.


Jeśli świadczeniobiorca nie stawi się na ocenę, osoba oceniająca kontaktuje się z osobą polecającą.
Wskazówki: Jeśli użytkownik usługi może zostać uznany za zagrożenie dla siebie lub innych, zespół natychmiast kontaktuje się z osobą polecającą w celu omówienia planu działania w zakresie ryzyka.


 
 
2 Przygotowanie do oceny /diagnozy/
2.1 typ 1 W przypadku planowanych działań diagnostycznych zespół CZP wysyła z wyprzedzeniem listy do świadczeniobiorców, które zawierają:
• Nazwisko i oznaczenie pracownika podstawowej działalności CZP, z którym się spotkają;
• Wyjaśnienie procesu diagnostycznego (triażowego);
• Informacje o tym, kto może im towarzyszyć;
• Jak skontaktować się z zespołem, jeśli mają jakieś pytania, potrzebują wsparcia (np. tłumacza), muszą zmienić termin spotkania lub mają trudności z dotarciem.
2.2 typ 1 Świadczeniobiorcy otrzymują ustne i pisemne informacje o swoich prawach wynikających z ustawy o ochronie zdrowia psychicznego i innych przepisów prawa, jeśli są objęte nakazem przymusowego leczenia psychiatrycznego (lub równoważnym), co jest udokumentowane w ich notatkach.
2.3 typ 1 Świadczeniobiorcy otrzymują łatwo dostępne pisemne informacje, które pracownicy omawiają z nimi tak szybko, jak to jest praktycznie możliwe:
• Ich prawa dotyczące zgody na opiekę i leczenie;
• Jak uzyskać dostęp do asystenta zdrowienia i grup wsparcia;
• Jak uzyskać dostęp do drugiej opinii (drugiego specjalisty);
• Jak uzyskać dostęp do usług tłumaczeniowych;
• Jak zgłaszać obawy, skargi i wnioski;
• Jak uzyskać dostęp do własnej dokumentacji medycznej.


xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
 
Etap diagnostyczny do ustalenia celów terapeutycznych

Działania diagnostyczne wykonywane są zgodnie ze sztuką i wytycznymi, są ukierunkowane na ustalenie i uzgodnienie celów terapeutycznych.
Działaniom diagnostycznym towarzyszy udzielanie pomocy i wsparcia na miarę bieżących potrzeb. 
Diagnoza jest terapeutyczna, bo towarzyszy jej oddziaływanie terapeutyczne i jest ukierunkowana na ustalenie celów terapeutycznych. 
Terapia jest diagnostyczna, bo towarzyszy jej nieustanna weryfikacja diagnozy i bieżąca modyfikacja celów terapeutycznych.
Diagnoza jest prowadzona zgodnie z wiedzą medyczną i  wytycznymi dotyczącymi poszczególnych zawodów medycznych, rodzaju zaburzeń psychicznych, procedur medycznych i podejść terapeutycznych. 
Proces diagnostyczny kończy się ustaleniem celów terapeutycznych.
W procesie diagnostycznym uczestniczą wszyscy, których uczestnictwo i zaangażowanie jest wymagane w konkretnym przypadku: 

• osoba z problem  zdrowia psychicznego
• osoby bliskie
• pracownicy podstawowej działalności CZP
• pracownicy innych podmiotów leczniczych
• pracownicy innych podmiotów, jednostek i instytucji.

Samozgłoszenie osoby pełnoletniej, której to dotyczy, 
 
Świadczenia udzielane w warunkach ambulatoryjnych przez psychologa, psychoterapeutę lub lekarza psychiatrę samodzielnie są dedykowane 
 
W warunkach ambulatoryjnych dla pacjentów zdolnych do samo opieki, to znaczy gdy przerwanie lub zakończenie kontaktu może być interpretowane jako spełnienie oczekiwań lub osiągnięcie celów terapeutycznych. 
 
Psycholog psychoterapeuta i lekarz psychiatra mogą samodzielnie udzielać świadczeń w zakresie swoich kompetencji
Psycholog udziela pomocy psychologicznej dla osób bez skierowania lekarskiego i ustalonego rozpoznania zaburzenia psychicznych do 1 MSC od pierwszego kontaktu
Psychoterapeuta prowadzi psychoterapię do 6 MSC od jej rozpoczęcia, od pierwszego kontaktu. 
Kontynuacja pomocy psychologicznej lub psychoterapii wymaga ustalenia rozpoznania i skierowania przez lekarza psychiatrę.
Samodzielne prowadzenie procesu diagnostyczno-terapeutycznego przez lekarza psychiatrę wymaga  twrapiiudzielanie porad lekarskich samodzielnie dłużej niż 6 MSC wymaga diagnozy psychologicznej i konceptualizacji psychoterapeutycznej.
Lekarz psychiatra udziela porad lekarskich 
Dłużej niż dwa lata wymaga pełnej diagnozy funkcjonalnej wg ICF.


Diagnoza jest terapeutyczna, co oznacza, że jest ukierunkowana na cele terapeutyczne i na etapie działań diagnostycznych udziela się bezzwłocznie wymaganego wsparcia i pomocy doraźnej,

Terapia jest diagnostyczna, co oznacza, że na etapie terapeutycznym każdy kontakt, zdarzenia medyczne i nowe informacje służą weryfikacji i modyfikacji wcześniej postawionej diagnozy z celami terapeutycznymi.   
 
 

 
03 ETAP PLANOWANIA


Etap planowania do ustalenia planu działań do osiągnięcia celów terapeutycznych

Przeglądy i planowanie opieki


Świadczeniobiorcy wiedzą, kto koordynuje ich opiekę i jak się z nimi skontaktować w razie jakichkolwiek pytań.


Koordynatorzy i klinicyści przestrzegają uzgodnionych minimalnych częstotliwości spotkań dotyczących diagnozy klinicznej.


Oceny ryzyka i plany zarządzania ryzykiem są aktualizowane zgodnie z potrzebami klinicznymi lub z minimalną częstotliwością zgodną z normami krajowymi,
 
Doskonalenie standardów specjalistycznych lub innych organizacji zawodowych.


Zespół ma zaplanowane spotkanie co najmniej raz w tygodniu w celu omówienia przydziału skierowań, bieżących ocen i recenzji.


Skierowania, które są pilne lub które zdaniem zespołu nie wymagają dyskusji, można przydzielić przed spotkaniem.


Świadczeniobiorca ma pisemny plan opieki, odzwierciedlający jego indywidualne potrzeby.
 
Pracownicy podstawowej działalności CZP aktywnie starają się współpracować ze świadczeniobiorcami i ich opiekunami (za zgodą świadczeniobiorców) podczas opracowywania planu opieki.


Wskazówki: Plan opieki jasno określa:
• Uzgodnione strategie interwencji dla zdrowia fizycznego i psychicznego;
• Mierzalne cele i rezultaty;
• Strategie samozarządzania;
• Wszelkie wcześniejsze wytyczne lub oświadczenia złożone przez użytkownika usługi;
• Plany kryzysowe i awaryjne;
• Terminy śródokresowej ewaluacji i ramy czasowe zakończenia procesu diagnostyczno-terapeutycznego.


Świadczeniobiorcy i opiekunowi (za zgodą Świadczeniobiorcy) oferuje się kopię planu opieki i możliwość zapoznania się z nim.

03 PLANOWANIE
 
AUSTRALIA

Standard 6: Indywidualne planowanie
 
Aby sprostać potrzebom, celom i aspiracjom osób oraz ich rodzin i opiekunów, lekarze zajmujący się zdrowiem psychicznym ułatwiają dostęp i planują jakość, oparte na dowodach, oparte na wartościach interwencje w zakresie opieki zdrowotnej i społecznej.

Pracownik udzielający świadczeń w ochronie zdrowia psychicznego:
1. Jasno wyjaśnia prawo do zachowania poufności oraz związane z nim ograniczenia i ograniczenia, a także proponowaną strukturę wywiadu, oceny lub indywidualnej sesji planowania i w miarę możliwości elastycznie negocjuje aspekty tego (np. kto będzie w pokoju, kto chce być widziany jako pierwszy)
2. Ocenia gotowość osoby i rodziny do zaangażowania się w usługi, w tym rzeczywiste lub domniemane bariery w dostępie do usług
3. Współpracuje z osobą, odpowiednio do jej poziomu rozwojowego i możliwości, oraz rodziną lub opiekunami i innymi usługodawcami w celu opracowania indywidualnego planu opieki, który obejmuje jasną identyfikację problemu, działań i ram czasowych
4. Bierze udział w oświadczeniu danej osoby lub innym dokumencie określającym jej preferencje dotyczące leczenia i opieki, zwłaszcza w okresach, gdy jej kompetencje są zagrożone
5. Odpowiednio identyfikuje i stosuje narzędzia oceny, w tym oceny dostosowane do wieku, dyscypliny i kultury, współmierne do doświadczenia
6. W stosownych przypadkach bierze pod uwagę poufność oraz inne kwestie prawne i etyczne, na przykład ochronę dziecka, dostarczając osobie i rodzinie lub opiekunom lub innym usługodawcom kopię planu opieki
7. Przeprowadza i dokumentuje kompleksową ocenę stanu zdrowia psychicznego, w tym badanie stanu psychicznego
8. Przeprowadza i dokumentuje wszechstronną ocenę opartą na traumie, która umożliwia różnicowanie stanu zdrowia psychicznego spowodowanego normalnymi zmianami związanymi ze starzeniem się, upośledzeniem funkcji poznawczych, używaniem substancji psychoaktywnych lub chorobą fizyczną (diagnoza różnicowa)
9. Przeprowadza lub ułatwia odpowiednią i terminową ocenę i badanie fizykalne oraz demonstruje zrozumienie wpływu na planowanie opieki, w tym na możliwe rozwiązania w zakresie opieki dzielonej
10. Dokonuje i rejestruje wielowymiarową ocenę osoby i jej rodziny lub opiekunów, obejmującą następujące dziedziny:
• biologiczne
• społeczny
• psychologiczny
• kulturalny
• duchowy
11. Identyfikuje luki w informacjach dotyczących oceny i ich potencjalny wpływ na sformułowanie, uzupełniając gromadzenie informacji tam, gdzie to możliwe
12. Stosuje wiedzę o zadaniach rozwojowych i etapach życia podczas przeprowadzania ocen, w tym zmian etapów życia, takich jak zmiany związane ze szkołą lub pracą, mieszkaniem, partnerami życiowymi i żałobą
13. Ocenia wyzwalacze, w tym wyzwalacze związane z wiekiem, dla samobójstw i ryzyka wyrządzenia krzywdy sobie i innym, na przykład rozpad związku, stresory szkolne i żałoba
14. Identyfikuje zarówno czynniki ryzyka, jak i czynniki chroniące w rodzinie i rozszerzonym środowisku danej osoby
15. Z wyczuciem bada kwestie związane z używaniem narkotyków i alkoholu (w tym leków na receptę), narażeniem na traumę, żal/stratę, przemoc, seksualność, zdrowie seksualne, tożsamość seksualną, tożsamość płciową i związki intymne
16. Ocenia empatię, dostrojenie i stopę poprzez obserwację werbalnych i niewerbalnych interakcji w rodzinie zgłaszającej lub placówce opiekuńczej
17. Rozpoznaje stronniczość, która może występować w informacjach przedstawianych przez rodzinę, opiekunów i agencje partnerskie podczas oceny i opracowywania preparatu
18. Zwraca osobie uwagę, że jej historia jest wartościowa i została wysłuchana, biorąc pod uwagę informacje i perspektywy dostarczone przez innych, które mogą, ale nie muszą, być sprzeczne z perspektywą danej osoby
19. Aktywnie poszukuje i uwzględnia preferencje i wiedzę fachową w zapewnianiu opieki w zakresie zdrowia psychicznego
20. W stosownych przypadkach samodzielnie lub z pomocą opracowuje i formułuje obszerne sformułowanie przypadku oraz identyfikuje i stosuje odpowiednie klasyfikacje ICD/DSM
21. Identyfikuje możliwy wpływ niepełnosprawności, zdrowia psychicznego lub problemów narkotykowych i alkoholowych członka rodziny lub opiekuna na tę osobę i innych członków rodziny
22. Wykazuje zrozumienie skutków hospitalizacji (np. odległość geograficzna, problemy z transportem, rodzicielstwo, retraumatyzacja) na osobę i rodzinę poprzez uwzględnienie tego w planowaniu opieki


PLAN TERAPII I ZDROWIENIA
13 .1. Plan terapii i zdrowienia sporządza się w ramach pomocy czynnej [w warunkach ambulatoryjnych – psychiatrycznych i leczenia środowiskowego (domowego)] celem określenia indywidualnego postępowania terapeutycznego i innych związanych z nim oddziaływań na rzecz pacjenta. Plan ten może być sporządzony również w ramach innych form pomocy niż pomoc czynna [w ramach ambulatoryjnej i leczenia środowiskowego (domowego)], w szczególności pomocy długoterminowej.
13.2 . Plan terapii i zdrowienia zawiera: zwięzłą część diagnostyczną, część planistyczną oraz podpisy osób uzgadniających plan. Część diagnostyczna zawiera w szczególności: podsumowanie oceny problemów zdrowotnych (w tym somatycznych), oceny etapu i składników procesu zdrowienia oraz listy potrzeb społecznych. Część planistyczna zawiera listy: celów podejmowanych działań oraz planowanych metod ich osiągnięcia.
13.3.      Plan terapii i zdrowienia sporządza zespół osób udzielających świadczeń opieki zdrowotnej świadczeniobiorcy, w skład którego wchodzi co najmniej lekarz i koordynator opieki. Plan podlega okresowej ewaluacji przez zespół, nie rzadziej jednak niż raz w roku.
13.4.      Plan terapii i zdrowienia oraz każda jego zmiana są przedstawiane świadczeniobiorcy w celu ich uzgodnienia.
13.5.      Plan terapii i zdrowienia jest dołączany do dokumentacji medycznej pacjenta.
13.6.      W przypadku sporządzenia planu terapii i zdrowienia odstępuje się od ustalania odrębnych planów: terapeutycznego lub leczenia, o których mowa w Załączniku Nr 6 do rozporządzenia w sprawie leczenia psychiatrycznego.1(1   Załącznik Nr 6. Wykaz świadczeń gwarantowanych realizowanych w warunkach ambulatoryjnych psychiatrycznych i leczenia środowiskowego (domowego) oraz warunki realizacji tych świadczeń.)
13 .7. W przypadku niesporządzenia planu terapii i zdrowienia w ramach innych form pomocy niż pomoc czynna sporządza się odpowiednio plan terapeutyczny lub plan leczenia, o których mowa w Załączniku Nr 6 do rozporządzenia w sprawie leczenia psychiatrycznego.
13.8. W przypadku hospitalizacji (całodobowej) oraz pobytu na oddziale dziennym wyznaczony lekarz przedstawia świadczeniobiorcy plan postępowania terapeutycznego obejmujący ten etap leczenia oraz odnotowuje go w dokumentacji medycznej.






 
04 ETAP TERAPEUTYCZNY

ANGLIA
 Opieka i leczenie – terapie i zajęcia


Świadczeniobiorcy otrzymują świadczenia opieki zdrowotnej w zakresie opieki psychiatrycznej adekwatnie do ich bio-psycho-społecznych potrzeb w zakresie zdrowia psychicznego, zgodnie z aktualną wiedzą naukową i potwierdzoną praktyką kliniczną, określoną w wytycznych i rekomendacjach towarzystw naukowych. Wszelkie wyjątki są udokumentowane w dokumentacji medycznej.


Psycholodzy i psychoterapeuci mają za zadanie:
• Zapewnić ocenę i sformułowanie potrzeb psychologicznych świadczeniobiorców;
• Zapewnienie bezpiecznego i skutecznego świadczenia interwencji psychologicznych opartych na dowodach, dostosowanych do potrzeb świadczeniobiorców, poprzez określoną ścieżkę;


Wspieraj podejście całego zespołu do świadczenia stopniowego /stepped - wstępującego/ modelu opieki, który zapewnia użytkownikom usług odpowiedni poziom interwencji psychologicznej dla ich potrzeb.


Terapeuta zajęciowy ma za zadanie:
• Zapewnić ocenę sprawności wykonawczych pacjentom, którzy jej wymagają;
• Zapewnienie bezpiecznego i skutecznego prowadzenia zajęć opartych na dowodach, dostosowanych do potrzeb pacjentów poprzez określoną ścieżkę.


Świadczeniobiorcy mają dostęp do usług aktywizacji społecznej, które zapewniają terapie artystyczne/twórcze.


Zespół wspiera świadczeniobiorców w podejmowaniu ustrukturyzowanych działań, takich jak praca, edukacja i wolontariat.


Poradnictwo: W przypadku świadczeniobiorców, którzy chcą znaleźć lub wrócić do pracy, może to obejmować wsparcie w dostępie do szkoleń przedzawodowych lub programów zatrudnienia. Jest to zarządzane przez plan opieki.


Świadczeniobiorcom (oraz opiekunom , za zgodą świadczeniobiorcy) udziela się pisemnych i ustnych informacji na temat zaburzenia psychicznego i leczenia dotyczącego świadczeniobiorcy.
Wskazówki: Informacje ustne można przekazać podczas spotkania indywidualnego z członkiem zespołu lub w grupie psychoedukacyjnej. Informacje pisemne mogą obejmować ulotki lub strony internetowe.

Zespół dostarcza informacji i zachęca świadczeniobiorców do uzyskiwania dostępu do lokalnych organizacji w celu wzajemnego wsparcia i zaangażowania społecznego.
Jest to udokumentowane w planie opieki użytkownika usługi i obejmuje dostęp do:
• organizacje wolontariackie ;
• Domy kultury ;
• Lokalne grupy religijne/kulturowe;
• Sieci wzajemnego wsparcia;
• Kolegia odzyskiwania.


Wszyscy członkowie zespołu prowadzący terapie i zajęcia są odpowiednio przeszkoleni i nadzorowani. /wykształceni, wykwalifikowani i korzystają z superwizji pracy diagnostyczno-terapeutycznej/


Świadczeniobiorca i zespół mogą uzyskać drugą opinię specjalisty, jeśli istnieją wątpliwości, niepewność lub różnica zdań co do diagnozy, konceptualizacji lub panu terapii.
 
6.2 Opieka i leczenie – leki


Kiedy przepisywany jest lek, określone cele leczenia są ustalane z świadczeniobiorcą, oceniane są zagrożenia (w tym interakcje) i korzyści, ustalany jest czas reakcji i rejestrowana jest zgoda użytkownika usług.


Świadczeniobiorcom (i ich opiekunom , za zgodą świadczeniobiorcy) pomaga się zrozumieć cel, oczekiwane wyniki, interakcje, ograniczenia i skutki uboczne ich leków. Ma to umożliwić im dokonywanie świadomych wyborów i w miarę możliwości samodzielne zarządzanie.


Przeglądy leków odbywają się z częstotliwością zgodną z bazą dowodową i indywidualnymi potrzebami.
Wskazówki: Obejmuje to ocenę odpowiedzi terapeutycznej, bezpieczeństwa, działań niepożądanych (mierzonych za pomocą znormalizowanego narzędzia) i przestrzegania reżimu leczenia. Leki długoterminowe są oceniane przez lekarza przepisującego co najmniej raz w roku.


Kiedy świadczeniobiorcy doświadczają skutków ubocznych przyjmowanych leków, istnieje plan opieki, który został opracowany z świadczeniobiorcą, aby sobie z tym poradzić.


CZP gromadzi dane dotyczące bezpiecznego przepisywania leków wysokiego ryzyka, takich jak; lit, leki przeciwpsychotyczne w dużych dawkach, złożone leki przeciwpsychotyczne, benzodiazepiny. Obsługa wykorzystuje te dane do wprowadzania ulepszeń i na bieżąco monitoruje bezpieczne przepisywanie tych leków.


Świadczeniobiorcy, opiekunowie i osoby przepisujące mają możliwość skontaktowania się z wyspecjalizowanym farmaceutą i/lub technikiem farmacji w celu omówienia leków, ustabilizowania się stanu osoby, w zależności od tego, który okres jest dłuższy . Następnie odpowiedzialność za to monitorowanie może zostać przeniesiona do podstawowej opieki zdrowotnej w ramach opieki dzielonej.
 
Fizyczna opieka zdrowotna


Członkowie personelu zapewniają świadczeniobiorcom dostęp do badań przesiewowych, monitorowania i leczenia problemów ze zdrowiem fizycznym za pośrednictwem usług podstawowej/specjalistycznej opieki zdrowotnej. Jest to udokumentowane w planie opieki użytkownika.


Świadczeniobiorcom oferowane są spersonalizowane interwencje dotyczące zdrowego stylu życia, takie jak porady dotyczące zdrowego odżywiania, aktywności fizycznej oraz dostęp do usług związanych z rzucaniem palenia. Jest to udokumentowane w planie opieki świadczeniobiorcy.


Zespół rozumie i przestrzega uzgodnionego protokołu postępowania w przypadku nagłego zagrożenia zdrowia fizycznego.
Wskazówki: Obejmuje to wskazówki dotyczące tego, kiedy zadzwonić pod numer 112 i kiedy skontaktować się z lekarzem dyżurnym.


Świadczeniobiorcom, którym przepisano stabilizatory nastroju lub leki przeciwpsychotyczne, proponuje się i zachęca do poddania się odpowiedniej ocenie stanu zdrowia fizycznego na początku leczenia (poziom wyjściowy), po 6 tygodniach, po 3 miesiącach, a następnie co roku (lub co 6 miesięcy w przypadku młodych ludzi), chyba że pojawia się nieprawidłowość w stanie zdrowia fizycznego.
 
8 Ryzyko i zabezpieczenia
8.1 typ 1 Pracownicy podstawowej działalności CZP przestrzegają przepisów dotyczących ochrony dzieci i osób dorosłych zagrożonych przemocą i innym ryzykiem. Obejmuje to nasilenie obaw w przypadku otrzymania nieodpowiedniej odpowiedzi na skierowanie dotyczące procedury ochrony (niebieskiej karty).

AUSTRALIA
Standard 7: Leczenie i wsparcie
 
Zaspokajanie potrzeb, celów i aspiracji osób oraz ich rodzin i opiekunów, zdrowia psychicznego praktycy zapewniają wysokiej jakości interwencje zdrowotne i społeczne oparte na dowodach.

Pracownik udzielający świadczeń w ochronie zdrowia psychicznego:
1. Informuje osobę i jej rodzinę lub opiekuna o ich prawie do świadomej zgody na leczenie oraz o prawie do odmowy leczenia
2. Omawia zakres dostępnych opcji leczenia, opieki i wsparcia z osobą oraz, w stosownych przypadkach, z jej rodzinami i opiekunami, identyfikując potencjalne korzyści i zagrożenia związane z eksperymentalnym lub kontrowersyjnym leczeniem i opieką lub leczeniem i opieką z nierozwiniętą bazą dowodową
3. Planuje, wdraża i monitoruje szereg angażujących, opartych na dowodach, bezpiecznych i skutecznych strategii interwencyjnych wybranych z osobą i rodziną lub opiekunami, zgodnych z doświadczeniem, przygotowaniem zawodowym i rolami w zespole interdyscyplinarnym
4. Identyfikuje zakres kulturowo i rozwojowo odpowiednich oddziaływań, które mogą wynikać, ale nie ograniczać się do następujących podejść
• kognitywny
• behawioralne
• interpersonalne
• oparte na przywiązaniach
• motywacyjny
• systemowe
• psychoedukacja
• psychodynamiczne
• psychofarmakologiczne
5. Wyraża zrozumienie typowych interwencji, w tym leków, współmiernych do roli i doświadczenia
6. Zapewnia leczenie i interwencje, stosując podejście zorientowane na powrót do zdrowia i rodzinę, w całym spektrum od profilaktyki po leczenie trzeciego stopnia
7. Rozpoznaje, kiedy zwrócić się do starszych praktyków lub rówieśników o pomoc w pracy z ludźmi i rodzinami; działa we własnym zakresie; i odnosi się w razie potrzeby
8. Zapewnia leczenie, interwencje i prace wspierające w najbardziej odpowiednich formatach, które mogą obejmować
• sesje indywidualne z osobami indywidualnymi
• sesje grupowe z pacjentami
• interwencje rodzinne lub systemowe
9. Dowiaduje się, rozpoznaje, pracuje i rozwija mocne strony osoby i rodziny lub opiekuna oraz doświadczenie tego, co działa, a co nie
10. Działa elastycznie w tempie danej osoby oraz z jej priorytetami i schematem, ułatwiając zaangażowanie przez cały czas trwania interwencji
11. Pomaga osobom i rodzinom lub opiekunom spojrzeć na sprawy z perspektywy innych i rozwijać wspólne zrozumienie
12. W stosownych przypadkach wspiera osobę pełniącą role rodzicielskie lub opiekuńcze, promując skuteczne strategie rodzicielskie lub opiekuńcze odpowiednie do potrzeb osób pozostających na utrzymaniu
13. Monitoruje ludzi pod kątem dowodów odpowiedniej i wystarczającej reakcji na interwencje lecznicze, w tym leki, oraz pod kątem objawów możliwych skutków ubocznych, a następnie przekazuje wyniki odpowiednio zespołowi lub lekarzowi
14. Obserwuje dynamikę procesów przeniesienia i przeciwprzeniesienia i wykorzystuje je do kierowania praktyką, szukając nadzoru i wsparcia, jeśli jest to wymagane, aby ułatwić uzyskanie pozytywnych rezultatów
15. Zapewnia lub ułatwia zarządzanie, w tym samodzielne zarządzanie, fizycznymi potrzebami zdrowotnymi danej osoby, w tym szkodliwe używanie legalnych lub nielegalnych substancji
16. Przegląda stan osoby i aktualizuje jej indywidualny plan opieki z osobą i rodziną lub opiekunami odpowiednio, zgodnie z postępami i zmieniającymi się potrzebami

Standard 8: Zmiany w opiece
 
Po zakończeniu świadczenia lub przeniesieniu opieki osoby są aktywnie wspierane przez pracowników służby zdrowia psychicznego poprzez terminowe, odpowiednie i ustrukturyzowane przekazanie, aby zmaksymalizować optymalne wyniki i promować dobre samopoczucie.

Pracownik udzielający świadczeń w ochronie zdrowia psychicznego:
1. Przygotowuje osoby i rodziny/opiekunów do wyjścia ze służby lub przekazania opieki
2. Przestrzega zasad i procedur dotyczących przekazywania opieki, z naciskiem na powrót do zdrowia i promocję zdrowia
3. Regularnie przegląda przekazany plan opieki z osobą i rodziną/opiekunami pod kątem klinicznym
status, życzenia osoby i rodziny lub opiekuna oraz przewidywaną datę przeniesienia
4. Ocenia osobę, przeprowadza odpowiednie pomiary wyniku i uzyskuje informacje zwrotne od osoby i rodziny, aby wesprzeć proces decyzyjny związany z planowaniem przeniesienia opieki
5. Jasno identyfikuje i realizuje role i obowiązki w opiece partnerskiej lub dzielonej
ustaleń, w tym angażowanie się w asertywne działania następcze
6. Dostarcza osobie oraz, za jej świadomą zgodą, jej rodzinie/opiekunowi i odpowiednim agencjom informacji wspierających przekazanie opieki
7. Terminowo dostarcza przejrzystą dokumentację przy użyciu wyznaczonych formularzy i dokumentów do służby, do której dana osoba jest przenoszona lub kierowana, zgodnie z wymogami dotyczącymi prywatności

Planowanie wypisu i przekazanie opieki


Gdy użytkownik usług zostaje przyjęty do szpitala psychiatrycznego, przedstawiciel zespołu środowiskowego uczestniczy w obchodach oddziałów i planowaniu wypisów.


Informacja o wypisie z oddziału szpitalnego jest wysyłane do świadczeniobiorcy i wszystkich odpowiednich stron w ciągu 10 dni od wypisu. List zawiera plan:
• Bieżąca opieka w ramach opieki środowiskowej/opieki pooperacyjnej;
• Ustalenia dotyczące sytuacji kryzysowych i awaryjnych, w tym szczegółowe informacje o tym, z kim należy się kontaktować;
• Leki, w tym ustalenia dotyczące monitorowania;
• Szczegółowe informacje o tym, kiedy, gdzie i kto będzie kontaktował się z świadczeniobiorcą w stosownych przypadkach.


Świadczeniobiorcy wypisani ze szpitala są pod opieką środowiskowego lub ambulatoryjnego zespołu CZP  specjalisty ds. zdrowia psychicznego w ciągu 48 godzin od wypisu. Zespół środowiskowy powinien współpracować z zespołem szpitalnym w celu ustalenia szczegółów przekazania opieki, chyba że 48-godzinna obserwacja jest kontynuowana i prowadzona przez zespół oddziału szpitalnego w warunkach domowych.
Wskazówki: Kontynuacja może odbywać się osobiście lub przez telefon. Dokładny czas będzie zależał od potrzeb klinicznych i istnieje polityka zarządzania sytuacjami, w których tak się nie dzieje.


Kiedy świadczeniobiorcy przechodzą do innych form opieki psychiatrycznej z oparciem społecznym, to następuje przekazanie opieki w sposób, który zapewnia, że nowy zespół ma aktualny plan opieki i ocenę ryzyka.


Kiedy świadczeniobiorcy są przenoszeni między usługami środowiskowymi, odbywa się spotkanie, na którym członkowie obu zespołów spotykają się z świadczeniobiorcą i koordynatorem opieki, aby omówić przeniesienie opieki.


Zespoły CZP zapewniają świadczeniobiorcom określone wsparcie w okresie przejściowym, gdy ich opieka jest przenoszona do innego lokalnego zespołu ds. zdrowia psychicznego lub z powrotem pod opiekę lekarza rodzinnego.
Wskazówki: Zespół CZP zapewnia:
• koordynację przejścia;
• Pakiety pomocy w okresie przejściowym;
• Szkolenia dla świadczeniobiorców w zakresie zarządzania przejściami.


9.7 typ 1 Istnieje aktywna współpraca pomiędzy usługami zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży oraz usługami dla dorosłych w wieku produkcyjnym dla świadczeniobiorców, którzy zbliżają się do wieku przeniesienia odpowiedzialności za opiekę między świadczeniodawcami.
Współpraca rozpoczyna się to co najmniej 6 miesięcy przed datą przeniesienia odpowiedzialności za opiekę.


Zespół postępuje zgodnie z protokołem postępowania ze świadczeniobiorcami, którzy wypisują się na żądanie wbrew zaleceniom lekarskim. To zawiera:
• Rejestrowanie zdolności świadczeniobiorcy do zrozumienia ryzyka samowypisania z opieki szpitalnej;
• Wdrożenie planu kryzysowego;
• Skontaktowanie się ze środowiskowymi koordynatorami opieki w celu powiadomienia ich o wypisie na żądanie.
 
STANDARDY ORGANIZACYJNE CZP
POMOC CZYNNA
4 .1. Pomoc czynna – obejmuje leczenie i wsparcie świadczeniobiorców z przewlekłymi zaburzeniami psychicznymi (definicja przewlekłości) wymagających ciągłości świadczeń opieki zdrowotnej, aktywnego podtrzymywania kontaktu i wyprzedzającego rozwiązywania problemów. Pomoc czynna jest realizowana w warunkach ambulatoryjnych: psychiatrycznych i leczenia środowiskowego (domowego). Pomoc czynna oznacza aktywne i zorganizowane postępowanie zespołu terapeutycznego, w tym koordynatora opieki, mające na celu przywrócenie bądź poprawę stanu zdrowia psychicznego i funkcjonowania społecznego pacjentów oraz ułatwienia im samodzielnego życia w środowisku.
4.2.        Pomocą czynną obejmuje się pacjentów, których stan zdrowia wymaga interdyscyplinarnej terapii i aktywnego wsparcia w procesie zdrowienia, a w szczególności pacjentów:
1)            z nasilonymi, utrzymującymi się objawami zaburzeń psychotycznych,
2)            z częstymi zaostrzeniami i nawrotami zaburzeń,
3)            wymagających w okresie remisji systematycznego leczenia zapobiegającego nawrotom,
4)            o ograniczonej samodzielnej egzystencji, a pozbawionych dostatecznej opieki osób bliskich,
5)            pozostających w konfliktowej sytuacji środowiskowej.
4.3.        Decyzję o kwalifikacji pacjenta do pomocy czynnej oraz o zmianie tej formy pomocy na inną podejmuje zespół osób udzielających świadczeń opieki zdrowotnej pacjentowi, w skład którego wchodzi co najmniej lekarz i koordynator opieki. Ocena kwalifikacji do pomocy czynnej jest dokonywana okresowo, nie rzadziej jednak niż raz w roku. Na objęcie opieką czynną zgodę wyraża pacjent po zapoznaniu z zasadami udzielania tej formy opieki.
4.4.        W przypadku hospitalizacji na oddziale całodobowym podjęcie decyzji kwalifikującej pacjenta do pomocy czynnej następuje najpóźniej w dniu wypisu. Przed wypisaniem pacjenta z oddziału zapewniony jest kontakt pacjenta z członkiem (członkami) zespołu terapeutycznego, w szczególności z koordynatorem opieki, celem zapoznania pacjenta z planem dalszego postępowania oraz ustalenia terminu i miejsca pierwszego kontaktu po wypisie z oddziału.
4.5.        Każdy pacjent objęty pomocą czynną ma sporządzony plan terapii i zdrowienia oraz wyznaczonego koordynatora opieki.
4.6.        W ramach pomocy czynnej zapewnia się odpowiednią częstość kontaktów koordynatora opieki oraz zespołu terapeutycznego z pacjentem, ze środowiskiem społecznym pacjenta, z placówką podstawowej opieki zdrowotnej (w razie potrzeby placówkami opieki specjalistycznej) oraz z organizacjami zajmującymi się aktywizacją zawodową, a także pomoc w rozwiązywaniu problemów socjalno-bytowych, jeśli zachodzi taka potrzeba.
4 . 7. Rozwiązaniu problemów środowiskowych pacjenta służyć może organizowanie sesji wsparcia psychospołecznego, sesji rodzinnych, prowadzenie rozmów o charakterze konsultacyjnym z bliskimi pacjenta oraz w niezbędnym zakresie z jego sąsiadami bądź współpracownikami. Wskazane jest prowadzenie różnych form pomocy i interwencji psychoterapeutycznych i socjoterapeutycznych. Wykonywanie tych zadań pozostaje w kompetencji całego zespołu terapeutycznego, a zwłaszcza psychologa, asystenta środowiskowego (terapeuty środowiskowego), pracownika socjalnego oraz pielęgniarki.
4.8.        W stosunku do wszystkich pacjentów objętych opieką czynną obowiązuje zasada zorganizowania co najmniej jednego kontaktu z pacjentem w ciągu tygodnia – bezpośredniego, telefonicznego lub za pośrednictwem innych systemów telein-formatycznych.1(1   Zgodnie z definicją kontaktu obejmuje on również działania podejmowane przez koordynatora opieki.) Przy każdym kontakcie ustalany jest termin i miejsce następnego kontaktu. W przypadku pacjentów wypisywanych z oddziału psychiatrycznego z zaleceniem pomocy czynnej termin pierwszego kontaktu ustala się w okresie nie przekraczającym jednego tygodnia od daty wypisu.
4.9.        W przypadku niezgłaszania się pacjenta w wyznaczonych terminach koordynator opieki, w porozumieniu z lekarzem (lub zespołem), podejmuje co najmniej jeden spośród następujących sposobów nawiązania kontaktu:
1)            kontakt telefoniczny z pacjentem lub jego rodziną,
2)            kontakt mailowy bądź listowny (na kopercie nie należy przystawiać pieczątki CZP),
3)            kontakt bezpośredni w postaci wizyty domowej.
4 .10 . Nie podejmuje się nawiązania kontaktu telefonicznego (lub za pośrednictwem innych systemów teleinformatycznych), listownego bądź bezpośredniego w przypadku wyraźnego sprzeciwu pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego.
4 .11 . W przypadku wystąpienia sytuacji, w której zachowanie pacjenta wskazuje na to, że z powodu zaburzeń psychicznych może on zagrażać bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób, bądź nie jest zdolny do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, czemu można zapobiec poprzez niezwłoczną interwencję, podejmowane są stosowane działania z udziałem lekarza – zgodnie z ustawą o ochronie zdrowia psychicznego.


Etap terapeutyczny z bieżącą ewaluacją efektów zdrowotnych oraz modyfikacją diagnoz, celów i planów działań (ewaluacja przez zespół terapeutyczny)


(ewaluacja kliniczna v. ekonomiczna)
(przekazanie opieki między zespołami, placówkami)
przekazywanie opieki między zespołami, podmiotami i instytucjami
przekazanie opieki w całości z koordynacją
przekazanie części opieki z zachowaniem koordynacji
przekazanie koordynacji
włączenie do opieki z zachowaniem koordynacji np. oddział stacjonarny, konsultanci,
 

 
05 ETAP ZAKOŃCZENIA

Etap zakończenia i ewaluacji końcowej:
Zakończenie jest odnotowane w dokumentacji medycznej jako:
decyzja zespołu o zakończeniu lub przekazaniu opieki;  
zebranie informacji zwrotnej od pacjenta lub osoby bliskie przez zespół w ostatnim kontakcie
pożegnanie się zespołu z pacjentem i jego bliskimi,
decyzja o zakończeniu terapii po jednostronnym zerwaniu kontaktu przez świadczeniobiorców: pacjenta i jego bliskich
zebranie informacji zwrotnych od świadczeniobiorców po zakończeniu terapii przez osoby nie będące członkami zespołu diagnostyczno-terapeutycznego, w tym ocenę satysfakcji z jakości kontaktu lub warunków świadczeń lub efektu zdrowotnego. 
Ocena procesu diagnostyczno-terapeutycznego i efektów zdrowotnych przez samych profesjonalistów - epikryza itp
badania epidemiologiczne i socjologiczne w lokalnej społeczności.

Przypominam dotychczasową ścieżkę:
 
Obszar I – standardy etapu przyjęcia zgłoszenia 
Kontakt zgłoszeniowy 
Ocena zgłoszenia  14
Triaż psychiatryczno-psychologiczno-społeczny  15
Rejestracja  16
Elastyczność zespołu  17
Obszar II – standardy etapu II ścieżki pacjenta  18
Ścieżki pomocy i rodzaje wsparcia  18
Włączenie pacjenta w program leczenia  20
Plan Terapii i Zdrowienia  21 
Program pomocy rodzinie  22
Ewaluacja i przegląd PTiZ  23

Hostel kryzysowy  24
Oddział psychiatryczny dzienny  25
Oddział psychiatryczny całodobowy szpitalny  27

Standardy profilaktyki i promocji zdrowia psychicznego  29

Monitorowanie psychiatrycznej opieki zdrowotnej w CZP  30
System jakości pracy CZP
 
Proponuję następującą modyfikację ścieżki (Rozdziały o hostelu i oddziałach są już poza ścieżką. Na ścieżce powinien być opis/standardy opieki całodobowej szpitalnej i pozaszpitalnej lub dziennej z zasadami przechodzenia i przenikania się tych form opieki z opieką ambulatoryjną i środowiskową. Jednak komórki organizacyjne nie powinny być wymieniane w ramach ścieżki).    
 
Ścieżka opieki (modyfikacja DB)
Etap przedzgłoszeniowy
Etap zgłoszeniowy do decyzji alokacyjnej (ustalenie odpowiedzialności i pilności – kto będzie udzielał świadczeń i jak pilnie)
Etap diagnostyczny do ustalenia celów terapeutycznych
Etap planowania do ustalenia planu działań do osiągnięcia celów terapeutycznych
Etap terapeutyczny z bieżącą ewaluacją efektów oraz modyfikacją celów i działań
Etap zakończenia z pożegnaniem oraz ewaluacją z  oceną efektu zdrowotnego lub satysfakcji konsumenckiej
 
Cała ścieżka może dopełnić się na pierwszym i jedynym kontakcie np. ktoś był w niepokoju i chciał się poinformować lub poradzić w czymś – w pierwszorazowym kontakcie dostał to czego oczekiwał i zakończył zadowolony; w innych przypadkach proces może trwać przez wiele lat z huśtawką poprawy i pogorszeń ku zdrowieniu. 
Cały proces diagnostyczno-terapeutyczny jest świadczeniem zdrowotnym w rozumieniu „całej opieki w czasie”.
 
Każdy etap ma swoiste produkty/rezultaty – dokumenty, np:
 
Etap przedzgłoszeniowy:  informatory, spotkania z mieszkańcami, wystąpienia w mediach, pikniki...
 
Etap zgłoszeniowy: formularz zgłoszeniowy z decyzją alokacyjną do kogo i jak pilnie ma przyjąć; założenie karty pacjenta z danymi osobowymi, ankiety i kwestionariusze pre-ewaluacyjne, inne dokumenty, w tym opis zdarzeń medycznych (świadczenia zdrowotne), które wydarzyły się na tym etapie
 
Etap diagnostyczny do ustalenia celów terapeutycznych: wszelkiego rodzaju diagnozy (produkty), konceptualizacja problemu zdrowia psychicznego i cele terapeutyczne

• diagnoza lekarska/nozologiczna
• diagnoza psychologiczna i inno-dyscyplinarna
• diagnoza fukcjonalna
• diagnozy innego rodzaju bez ograniczeń
• konceptualizacja 
• cele terapeutyczne: to co chcemy osiągnąć, można wyróżnić cele konsumenckie pacjenta i osób bliskich - oczekiwania, cele kliniczne zespołu - wg.  podręczników i wytycznych, cele wspólnie uzgodnione przez świadczeniobiorców i zespół
• cele terapeutyczne mogą być ogólne: utrzymanie, ratowanie, przywrócenie, poprawa zdrowia psychicznego lub szczegółowe: zmiana w konkretnych funkcjach psychicznych lub funkcjonowaniu społecznym, także na poziomie neurobiologicznym
• cele terapeutyczne mogą być negatywne (usunięcie, redukcja czegoś) lub pozytywne (poprawa, wzmocnienie, rozwój, wzbudzenie, stworzenie...)
• cele powinny być subiektywnie lub obiektywnie mierzalne

 
Etap planowania do ustalenia planowanych oddziaływań do osiągnięcia ustalonych celów terapeutycznych: plan terapeutyczny lub plan terapii i zdrowienia
 
Etap terapeutyczny: zapisy w dokumentacji medycznej poszczególnych zdarzeń medycznych, modyfikacje celów i planu terapeutycznych
 
Odziaływania terapeutyczne dzielą się na:

• biologiczne: farmakoterapia, elektrowstrząsy, stymulacja mózgu, dieta i inne, ćwiczenia fizyczne...
• psychologiczne: kontakt oparta na rozmowie, oddziaływanie słowem i znaczeniem, sensem
• społeczne: zaangażowanie i uczestnictwo w zajęciach i aktywnościach społecznych 
• e-medyczne: interakcje z narzędziami cyfrowymi, avatary...

 
Kontakt, jako świadczenie zdrowotne, czyli działanie służące utrzymaniu, ratowaniu, przywracaniu, poprawie zdrowia psychicznego może mieć formę:
Kontakt klinicysty/zespołu z pacjentem lub osobami bliskimi (indywidualny, grupowy, rodzinny, wielorodzinny, sieciowy)
Kontakt w gronie klinicystów/zespołu bez pacjenta i osób bliskich na ich rzecz w ramach procesu diagnostyczno-terapeutycznego
Działania na rzecz pacjenta i osób bliskich inne niż kontakt np. dokumentacja medyczna, opis, opinia, wypis...
 
Pracownicy CZP mogą być zaangażowani w inne działania:
Działania na rzecz populacji mieszkańców, populacji pacjentów, wybranych grup pacjentów – promocja zdrowia psychicznego, profilaktyka, przeciwdziałanie stygmatyzacji itp.
Szkolenia zewnętrzne i wewnętrzne służące doskonaleniu kompetencji zawodowych
Zarządzanie zasobami ludzkimi, kształtowanie kultury organizacyjnej, integracja zespołu 
Działania pomocnicze: organizacyjne, administracyjne i inne
 
Formy opieki to warunki udzielania świadczeń: ambulatoryjne (w siedzibie), środowiskowe (poza siedzibą), dzienne, całodobowe
 
Zdarzenia medyczne są dokumentowane zgodnie z przepisami, w tym czas rozpoczęcia, zakończenia, trwania:
- proste/incydentalne: porady, sesje, wizyty...
- złożone/cykliczne: programy terapeutyczne rozciągnięte w czasie, opieka dzienna lub całodobowa
 
Monitoring ciągły i ewaluacja okresowa:
monitoring wewnątrzzespołowy lub zewnętrzny-ktoś poza zespołem np. kierownik lub osoba przez niego wyznaczona
aspekty: kliniczny (czy działanie jest zgodne z wytycznymi diagnostyczno-terapeutycznymi), organizacyjno-kosztowy (czy wydajnie i po gospodarsku), konsumencki (czy z szacunkiem, uważnie, odpowiednio?) 
 
Ewaluacja okresowa, jak każda ewaluacja jest prowadzona z perspektywy:
świadczeniobiorców: pacjenta i osób bliskich
świadczeniodawców: zespół diagnostyczno-terapeutyczny
partnerów instytucjonalnych: pracowników spoza CZP współuczestniczących w pomocy i oparciu społecznym
zarządcy: kierownika
 
Etap zakończenia i ewaluacji końcowej:
Zakończenie jest odnotowane w dokumentacji medycznej jako:
decyzja zespołu o zakończeniu lub przekazaniu opieki;  
zebranie informacji zwrotnej od pacjenta lub osoby bliskie przez zespół w ostatnim kontakcie
pożegnanie się zespołu z pacjentem i jego bliskimi,
decyzja o zakończeniu terapii po jednostronnym zerwaniu kontaktu przez świadczeniobiorców: pacjenta i jego bliskich
zebranie informacji zwrotnych od świadczeniobiorców po zakończeniu terapii przez osoby nie będące członkami zespołu diagnostyczno-terapeutycznego, w tym ocenę satysfakcji z jakości kontaktu lub warunków świadczeń lub efektu zdrowotnego. 
Ocena procesu diagnostyczno-terapeutycznego i efektów zdrowotnych przez samych profesjonalistów - epikryza itp
badania epidemiologiczne i socjologiczne w lokalnej społeczności
 
KOMENTARZ
 
Akademiccy klinicyści są przyzwyczajeni do ścieżki, która składa się z dwóch etapów: diagnoza i terapia. Myślę, że to wynika z potrzeby badań naukowych, gdzie diagnoza jest sama w sobie odrębną całością – zbieranie danych. Tymczasem w praktyce klinicznej diagnoza jest terapeutyczna, a terapia diagnostyczna. Decyzje i działania kliniczne splatają się z decyzjami i działaniami organizacyjnymi (logistycznymi, zarządzanie zasobami ludzkimi i infrastrukturalnymi).
 
Stąd powyższa propozycja ścieżki opieki, w której jest uwzględniony ciągły łańcuch decyzji i działań organizacyjno-klinicznych.
Na etapie przedzgłoszeniowym trzeba dotrzeć do potencjalnego świadczeniobiorcy z informacją i ofertą, 
 
Na etapie zgłoszeniowym trzeba możliwie szybko ustalić – kto poprowadzi proces diagnostyczno-terapeutyczny i jak pilnie. Akcent jest położony na odpowiedzialności. W każdy momencie musi być określone kto odpowiada za kontakt/opiekę. Przekazanie odpowiedzialności powinno odbywać się przysłowiowo z „ręki do ręki”, to znaczy, że odpowiadam za kontakt/opiekę dopóki ktoś drugi nie potwierdzi, że przejął i wziął odpowiedzialność. Przykładowo w sieci współpracy instytucjonalnej powinien obowiązywać zwyczaj, że wysyła się informację zwrotną o przybyciu osoby, którą pokierowaliśmy do innej instytucji i zespołu. Osobiście jestem zwolennikiem takiego rozwiązania, że cele i plan terapeutyczny ustalają z pacjentem i osobami bliskimi ci diagności, którzy potem będą później terapeutami. Zakładam, że plan z celami i działaniami jest kontraktem terapeutycznym/ umową. To jest niezwykle ważne w opiece psychiatrycznej, bo jednym z czynników leczących jest relacja terapeutyczna. Opieka psychiatryczna nie jest wyłącznie bio-chemiczna i mechaniczna. Dlatego rozwiązania typu kto inny diagnozuje z ustaleniem celów terapeutycznych, a kto inny terapeutyzuje jest niewłaściwy. Oczywiście możliwe są zewnętrzne diagnozy konsultacyjne (np. spektrum autyzmu), ale to lekarz psychiatra z miejscowego zespołu terapeutycznego decyduje o uznaniu lub nie diagnozy zewnętrznej. W związku z powyższym jestem za tym, aby na etapie zgłoszeniowym czynności diagnostyczne były ograniczone do niezbędnego minimum, które pozwala podjąć decyzję alokacyjną o przydzieleniu przypadku, powierzeniu odpowiedzialności za całościowy proces diagnostyczno-terapeutyczny. W PZK to może być zgłoszenie bez kontaktu osobistego (papierowo, elektronicznie) lub jeden krótki kontakt osobisty, aby było jasne komu przekazać przypadek do pracy. Podobnie na Izbie Przyjęć osobą pierwszego kontaktu może być lekarz psychiatra i w tym przypadku świadczenie zdrowotne (diagnoza lekarska) ma na celu skierowanie pacjenta do właściwej formy opieki. To nie wyklucza, że na etapie zgłoszeniowym udziela się pomocy doraźnej (informacji, porady, leków, inikcji...). Jednak te działania nie mają na celu ustalania planu terapeutycznego. Kto inny będzie to robił. Wstępne rozpoznanie, koncpetualizacja, cele i plan terapii może powstać w umyśle klinicysty, ale nie jest to celem samym w sobie na tym etapie. Na etapie zgłoszeniowym rejestruje się subiektywne oczekiwania świadczeniobiorców z takimi, jakimi przychodzą. Ta informacja jest punktem odniesienia do późniejszej oceny ich satysfakcji z opieki i efektów.
 
Na etapie diagnostycznym nowością może być wymóg ustalania celów. Klinicyści są przyzwyczajeni, że diagnoza kończy się stwierdzeniem jakie jest zaburzenie psychiczne, albo jakąś konceptualizacją problemu, w zależności od podejścia i modalności. Na tym kropka. W medycynie somatycznej standardowo jednostki chorobowe są zdefiniowane etiologicznie w oparciu o dany patomechanizm na poziomie biologicznym, z określonymi bio-markerami, które na to wskazują. Ustalenie rozpoznania oznacza wskazanie tego patomechanizmu, z którego jednoznacznie wynika, jaką należy zastosować terapię. Cel jest zawsze domyślny, czyli usunięcie przyczyny-patomechanizmu choroby. Zasadniczo leczenie somatyczne jest przyczynowe. Na obecnym etapie rozwoju psychiatrii, zaburzenia psychiczne są zespołami objawowymi. Rozpoznania są zaledwie hipotezami klinicznymi, a do konceptualizacji mechanizmów kształtujących, wyzwalających lub podtrzymujących to zaburzenie podchodzi się idiograficznie, indywidualnie. Stąd określenie indywidualnych celów terapeutycznych jest nieodzowne. Cele są niezbędne do pomiaru skuteczności i efektywności działań terapeutycznych, śródokresowo i na zakończenie.
 
Na etapie planowania klinicyści nie są przyzwyczajeni do odnoszenia planowanych działań z celami. To jest wyzwanie dla całego środowiska. Jeżeli ktoś coś proponuje, to powinno być powiedziane, po co?
 
Na etapie zakończenia wyzwaniem dla wszystkich odpowiednie pożegnanie/zakończenie kontaktu, który czasami/często się urywa. Co wtedy? Dodatkowo nie ma w systemie zwyczaju prowadzić ewaluację.
 
Poniżej załączam materiał o celach z publikacji o CBT. Przyznam, że w pierwszej kolejności opisałem powyższą ścieżkę, która wynikała z dyskusji w projekcie horyzontalnym. Później zajrzałem do publikacji Agnieszki Popiel i Ewy Pragłowskiej o CBT, bo wydawało mi się, że coś pisały o celach terapeutycznych. To co znalazłem, okazało się wspaniałe.
 
Pozdrawiam,
Darek    
 
MATERIAŁY
 
Agnieszka Popiel, Ewa Pragłowska; Psychoterapia poznawczo-behawioralna – teoria i praktyka, PWN, Warszawa 2022
 
Str.159
 
Ramowy plan postępowania w terapii można przedstawić następująco:
Etap I
1. Diagnoza kliniczna. Określenie i ocena kliniczna problemu, badanie stanu psychicznego pacjenta.
2. Konceptualizacja problemu.
3. Określenie celów terapii.
Etap II
1. Określenie czasu poświęconego realizacji każdego z celów.
2. Zaplanowanie technik pracy nad realizacją każdego z celów.
3. Interwencje nastawione na realizację celów – zmniejszenie intensywności lub wyeliminowanie problemów klinicznych.
4. Ocena skuteczności zastosowanych technik pracy terapeutycznej.
Etap III
1. Zapobieganie nawrotom.
2. Ocena skuteczności terapii.
3. Zakończenie terapii.
 
Więcej o cechach procesu terapeutycznego w psychoterapii poznawczo-behawioralnej
Str.146-147 Określenie celu orz problemu w jego osiągnięciu i ukierunkowanie na rozwiązanie go.
 
Pierwszy etap psychoterapii poznawczo-behawioralnej, Rozpoznanie
Str.217-222 Cele terapii
Str.218 Ramka
Jakiej zmiany oczekuje pacjent?
Jaka zmiana jest możliwa? Co byłoby miarą zmiany? Czy u pacjenta z rozpoznaniem określonego zaburzenia psychicznego chodzi o poprawę funkcjonowania mierzoną zmniejszeniem intensywności objawów, czy o wyeliminowaniu ich do tego stopnia, aby niezależny klinicysta badający pacjenta po zakończeniu psychoterapii nie stwierdził występowania danego zaburzenia?
Jakie byłyby etapy osiągnięcia celów?
Które informacje zawarte w konceptualizacji problemu wskazują na czynniki ułatwiające proces terapii?
Co może przeszkadzać w realizacji celów terapeutycznych?
Jaki czas jest potrzebny na realizację każdego z etapów?
 
Str.221-222 Ramka
Czy cele są sformułowane w kategoriach psychologicznych?
Czy są sprecyzowane?
Czy są „mierzalne” – wiem, po czym poznam, że zostały osiągnięte i pacjent również to wie?
Czy są możliwe do osiągnięcia? W zakładanym czasie terapii?
Czy cele zostały ustalone razem z pacjentem?
Czy cele są zgodne z systemem wartości pacjenta?
Czy cele odnoszą się do problemów sformułowanych na początku? Czy stanowią ich rozwiązanie?
Czy realizacja celów przyniesie oczekiwaną przez pacjenta zmianę w funkcjonowaniu w zakresie:
- emocji,
- zachowań,
- stosunków z innymi ludźmi?
 
Str. 222
Błędnie wyznaczony cel jest zazwyczaj ogólny, pozostaje poza kontrolą pacjenta i trudno zweryfikować, czy został osiągnięty lub czy podjęte działania do niego zbliżają (np. zbyt ogólne byłoby cele takie jak: nie myśleć o przykrych rzeczach, myśleć pozytywnie, być akceptowanym przez współpracowników, jak najszybciej przestać bać się ludzi).
 
Drugi etap psychoterapii poznawczo-behawioralnej. Realizacja celów. Str.229-313
 
Trzeci etap psychoterapii poznawczo-behawioralnej. Sprawdzeni i utrwalenie osiągnięć.

AUSTRALIA - Usługi stopniowej opieki w zakresie zdrowia psychicznego - standardy operacyjne

2. Wymagania wszystkich świadczeniodawców opieki stopniowej

2.1  Wymagania jakościowe
Dostawcy usług muszą spełniać wymogi wszelkich odpowiednich akredytacji i norm oraz muszą być lub mogą być akredytowani w ogólnych ramach akredytacji przez certyfikowany podmiot.
Dostawcy usług muszą posiadać akredytację, przestrzegać lub wykazywać zgodność z wymogami Krajowych Standardów Usług w zakresie Zdrowia Psychicznego (NSMHS)2010, w tym wytycznymi dotyczącymi wdrażania usług w zakresie zdrowia psychicznego w gabinetach prywatnych oraz wszystkimi innymi odpowiednimi normami i wymogami prawnymi/regulacyjnymi. Normy krajowe można pobrać ze strony internetowej Departamentu Zdrowia z publikacjami pod adresem: www.health.gov.au/internet/publications/publishing.nsf/Content/ mental-pubs-n-servst10-toc
Dostawcy usług muszą promować powrót do zdrowia po chorobie psychicznej, zgodnie z Krajowymi ramami usług w zakresie zdrowia psychicznego ukierunkowanych na wyzdrowienie z 2013 r.
Bezpieczeństwo i jakość mają kluczowe znaczenie dla pomyślnego świadczenia wszystkich usług klientom. Rozważając strategie i podejścia do świadczenia bezpiecznych usług wysokiej jakości, zakontraktowana organizacja musi wziąć pod uwagę następujące podstawowe zasady jakości.
Zasady te leżą u podstaw australijskich ram bezpieczeństwa i jakości opieki zdrowotnej i są następujące:
» Zasada 1: Koncentracja na osobie
» Zasada 2: Kierowanie się informacjami
» Zasada 3: Zorganizowani pod kątem bezpieczeństwa i jakości.
Zakontraktowana organizacja musi posiadać ramy zarządzania jakością, które obejmują między innymi proces ciągłego doskonalenia jakości, w tym:
» nadzór korporacyjny i kliniczny
»jakość opieki nad pacjentem
» satysfakcja konsumenta i profesjonalisty/pracownika
» bezpiecznych warunków pracy oraz bezpieczeństwa i higieny pracy
» zarządzanie ryzykiem oraz obsługa incydentów i reklamacji.
Audyty kliniczne, w stosownych przypadkach, mogą być przeprowadzane od czasu do czasu zgodnie z ustaleniami NQPHN. Dostawcy usług muszą zapewnić NQPHN i/lub jej upoważnionemu personelowi dostęp w celu spełnienia niezbędnych wymagań. NQPHN powiadomi usługodawców o audytach z 14-dniowym wyprzedzeniem.
2.2  Zarządzanie ryzykiem
Od usługodawców wymaga się posiadania strategii zarządzania ryzykiem w ramach ich organizacji.
Strategia zarządzania ryzykiem powinna:
» identyfikować i dokumentować ryzyka kliniczne i operacyjne
» identyfikować i dokumentować strategie kontroli ryzyka
» mieć udokumentowany proces incydentów krytycznych, w tym eskalację zgłaszania incydentów krytycznych do NQPHN, zgodnie z warunkami umowy ramowej NQPHN i harmonogramem programu lub umową o świadczenie usług i warunkami umowy
» mieć jasne ścieżki skierowań
» wdrażać odpowiednie i skuteczne polityki i procedury zarządzania i kontroli ryzyka.

2.3 Zgoda Klienta
Wymagane jest, aby wszyscy klienci skierowani do usług opieki stopniowej finansowanej przez NQPHN podpisali formularz zgody podczas pierwszej wizyty. Kopię zgody należy przekazać klientowi, a kopię złożyć w dokumentacji klinicznej klienta. Jeśli klient zostanie ponownie skierowany w dowolnym momencie, nie będzie musiał wypełniać nowego formularza zgody.
Jeżeli zakontraktowana organizacja chce skorzystać z jej formularza zgody organizacyjnej, należy dołączyć następujący akapit:
Wyrażam zgodę na przekazanie moich informacji do sieci podstawowej opieki zdrowotnej w północnym CJueensland oraz do Departamentu Zdrowia Wspólnoty Narodów w celu wykorzystania ich do celów statystycznych i ewaluacyjnych mających na celu poprawę usług w zakresie zdrowia psychicznego w Australii. Rozumiem, że będzie to obejmować informacje o mnie, takie jak data urodzenia, płeć i rodzaje usług, z których korzystam, ale nie będzie zawierać żadnych danych, które pozwoliłyby mnie zidentyfikować, takich jak imię i nazwisko, adres lub numer Medicare. Rozumiem, że moje informacje nie zostaną przekazane Departamentowi Zdrowia stanu Commonwealth, jeśli nie wyrażę zgody.

2.4 Dane Klienta
W ramach reformy zdrowia psychicznego Ministerstwo Zdrowia opracowało Minimalny Zestaw Danych Podstawowej Opieki Zdrowotnej Zdrowia Psychicznego (PMHC-MDS), który od 1 lipca 2017 r. ma być gromadzony przez służby zlecone.
Gromadzenie danych klientów jest obowiązkowe dla wszystkich zakontraktowanych organizacji. Więcej informacji dotyczących PMHC MDS można znaleźć na stronie www.pmhc-mds.com , a podsumowanie znajduje się w Załączniku B do niniejszych wytycznych.
Usługodawcy świadczący finansowane przez NQPHN usługi opieki stopniowej są zobowiązani do wypełnienia PMHC-MDS za pośrednictwem finansowanej przez NQPHN platformy RediCASE dla wszystkich przydzielonych im klientów.
Każda osoba, która została przyjęta do finansowanych usług opieki stopniowej NQPHN, otrzymuje unikalny indywidualny identyfikator za pośrednictwem systemu RediCASE. Identyfikator ten powinien być używany przy każdym skierowaniu i sesji opieki dla danej osoby i pomoże w monitorowaniu liczby usług, którym udzielono danej osobie oraz tego, czy powraca ona na leczenie z powodu tych samych lub nowych schorzeń, a także danych demograficznych i wyników które są wymagane w ramach PMHC-MDS.
Numery Medicare nie są odpowiednie do używania w identyfikatorach PMHC-MDS.
Zarys programów finansowanych przez NQPHN wymaganych do zbierania danych dla PMHC-MDS znajduje się w Załączniku B.

2.5 Narzędzia oceny wyników
Zakontraktowana organizacja jest zobowiązana do wdrożenia i raportowania wyników pacjentów w wyniku korzystania przez nich ze stopniowanych usług opieki.
Dostawcy będą zobowiązani do wykorzystania narzędzi oceny jako środków przed i po oraz będą zobowiązani do rejestrowania tych wyników w ramach gromadzenia danych PMHC-MDS. Oceny należy dokonać na pierwszej (pierwszej) sesji i po zakończeniu epizodu opieki na ostatniej sesji przydzielonych im sesji. Ponadto oceny powinny być przeprowadzane częściej, jeśli jest to wymagane klinicznie, i muszą być również odnotowywane w MDS PMHC.
W przypadku programów grupowych oceny należy przeprowadzać na pierwszej (pierwszej) sesji i po zakończeniu programu grupowego.
Minimalne miary wyników, które należy zastosować, to:
» Skala Dystresu Psychologicznego Kesslera (K5) dla klientów Aborygenowi mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa
» Kwestionariusze Sił i Trudności (SDQ) dla dzieci (0-14 lat)
» Skala Dystresu Psychologicznego Kesslera (K10+) dla wszystkich pozostałych klientów.
Zakontraktowane organizacje mogą w razie potrzeby korzystać z dodatkowych narzędzi oceny, jednak tylko powyższe środki zostaną zarejestrowane w PMHC-MDS.
W przypadku korzystania z innych miarwyników oprócz PMHC-MDS, NQPHN zachęca do korzystania z następujących najczęściej stosowanych miarwyników:
»Inwentarz Lęku Becka (BAI)
» Skala Identyfikacji Zachowań i Symptomów 32 (BASIS-32)
»Inwentarz Depresji Becka (BDI)
» Skale Stresu Depresji Lęku (DASS)
» Globalna ocena funkcjonowania (GAF)
» Wskaźnik ogólnego samopoczucia (GWBI)
» Szpitalna Skala Lęku i Depresji (HADS)
» Skale wyników zdrowia narodu (HoNOS)
» Edynburska Skala Depresji Poporodowej (EPDS)
» Zmodyfikowana Skala Myśli Samobójczych (MSSI).

2.6 Wymagania dotyczące pracowników
Jak wskazano w Warunkach umowy ramowej NQPHN i Harmonogramie programu lub Warunkach umowy oświadczenie usług, usługodawca zapewni, aby jego pracownicy (wyznaczony personel) i zakontraktowani dostawcy usług w zakresie zdrowia psychicznego (określeni podwykonawcy) wymienieni w specjalnych warunkach NQPHN Harmonogram programu lub umowa o świadczenie usług są odpowiednio przeszkoleni i wykwalifikowani do świadczenia usług. Dokumenty potwierdzające kwalifikacje zostaną dostarczone do NQPHN na żądanie.
Dostawcy usług będą musieli zapewnić, że wszyscy pracownicy i podwykonawcy przestrzegają odpowiednich sekcji warunków umowy ramowej NQPHN i harmonogramu programu lub umowy o świadczenie usług i warunków umowy

2.7  Moja karta medyczna
Region NQPHN był miejscem pilotażowym wprowadzenia osobistej elektronicznej dokumentacji medycznej My Health Record w latach 2016-2017. Z wyjątkiem tych, którzy zdecydowali się zrezygnować z programu, większości mieszkańców regionu przydzielono teraz kartę Mojego zdrowia.
Osoby korzystające z rejestru mogą przeglądać ważne informacje dotyczące swojego zdrowia w jednym skonsolidowanym widoku.
Mogą dzielić się tymi informacjami z zaufanymi pracownikami służby zdrowia, którzy z kolei będą mogli uzyskać dostęp do Mojej dokumentacji
medycznej pacjenta, aby wesprzeć świadczenie wysokiej jakości opieki zdrowotnej niezależnie od tego, gdzie i kiedy jest to potrzebne.
Należy zachęcać użytkowników korzystających z opieki stopniowej do korzystania z Mojej dokumentacji medycznej.

2.8  Służba ds. Tłumaczeń pisemnych i ustnych (TIS) - Krajowa służba ds. tłumaczeń ustnych
NQPHN ustaliło, że pomoc finansowa będzie dostępna dla krajowych usług tłumaczeniowych TIS skierowanych do populacji uchodźców korzystających z programów opieki stopniowej. NQPHN doradzi, w jaki sposób usługodawcy mają uzyskać dostęp do tego wsparcia finansowego.

2.9  Skargi i opinie klientów
Dostawcy usług są zobowiązani do wprowadzenia mechanizmu składania skarg dla osób korzystających z usług opieki stopniowej zgodnie z sekcją 1.16 Krajowych standardów usług w zakresie zdrowia psychicznego. Mechanizm ten musi być:
» udokumentowane w broszurze w prostym języku angielskim oraz w innych językach, jeśli to konieczne
» świadczone wszystkim osobom korzystającym ze świadczeń w ramach opieki stopniowanej
' zakontraktowane organizacje muszą dostarczyć kopię tej broszury do NQPHN wraz z nią roczny plan i budżet.

Należy również zastosować ankiety satysfakcji klientów. Ministerstwo Zdrowia opracowało, we współpracy z grupą roboczą przedstawicieli PHN, wersję kwestionariusza Your Experience of Service (TAK) dla podstawowej opieki zdrowotnej w zakresie zdrowia psychicznego. Oczekuje się, że będzie to dostępne dla świadczeniodawców opieki stopniowej pod koniec 2020 r.
Można wykorzystać ankiety tymczasowe, a także udostępnić elektroniczne lub internetowe opcje ankiet satysfakcji klienta. Przykładowe badanie satysfakcji klienta należy dostarczyć do NQPHN wraz z rocznym planem i budżetem.
2.9.1
Wielu dostawców usług opieki stopniowej jest zlecanych podwykonawcom przez większe organizacje świadczące usługi goszczące w całym regionie.
Skargę lub problem ze strony podwykonawcy lub usługi należy kierować w pierwszej kolejności do organizacji zamawiającej. Reklamację lub problem należy kierować do NQPHN tylko wtedy, gdy nie można go rozwiązać między podwykonawcą a zleceniobiorcą.

2.10  Mechanizm wsparcia kryzysowego
Tam, gdzie jeszcze nie istnieje, usługodawca ma obowiązek ustanowić mechanizm wsparcia kryzysowego dla osób, którym zapewnia się leczenie w celu zaspokojenia ich potrzeb po godzinach, oraz dla specjalistów w zakresie zdrowia psychicznego, którzy zapewniają leczenie. Wszyscy pracownicy służby zdrowia psychicznego zaangażowani w świadczenie usług opieki stopniowej powinni otrzymać szczegółowe informacje na temat tego, z kim należy się kontaktować, w jakich okolicznościach należy się z nimi kontaktować oraz jak się z nimi kontaktować. Każdej osobie, której świadczone są usługi, należy również udostępnić odpowiednie numery kontaktowe i szczegółowe informacje dotyczące wsparcia kryzysowego po godzinach pracy.
Kopię mechanizmu wsparcia kryzysowego należy dostarczyć do NQPHN wraz z rocznym planem i budżetem.
2.11  Raportowanie i ocena
Raportowanie wydajności jest szczegółowo opisane w umowie usługodawcy na usługi. Daty kamieni milowych wskazują wymagane terminy przedłożenia danych, raportów i faktur do zapłaty.
Dostawcy usług stopniowanej opieki są zobowiązani do udziału w ocenie programu za pośrednictwem PMHC-MDS, sprawozdań z wyników NQPHN, ankiet ad hoc i wywiadów oraz innej metodologii określanej od czasu do czasu przez NQPHN.
2.12 Promocja stopniowanych usług opiekuńczych
Aby zapewnić, że dokładne informacje są przekazywane lekarzom pierwszego kontaktu, podstawowej opiece zdrowotnej i innym osobom polecającym, NQPHN będzie promować usługodawcę wśród osób polecających.
Jeśli usługodawca stwierdzi, że osoby polecające potrzebują dodatkowych informacji dotyczących stopniowej opieki w zakresie zdrowia psychicznego, usługodawca powinien przekazać tę informację zwrotną do NQPHN w celu wsparcia dodatkowych strategii komunikacyjnych.
NQPHN zachęca usługodawcę oraz wszelkich zakontraktowanych lub podwykonawców usługodawców do utrzymywania aktualnych wpisów w Krajowym Katalogu Usług Zdrowotnych.
Stopniowane usługi opieki zostaną uwzględnione w lokalnych modelach skierowań do Health Pathways.

Zgłoszenie, ocena i triaż

Ważne jest, aby osoby, które są kierowane, były odpowiednio obsługiwane lub kierowane do właściwej usługi we właściwym czasie.

CZP posiada procedury i praktyki gwarantujące, że osoby z problemami zdrowia psychicznego :
» pokierowane są do odpowiednich zespołów
» zasoby są skutecznie ukierunkowane
» unika się powielania działań
» zarządza się oczekiwanymi poziomami niezaspokojonego popytu.

Oczekuje się, że usługodawca będzie stosował systemy segregacji i oceny, które najlepiej odpowiadają warunkom lokalnym, które mogą obejmować między innymi:
» układ paneli
» pracownik etatowy z odpowiednimi kwalifikacjami i doświadczeniem klinicznym
» wyspecjalizowany wykonawca posiadający odpowiednie kwalifikacje i wiedzę
» model zapewniania jakości w celu przeglądu procesów skierowań i decyzji dotyczących uprawnień i dostępu do usług.

Na etapie zgłoszenia działania typu: wywiad zgłoszeniowy, ocena zgłoszenia, doraźne wsparcie psychologiczne, triaż psychiatryczny, interwencja kryzysowa są wykonywane przez pracowników działalności podstawowej CZP, w tym psychologów, odpowiednio przeszkolone pielęgniarki, terapeutów środowiskowych, psychoterapeutów, lekarzy psychiatrów.

Działania podejmowane na etapie zgłoszeniowym są ukierunkowane na podjęcie decyzji alokacyjnej i wyborze adekwatnej do zgłoszonych potrzeb zdrowia psychicznego ścieżki pomocy, czyli kompleksowego i ciągłego procesu diagnostyczno-terapeutycznego.  

CZP współuczestniczy w opracowaniu lokalnego programu ochrony zdrowia psychicznego, który identyfikuje potrzeby zdrowia psychicznego ludności i oreśla strategię organizacji ochrony zdrowia psychicznego w odpowiedzi na te potrzeby.

CZP ma procedury i praktyki zapewniające osobom zgłaszającym się lub zgłaszanym pokierowanie do odpowiednich osób/zespołów udzielających adekwatnych świadczeń zdrowotnych lub innych usług w ramach CZP lub poza, w ramach dostępnych zasobów.

CZP monitoruje proces przyjmowania zgłoszeń i podejmowania decyzji alokacyjnej, z uwzględnieniem identyfikowania przypadków niewłaściwego skierowania do CZP przez pracowników zewnętrznych podmiotów leczniczych, placówek oświatowych, jednostek pomocy społecznej, instytucji i organizacji oraz niewłaściwego pokierowania przez pracowników

CZP współpracuje z zewnętrznymi podmiotami leczniczymi, placówkami oświatowymi, jednostkami pomocy społecznej, instytucjami i organizacjami w określeniu strategii zarządzania organizacją ochrony zdrowia psychicznego w odpowiedzi na potrzeby mieszkańców dotyczących zdrowia psychicznego, aby   
» udzielić adekwatnej do potrzeb, kompleksowej i ciągłej pomocy w zakresie zdrowia psychicznego
» ukierunkować zasoby ludzkie i infrastrukturę  na zaspokajanie zróżnicowanych potrzeb mieszkańców, bez luki w zestawie wymaganych świadczeń i bez powielania działań 
» określić priorytety działań oraz reguły pilności udzielania świadczeń poza kolejnością w odpowiedzi na zgłoszenia w ramach posiadanych zasobów kadrowych i infrastrukturalnych.
doskonalić organizację i jakość ochrony zdrowia psychicznego lokalnej wspólnoty samorządowej 

. 
Lokalny program ochrony zdrowia psychicznego powinien obejmować:   
identyfikację potrzeb zdrowia psychicznego lokalnej wspólnoty samorządowej
określenie zadań z ocenę wymaganych zasobów kadrowych i instytucjonalnych w odpowiedzi na potrzeby
ustalenie planu rozwoju kadr i infrastruktury dostosowanych do realizacji zadań
ustalenie planu finansowania ze wskazaniem źródeł i wielkości środków na poszczególne zadania,  w rocznej i wieloletniej perspektywie finansowania
monitorowanie ścieżek skierowań i koordynacji opieki
ewaluowanie wskaźników jakości, skuteczności i efektywności ochrony zdrowia psychicznego

» zapewnienie alokacji środków finansowych na każdy miesiąc roku budżetowego
» priorytetowe traktowanie dostępu do odpowiednich stopniowanych usług opieki i populacji priorytetowych w ramach tych grup
» promowanie odpowiednich praktyk kierowania do lekarzy pierwszego kontaktu i innych podmiotów świadczących usługi w zakresie zdrowia psychicznego i podstawowej opieki zdrowotnej
» zapewnienie płynnego przejścia dla osób, których potrzeby się zmieniają i wymagają dostępu do różnych elementy (kroki) stopniowanej opieki
» zapewnienie ustanowienia alternatywnych ścieżek kierowania dla osób, którym usługi nie mogą być świadczone.

Zgłoszenie może być dokonane osobiście, telefonicznie, elektronicznie lub na podstawie pisemnego skierowania.

Wywiad zgłoszeniowy, zawierający pytania o powody i okoliczności zgłoszenia, o oczekiwania, o ryzyko stwarzania zagrożenia dla sobie lub innych, o ryzyko doświadczania zagrożenia ze strony innych, jest ukierunkowany na decyzję alokacyjną o wskazaniu odpowiedniej osoby/zespołu/instytucji do udzielenia pomocy we właściwym miejscu i czasie.

Ocena zgłoszenia może być dokonana na podstawie informacji zawartych w formularzu zgłoszeniowym lub skierowaniu.
Ocena zgłoszenia z podjęciem decyzji alokacyjnej nie wymaga bezpośredniego i osobistego kontaktu z osobą zgłaszającą.

Decyzja alokacyjna - kwalifikacja do rodzaju pomocy i opieki ze wskazaniem osoby/zespołu, podmiotu, instytucji, czasu, sposobu lub miejsca kontaktu... 

Pomoc nisko-intensywna, bierna ... w warunkach ambulatoryjnych, teleinformatyczna
Pomoc wysoko-intensywna, czynna w warunkach domowych, całodobowych -

Triaż psychiatryczny to działania diagnostyczne z oceną stanu zdrowia psychicznego i potrzeb zdrowotnych w bezpośrednim kontakcie z osobą doświadczającą kryzysu psychicznego, ukierunkowane na podjęcie decyzji alokacyjnej o udzieleniu dalszej pomocy przez odpowiednią osobę/zespół/podmiot/instytucję we właściwym miejscu i czasie.

Psychiatryczna interwencja kryzysowa to działania podejmowane w sytuacji kryzysowej, gdy zgłoszenie dokonuje osoba bliska lub inna w trosce o zdrowie i bezpieczeństwo osoby doświadczającej kryzysu psychicznego, ukierunkowane na nawiązanie kontaktu i udzielenie wsparcia, oraz podjęcie decyzji polegające udzielenie wsparcia dla osób bliskich zgłaszających oraz próba nawiązania kontaktu z osobą doświadczającą kryzysu psychicznego.

Wsparcie doraźne to natychmiastowa i niezbędna pomoc udzielana na etapie zgłoszeniowym w zakresie bieżących potrzeb i kompetencji pracowników zaangażowanych w kontakt. 

Czynności rejestracyjne mają charakter logistyczny i polegają na:
zbieraniu, zapisywaniu i przechowywaniu danych osobowych i innych dokumentów;
zapisywaniu w terminarzu uczestników, terminu i miejsca planowanych kontaktów i działań
przekazywaniu i udzielaniu informacji uczestnikom planowanych kontaktów i działań

Forma opieki/pomocy - warunki udzielania świadczeń
teleinformatyczna
ambulatoryjna
środowiskowa
dzienna
całodobowa

Rodzaje udzielanej pomocy/opieki według intensywności:
wsparcie samo-opieki indywidualnej lub samopomocy grupowej publikacjami, działaniami medialnymi lub narzędziami cyfrowymi/informatycznymi
pomoc psychologiczna
pomoc psychoterapeutyczna
psychofarmakoterapia i inne oddziaływania biologiczne (stymulacja mózgu, dieta...)
zwolnienia lekarskie do 30 dni lub powyżej 30 dni
opieka domowa
opieka dzienna/wsparcie dzienne
opieka całodobowa
oparcie społeczne:
całodobowe
dzienne
domowe
mieszkaniowe
kontynuacja nauki
aktywizacja zawodowa
grupy samopomocy rówieśniczej

Świadczenia zdrowotne teleinformatyczne w ramach innych rodzajów pomocy

Wsparcie samo-opieki indywidualnej lub samopomocy rodzinnej i grupowej (rówieśniczej) narzędziami informatycznymi

Obejmują zapewnienie ogólnych psychospołecznych telefonów zaufania, poradnictwa online, zasobów samopomocy online i wsparcia rówieśników oraz modułów samodzielnej troski o zdrowie psychiczne online.

Usługi w większości przypadków nie wymagają skierowania, a klienci mogą z nich korzystać w dogodnym dla siebie czasie iw zaciszu własnego domu. Programy mają wbudowaną funkcję badań przesiewowych i/lub segregacji oraz dostarczają jasnych informacji zarówno lekarzom, jak i klientom, kto odniesie największe korzyści z programów, a kto nie jest odpowiedni.

Dostępne programy leczenia online są głównie prowadzone samodzielnie i ludzie mogą uzyskać do nich dostęp podczas oczekiwania na kontakt bezpośredni (twarzą w twarz) z klinicystą, jako kontynuacja tych kontaktów lub zamiast tego, w zależności od indywidualnych potrzeb i okoliczności.

Lekarze zajmujący się zdrowiem psychicznym mogą również aktywnie angażować się w pracę z klientami, gdy kończą terapie online, jeśli jest to pożądane lub uznane za konieczne, jednak nie jest to obowiązkowe.

» Usługi o niskiej intensywności są wykorzystywane tylko wtedy, gdy jest to wskazane przez skierowanie/segregację i są odpowiednie do spotkania potrzeby danej osoby. Osoby wymagające usług o wyższej intensywności muszą zostać skierowane do odpowiedniego specjalisty lub umieszczone na liście oczekujących i można im zaoferować możliwość dostępu do usług o niskiej intensywności jako interwencję tymczasową do czasu, gdy będzie dostępny kontakt bezpośredni z klinicystą.

» Ścieżki skierowań z dostawcami usług o niskiej intensywności są ustalane i regularnie przeglądane w procesie współpracy z dostawcami usług.

4. Usługi cyfrowe/telefoniczne - usługi o niskiej intensywności
Usługi w zakresie zdrowia psychicznego o niskiej intensywności zapewnią oparte na dowodach interwencje psychologiczne, które
najwtaściwiej wspierają osoby z łagodną chorobą psychiczną lub zagrożone łagodnymi chorobami psychicznymi (głównie zaburzeniami
lękowymi i/lub depresyjnymi). Usługi te uzupełnią rolę Head to Health, cyfrowej bramy zdrowia psychicznego, która zapewnia centralny punkt dostępu
do krajowych telefonicznych i internetowych usług w zakresie zdrowia psychicznego o niskiej intensywności.
Usługa o niskiej intensywności zapewni również powiązania, ścieżki i świadczenie usług w celu uzupełnienia istniejących usług w zakresie zdrowia psychicznego i podstawowej opieki zdrowotnej oraz zostanie zintegrowana z dostawcą usług przyjmowania, oceny i segregacji dla innych poziomów stopniowanych ram opieki dla NQPHN.
Usługi o niskiej intensywności są skierowane do:
»w grupach ryzyka (wczesne objawy, przebyta choroba) »łagodna choroba psychiczna.
4.1  Kryteria kwalifikowalności - Usługi o niskiej intensywności
Aby kwalifikować się do otrzymania usługi o niskiej intensywności, klient musi:
» doświadczać objawów lub być narażonym na ryzyko łagodnego stanu zdrowia psychicznego (głównie zaburzeń lękowych i/lub depresyjnych, które dają niewielką liczbę objawów i mają ograniczony wpływ na codzienne życie danej osoby)
» spełniać wymagania wiekowe — usługa jest dostępna dla osób, które ukończyły 15 lat (dla osób poniżej 15 roku życia usługi są dostępne za pośrednictwem infolinii Kids Helpline 1800 551 800 —jeśli wymagana jest usługa bezpośrednia, zwróć się do NEAMI National
» mieszkają w obszarze zlewni NQPHN.
4.2 Kryteria wykluczenia
Czynności, które nie wchodzą w zakres opieki zdrowotnej o niskiej intensywności, obejmują te, które:
» nie są poparte empiryczną bazą dowodową
» nie zapewniają ustrukturyzowanej formy interwencji psychologicznej w celu rozwiązania problemu zdrowia psychicznego problem lub choroba
» przede wszystkim świadczą usługi pomocy społecznej
» świadczyć usługi osobom mieszkającym poza regionem zlewni NQPHN
» świadczyć czynności, które powielają inne usługi świadczone przez NQPHN lub inne organizacje, w tym stanowe i terytorialne służby rządowe, lub poprzez Harmonogram świadczeń Medicare (MBS) i inne inicjatywy krajowe
» zajęcia skierowane do osób poniżej 15 roku życia.
4.3 Grupy priorytetowe
Usługi o niskiej intensywności mają na celu przyznanie pierwszeństwa następującym grupom szczególnie wrażliwym:
» Aborygeni i mieszkańcy wysp Cieśniny Torresa (ATSI) » Różnorodność kulturowa i językowa (CALD)
» Lesbijki, geje, osoby biseksualne, transpłciowe, interseksualne, przesłuchania (LGBTIQ)
13

 
4.4 Model świadczenia usług
Podstawowe cechy usług o niskiej intensywności przedstawiono poniżej.
» Ukierunkowane na potrzeby zdrowia psychicznego o niższym natężeniu, w ramach stopniowej opieki.
» Skoncentrowanie się na wczesnej interwencji dla osób z łagodną chorobą psychiczną lub zagrożonych łagodną chorobą psychiczną.
» Zapewnić opartą na dowodach interwencję psychologiczną (np. terapię behawioralno-poznawczą (CBT)) osobom z łagodnymi chorobami psychicznymi lub zagrożonymi łagodnymi chorobami psychicznymi (głównie zaburzeniami lękowymi i/lub depresyjnymi).
» Zapewnij wysokiej jakości usługi, do których ludzie mają łatwy i bezpośredni dostęp, ze skierowaniem lub bez niego, pamiętając jednocześnie, że najlepszą praktyką jest zaangażowanie lekarza pierwszego kontaktu w zakresie ogólnego stanu zdrowia i opieki w zakresie zdrowia psychicznego.
» Korzystaj z szerokiego grona pracowników, zapewniając jednocześnie ich umiejętności, kwalifikacje i ustalenia dotyczące nadzoru adekwatne do poziomu zleconej usługi.
» Zajęcie się potrzebami regionu o niskiej intensywności, w tym potrzebami grup ludności o niewystarczającym poziomie usług.
» Są zgodne z odpowiednimi normami i wymogami prawnymi/regulacyjnymi oraz zgodne ze standardami wyrażone w Krajowych Standardach Usług w zakresie Zdrowia Psychicznego 2010.
» Promować powrót do zdrowia i dostosować się do krajowych ram usług w zakresie zdrowia psychicznego ukierunkowanych na powrót do zdrowia
2013 r., w stosownych przypadkach.
» Podaj łącza do innych usług w ramach stopniowanej opieki, aby upewnić się, że ludzie są dopasowani do usługi współmierne do ich potrzeb w zakresie zdrowia psychicznego.
» Zapewnij łatwo dostępną usługę, która może nie wymagać skierowania.
4.5 Usługi poradnictwa w zakresie zdrowia psychicznego o niskiej intensywności
Usługi doradcze w zakresie zdrowia psychicznego o niskiej intensywności będą składać się z trzech elementów: » przyjmowanie i ocena
» doradztwo i wsparcie
» kontynuacja po interwencji.
Spożycie i ocena
»Jest dostępny 24 godziny na dobę, siedem dni w tygodniu i dostępny za pośrednictwem bezpłatnego numeru 1300.
» Doradca przeprowadzi wstępną ocenę stanu zdrowia społecznego. Kwalifikujący się klienci zostaną skierowani do usługi doradztwa i wsparcia.
» Usługodawca zapewni silną integrację podstawowej opieki zdrowotnej, zapewniając, że wszyscy klienci mają lekarza rodzinnego. Jeśli klient nie ma lekarza rodzinnego, doradca pomoże klientowi znaleźć lokalnych lekarzy w okolicy klienta.
» Usługodawca będzie współpracował z usługodawcą finansowanym przez NQPHN w zakresie przyjmowania, oceny i segregacji pacjentów, w przypadku wskazań klinicznych, do wyższego poziomu świadczenia usług w programie stopniowanej opieki.
Alternatywnie usługodawca zaakceptuje bezpośrednie skierowania z usług przyjmowania, oceny i segregacji w podejściu stopniowym, jeśli jest to klinicznie wskazane i właściwe.
» Można również skierować do innych lokalnych usługodawców.
»Jeśli klient znajduje się w poważnym i bezpośrednim niebezpieczeństwie i/lub grozi mu samobójstwo, doradca podejmie oceny ryzyka samobójstwa, zapewnienia natychmiastowej porady i wsparcia, pracy nad opracowaniem planu bezpieczeństwa z klientem i/lub eskalacji do pogotowia ratunkowego, jeśli to konieczne.

Doradztwo i wsparcie
Będzie dostępny siedem dni w tygodniu od 9:00 do 21:00.
Tam, gdzie to możliwe, zostanie zapewnionych do sześciu krótkoterminowych sesji psychoterapeutycznych (np. CBT, DBT, PST, rozmowa motywacyjna) z tym samym doradcą. Wsparcie będzie dostosowane do potrzeb klienta i będzie obejmować dalszą ocenę, doradztwo i skierowanie.
Aby zapewnić bezproblemowe świadczenie usług, ci klienci, którzy nadal doświadczają trudności i wymagają dalszej uwagi po trzech sesjach, zostaną skierowani do pokrewnych lekarzy, aby przystąpili do finansowanego przez NQPHN programu terapii psychologicznych lub lepszego dostępu w ramach tymczasowego skierowania.
Klienci mogą również zostać przeniesieni do tej usługi o niskiej intensywności po zakończeniu ich intensywnego programu Better Access lub finansowanego przez NQPHN programu terapii psychologicznych .
Kontynuacja usługi pocztowej
Kontynuacja zostanie podjęta sześć tygodni po ostatniej sesji i będzie obejmować:
» klienci, którzy korzystali z porad i sesji wsparcia, zostaną skontaktowani w celu ustalenia wpływu sesji wsparcia na ich bieżące zdrowie psychiczne
» klienci, którzy muszą ponownie wziąć udział w sesjach doradczych i wsparcia, mogą to zrobić w tym momencie lub w razie potrzeby zostać przeniesieni z powrotem do usług o wyższej intensywności.
4.6 Narzędzia oceny wyników
Zakontraktowana organizacja jest zobowiązana do wdrożenia i raportowania wyników pacjentów w wyniku korzystania przez nich z usług o niskiej intensywności. Dostawcy będą zobowiązani do wykorzystania narzędzi ocenyjako środków przed i po oraz będą zobowiązani do rejestrowania tych wyników w ramach gromadzenia danych PMHC-MDS. Oceny należy dokonać podczas pierwszej (pierwszej) sesji i po zakończeniu epizodu opieki.
Minimalne miary wyników, które należy zastosować, to:
» Skala Dystresu Psychologicznego Kesslera (K5) dla klientów Aborygenowi mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa » Skala Dystresu Psychologicznego Kesslera (K10) dla wszystkich pozostałych klientów.
Dodatkowym narzędziem oceny, które zostanie wykorzystane, jest Skala Oceny Wyników (ORS). Nie będzie to zgłaszane w PMHC-MDS, ale będzie zgłaszane w raportach kwartalnych usługodawcy.

5- Terapie psychologiczne      - opieka umiarkowana
5.1  Kryteria kwalifikowalności - Terapie psychologiczne
Aby kwalifikować się do terapii psychologicznej, osoby muszą spełniać wszystkie poniższe kryteria:
» Osoby muszą posiadać aktualną kartę opieki zdrowotnej, kartę opieki zdrowotnej dla osób o niskich dochodach lub kartę emerytalną. Osoby, które nie mają tych zniżek, ale mają trudności finansowe i nie mogą uzyskać dostępu do usług finansowanych przez Medicare, takich jak Lepszy dostęp, zostaną ocenione przez dostawcę IATR indywidualnie dla każdego przypadku, w przypadku gdy osoba polecająca stwierdzi, że mają zastosowanie wyjątkowe okoliczności w odniesieniu do sytuacja finansowa danej osoby.
» mieć nieostry umiarkowany stan zdrowia psychicznego. Krótkoterminowe, ukierunkowane na cel strategie psychologiczne, które zapewnia terapia psychologiczna , mają największą wartość terapeutyczną dla osób z powszechnymi zaburzeniami o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu.
» z usług Terapii Psychologicznych mogą skorzystać również osoby z cięższą chorobą, których stan może wymagać krótkoterminowych interwencji. Osoby, które na ogół wymagają długoterminowego leczenia lub wsparcia, mogą zostać skierowane do innych opcji, takich jak publiczne usługi w zakresie zdrowia psychicznego, usługi w zakresie zdrowia psychicznego zarządzane przez społeczność lub usługi wsparcia dostępne w sektorze usług społecznych i społecznych oraz w ramach krajowego systemu ubezpieczeń na wypadek niepełnosprawności (NDIS)).
» mieć plan leczenia w zakresie zdrowia psychicznego (MHTP) lub plan leczenia dziecka (CTP) lub zostać przyjętym jako tymczasowe skierowanie do czasu ich zorganizowania.
» mieszkają w obszarze zlewni NQPHN.
Usługi zapobiegania samobójstwom mają różne kryteria. Patrz Dodatek C, aby uzyskać szczegółowe informacje.
5.1.1 Wyjątki dotyczące kwalifikowalności
»Jeśli osoba niedawno straciła pracę, ale nie posiada jeszcze wymaganej dokumentacji.
»Jeśli dana osoba doświadcza przemocy domowej i nie ma dostępu do kont bankowych.
»Jeśli dana osoba doświadczyła katastrofy ekologicznej, takiej jak powódź lub susza.
»Jeśli osoba polecająca uważa, że dana osoba znajduje się w wyjątkowej sytuacji finansowej, w tym przypadku list potwierdzający to powinien być dołączony do formularza skierowania.
5.2 Grupy priorytetowe - umiarkowane (terapie psychologiczne)
Model świadczenia usług umożliwia lekarzom pierwszego kontaktu, służbom finansowanym przez państwo i pracownikom podstawowej opieki zdrowotnej kierowanie uprawnionych osób do specjalistów z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej w zakresie zdrowia psychicznego. Świadczone usługi w zakresie zdrowia psychicznego są ograniczone do ukierunkowanych strategii psychologicznych, które są ograniczonymi w czasie, opartymi na dowodach terapiami psychologicznymi.
Usługi o umiarkowanych potrzebach są ukierunkowane na priorytetowe traktowanie następujących grup:
» osoby mieszkające w społecznościach wiejskich i oddalonych (patrz sekcja 6 niniejszych wytycznych)» dzieci w
wieku poniżej 12 lat, które cierpią lub są zagrożone rozwojem łagodnej lub umiarkowanej choroby psychicznej, behawioralnej lub emocjonalnej w dzieciństwie. Dzieci mogą być kierowane na terapię psychologiczną przez lekarza rodzinnego, pediatrę lub psychiatrę. Dzieci ze zdiagnozowanym zaburzeniem psychicznym lub ocenionejako zagrożone rozwojem zaburzenia psychicznego, które powoduje „znaczące dysfunkcje w życiu codziennym", kwalifikują się do usług Terapii Psychologicznej.
» młodzież w wieku 12-25 lat
» osoby doświadczające lub zagrożone bezdomnością
» kobiety doświadczające depresji i/lub lęku okołoporodowego
» osoby zagrożone samobójstwem lub samookaleczeniem.
 
Osoby, które są kierowane w ramach tego obszaru priorytetowego nie wymagają a diagnoza zaburzenia psychicznego, aby kwalifikować się do usług terapii psychologicznej
» osoby identyfikujące się jako lesbijki, geje, osoby biseksualne, transpłciowe, interseksualne i kwestionujące » osoby pochodzenia aborygeńskiego i/lub mieszkańców wysp Cieśniny Torresa
» osoby o pochodzeniu zróżnicowanym kulturowo i językowo (CALD)
» inne grupy o specjalnych potrzebach, takie jak osoby z innymi niepełnosprawnościami.

5.2.1 Osoby dotknięte ekstremalnymi zjawiskami klimatycznymi
Priorytetem mogą być również osoby dotknięte ekstremalnymi zjawiskami klimatycznymi, takimi jak powodzie, cyklony i pożary buszu, które mogą powodować utrzymujące się objawy psychologiczne wynikające z traumy lub straty, które wymagają średnioterminowego leczenia psychologicznego, zgodnie z zaleceniami NQPHN. Wsparcie w ramach usług finansowanych przez PHN będzie udzielane zgodnie z lokalnymi planami klęski żywiołowej i mechanizmami kierowania.
5.3 Kryteria wykluczenia -                Terapie psychologiczne
Osoby niekwalifikujące się do Terapii Psychologicznych to osoby, które:
» mają poważne potrzeby w zakresie zdrowia psychicznego lub są pod opieką publicznej służby zdrowia psychicznego (tj. Acute Care lub Continuing Zespół opieki. Poradnia Zdrowia Psychicznego Dzieci i Młodzieży)
» cierpią na demencję, delirium, zaburzenia związane z używaniem tytoniu i/lub zaburzenia psychiczne, z wyjątkiem zaburzeń psychicznych współistnieje z zaburzeniem zdrowia psychicznego
» mają długotrwałe przewlekłe, złożone problemy ze zdrowiem psychicznym, z wyjątkiem sytuacji, gdy lekarz rodzinny lub osoba kierująca stwierdziła, że mogą skorzystać z krótkoterminowego charakteru Terapii Psychologicznych » znajduje się w
sytuacji kryzysowej wymagającej doraźnej opieki
» biorą udział w postępowaniach dotyczących odszkodowań pracowniczych lub odszkodowań za pojazdy silnikowe.
Stosując podejście „bez niewłaściwych drzwi", usługodawca otrzymujący wstępne skierowanie (w większości przypadków dostawca usług przyjmowania, oceny, segregacji i skierowania [IATR]) musi skierować osoby należące do powyższych kategorii do bardziej odpowiednich usług w zakresie zdrowia psychicznego (np. dostęp, doraźne usługi w zakresie zdrowia psychicznego itp.).
5.4 Związek z lepszym dostępem
Terapie Psychologiczne są dostarczane jako program uzupełniający do Lepszego Dostępu i nie mają na celu kompensowania ani uzupełniania usług świadczonych w ramach Lepszego Dostępu.
Chociaż opłaty za przerwy w leczeniu mogą stanowić przeszkodę w dostępie do lepszego dostępu dla niektórych pacjentów, finansowanie PHN nie może być wykorzystywane do pokrywania opłat za przerwy w leczeniu. Finansowanie Medicare i PHN nie może być wykorzystywane do opłacenia tej samej sesji terapii psychologicznej.
Osoby, które odbyły kilka sesji Lepszego Dostępu, mogą kwalifikować się do Terapii Psychologicznych finansowanych przez PHN , jeśli spełniają odpowiednie kryteria kwalifikacyjne, które wymieniono w Sekcji 5.2 niniejszych wytycznych.
Przykładem sytuacji, w której dana osoba może spełnić wymagania kwalifikujące do terapii psychologicznej, może być zmieniona sytuacja finansowa, w wyniku której nie jest ona już w stanie pokrywać współpłatności związanych z usługami Lepszego Dostępu.
Dla celów Terapii Psychologicznych finansowanych przez NQPHN , kombinacja sesji, do których klient uzyskał dostęp w danym roku  kalendarzowym za pośrednictwem Lepszego Dostępu oraz przydzielonych im sesji Terapii Psychologicznych, nie powinna przekraczać limitów sesji Terapii Psychologicznych określonych w niniejszych wytycznych. Na przykład klient, który kwalifikuje się do Terapii Psychologicznych , który odbył 8 sesji w ramach Lepszego Dostępu, może otrzymać tylko dodatkowe 2 sesje i kolejne 6 w wyjątkowych okolicznościach, jeśli lekarz pierwszego kontaktu wyda odpowiednie skierowanie na wyjątkowe sesje.
Od 1 listopada 2017 r. lepszy dostęp został udostępniony za pośrednictwem telezdrowia w odległych obszarach sklasyfikowanych jako zmodyfikowany model Monasha (MMM) 4-7 w całym regionie NQPHN. Od 13 marca 2020 r. zapewniono świadczenie telezdrowia MBS, które zostało później przedłużone do 31 grudnia 2021 r. Z powodu pandemii COVID-19, przewidując do 20 sesji z pokrewnym pracownikiem służby zdrowia. Aby uzyskać więcej informacji, zapoznaj się z arkuszem informacyjnym COVID-19Temporary MBSTelehealth Services dostępnym online pod adresem: http://www.mbsonline.gov.auy internet/mbsonline/publishing.nsf/ Content/Factsheet-TempBB (mbsonline.gov.au).
Dodatkowe usługi indywidualne Better Access są teraz dostępne dla osób, których zdrowie psychiczne zostało dotknięte przez COVID-19. Dodatkowe 10 sesji będzie dostępnych do 30 czerwca 2022 r. Szczegóły są dostępne na stronie: Factsheet-Practitioners-Mental-Health-Services-COVID-19.pdf (mbsonline.gov.au).

5.5  Czasy reakcji i priorytety
Po skierowaniu i przyjęciu klienta na usługi z dostawcą Terapii Psychologicznych należy mu zapewnić liczbę sesji, których wymaga klinicznie, zgodnie z niniejszymi wytycznymi operacyjnymi i zgodnie z krótkoterminowymi interwencjami psychologicznymi.
W ciągu trzech dni roboczych od otrzymania skierowania usługodawca Terapii Psychologicznych musi skontaktować się z klientem, a wstępne spotkanie musi zostać zaproponowane w ciągu dwóch tygodni.
W przypadku klientów wymagających usług w zakresie zapobiegania samobójstwom i/lub samookaleczeniom zakontraktowane organizacje muszą skontaktować się z klientem w ciągu 24 godzin (w dni robocze) od daty skierowania i zaproponować spotkanie w ciągu 72 godzin.
Jeśli usługodawca nie jest w stanie skontaktować się lub umówić na spotkanie w powyższych ramach czasowych, musi następnie zwrócić skierowanie do dostawcy usług przyjmowania, oceny i segregacji, który albo (i) przydzieli skierowanie do innej zakontraktowanej organizacji, która ma zdolność aby dotrzymać wymaganych ram czasowych lub (ii) jeśli kontakt z klientem nie jest możliwy, organizacja IATR powiadomi lekarza kierującego.
Klienci muszą uzyskać dostęp do terapii psychologicznych w ciągu jednego miesiąca od skierowania i wykorzystać wszystkie skierowane sesje (początkowy blok sześciu sesji), w tym programy grupowe, w ciągu czterech miesięcy. O ile sesje nie zostaną przedłużone o kolejne cztery lub dziesięć sesji, wszelkie sesje niewykorzystane po czterech miesiącach tracą ważność, a zakontraktowana organizacja nie powinna świadczyć usług na rzecz klienta. Skierowania zostaną zamknięte przez usługodawcę Terapii Psychologicznych w dniu lub zbliżonym do tego dnia, następującym po czterech miesiącach od daty skierowania. Ta klauzula nie ma zastosowania do usług, które są oparte na miejscu (zdalne).
Ponadto dostawca usług oceny spożycia i segregacji musi współpracować z NQPHN w przypadku opóźnień lub list oczekujących dla klientów, w przypadku których nie można dotrzymać powyższych ram czasowych.
5.6  Świadczenie usług -     Terapie psychologiczne
Usługa musi zawierać następujące elementy:
» zapewnienie opartej na dowodach, krótkoterminowej interwencji psychologicznej w celu osiągnięcia pozytywnych rezultatów klient w tym:
' psychoedukacja ° terapia
poznawczo-behawioralna (w tym interwencje behawioralne i poznawcze) ° strategie relaksacyjne
D szkolenie umiejętności
' interpersonalne strategie terapeutyczne
' narracyjne strategie terapeutyczne
' interwencje dla dzieci, w ramach ww. interwencji
° szkolenie w zakresie zarządzania rodzicami
'terapia rodzinna
» punktualny dostęp do usług -preferowany maksymalny odstęp między wizytami to 2,5 tygodnia tam, gdzie jest to możliwe i właściwe
» zapewnienie elastycznego podejścia do obsługi w celu zaangażowania i zaspokojenia potrzeb klienta, w tym formatu dostawa, która może obejmować kontakt osobisty, telefoniczny lub internetowy
» świadczenie usług uwzględniających różnorodność kulturową i społeczną klientów w celu zaspokojenia ich potrzeb » świadczenie usług
indywidualnych i/lub grupowych w celu jak najlepszego zaspokojenia indywidualnych potrzeb klienta osiągnąć pozytywne rezultaty
» ułatwienie skierowania za pośrednictwem świadczeniodawcy IATR do alternatywnego świadczeniodawcy Terapii Psychologicznych w przypadku prośby klienta o zmianę terapeuty
» ułatwienie kierowania do innych świadczeń zdrowotnych w ramach opieki stopniowanej, aby zapewnić, że ludzie są skierowani dopasowane do usług współmiernych do ich potrzeb

■  ułatwienie skierowania lub dostępu do odpowiedniego zakresu agencji, programów i/lub interwencji w celu zaspokojenia potrzeb klienta w zakresie wypoczynku, związków, rekreacji, edukacji, szkolenia, pracy, zakwaterowania i zatrudnienia w warunkach odpowiednich dla indywidualnego konsumenta. W zależności od osoby i jej sytuacji, może to ułatwić dostawca IATR w momencie pierwszego skierowania lub dostawca terapii psychologicznych w trakcie leczenia
■  niewykorzystane sesje z jednego roku kalendarzowego mogą przechodzić na następny rok kalendarzowy, jednak niewykorzystane sesje zostaną odjęte od puli na nowy rok. Na przykład klient, który wykorzystał cztery sesje w jednym roku, może skorzystać z pozostałych dwóch sesji w kolejnym roku, ale zostaną one wliczone do przydziału sześciu sesji w nowym roku kalendarzowym.
Sesje indywidualne - wyma
1-6            
• Skierowanie od lekarza rodzinnego, psychiatry lub pediatry.
• Plan leczenia w zakresie zdrowia psychicznego jest zakończony.
• W pewnych okolicznościach inni klinicyści mogą wystawić tymczasowe skierowanie.
Chociaż przyjmuje się, że lekarze pierwszego kontaktu odgrywają kluczową rolę w ogólnej i bieżącej opiece nad klientami, rozumie się również, że w niektórych przypadkach skierowanie od lekarza pierwszego kontaktu (lub psychiatry) może nie być możliwe. Wp rowadzono tymczasowe ścieżki skierowań, aby pokonać bariery w dostępie dla osób kwalifikujących się do usług terapii psychologicznej i umożliwić określonym usługodawcom kierowanie klientów. Tymczasowe skierowania do służby mogą umożliwić rozpoczęcie świadczenia usługi, podczas gdy ustalana jest wizyta u lekarza rodzinnego i opracowanie „Planu leczenia zdrowia psychicznego lekarza rodzinnego".
• Tymczasowe skierowanie może być wystawione przez następujące zawody i klinicystów:
» Specjaliści ds. zdrowia psychicznego, którzy są uprawnieni do świadczenia usług w ramach terapii psychologicznych (odpowiednio przeszkoleni terapeuci zajęciowi, pracownicy socjalni, psycholodzy, pielęgniarki ds. zdrowia psychicznego oraz pracownicy służby zdrowia Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa). Pokrewny pracownik służby zdrowia nie może skierować nikogo do siebie ani do osoby prowadzącej tę samą praktykę.
» Kobiety z depresją okołoporodową mogą być tymczasowo kierowane przez pielęgniarkę zajmującą się zdrowiem matki i dziecka.
» Personel kliniczny/pielęgniarki publicznego oddziału szpitalnego.
» Lekarze w organizacjach pozarządowych (NGO).
» Szpitale i Służba Zdrowia Zespoły Opieki Zdrowotnej Zdrowia Psychicznego.
» Stepped Care IATR Klinicyści.
W przypadku tymczasowego skierowania lub skierowania plan leczenia zdrowia psychicznego powinien zostać zrealizowany w ciągu dwóch tygodni od rozpoczęcia leczenia lub czterech tygodni na obszarach wiejskich i odległych lub tak szybko, jak to możliwe, jeśli dostęp do lekarzy ogólnych nie jest łatwo dostępny, prosimy powiadomić NQPHN, jeśli zdarza się to regularnie. • W
przypadku trudności w spełnieniu wymagań dotyczących planu leczenia zdrowia psychicznego niektórych osób grupy klientów NQPHN rozważy wyjątki.
7-10           . po ukończeniu początkowego kursu sześciu sesji, specjalista ds. zdrowia psychicznego ma zapewnić
pisemny raport do lekarza kierującego.
• Pisemny raport ma zawierać informacje na temat przeprowadzonych ocen, zastosowanego leczenia, wyników danej
osoby oraz zaleceń dotyczących przyszłego postępowania z zaburzeniem psychicznym danej osoby.
• Po otrzymaniu raportu lekarz kierujący rozważy potrzebę dalszego postępowania leczenia i jeśli jest to wymagane klinicznie, skierować osobę do dostawcy IATR w celu przydzielenia jej na dodatkowe cztery sesje. Ta prośba może zostać uzgodniona przez telefon lub e-mail i nie wymaga bezpośredniej konsultacji. Jednak w przypadku telefonicznego uzyskania skierowania na dodatkowe sesje, dostawca IATR ma obowiązek udokumentować zgodę lekarza rodzinnego na kontynuację leczenia.
• Dalsze pokrewne usługi w zakresie zdrowia psychicznego nie mogą być świadczone bez skierowania lub zgody lekarza rodzinnego na dodatkowe sesje.
• Chyba że osoba poddawana leczeniu otrzymuje nowe skierowanie na nowy kurs
eczenia innego schorzenia, uważa się to za kontynuację pierwotnego przebiegu leczenia i nie należy go rejestrować jako nowego przebiegu leczenia ani jako nowej osoby. • Po zakończeniu 10 sesji leczenia pokrewny pracownik służby zdrowia musi przedstawić lekarzowi kierującemu pisemny raport. Pisemny raport ma zawierać informacje na temat przeprowadzonych ocen, zastosowanego leczenia, wyników danej osoby oraz zaleceń dotyczących przyszłego postępowania z zaburzeniem psychicznym danej osoby.
11-16  W wyjątkowych okolicznościach dana osoba może wymagać dodatkowych sześciu sesji poza już zapewnionymi (maksymalnie 16 sesji indywidualnych na klienta w roku kalendarzowym).
• Dostępna jest zgoda na kolejne sześć sesji (do 16), jeśli zostało to zatwierdzone przez psychiatrę/specjalista. Można to zrobić za pośrednictwem prywatnego psychiatry, niepilnego psychiatry HHS rozliczającego się masowo lub za pośrednictwem psychiatry telezdrowia.
• Chyba że osoba poddawana leczeniu otrzymuje nowe skierowanie na nowy kurs leczenia innego schorzenia, uważa się to za kontynuację pierwotnego przebiegu leczenia i nie należy go rejestrować jako nowego przebiegu leczenia ani jako nowej osoby.
Sesje grupowe - wymagania
1-10           Do 10 terapii grupowych w ciągu roku kalendarzowego z udziałem 6-10 osób. Sesje grupowe nie liczą się do 10 indywidualnych
pokrewnych usług w zakresie zdrowia psychicznego w roku kalendarzowym. • Skierowanie od ekarza rodzinnego, psychiatry lub pediatry (oraz w przypadku usług związanych z depresją okołoporodową, położnicy oraz pielęgniarki zajmujące się zdrowiem matki i dziecka mogą kierować pacjentów).
• W pewnych okolicznościach inni klinicyści mogą wystawić tymczasowe skierowanie (patrz procedury kierowania). • Lekarz
kierujący powinien upewnić się, że plan leczenia w zakresie zdrowia psychicznego klienta lub plan oceny i leczenia
skierowanego przez psychiatrę zostały zakończone.
• W przypadku tymczasowego skierowania lub skierowania przez pielęgniarkę zajmującą się zdrowiem matki i dziecka, plan
eczenia zdrowia psychicznego powinien zostać zrealizowany w ciągu dwóch tygodni od rozpoczęcia leczenia lub czterech tygodni na obszarach wiejskich i odległych lub tak szybko, jak to możliwe, jeżeli dostęp do Lekarze rodzinni nie są łatwo dostępni.
• Dwóch facylitatorówjest potrzebnych do prowadzenia sesji grupowych, przy czym każdy facylitator spełnia kryteria
kwalifikujące do terapii psychologicznych , aby świadczyć usługi. • Dostawcy mogą obejmować klientów obsługiwanych przez inne programy, takie jak Better Access płatność będzie dostępna tylko dla dostawców dla klientów Terapii Psychologicznych .
5.7 Ciągłość opieki i planowanie wypisu/przejście opieki
Dostawca usług Terapii Psychologicznych jest zobowiązany do zapewnienia ciągłości opieki nad klientem poprzez odpowiednie skierowania, komunikację i współpracę z innymi formami wsparcia i usługami zaangażowanymi w plan opieki nad klientem, aby zmaksymalizować wyniki dla klienta.
Programy terapii psychologicznych działające jako usługi zdalne lub stacjonarne powinny przyjąć wytyczne Transition of Ca re zgodnie z ich okolicznościami (np. zasadniczo nie otrzymują skierowań z IATR).
Przeniesienie opieki nad klientem musi być planowanym i systematycznym procesem.
Planowanie przejścia rozpoczyna się tak wcześnie, jak to możliwe w ramach sesji terapii psychologicznej i powinno obejmować:
» identyfikacja odpowiednich interesariuszy (np. rodzina/opiekun/znaczące inne osoby, inna społeczność organizacje i usługodawcy)
» omówienie i wybór przyszłych opcji świadczenia usług z klientem i jego rodziną, opiekunem oraz innymi osobami znaczącymi.
Klient powinien być zaangażowany we wszystkie aspekty procesu przejścia.

Plan przejścia, który identyfikuje i promuje samookreślone cele, powinien zostać opracowany we współpracy z klientem i określony tak, aby zapewnić przejrzystość w odniesieniu do oczekiwań i ram czasowych.

Opracowanie planu zarządzania kryzysowego należy rozważyć jako część planowania przejścia. Sama transformacja może być trudnym okresem i może wywołać kryzys.

Plan zarządzania kryzysowego identyfikuje wczesne sygnały ostrzegawcze niepokoju i określa odpowiednie strategie zarządzania w celu radzenia sobie z okolicznościami.

Po zakończeniu wszystkich sesji indywidualnych i/lub grupowych, o które poproszono skierowanie, dostawcy terapii psychologicznych są zobowiązani do uzgodnienia z klientem planu wypisu/planu przejścia na opiekę, który zawiera informacje dotyczące samoopieki dla klientów i opiekunów, wszelkie porady dotyczące utrzymania ich zdrowia oraz skierowania lub porady dotyczące innych usług zdrowotnych i społecznych, jeśli jest to wymagane, co może również obejmować dostęp do opcji usług e-zdrowia.

Dostawca terapii psychologicznych powinien również omówić Twoje wrażenia z obsługi (TAK) z klientem i dać mu papierową kopię ankiety lub link online do wypełnienia.

Kopia planu wypisu/planu przejściowego powinna być dołączona do raportu z wyników sesji/raportu z pełnego leczenia i musi zostać dostarczona klientowi i lekarzowi kierującemu po zakończeniu epizodu opieki, a tam, gdzie jest to właściwe, skierowania na bieżące wsparcie są zakończony.
5.7.1 Zakończenie leczenia
Leczenie musi zostać zakończone w określonych ramach czasowych Terapii Psychologicznej (patrz sekcja 5.5).
Za zakończenie leczenia uważa się:
» na koniec zatwierdzonej liczby sesji lub przedziału czasowego blokady terapii
»jeśli dostawca/klient uważa, że klienci osiągnęli cele leczenia
»jeśli klient był na co najmniej jednym spotkaniu, ale nie na więcej niż jednym wizyta kontrolna.
Oczekuje się, że usługodawcy będą monitorować klientów, którzy nie uczestniczą w sesjach i omawiać każdą decyzję o zaprzestaniu kontaktu z klientem za pomocą Punktu Polecenia.
Rozumie się, że istnieje szereg okoliczności, które mogą mieć wpływ na ciągłość terapii.
Kontynuowanie sesji terapeutycznych poza określonymi ramami czasowymi Terapii Psychologicznej powinno być omówione i zatwierdzone przez służbę IATR.
Po zakończeniu leczenia dostawca Terapii Psychologicznych musi:
» wypełnij wszystkie dane sesji, w tym pomiary wyników klinicznych (K5, K10 lub SDQ)
» wypełnij raport wyników sesji/pełny raport leczenia
» prześlij raport wyników sesji/pełny raport leczenia do rediCASE
» upewnić się, że raport z wyników sesji/pełny raport z leczenia został przekazany lekarzowi kierującemu klienta praktyka w ciągu dwóch (2) tygodni od ostatniej sesji.
5.8 Siła robocza
Dostawca usług w zakresie terapii psychologicznych będzie odpowiedzialny za prowadzenie rejestru dostawców usług w zakresie zdrowia psychicznego świadczących usługi oceny i leczenia oraz za zapewnienie, że ukończyli oni wymagane szkolenie i spełnili inne wymagania dotyczące uprawnień zawodowych (patrz Załącznik A). Zostanie to przekazane IATR w celu ułatwienia odpowiednich skierowań.
Załącznik A zawiera szczegółowe informacje na temat kwalifikacji i standardów wymaganych od pracowników służby zdrowia psychicznego do prowadzenia Terapii Psychologicznych.
W przypadku zmiany zdolności lub dostępności pracowników/kontrahentów dostawcy usług, obowiązkiem organizacji jest natychmiastowe powiadomienie NQPHN i dostawcy IATR. Obejmuje to urlopy, przedłużone zwolnienia chorobowe, zamknięcie świąt Bożego Narodzenia itp.
W przypadku odejścia pracownika/kontrahenta z usługodawcy Terapii Psychologicznych , obowiązkiem organizacji jest przekazanie sprawy klienta innemu pracownikowi/kontrahentowi. Ponadto NQPHN musi zostać powiadomiony w ciągu pięciu dni roboczych.
Jeśli nowy pracownik/kontrahent dołączy do organizacji, obowiązkiem usługodawcy jest poinformowanie NQPHN, aby pracownik/ kontrahent mógł zostać uwzględniony w umowie usługodawcy w celu uzyskania szczegółowych informacji o usługach. Pracownik/ kontrahent nie może świadczyć usługi, dopóki usługodawca nie otrzyma powiadomienia o włączeniu od NQPHN.
Dostawcy usług muszą wykazać, że zatrudniają odpowiednio akredytowanych specjalistów ds. zdrowia psychicznego pracujących w zakresie ich praktyki — w tym psychologów, pielęgniarki ds. zdrowia psychicznego, terapeutów zajęciowych, pracowników socjalnych oraz pracowników służby zdrowia Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa. Specjalistyczne umiejętności, wiedza i doświadczenie oraz dodatkowe przeszkolenie w pracy z nominowanymi trudno dostępnymi grupami są warunkiem wstępnym i muszą zostać wykazane.
Przykłady dodatkowego szkolenia/doświadczenia mogą obejmować:
» dziecko (0-12 lat)
0 znaczące zatrudnienie i doświadczenie z grupą wiekową poniżej 12 lat w ramach Publicznej Organizacji Dzieci i Młodzieży
usługi w zakresie zdrowia psychicznego, szkolne usługi psychologiczne lub inne usługi kliniczne obsługujące dzieci poniżej 12 roku życia
° specjalne szkolenie w zakresie zdrowia psychicznego dzieci
0 ukończenie kursu on-line Australijskiego Towarzystwa Psychologicznego Zdrowie Psychiczne Dziecka - podstawy Zdarzenia APS: 21861 | Zaleca się APS (psychology.org.au).
0 wysoko cenione byłyby wyższe kwalifikacje podyplomowe i/lub zaawansowane wykształcenie w zakresie zdrowia dzieci
0 uwaga: tymczasowo zarejestrowani dostawcy usług w zakresie zdrowia psychicznego nie są uprawnieni do świadczenia usług dzieciom do 12 lat
» zapobieganie samobójstwom
D specjalistyczne szkolenie w zakresie samobójstw i samookaleczeń
szkolenie on-line jest dostępne za pośrednictwem Instytutu Australijskiego Towarzystwa Psychologicznego pod
adresem www.psychology.org.au/Training-and-careers/APS-Institute Kursy te są
dostępne dla wielu zawodów, a kurs Foundations of Suicide Preventionjest zalecany dla psychologów Terapeuci, którzy chcą
rozwijać umiejętności w zakresie zapobiegania samobójstwom
Aborygeni i mieszkańcy wysp w Cieśninie Torresa
0 szkolenie w zakresie kompetencji kulturowych dla nie-rdzennych praktyków zdrowia psychicznego
Różnorodność kulturowa i językowa (CALD)
'Trening kompetencji kulturowych do pracy z osobami ze środowisk kulturowych i językowych różnorodne tła
dwujęzyczność i/lub udokumentowane umiejętności i doświadczenie w pracy z tłumaczami ustnymi » LGBTIQ
0 dowody praktyk integracyjnych i uczestnictwa w zwiększaniu świadomości na temat osób i potrzeb LGBTIQ (tj. uczestnictwo w szkoleniach, sieciach, seminariach, programach itp.) » bezdomny
0 posiadać udokumentowane umiejętności i doświadczenie w świadczeniu usług w nietradycyjnych warunkach (tj. zdolność do świadczenia usług informacyjnych)
Usługodawcy, którzy zlecają usługi podwykonawcom, będą musieli zapewnić, że podwykonawca przestrzega odpowiednich sekcji Warunków umowy ramowej NQPHN i Harmonogramu programu lub Umowy o świadczenie usług i Warunków umowy.
5.8.1 Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) oparta na telefonii i wideokonferencjach.
» specjaliści ds. zdrowia psychicznego muszą przejść specjalne szkolenie w zakresie CBT i być kompetentni w stosowaniu tych technik terapeutycznych podczas leczenia osób z problemami ze zdrowiem psychicznym za pośrednictwem wideokonferencji lub telefonu
» żadne dodatkowe środki nie zostaną przekazane usługodawcy korzystającemu z wideokonferencji lub telefonicznej CBT jako sposobu świadczenia usług
»wideokonferencje mogą być wykorzystywane przez usługodawcę tylko tam, gdzie istnieje już infrastruktura informatyczna » na ten sposób
świadczenia usług wymagana jest podpisana zgoda klientów.

6. Lokalne (zdalne)        Terapie psychologiczne
6.1 Tło
Usługi lokalne (zdalne) mają na celu zapewnienie elastycznego świadczenia usług Terapii Psychologicznych w odległych obszarach regionu NQPHN poprzez model świadczenia usług finansowany blokowo zamiast płatności opartych na sesjach. Ten model finansowania uwzględnia również poprzedni program finansowania usług w zakresie zdrowia psychicznego na obszarach wiejskich i odległych (MHSRRA), który był świadczony w obszarach Cairns i Cape w regionie NQPHN przed wprowadzeniem stopniowanej opieki.
6.2 Związek z wytycznymi operacyjnymi NQPHN dotyczącym
opieki stopniowej w zakresie zdrowia psychicznego 6.2.1 Obowiązujące sekcje
Sekcje 1 i 2 niniejszych wytycznych operacyjnych mają zastosowanie do usług lokalnych (zdalnych) i należy je czytać w połączeniu z Warunkami umowy ramowej NQPHN i Harmonogramem programów lub Umową o świadczenie usług i Warunkami umowy.
Sekcje te obejmują:
» Przegląd programu
» Stopniowe wymagania świadczeniodawcy opieki, w tym
' Zarządzaniejakością
' Zarządzanie ryzykiem
' Zgoda klienta
' Dane klienta
' Narzędzia oceny wyników
° Wymagania dotyczące siły roboczej
' Moja karta zdrowia
' Tłumaczenia pisemne i ustne (TIS) ° Skargi i informacje
zwrotne ° Mechanizm wsparcia
kryzysowego
' Raportowanie i ocena
' Promocja stopniowanych usług opiekuńczych
Sekcje 3 i 4
» Te sekcje szczegółowo opisują obowiązki (3) przyjęcia, oceny, segregacji i skierowania (IATR) oraz (4) komponenty o niskiej intensywności modelu stopniowanej opieki.
» Świadczeniodawcy lokalni powinni zapoznać się z tymi elementami modelu stopniowanej opieki.
»(3) Spożycie - Dostawcy lokalni są finansowani na podstawie dostarczania posiłków ludziom w ich regionach, a nie za pośrednictwem dostawcy IATR.
» Model oparty na miejscu pozwala IATR na zapewnienie ograniczonego spożycia dla osób mieszkających w odległych miejscach
regionach, w których okoliczności wymagają takiego ułatwienia. Może się to zdarzyć na przykład w sytuacji, gdy mieszkaniec jest hospitalizowany w Cairns i lokalnie skierowany do biura IATR w Cairns w celu obserwacji, ale zostaje wypisany z powrotem do odległego regionu zamieszkania
» Modele powinny uwzględniać indywidualne cechy i potrzeby społeczności lokalnych, w których będą realizowane. Modele powinny uzupełniać istniejące usługi, być odpowiednie pod względem geograficznym i kulturowym oraz odpowiadać specyficznym potrzebom miejscowej ludności.
» Lokalni usługodawcy powinni podejmować indywidualne, zawodowe i społeczne działania na rzecz budowania potencjału na swoim obszarze lokalnym, w sposób, który uzupełnia i wzmacnia bezpośrednie świadczenie usług, ale go nie umniejsza.
23

 
 
Sekcja 5: Terapie psychologiczne mające zastosowanie sekcje obejmują:
» 5.1 Grupy priorytetowe
» 5.2 Kryteria kwalifikowalności
» 5.3 Kryteria wykluczenia
» 5.4 Związek z lepszym dostępem
» 5.5 Czasy reakcji i priorytety; patrz tabela poniżej, aby zobaczyć czasy reakcji na usługi lokalne.
» 5.6 Świadczenie usług -wymaga zmian dla usług opartych na miejscu - patrz poniżej.
» 5.7 Planowanie ciągłości opieki i wypisu
» 5.8 Siła robocza
» Obowiązują wszystkie sekcje 5.6 Wytycznych operacyjnych usług stopniowej opieki NQPHN w zakresie zdrowia psychicznego usługi lokalne, z następującymi wyjątkami:
0 Tabela Sesji Indywidualnych i Grup (str. 19-20) nie ma zastosowania. Obowiązuje poniższa tabela:
5.6 Lokalne (zdalne) usługi terapii psychologicznych
Sesje indywidualne
■     Lokalni dostawcy zdalnych terapii psychologicznych będą świadczyć usługi osobom z łagodną do
umiarkowana, rozpoznawalna choroba psychiczna.
■     Źródła skierowań są elastyczne, a skierowania można otrzymać z wielu źródeł, w tym z poradni lekarskich, przychodni podstawowej opieki
zdrowotnej, organizacji pozarządowych itp., jednak lekarz/lekarz ogólny powinien być odpowiedzialny za ocenę kliniczną klienta i zarządzanie nim poprzez kompleksową opiekę w zakresie zdrowia psychicznego plan traktowania.
■     Wiele odległych lokalizacji będzie miało trudności z dostępem do lekarza/lekarza ogólnego i dozwolona jest elastyczność w uzyskaniu planu
leczenia. Klient może zostać zaangażowany do czterech sesji przed uzyskaniem planu leczenia.
■     Wideokonferencje lub telekonferencje powinny być wykorzystywane do kontaktów z klientami tam, gdzie okoliczności na to nie pozwalają
pozwalają na regularny kontakt bezpośredni lub mogą opóźnić kontakt z lekarzem rodzinnym.
■     Orientacyjnie, liczba sesji powinna być zgodna z liczbą określoną dla świadczeniodawców ogólnych terapii psychologicznych , z zachowaniem
elastyczności co do okresu, w którym te kontakty mają miejsce. Terapie Psychologiczne mają charakter interwencji krótkoterminowej i ograniczonej w czasie.
■     Wstępne oceny wszystkich klientów, z wyjątkiem skierowań na profilaktykę samobójstw, powinny mieć miejsce w ciągu dwóch tygodni od ich otrzymania
skierowania. Sesje powinny być zrealizowane w ciągu sześciu miesięcy.
■     Klienci powinni zostać poddani przeglądowi po ośmiu sesjach Terapii Psychologicznych w celu określenia postępów i bieżących wymagań dotyczących terapii.
• Należy najpierw skontaktować się ze skierowaniami do osób zajmujących się zapobieganiem samobójstwom (telefonicznie, podczas wideokonferencji lub osobiście, jeśli możliwe) w ciągu trzech dni od skierowania.

Sesje grupowe
Uznaje się, że programy grupowe są trudne do pozyskania zasobów w odległych lokalizacjach i nie oczekuje się, że dostawcy będą w stanie prowadzić programy grupowe. •    Jeśli istnieje możliwość realizacji programu grupowego, lokalni dostawcy mogą obejmować klientów obsługiwanych przez inne programy, takie jak Better Access.
Sekcja 7: Zintegrowana kompleksowa opieka w zakresie zdrowia psychicznego (MHICC) — poważne i złożone usługi
» Służby lokalne muszą jednak zapoznać się z tą częścią wytycznych operacyjnych poważne i złożone usługi będą trudno dostępne w odległych regionach.
Załącznik A: Kwalifikujące się wymagania dotyczące dostawców usług w zakresie zdrowia psychicznego w ramach usług psychologicznych — należy zwrócić uwagę na specjalne zalecenia dotyczące wykwalifikowanego personelu obsługującego obszary oddalone.
24

7. Usługi w zakresie zdrowia psychicznego - poważne i złożone
7.1 Program zintegrowanej kompleksowej opieki w zakresie zdrowia psychicznego (MHICC).
21

Poprzedni program motywacyjny dla pielęgniarek ds. zdrowia psychicznego (MHNIP) został przekształcony w program Stepped Care - Integrated Complex Care w zakresie zdrowia psychicznego (MHICC), który jest ukierunkowany na ciężki i złożony element modelu opieki stopniowej dla NQPHN. Przejście nastąpiło w Cairns, Mackay iTownsville. Osoby skierowane do programu MHICC będą wymagały skierowania od lekarza rodzinnego, które należy skierować do centralnego IATR.
7.1.1  Kryteria kwalifikowalności
Zgodnie z Wytycznymi Wspólnoty Narodów, klientami MHICC będą osoby, które:
» doświadczają ciężkiej choroby psychicznej ze złożonymi potrzebami, w tym ciężkiej choroby epizodycznej
» mają co najmniej dwa aspekty ich życia, na które znacząco wpływa choroba psychiczna (np. związki, zatrudnienie, edukacja, mieszkanie, włączenie społeczne, zdrowie fizyczne itp.)
» doświadczyłeś w przeszłości hospitalizacji z powodu problemów ze zdrowiem psychicznym lub jesteś zagrożony hospitalizacją jeśli nie jest obsługiwany
» najlepiej wspierane są w podstawowej opiece zdrowotnej
» nie są aktualnymi klientami usług zdrowia psychicznego HHS
» oczekuje się, że będą potrzebować ciągłego leczenia swojego zaburzenia przez następne dwa lata, w tym czasie dokonają przeglądu będą realizowane bieżące potrzeby.
7.1.2 Kryteria wykluczenia
Następujące kryteria wykluczenia mają zastosowanie do klientów programu:
» klientów, którzy nie mieszkają na terenie NQPHN
» klienci, których jedynym wymogiem jest wsparcie psychospołeczne
» klienci, których sytuacja została rozwiązana i nie jest już w znacznym stopniu upośledzająca.
7.1.3 Świadczenie usług
Poważny i złożony program MHICC zapewni, że jednostki znajdą się w centrum własnego zdrowia i dobrego samopoczucia oraz doświadczą lepszej opieki i zdrowia psychicznego. Usługi zapewnią, że:
» istnieją indywidualne plany leczenia w zakresie zdrowia psychicznego, w tym planowanie rekonwalescencji usługi lekarza pierwszego kontaktu, jeśli dotyczy)
» poprawiła się wiedza klienta na temat zdrowia psychicznego i świadomość usług
» poprawiła się samokontrola/stan zdrowia psychicznego zgłaszany przez osoby fizyczne mogą uzyskać dostęp do usługi, kiedy jej potrzebują osoby zgłaszają wzrost zadowolenia ze swoich doświadczeń z usługami
» następuje poprawa koordynacji opieki i lepszy dostęp do usług klinicznych i nieklinicznych
» następuje spadek liczby przyjęć pacjentów na oddziały psychiatryczne dla grupy pacjentów
» wspierana jest rodzina i ważne osoby
» usługi mogą być świadczone w dogodnych dla pacjenta trybach (preferowany bezpośredni kontakt, programy grupowe, łącza wideo lub wsparcie telefoniczne można wykorzystać w razie potrzeby)
» wsparcie może być zapewnione w warunkach klinicznych lub środowiskowych, w zależności od potrzeb i
wymagania dotyczące personelu

7.1.4  Rodzaje usług
W ramach świadczenia usług skoncentrowanych na osobie i holistycznych wymagane będą następujące rodzaje usług. W stosownych przypadkach mogą one być dostarczane indywidualnie lub w ramach programów grupowych dla klientów MHICC.
» kompleksowa koordynacja opieki i kierowanie do odpowiednich służb
» psychoedukacja i wsparcie w samodzielnym radzeniu sobie z chorobą
» wsparcie rodziny
» planowanie rekonwalescencji — Krajowe ramy usług w zakresie zdrowia psychicznego zorientowanych na wyzdrowienie (2013) zapewnia zasoby dla dostawców na stronie www.health.gov.au/internet/main/publishing.nsf/Content/mental-pubs-n-recovgde
» monitorowanie stanu zdrowia fizycznego i monitorowanie metabolizmu
» zarządzanie lekami.
7.1.5  Polecenia
» Skierowania na usługi MHICC będą przyjmowane od lekarzy pierwszego kontaktu i prywatnych psychiatrów w drodze przyjęcia, oceny, segregację i dostawcę skierowań (IATR).
» Dostawca IATR przydzieli kwalifikujących się pacjentów do centrum obszaru, w którym dostępne są usługi MHICC i
w liczbie spraw jest pojemność. IATR przekaże szczegóły skierowania do centrum w ciągu dwóch tygodni od otrzymania skierowania.
» Niedostępność usług MHICC może wymagać od dostawcy IATR poszukiwania tymczasowych usług alternatywnych lub zainicjować skierowanie danej osoby z powrotem do lekarza rodzinnego/psychiatry.
» Dostawcy usług MHICC będą regularnie kontaktować się z dostawcą IATR w sprawie dostępności miejsc i aktualne obciążenia spraw.
7.1.6  Liczba spraw
Pielęgniarki zajmujące się zdrowiem psychicznym MHICC powinny mieć w jednym czasie liczbę spraw nieprzekraczającą 35 pacjentów na 1 etat.
7.1.7  Siła robocza
Usługi MHICC będą obsługiwane przez akredytowane pielęgniarki ds. zdrowia psychicznego. Zobacz Dodatek A, aby zapoznać się z wymaganiami dotyczącymi poświadczeń.
7.2 Krajowy środek wsparcia psychospołecznego (NPSM)
Krajowy środek wsparcia psychospołecznego działa za pośrednictwem NQPHN od października 2019 r. Program ten jest niezależny od programu National Psychosocial SupportTransition (NPST) i programu Continuity of Support (COS), który wspiera tych klientów, którzy otrzymali usługi do 30 czerwca 2019 r. poprzez programy „Codzienne życie" finansowane przez Wspólnotę, osobistych pomocników i mentorów oraz partnerów w programie zdrowienia. Świadczenie usług NPST i COS jest ograniczone tylko do tych klientów, a skierowanie nowych klientów do programów nie jest możliwe.
7.2.1 Kwalifikowalność
Zgodnie z wytycznymi Wspólnoty Narodów klientami programu NPSM będą:
» w wieku od 18 do 65 lat z epizodyczną ciężką chorobą psychiczną
» mają powiązany poziom obniżonej psychospołecznej zdolności funkcjonalnej, który nie jest związany z a znaczna niepełnosprawność psychospołeczna na poziomie, który kwalifikowałby się do wpisu NDIS
» klientów, którzy ze względu na epizodyczny charakter choroby skorzystaliby z krótkoterminowego wsparcia celowego (początkowo do 12 miesięcy w zależności od potrzeb).
26
7.2.2 Kryteria wykluczenia
Kryteria wykluczenia obejmują osoby, które:
» korzystasz z usług National Disability Insurance Scheme(NDIS)
» korzystają z usług programu National Psychosocial SupportTransition (NPST) lub Continuity programu Wsparcia (COS).
» są klientami usług zdrowia psychicznego finansowanych przez CJueensland Health
» są obecnie zarejestrowani jako klienci HHS Mental Health Services, a zatem kwalifikują się do wsparcia w ramach usług zdrowia psychicznego finansowanych przez CJueensland Health.
7.2.3 Świadczenie usługi
Usługi są skierowane przede wszystkim do osób, które otrzymują opiekę w zakresie zdrowia psychicznego za pośrednictwem podstawowego sektora zdrowia psychicznego, w tym lekarzy pierwszego kontaktu, prywatnych psychiatrów, psychologów, ośrodków podstawowej opieki zdrowotnej, aborygeńskich usług medycznych (AMS), usług zintegrowanej kompleksowej opieki w zakresie zdrowia psychicznego (MHICC), oraz osoby, które nie mają dostępu do opieki w zakresie zdrowia psychicznego i wsparcia lekarza rodzinnego, takie jak osoby bezdomne i rodziny, osoby odizolowane w społeczności oraz grupy uchodźców.
Usługi powinny koncentrować się na rekonwalescencji, informować o traumie i być świadczone zgodnie z National Standards for Mental Health Services (NSMHS) 2010 oraz National Practice Standards for the Mental Health Workforce 2013.
7.2.4  Rodzaje usług
Kluczowe usługi w programie NPSM powinny koncentrować się na budowaniu zdolności, szczególnie tych, które interweniują we wczesnych stadiach przebiegu choroby, w tym jednego lub więcej z następujących:
» umiejętności społeczne i przyjaźnie
» powiązania rodzinne
» zarządzanie codziennymi potrzebami mieszkaniowymi
» zarządzanie finansami i budżetowanie
» znalezienie i utrzymanie domu
» umiejętności i cele zawodowe, w tym wolontariat
» cele edukacyjne i szkoleniowe
» utrzymanie dobrego samopoczucia fizycznego, w tym ćwiczeń
» radzenie sobie z uzależnieniami od narkotykowi alkoholu, w tym tytoniowego
» budowanie szerszych umiejętności życiowych, w tym pewności siebie i odporności
» sposoby dostarczania mogą być elastyczne w zależności od klienta - twarzą w twarz, grupa, zasięg itp.
Następujące usługi są wyłączone z tego programu:
» usługi koordynowania opieki, jeżeli są one podstawową działalnością
» usługi kliniczne.
7.2.5 Polecenia
Świadczeniodawcy mogą przyjmować skierowania bezpośrednio, jeśli są to skierowania własne lub rodzinne, a usługodawca ma możliwość zaakceptowania skierowania. Dostawcy muszą jednak ustanowić systemy z centralnym poborem (Connectto Wellbeing) dotyczące powiadomień o pojemności i bieżących sumach dla tych źródeł skierowań.
Inne skierowania, w tym skierowania od lekarzy pierwszego kontaktu, dostawców podstawowej opieki zdrowotnej i innych organizacji społecznych, będą kierowane do centralnej placówki opieki stopniowej IATR. Dane Connect to Wellbeing i formularze skierowań są dostępne do pobrania na ich stronie internetowej pod adresem www.connecttowellbeing.org.au
Dostawcy usług są odpowiedzialni za nagłaśnianie swoich usług i przekazywanie szczegółów programu potencjalnym osobom polecającym. W razie potrzeby kierownik kontraktu NQPHN może pomóc w zakresie zasobów NQPHN.
27
7.2.6 Ładunki klientów
Ponieważ program ten może stanowić kombinację kilku sposobów świadczenia usług, w tym pracy grupowej i indywidualnej, organizacja powinna zarządzać indywidualną liczbą klientów przypadającą na członka personelu FTE i być zgodna ze standardami siły roboczej, umiejętnościami i wielkością siły roboczej oraz charakterem program. Przy podejmowaniu decyzji powinny kierować się zasadami organizacji dotyczącymi ryzyka, obowiązku staranności i podstawowych zasad jakości.
7.2.7 Siła robocza
Siła robocza zajmująca się świadczeniem usług w ramach tego programu obejmuje przeszkolonych pracowników wsparcia i pracowników rówieśniczych i/lub specjalistów ds. zdrowia psychicznego, odpowiednich do zatwierdzonego modelu usług.
28

Załącznik B
Podstawowa opieka w zakresie zdrowia psychicznego-
Minimalny zestaw danych (PMHC-MDS)
PMHC-MDS ma na celu gromadzenie danych na temat usług w zakresie zdrowia psychicznego zleconych przez PHN świadczonych klientom indywidualnym, w tym świadczenia grupowe na rzecz klientów indywidualnych.
Początkowo będzie to obejmować między innymi:
» Terapie psychologiczne prowadzone przez specjalistów ds. zdrowia psychicznego (zgodnie z poprzednimi programy ATAPS/MHSRRA)
» usługi świadczone przez pielęgniarki zajmujące się zdrowiem psychicznym, wcześniej objęte programem Mental Health Nurse Incentive Proces składania wniosków o sesję programu (MHNIP) obsługiwany przez Departament Usług Społecznych
» interwencje w zakresie zdrowia psychicznego prowadzone przez nowych pracowników o „niskiej intensywności"
» koordynacja opieki ukierunkowana na osoby z ciężkimi i złożonymi chorobami psychicznymi
» usługi zapobiegania samobójstwom świadczone na rzecz osób fizycznych
» usługi świadczone na rzecz Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa.
Celem jest zapewnienie, że PMHC-MDS będzie w stanie gromadzić dane i raportować o szerszym zakresie usług niż poprzedni ATAPS/MHSRRA MDS, obejmujących pełne spektrum indywidualnych usług zorientowanych na klienta, które mają być świadczone w ramach procesów uruchamiania PHN.
Zakres ubezpieczenia nie obejmuje usług skierowanych do społeczności, takich jak działania związane z budowaniem potencjału społeczności wcześniej finansowane w ramach projektów finansowanych z Narodowego Programu Zapobiegania Samobójstwom.
Zbieranie i raportowanie tego typu działań wymaga innego podejścia do „liczenia" i identyfikacji klienta. Krajowy MDS obejmujący działania zapobiegające samobójstwom tego typu istnieje od kilku lat i jest obecnie rozważany na przyszłość. Działania zlecone przez PHN tego typu będą miały elastyczność w ustalaniu lokalnych ustaleń dotyczących raportowania danych, które odpowiadają ich wymaganiom.
Pierwszy etap rozwoju PMHC-MDS nie obejmuje istniejących usług dla młodzieży (headspace, Early Psychosis Youth Services), które obecnie i będą nadal gromadzić i przekazywać znormalizowany zestaw danych do Headspace National Office. W oczekiwaniu na przyszłość tych ustaleń i dostęp do danych przez PHN, PMHC MDS może zostać rozszerzony na przyszłym etapie, aby umożliwić włączenie headspace i Early Psychosis Youth Services, jeśli będzie to wymagane.
Podręcznik użytkownika dla PMHC-MDS jest dostępny na stronie www.pmhc-mds.com/resources/ Model danych dla PMHC-MDS jest szczegółowo opisany na następnej stronie.

Dodatek C
Usługi zapobiegania samobójstwom (SPS)
LCele
Usługa zapobiegania samobójstwom ma na celu zapewnienie wsparcia osobom ze społeczności, które są narażone na zwiększone ryzyko samobójstwa lub samookaleczenia. Jednak ta usługa nie jest przeznaczona do wspierania osób, które są wstanie nagłego i bezpośredniego ryzyka samobójstwa lub samookaleczenia. Osoby o ostrym ryzyku należy natychmiast skierować do odpowiedniego stanowego lub terytorialnego zespołu ds. zdrowia psychicznego (lub odpowiednika).
Usługa nie ma na celu zwiększenia liczby osób z grupy wysokiego ryzyka leczonych w ramach podstawowej opieki zdrowotnej ani
odwrócenia ich od opieki państwowej lub terytorialnej służby zdrowia psychicznego, ale lepsze wsparcie tych osób, które już są leczone
w podstawowej opiece zdrowotnej ustawienie opieki zdrowotnej. Ta usługa ma na celu lepszą integrację opieki między doraźną i
podstawową opieką w zakresie zdrowia psychicznego w celu zarządzania tą grupą oraz zapewnienie ścieżek kierowania dla lekarzy
rodzinnych, aby lepiej wspierać swoich obecnych pacjentów. Usługa ta nie ma również na celu zmniejszenia odpowiedzialności służb
zdrowia psychicznego w nagłych wypadkach, ale zapewnienie wsparcia osobom, których opieka zwykle odbywa się w ramach podstawowej opieki zdrowotnej
2.  Kwalifikowalność
Usługa zapobiegania samobójstwom jest przeznaczona przede wszystkim dla następujących czterech grup osób:
» osoby, które po próbie samobójczej lub incydencie samookaleczenia zostały wypisane pod opiekę lekarza POZ szpitala lub zwolniony pod opiekę lekarza pierwszego kontaktu z izby przyjęć
» osoby, które zgłosiły się do lekarza rodzinnego po incydencie samookaleczenia
» osoby, które zgłosiły silne myśli samobójcze swojemu lekarzowi rodzinnemu
» osoby, które są uważane za grupy podwyższonego ryzyka w następstwie samobójstwa.
Należy wziąć pod uwagę krótkoterminowy charakter usług zapobiegania samobójstwom oraz to, czy dana osoba jest bardziej odpowiednio wspierana przez stanową lub terytorialną służbę zdrowia psychicznego.
3.  Klienci niekwalifikujący się
Ta usługa nie jest przeznaczona dla osób, które:
» są na bieżąco leczeni przez państwowe służby zdrowia psychicznego po wypisaniu ze szpitala ze szpitalnego oddziału intensywnej terapii zdrowia psychicznego lub izby przyjęć
» osoby, które zostały wypisane z psychiatrycznego oddziału ratunkowego (nie są one dostępne w North Queensland, ale mogą być istotne dla osób, które przeprowadziły się z innego stanu lub kraju).
4.  Polecenia
Skierowania do usług zapobiegania samobójstwom są ograniczone do jednego skierowania na rok kalendarzowy. Jeżeli jednak dana osoba wymaga wielu skierowań, należy rozważyć, czyta osoba nie jest bardziej odpowiednio zarządzana przez alternatywną usługę.
Skierowania muszą być świadome istniejących zasad i protokołów dotyczących sposobu, wjaki osoby, które próbowały lub są zagrożone samobójstwem i samookaleczeniem, są traktowane w ramach państwowego systemu zdrowia psychicznego. Usługa musi gwarantować, że istniejące ścieżki są uzupełniane, a nie przerywane.
36

 

 

Skierowania można otrzymać od:
» izby przyjęć i ratownictwa medycznego
» oddziały szpitalne
» podać zespoły wsparcia w nagłych wypadkach w zakresie zdrowia psychicznego, w których dana osoba została zidentyfikowana jako nie wstanie ostrym lub natychmiastowym ryzyko i jest najlepiej poparte oceną punktu serwisowego.
Osoby kierowane do usługi nie muszą mieć zdiagnozowanego zaburzenia zdrowia psychicznego ani ukończonego planu leczenia zdrowia psychicznego lekarza rodzinnego.
Osoby skierowane bezpośrednio ze szpitala lub zespołu wsparcia zdrowia psychicznego w nagłych przypadkach powinny odwiedzić swojego lekarza rodzinnego lub aborygeńską służbę medyczną w ciągu dwóch tygodni od pierwszej usługi, aby upewnić się, że wszystkie ich potrzeby w zakresie opieki zdrowotnej zostały zaspokojone.
5. Kryzys i inne ustalenia dotyczące skierowań
Aby świadczyć usługi w ramach usługi zapobiegania samobójstwom, usługodawca musi mieć formalne ustalenia z zespołem doraźnym ds. krzywdę innym. Ustalenia te muszą obowiązywać przed rozpoczęciem świadczenia usług.
Usługodawca będzie również pełnić formalną rolę łącznika z innymi służbami, w tym lokalnymi przychodniami lekarskimi i służbami ratunkowymi w lokalnych szpitalach, aby zapewnić optymalne i terminowe kierowanie osób do sojuszniczych dostawców usług zdrowotnych.
Usługodawca będzie współpracował z państwowymi służbami zdrowia psychicznego w celu wyjaśnienia ról każdej służby i opracowania ustaleń roboczych dotyczących kierowania ludzi z jednej placówki do drugiej.
Patrz Sekcja 7: Usługi wsparcia.
6. Czas interwencji
Usługa zapobiegania samobójstwom ma na celu zapewnienie natychmiastowego i krótkoterminowego wsparcia osobom w okresie zwiększonego ryzyka samobójstwa. Usługa nie ma na celu zapewnienia długoterminowego intensywnego wsparcia. W większości przypadków ludzie mieliby dostęp do usług przez okres do dwóch miesięcy.
Osoby skierowane w ramach tej usługi będą miały priorytetowy dostęp, a dostawca usług w zakresie zdrowia psychicznego ma skontaktować się z tą osobą w ciągu 24 godzin od skierowania.
Pierwsza sesja z dostawcą zdrowia psychicznego musi odbyć się w ciągu 72 godzin od skierowania lub wcześniej, jeśli jest to klinicznie wskazane. Jeśli nie jest to możliwe ze względu na ograniczoną dostępność pokrewnego pracownika służby zdrowia z powodu weekendu lub świąt państwowych lub z innych powodów, należy zorganizować telefon zaufania dla samobójców działający poza godzinami pracy (patrz poniżej), aby skontaktować się z osobą i zapewnić wsparcie dopóki sojuszniczy dostawca usług medycznych nie będzie mógł skontaktować się z osobą i/lub świadczyć usługi.
Liczba sesji jest ograniczona do 18 w początkowym okresie kontaktu (zwykle dwa miesiące), a liczba przeprowadzonych sesji nie ma wpływu na sesje Lepszego Dostępu ani dalsze skierowania na Terapie Psychologiczne .
Osoby powinny zostać sprawdzone przez swojego lekarza rodzinnego po zakończeniu 12-sesyjnego bloku. Powtarzające się prośby o sesje należy rozważyć pod kątem stosowności usług opieki doraźnej lub terapii psychologicznych. Usługa nie ma na celu zapewnienia długoterminowego wsparcia.
Świadczenie usług klinicznych powinno polegać przede wszystkim na bezpośrednich konsultacjach z serią kolejnych rozmów telefonicznych w celu promowania stałego kontaktu terapeutycznego.
37

 
Dostawca usług w zakresie zdrowia psychicznego może również pełnić rolę koordynatora opieki i ułatwiać dostęp do innych usługodawców, takich jak prywatny psychiatra. Zapewniając koordynację opieki, dostawca usług w zakresie zdrowia psychicznego zachowa odpowiedzialność za usługi interwencyjne zapobiegania samobójstwom klinicznym.
W przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do bezpośredniości zagrożenia danej osoby, dostawca usług w zakresie zdrowia psychicznego powinien skontaktować się z zespołem ds. ostrych chorób psychicznych. Celem tej usługi nie jest przejęcie przez dostawcę zdrowia psychicznego roli interwencji kryzysowej. Oczekuje się, że dostawca usług w zakresie zdrowia psychicznego będzie miał dobrze rozwinięte łącza komunikacyjne z zespołem ds. ostrych chorób psychicznych w celu skierowania w nagłych przypadkach, wspierane przez lokalne protokoły dostawcy usług.
Gdy klient w trakcie bieżących sesji z dostawcą zgłasza się jako potencjalnie wymagający usług zapobiegania samobójstwom, dostawca Terapii Psychologicznych może mieć dwie opcje w zależności od sytuacji klienta i oszacowanego ryzyka:
»jeśli to możliwe, rozważ przełożenie ogólnych sesji Terapii Psychologicznych , tak aby było ich więcej
responsywne/częstsze, odpowiednio do prezentacji klienta. Pod koniec sześciu sesji dostawca terapii psychologicznej powinien przedstawić lekarzowi ogólnemu ocenę, w której zaleci dalsze sesje (jeśli to konieczne ). W ramach przeglądu na koniec sesji, jeśli to konieczne, można zalecić ukończenie dalszych sesji ogólnych lub skierowanie do SPS (jedno skierowanie do SPS na rok kalendarzowy).
LUB
» natychmiast skierować osobę do swojego lekarza rodzinnego w celu przeglądu lub do Zespołu Opieki Zdrowotnej Szpitala i Służby Zdrowia (ACT) do przeglądu, który może następnie rozważyć skierowanie do programu SPS, jeśli jest to właściwe.
7. Usługi wsparcia
Usługodawca musi zapewnić odpowiednie wsparcie dla pracowników służby zdrowia psychicznego pracujących w służbie zapobiegania samobójstwom, na przykład nadzór kliniczny. Dostawcy mogą również kontaktować się z własnymi profesjonalnymi organizacjami członkowskimi, aby uzyskać dostęp do wszelkich usług członkowskich, które mogą być dla nich dostępne w tych celach, a także do indywidualnego nadzoru nad usługą.
Całodobowa linia wsparcia dla samobójców - On the Linę
On the Linę to profesjonalna firma zajmująca się zdrowiem społecznym, zapewniająca wsparcie doradcze w dowolnym miejscu i czasie. Wysoko wykwalifikowani doradcy On the Linę zapewniają profesjonalne, wysokiej jakości usługi doradcze przez telefon, czat internetowy i wideo dla ponad 75 000 osób każdego roku.
Linia wsparcia dla samobójców AHS to telefoniczna usługa zapobiegania samobójstwom świadczona przez On the Linę dla PHN i zastępuje poprzednią usługę zapobiegania samobójstwom ATAPS.
Dostęp do linii wsparcia dla samobójców AHS można uzyskać na dwa sposoby:
» Dostawcy zdrowia psychicznego mogą skontaktować się bezpośrednio z linią i poprosić o wykonanie połączenia z klientem. Ten
może być szczególnie ważne, gdy usługodawca nie może natychmiast spotkać się z klientem, mógł zostać skierowany poza godzinami pracy lub potrzebuje dodatkowego wsparcia poza godzinami pracy. Kontakt telefoniczny 1800 859 585 lub mailowyahs@ontheline.org.au
Klient może bezpośrednio skontaktować się z linią wsparcia dla samobójców AHS pod numerem 1800 859 585, jeśli czuje, że potrzebuje dodatkowego wsparcia.

Dodatek D
Terapie psychologiczne-dzieci do lat 12 (PTC-U12)
1. Kwalifikowalność
Usługi te są przeznaczone przede wszystkim dla dzieci w wieku poniżej 12 lat, które mają łagodne lub umiarkowane zaburzenia umysłowe, behawioralne lub emocjonalne lub są w grupie ryzyka rozwoju tych zaburzeń i które mogłyby skorzystać z krótkoterminowych ukierunkowanych strategii psychologicznych oferowanych przez terapie psychologiczne , które mają największą wartość terapeutyczną dla osób z powszechnymi zaburzeniami o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu. Jednak usługi mogą być również świadczone osobom z cięższą chorobą, których schorzenia mogą skorzystać na ukierunkowanych strategiach psychologicznych w ramach ich ogólnego leczenia.
Kryteria kwalifikujące do usług obejmują:
» Dziecko ocenione jako mające określone lub istotne oznaki i objawy pojawiającego się zaburzenia psychicznego (w tym zaburzenia zachowania), gdy powoduje to „znaczące dysfunkcje w życiu codziennym".
» Dziecko zagrożone rozwojem zaburzeń psychicznych, u którego występuje jeden lub więcej objawów przedmiotowych lub podmiotowych (społeczno-emocjonalne-behawioralne) rozwoju zaburzenia psychicznego i/lub gdy uważa się, że ścieżka rozwoju dziecka została zakłócona przez jego stan zdrowia psychicznego (tj. nie ogranicza się do zaburzeń destrukcyjnych). Oznaki zakłócenia funkcjonowania w jednym lub kilku placówkach są uwzględniane w pewnych okolicznościach.
»Z usług mogą korzystać również dzieci w wieku od 12 do 15 lat. W takich warunkach dziecko musi
istnieje potrzeba kliniczna, a w regionie nie ma innych odpowiednich usług w zakresie zdrowia psychicznego, do których dziecko mogłoby zostać skierowane.
2. Zaburzenia psychiczne i czynniki kontekstowe
Definicje zaburzeń psychicznych opierają się na wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia, 1996, Diagnostic and Management Guidelinesfor Mental Disorders in Primary Care: ICD-10 Rozdział V Wersja dla Podstawowej Opieki Zdrowotnej. Zaburzenia psychiczne i czynniki kontekstowe istotne dla dzieci w wieku poniżej 12 lat, które można leczyć w ramach Terapii Psychologicznych, przedstawiono w Tabeli 1 poniżej.
Tabela 1: Lista zaburzeń wieku dziecięcego
Zaburzenia przywiązania
Zaburzenia depresyjne
Zaburzenie przystosowania
Zaburzenia lękowe, w tym: (a) zespół
lęku uogólnionego (w tym zaburzenia lękowe wieku dziecięcego) (b) zespół lęku separacyjnego (c) zespół
lęku społecznego/fobia społeczna (d)
zaburzenia fobiczne/fobie specyficzne (e) zaburzenie
obsesyjno-kompulsyjne (f) zaburzenia post Zespół
stresu pourazowego (g) Zespół lęku napadowego*
Mutyzm elektywny (lub mutyzm wybiórczy)
Zaburzenia snu
Zaburzenie somatyczne
39

■ach
i
Tabela 1: Lista zaburzeń wieku dziecięcego (ciąg dalszy)
Neurastenia (zespół chronicznego zmęczenia)
Zaburzenia odżywiania

10
12

Zaburzenia odżywiania
nietrzymanie moczu

W przypadkach, gdy dzieci (np. z trudnościami w zachowaniu/toalecie/karmieniu) mogą być kompetentnie leczone przez lekarzy pierwszego kontaktu, pediatrów, pielęgniarki zajmujące się zdrowiem matki i dziecka i/lub pielęgniarki zajmujące się zdrowiem psychicznym itp.) zaleca się, aby dziecko nie było kierowane do poradni psychologicznej. Usługi jako pierwsza opcja. Jednak wyjątek może wystąpić, gdy rodziny mieszkają na odległych obszarach i nie mają dostępu do szeregu usług podstawowej opieki zdrowotnej

13           Zaburzenia żałoby
14           Zaburzenia zachowania u dzieci, ograniczone do: (a)
Zaburzenia zachowania (b)
Zaburzenia koncentracji uwagi/nadpobudliwości ruchowej (ADHD) (c) Zaburzenia opozycyjno-buntowniczego (d) Zaburzenia zachowania destrukcyjnego nieokreślonego inaczej (NOS)
15           Zaburzenia tikowe (np. zespółTourette'a)
16          Zaburzenia związane z używaniem substancji (np. wąchanie kleju, alkohol i narkotyki)
17          Zaburzenia seksualne —w tym między innymi zaburzenie tożsamości płciowej wieku dziecięcego
Zaburzenie dysocjacyjne (konwersyjne)*
19           Zaburzenia emocjonalne rozpoczynające się w dzieciństwie (F93)
20 Zaburzenia psychiczne, BNO
21           Czynniki kontekstowe - w tym między innymi: (a) problemy
wychowawcze (Z62) (b) problemy związane z negatywnymi
wydarzeniami życiowymi w dzieciństwie (Z61)(c) inne problemy związane z podstawową grupą wsparcia, w tym sytuacja rodzinna (Z63)
*Chociaż wskaźniki rozpowszechnienia niektórych zaburzeń wymienionych w tej tabeli są rzadziej obserwowane w dzieciństwie (oznaczone*), zostały one utrzymane poniżej, aby były integracyjne i aby terapie psychologiczne przynosiły korzyści dzieciom zagrożonym rozwojem tych zaburzeń - zgodnie z podejście do wczesnej interwencji w zakresie świadczenia usług w zakresie zdrowia psychicznego.
3. Dostęp do PTC-U12 przez rodziców i rodzinę
PTC-U12 jest również dostępny dla rodziców i członków rodziny lub innych osób odpowiedzialnych za dziecko (tj. opiekunów lub osób sprawujących opiekę), aby pomóc im lepiej wspierać dziecko.
Ważne jest, aby rodzice lub inni odpowiedzialni dorośli, którzy sami cierpią na zaburzenia psychiczne i wymagają usług w zakresie strategii psychologicznych, byli kierowani do usług dla dorosłych, a nie otrzymywali usług pod opieką dziecka.
Odniesienia w niniejszym dokumencie do osób odpowiedzialnych za dziecko korzystające z Terapii Psychologicznych obejmują rodziców, opiekunów lub osoby sprawujące opiekę nad dzieckiem.
40

 

 

4.  Kwalifikowalność dzieci zagrożonych samobójstwem lub samookaleczeniem
W przypadku gdy dzieci są zagrożone samobójstwem, usługodawca może zdecydować się na skierowanie do poradni terapii psychologicznych zajmującej się zapobieganiem samobójstwom, w zależności od potrzeb klinicznych danej osoby i dostępnej wiedzy specjalistycznej w ramach usługi w zakresie postępowania z dziećmi zagrożonymi samobójstwem. Leczenie i skierowanie w sytuacjach kryzysowych musi być wspierane przez lokalne protokoły, aby zapewnić ustalenia dotyczące skierowań kryzysowych dla dzieci w wieku poniżej 12 lat, a klinicyści mają współpracować z innymi specjalistami (np. psychiatrami dziecięcymi i pediatrami) nad indywidualnym przypadkiem -na podstawie przypadku w zależności od dostępności innych klinicystów i zgody rodziców.
Dzieci, u których występuje ostre lub bezpośrednie ryzyko samobójstwa lub samookaleczenia, lub które cierpią na ciężką i uporczywą chorobę psychiczną, należy skierować na oddział ratunkowy lub odpowiednią państwową poradnię zdrowia psychicznego lub do psychiatry dziecięcego. Terapie psychologiczne nie są przeznaczone dla osób, które są już pod opieką państwowych służb zdrowia psychicznego i nie mają na celu odciągania ludzi od opieki państwowych publicznych służb zdrowia psychicznego. Ma na celu zapewnienie ścieżek skierowań dla lekarzy pierwszego kontaktu lub innych zatwierdzonych specjalistów, aby lepiej wspierać swoich pacjentów w warunkach podstawowej opieki zdrowotnej.
5.  Wymagania dotyczące skierowań
Niemowlęta i dzieci mogą być kierowane do usługi PTC-U12 przez lekarza rodzinnego, pediatrę lub psychiatrę. Niemowlęta i dzieci nie muszą mieć zdiagnozowanych zaburzeń psychicznych lub behawioralnych lub emocjonalnych, aby uzyskać dostęp do usługi PTC-U12. Jeśli jednak nie mają zdiagnozowanego zaburzenia, aby uzyskać dostęp do usługi, muszą istnieć wyraźne dowody kliniczne, że istnieje u nich znaczne ryzyko rozwoju zaburzenia. W przypadku braku diagnozy kierujący lekarz rodzinny, pediatra lub psychiatra powinien odnotować objawy wskazujące na to, że u dziecka występuje znaczne ryzyko rozwoju zaburzeń psychicznych lub zaburzeń zachowania lub emocji w dzieciństwie.
Należy uświadomić interesariuszy i lekarzy kierujących, że skierowania do PTC-U12 są przeznaczone wyłącznie dla osób wymagających krótkoterminowego wsparcia, a w niektórych przypadkach osoby te mogą być bardziej odpowiednio skierowane do innej lokalnej służby, takiej jak Poradnia Zdrowia Psychicznego Dzieci i Młodzieży (CYMHS).
6.  Tymczasowe skierowanie
W niektórych przypadkach skierowanie od lekarza rodzinnego, pediatry lub psychiatry może nie być możliwe. Tymczasowe skierowania do służby PTC-U12 mogą umożliwić rozpoczęcie świadczenia usługi, podczas gdy ustalane są wizyty u lekarza rodzinnego i opracowanie planu leczenia dziecka (inaczej zwanego „planem leczenia zdrowia psychicznego lekarza rodzinnego").
Tymczasowe skierowanie może być wystawione przez następujące zawody i klinicystów:
» Pokrewni pracownicy służby zdrowia, którzy są uprawnieni do świadczenia usług w ramach PTC-U12 (odpowiednio przeszkoleni terapeuci zajęciowi, pracownicy socjalni, psycholodzy, pielęgniarki zajmujące się zdrowiem psychicznym oraz pracownicy służby zdrowia Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa). Pokrewny pracownik służby zdrowia nie może skierować nikogo do siebie ani do osoby prowadzącej tę samą praktykę.
» Szkolni psychologowie/pedagodzy lub wicedyrektorzy/dyrektorzy. Skierowania ze szkół i placówek wczesnoszkolnych muszą być składane przez członków personelu wyższego szczebla (np. dyrektorów lub dyrektorów/zastępców dyrektorów), w przypadku gdy szkoła lub placówki wczesnoszkolne nie mają wykwalifikowanego psychologa lub doradcy (w porozumieniu z rodzicami).
» Dyrektorzy placówek wczesnoszkolnych.
» Lekarze w organizacjach pozarządowych (NGO).
Dla różnych grup docelowych mają zastosowanie inne tymczasowe ustalenia dotyczące skierowań, które mogą być odpowiednie dla niektórych dzieci.
41

7.  Plan leczenia dziecka (CTP)
Aby kwalifikować się do PTC-U12, klienci muszą mieć przeprowadzoną ocenę i opracowany CTP. Tymczasowe skierowania nie wymagają dostarczenia CTP w momencie skierowania do usługi.
Tam, gdzie skierowania są wydawane przez osoby inne niż lekarz pierwszego kontaktu, pacjenci muszą mieć CTP przygotowane w porozumieniu z lekarzem rodzinnym tak szybko, jak to możliwe, najlepiej wciągu dwóch tygodni od pierwszej sesji lub czterech tygodni na obszarach wiejskich i odległych lub tak szybko, jak to możliwe, jeżeli nie ma łatwego dostępu do lekarzy pierwszego kontaktu.
Uznaje się, że w niektórych społecznościach lub w przypadku niektórych osób lekarz pierwszego kontaktu może nie być głównym dostawcą odpowiedzialnym za ogólną opiekę nad daną osobą. Jeżeli dana osoba otrzymuje podstawową opiekę medyczną od Aborygenów (Aboriginal Medical Service, AMS), rodzic/opiekun powinien być zachęcany do odwiedzenia tego alternatywnego dostawcy podstawowej opieki zdrowotnej, aby upewnić się, że inne potrzeby w zakresie opieki zdrowotnej są zaspokajane. Mogą również wystąpić trudności w spełnieniu wymogu CTP na bardzo odległych obszarach bez łatwego dostępu do lekarzy pierwszego kontaktu, z zapewnieniem leczenia osobom bezdomnym, w tym bezdomnym dzieciom, lub w niektórych społecznościach Aborygenów i mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa.
7.1 Format PTC-U12 CTP
Skierowania można kierować osobiście, telefonicznie, elektronicznie lub pisemnie, korzystając z formularza skierowania opartego na formacie sugerowanym przez Royal Australian College of General Practitioners (RACGP).
Lekarze pierwszego kontaktu mogą uzyskać dostęp do elementów programu Medicare Benefit Scheme (MBS) w celu opracowania planu leczenia lub innego elementu MBS, w stosownych przypadkach.
Jeżeli nie ma zdiagnozowanego zaburzenia psychicznego, lekarz kierujący powinien udokumentować w CTP, że istnieją dowody na to, że u dziecka występuje znaczne ryzyko rozwoju zaburzeń psychicznych, zaburzeń zachowania lub emocji u dziecka i że skorzystałoby ono z krótkoterminowych usług ukierunkowanych strategii psychologicznych.
8.  Liczba sesji
Jak określono w Wytycznych operacyjnych NQPHN Mental Health Stepped Care, obecnie łączna liczba sesji, do których klient może uzyskać dostęp w ramach PTC-U12, wynosi do 10 w roku kalendarzowym (do 16 w wyjątkowych okolicznościach), jak przedstawiono w Tabeli 2 na następna strona.
W przypadku dzieci skierowanie na dodatkowe sześć sesji w wyjątkowych okolicznościach może zostać rozszerzone o określone sytuacje kliniczne, w których przerwanie leczenia prowadziłoby do niekorzystnego wyniku dla dziecka (określanego indywidualnie).
Ocena dziecka odgrywa kluczową rolę w określeniu charakteru i ciężkości zaburzenia, rodzaju wymaganej interwencji i liczby wymaganych sesji, a co za tym idzie, ścieżek skierowania. Klinicyści PTC-U12 mają możliwość skierowania dzieci na ocenę rozwojową/poznawczą (za zgodą rodziców) do odpowiednio wykwalifikowanego specjalisty (np. psychologa szkolnego lub prywatnego lekarza), jeśli uznają to za konieczne.
Rodzice mogą być obecni na wszystkich sesjach, jeśli jest to uzasadnione klinicznie. Klinicyści mogą określić, ile usług należy zapewnić rodzicom lub odpowiednim osobom bez obecności dziecka, powinni jednak upewnić się, że dziecko otrzymujące leczenie musi zawsze znajdować się w centrum usług i wsparcia oraz że istnieje maksymalna zdolność do leczenia dzieci w ramach łączna liczba dostępnych sesji.
Wymaganiem PTC-U12jest regularne uczęszczanie dziecka na przegląd i obserwację przez lekarza podczas leczenia (np. co trzecią sesję).
42

 

 

 

Sesje 1-6

Sesje od pierwszej do trzeciej mogą przyczynić się do wstępnej oceny w celu określenia, czy PTC-U12 jest odpowiedni dla danej osoby lub wskazać najbardziej odpowiednie leczenie.

Sesje będą podlegać odpowiednim skierowaniom oraz wymogom i ramom czasowym Planu Leczenia Dziecka
(CTP). W przypadku braku rozpoznania zaburzenia psychicznego lekarz kierujący powinien udokumentować w CTP, że u dziecka
występuje znaczne ryzyko rozwoju zaburzenia psychicznego/zaburzenia behawioralnego lub emocjonalnego u dziecka
oraz odnotować występujące objawy.
Sesje 7-10 Po ukończeniu początkowego kursu sześciu sesji pokrewny pracownik służby zdrowia ma zapewnić
pisemny raport do lekarza kierującego. Po otrzymaniu raportu lekarz kierujący rozważy potrzebę dalszego leczenia i, jeśli wymaga tego klinicznie, wystawi skierowanie na dodatkowe 7-10 sesji.
Sesje 10-16 W wyjątkowych okolicznościach dana osoba może wymagać dodatkowych sześciu sesji opisanych powyżej
te już zrealizowane (maksymalnie łącznie 16 indywidualnych sesji na klienta w roku kalendarzowym).
Po otrzymaniu raportu pokrewnego pracownika służby zdrowia, lekarz kierujący rozważy potrzebę dalszego leczenia i wystawi skierowanie na dodatkowe sześć sesji.
Dalsze pokrewne usługi w zakresie zdrowia psychicznego nie mogą być świadczone bez skierowania na usługi dodatkowe.
Sesje z rodzicami, członkami rodziny, opiekunami lub innymi osobami odpowiedzialnymi za dziecko bez obecności dziecka
Rodzice mogą być obecni na wszystkich sesjach, jeśli jest to uzasadnione klinicznie. Łączna liczba świadczeń wynosi do 10 w roku kalendarzowym (do 16 w wyjątkowych sytuacjach) zarówno z dzieckiem, jak i bez. Klinicyści mogą określić, ile usług należy zapewnić rodzicom lub odpowiednim osobom bez obecności dziecka, jednak powinni zapewnić, że dziecko otrzymujące leczenie zawsze musi być w centrum uwagi usług i wsparcia oraz że istnieje maksymalna zdolność do leczenia dziecka w ramach łączna liczba dostępnych sesji.
Sesje grupowe
1 - Sesje 1-10 Do 10 terapii grupowych w ciągu roku kalendarzowego z udziałem 6-10 osób, pod warunkiem uzyskania odpowiednich skierowań i przygotowania CTP.
Przewiduje się, że dzieci i ich rodzice lub inne odpowiedzialne osoby dorosłe mogą uczestniczyć w takich grupach w zależności od zasadności klinicznej.
9. Zaangażowanie rodzica, opiekuna i innych członków rodziny w leczenie
Kompleksowa ocena zawsze obejmuje:
» rozważenie mocnych i słabych stron, jakie wnoszą do siebie rodzice i dzieci obecne okoliczności
» ukierunkowanie rozwojowe (w tym kontekst relacyjny)
» zwrócenie uwagi na czynniki bipsychospołeczne, które pomagają lub przeszkadzają dziecku i rodzinie w tym czasie szybka zmiana rozwojowa.
Należy zebrać szereg informacji z wielu źródeł, określonych przynajmniej częściowo przez miejsce, w którym widzi się dziecko i rodzinę, oraz cel oceny.
Rodzice, opiekunowie, członkowie rodziny lub inne osoby odpowiedzialne za dziecko mogą również uzyskać dostęp do PTC-U12, aby pomóc im lepiej wspierać dziecko, które ma lub jest w znacznym stopniu zagrożone rozwojem zaburzenia i które ma CTP.
43

 
I
W okolicznościach, w których obecność dziecka nie jest klinicznie odpowiednia, rodzice, opiekunowie, członkowie rodziny lub inne osoby
odpowiedzialne za dziecko mogą uczestniczyć w sesjach bez obecności dziecka.
W sesjach terapeutycznych mogą uczestniczyć rodzice, opiekunowie, członkowie rodziny oraz inne osoby odpowiedzialne za dziecko pod warunkiem:
» pokrewny pracownik służby zdrowia czuje się komfortowo z powodów klinicznych z więcej niż jedną osobą
będąc w pokoju » nie ma to negatywnego wpływu na leczenie dziecka
» głównym celem sesji jest leczenie dziecka.
Klinicyści mogą określić, ile usług należy zapewnić rodzicom lub odpowiednim osobom bez obecności dziecka, jednak powinni zapewnić, że
dziecko otrzymujące leczenie musi zawsze znajdować się w centrum usług i wsparcia oraz że istnieje maksymalna zdolność do leczenia dziecka w ramach
całkowitej dostępne sesje.
Ważne jest, aby rodzice, członkowie rodziny i inne osoby, którym przysługuje prawo do opieki, a które same cierpią na zaburzenia psychiczne i wymagają pomocy psychologicznej, były kierowane do ogólnych usług psychologicznych, a nie do korzystania z usług w ramach PTC-U12.
10. Interwencje
PTC-U12 powinien być dostosowany do potrzeb niemowląt i dzieci w wieku poniżej 12 lat, które doświadczają lub są w grupie znacznego ryzyka rozwoju zaburzeń psychicznych, behawioralnych lub emocjonalnych w dzieciństwie.
Interwencje, które można zapewnić za pośrednictwem tej usługi, muszą być spójne z następującymi metodami leczenia, ponieważ uważa się, że mają one mocną podstawę dowodową: »interwencje behawioralne
»interwencje rodzicielskie/rodzinne
»Interwencje terapii poznawczo-behawioralnej (CBT).
Konkretne interwencje, które należy zapewnić w ramach powyższych zabiegów obejmują:
» interwencja dotycząca więzi — interwencja rodzinna (tam, gdzie dostępna jest specjalistyczna wiedza) »interwencje behawioralne
» CBT (w tym indywidualne dziecko i rodzina/rodzice)
»Interwencje rodzinne (tylko interwencje oparte na zachowaniu lub CBT)
» Terapia interakcji rodzic-dziecko (PCIT) — w przypadku zaburzeń przywiązania i zaburzeń zachowania (gdzie ekspertyza jest dostępny).
Następujące interwencje nie zostały uwzględnione w poprzednim programie ATAPS i dlatego nie są uwzględnione w przypadku CTP-U12:
» arteterapia
» Terapia poznawcza oparta na uważności (MBCT)
»terapia przez
zabawę »terapia rodzinna (inna niż terapia behawioralna/poznawczo-behawioralna) obejmująca:
0 psychodynamiczny
0 strukturalny
0 podejścia konstruktywistyczne (np. Mediolan) 0 narracja
° interwencje skoncentrowane na rozwiązaniach.
10.1 Okres interwencji
PTC-U12 ma na celu zapewnienie krótkoterminowego wsparcia dzieciom i ich rodzinom lub innym osobom odpowiedzialnym za dziecko. Usługa nie ma na celu zapewnienia długoterminowego intensywnego wsparcia, a klienci i inne zainteresowane strony muszą być świadome celu PTC-U12. PTC-U12 mogą również otrzymać osoby z cięższą chorobą, których schorzenia mogą skorzystać z krótkoterminowych ukierunkowanych strategii psychologicznych w ramach ich ogólnego leczenia.
44

NOTES DB

Wywiad zgłoszeniowy
Ocena zgłoszenia nie wymaga bezpośredniego kontaktu z osobą/instytucją  zgłaszającą lub osobą w kryzysie psychicznym; ocena zagrożeń na podstawie opisu
Psychiatryczna interwencja kryzysowa - osoba nie wyraziła zgody lub odmawia leczenia, a istnieją przesłanki, że wymaga opieki psychiatrycznej do nawiązanoa kontaktu, oceny potrzeb i kontekstu sytuacyjnego do decyzji alokacyjnej
Triaż psychiatryczny / psychiczny - ocena stanu psychicznego i kontekstu sytuacyjnego i ryzyka zagrożeń do decyzji alokacyjnej - gdzie do kogo skierowaç, kto udzieli pomocy i obejmie opieką, w jakim trybie pilności
 
Rola lekarza psychiatry
monitoruje zgłoszenia, decyzję alokacyjną i udzielaną pomoc psychologiczną i psychoterapeutyczną
Konsultacja w zespole konsylia zebrania
Porady lekarskie diagnostyczne
 
 
Formy pomocy samodzielnej prowadzonej indywidualnie
Pomoc psychologiczna
Pomoc psychoterapeutyczna
Opieka psychiatryczna psychofarmakologia ambulatoryjna bierna/czynna
 
Formy pomocy zespołowej: bierna bez koordynatora opieki
Pomoc psychologiczna i psychoterapeutyczną
Opieka psychiatryczna z pomocą po
 
Opieka psychiatryczna koordynowana
Czynna
Szpital, hostel, dom
Problemy psychiczne angażeją inne instytucje - oparcie społeczne, edukacja, 
Zwolnienie lekarskie powyżej 30 dni
 
Specjalistyczne programy terapeutyczne - koordynowane i niekoordynowane: kto jest podmiotem koordynującym - kto podwykonawcą

ŚCIEŻKA OPIEKI - PROJEKT STANDARDÓW POSTĘPOWANIA MEDYCZNEGO

SŁOWNIK
Świadczenia zdrowotne w ochronie zdrowia psychicznego to działania służące utrzymaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia psychicznego, w rozumieniu stanu braku zaburzeń psychicznych i osiąganiu dobrostanu bio-psycho-społecznego na ścieżce prawidłowego rozwoju psychicznego. 
Zdrowie psychiczne - definicja negatywna i pozytywna
Problemy zdrowia psychicznego
Promocja zdrowia psychicznego i profilaktyka problemów zdrowia psychicznego to działania służące utrzymaniu zdrowia psychicznego, umacnianiu odporności psychicznej, rozwijaniu zdolności emocjonalno-społecznych w trosce o siebie i innych wśród osób bliskich w rodzinie i we wspólnocie lokalnej.

ETAP PRZEDZGŁOSZENIOWY

CZP informuje mieszkańców na obszarze odpowiedzialności terytorialnej o swojej ofercie pomocy dla osób doświadczajacych trudności rozwojowych lub kryzysu psychicznego, oraz o możliwości wsparcia dla osób bliskich, z uwzględnieniem informacji o zasadach dostępności i sposobu zgłaszania się po pomoc dla siebie lub osób bliskich, w szczególności w sytuacjach kryzysowych.

CZP wspóuczestniczy w promocji zdrowia psychicznego i profilaktyce problemów zdrowia psychicznego w ramach lokalnego programu ochrony zdrowia psychicznego, które to działania ukierunkowane są na:

• utrzymanie zdrowia psychicznego jednostek, rozwijanie indywidualnych umiejętności troski o swój rozwój i dobrostan psychiczny
• rozwijanie grupowych umiejętności wzajemnego wsparcia przez osoby bliskie w rodzinie i innych grupach społecznych, oraz osoby przebywające ze sobą w miejscu nauki lub pracy.

CZP współuczestniczy w przeciwdziałaniu stygmatyzacji  wobec osób z zaburzeniami psychicznymi w ramach lokalnego programu ochrony zdrowia psychicznego, które to działania ukierunkowane są na kształtowaniu właściwych postaw wobec osób doświadczajacych kryzysu psychicznego, w tym rozwijanie umiejętności wspierania i empatycznego kontaktu w sytuacjach kryzysowych.

CZP współpracuje z podmiotami leczniczymi, placówkami oświatowymi, jednostkami pomocy społecznej i organizacjami w identyfikowaniu grup ryzyka i osób wymagających opieki psychiatrycznej, którzy nie zgłaszają się po pomoc z powodu niewiedzy, obaw lub osłabionego/ograniczonego krytycyzmu dotyczącego własnego stanu zdrowia psychicznego. Informacja i oferta pomocy  jest odpowiednio dostosowana do osób potrzebujących i osób im bliskich. 

CZP współuczestniczy w opracowaniu lokalnego programu ochrony zdrowia psychicznego, który identyfikuje potrzeby zdrowia psychicznego ludności i określa strategię organizacji ochrony zdrowia psychicznego w odpowiedzi na te potrzeby.

CZP współpracuje z zewnętrznymi podmiotami leczniczymi, placówkami oświatowymi, jednostkami pomocy społecznej, instytucjami i organizacjami w określeniu strategii zarządzania organizacją ochrony zdrowia psychicznego w odpowiedzi na potrzeby mieszkańców dotyczących zdrowia psychicznego, aby   
» udzielić adekwatnej do potrzeb, kompleksowej i ciągłej pomocy w zakresie zdrowia psychicznego
» ukierunkować zasoby ludzkie i infrastrukturę  na zaspokajanie zróżnicowanych potrzeb mieszkańców, bez luki w zestawie wymaganych świadczeń i bez powielania działań 
» określić priorytety działań oraz reguły pilności udzielania świadczeń poza kolejnością w odpowiedzi na zgłoszenia w ramach posiadanych zasobów kadrowych i infrastrukturalnych.
doskonalić organizację i jakość ochrony zdrowia psychicznego lokalnej wspólnoty samorządowej 



 z deklaracją tego, co otrzyma i czego może się spodziewać potencjalny świadczeniobiorca.  (obietnica marki - obietnica jakości, spójności, kompetencji i niezawodności; Obietnica marki, to deklaracja tego, co otrzyma / czego może się spodziewać potencjalny świadczeniobiorca)

ETAP ZGŁOSZENIOWY

CZP posiada lokalną strategię promowania i monitorowania równego dostępu, zapobiegania dyskryminacji i usuwania wszelkich barier w dostępie.

CZP zapewnia równy dostęp do świadczeń zdrowotnych dla każdego bez względu na różnice kulturowe, etniczne, narodowe, religijne, płciowe i inne.

CZP wykonuje zadania na rzecz osób powyżej 18 r.ż. zamieszkałych na obszarze działania CZP. ???

CZP zapewnia dostęp bez wcześniejszego umawiania terminu – niezależnie od sposobu zgłoszenia:

• zgłoszenia zdalne, drogą elektroniczną (email, internetowy formularz zgłoszeniowy) 24/7
• zgłoszenia zdalne, teleinformatyczne (interaktywne) w dniach i godzinach według przepisów
• zgłoszenia bezpośrednie, osobiste:
  • w ambulatorujnym punkcie zgłoszeń w miejscu, dniach i godzinach według przepisów
  • w szpitlanej izbie przyjęć poza godzinami przyjęć w ambulatoryjnym punkcie zgłoszeń

Forumlarz zgłoszeniowy i wywiad zgłoszeniowy obejmuje:

• zapytanie o powody zgłoszenia i oczekiwania osoby zgłaszającej się,
• zapytanie o zewnętrzne okoliczności zgłoszenia, w tym skierowanie lekarskie, zalecenie od innych specjalistów w ochronie zdrowia, pokierowanie lub zalecenie z instytucji poza ochroną zdrowia
• zapytanie o ryzyka: zagrożenie własnego zdrowia lub życia, zagrożenie zdrowia lub życia innych osób, doświadczenie zagrożenia ze stronny innych ludzi, nadużywanie substancji psychoaktywnych

Przypadki zgłoszeń:
a/ w przypadku zgłoszeń anonimowych udziela się informacji lub doraźnej pomocy psychologicznego, a w sytuacjach kryzysowych zagrożenia zdrowia i życia postępuje się zgodnie z wytycznymi i przepisami.

b/ w przypadku zgłoszeń od osób bliskich lub pracowników instytucji, szukających pomocy dla osoby doświadczającej kryzysu psychicznego, która jest niezmotywowana lub niezdolna do osobistego zwrócenia się po pomoc, wspólnie z nimi organizuje się spotkanie z osobą doświadczajacą kryzysu psychicznego w celu nawiązania z nią kontaktu, wysłuchania jej wyjaśnień, oceny stanu psychicznego i zagrożeń, zaproponowania odpowiedniej pomocy, oraz wdrożenia adekwatnych działań przewidzanych w przepisach i wytyczych.
   
c/ w przypadku zgłoszenia osoby pełnoletniej, we własnej sprawie, przeprowadza się wywiad zgłoszeniowy i udziela adekwatnych do potrzeb świadczeń zdrowotnych.
 
d/ w przypadku zgłoszenia się osoby niepełnoletniej udziela się wsparcia doraźnego w granicach prawa, oraz informuje, że do udzielania świadczeń zdrowotnych wymagana jest zgoda rodziców lub opiekunów prawnych.

Ocena zgłoszenia:
Ocena zgłoszenia jest przeprowadzana przez pracowników działalności podstawowej CZP, indywidualnie lub zespołowo, w trakcie kontaktu zgłoszeniowego lub po jego zakończeniu.
Ocena zgłoszenia jest dokonywana na podstawie informacji zebranych w formularzu lub wywiadzie zgłoszeniowym.
Ocena zgłoszenia nie wymaga osobistego kontaktu członków zespołu z osobą zgłaszającą.
Ocena zgłoszenia jest ukierunkowana na podjęcie decyzji alokacyjnej o wyborze osoby/zespołu/podmiotu/instytucji odpowiedzialnej za dalsze prowadzenie procesu diagnostyczno-terapeutycznego w określonym trybie pilności.

Decyzja alokacyjna to kwalifikacja zgłoszonego przypadku do określonej ścieżki pomocy, ze wskazaniem klinicysty/zespołu do prowadzenia dalszego kontaktu w określonym czasie i miejscu.   

Czynności rejestracyjne mają charakter logistyczny i polegają na:

• zbieraniu, przechowywaniu i przetwarzaniu danych osobowych z załączonymi dokumentami;
• zakładaniu karty pacjenta do prowadzenia dokumentacji medycznej;
• ustalaniu i zapisywaniu w terminarzu: uczestników, terminu i miejsca planowanych kontaktów i działań;
• przekazywaniu informacji uczestnikom planowanych kontaktów i działań;

Kontakt zgłoszeniowy, poza wywiadem zgłoszeniowym, może obejmować:

• poinformowanie, udzielenie potrzebnych informacji i wyjaśnień;
• przekierowanie do innych podmiotów, placówek i instytucji, które są miejscem udzielenia adekwatnej pomocy w odpowiedzi na zgłoszone potrzeby;
• doraźną pomoc psychologiczna, rozmowę polegającą na poradnictwie i emocjonalnym wsparciu; 
• psychiatryczną interwencję kryzysową, działania podejmowane w sytuacji kryzysowej, gdy zgłasza się osoba bliska lub inna w trosce o zdrowie i bezpieczeństwo osoby doświadczającej kryzysu psychicznego, które polegają na zorganizaowaniu wspólnego spotkania dla nawiązania kontaktu z osobą w kryzysie psychicznym, wysłuchania jej i zaoferowania odpowiedniej pomocy, z zachowaniem prawa do anonimowości i nie rejestrowania jej danych osobowych do czasu wyrażenią przez nią zgody na objęcie opieką psychiatryczną lub wdrożenia przymusowego leczenia psychiatrycznego zgodnie z przepisami ustawy.
• triaż psychiatryczny, działania diagnostyczne z oceną stanu psychicznego pacjenta i jego potrzeb podejmowane w bezpośrednim kontakcie, gdzie wstępna diagnoza i konceptualizacja ma na celu kwalifikację zgłoszenia do odpowiedniej ścieżki pomocy lub opieki w określonym trybie pilności, w tym podjęcie decyzji alokacyjnej o wyborze klinicysty/zespołu do dalszego kontaktu w uzgodnionym miejscu i czasie.

Zgłoszenie może być dokonane osobiście, telefonicznie, elektronicznie lub na podstawie pisemnego skierowania.

Wywiad zgłoszeniowy, zawierający pytania o powody i okoliczności zgłoszenia, o oczekiwania, o ryzyko stwarzania zagrożenia dla sobie lub innych, o ryzyko doświadczania zagrożenia ze strony innych, jest ukierunkowany na decyzję alokacyjną o wskazaniu odpowiedniej osoby/zespołu/instytucji do udzielenia pomocy we właściwym miejscu i czasie.

Ocena zgłoszenia może być dokonana na podstawie informacji zawartych w formularzu zgłoszeniowym lub skierowaniu.
Ocena zgłoszenia z podjęciem decyzji alokacyjnej nie wymaga bezpośredniego i osobistego kontaktu z osobą zgłaszającą się.

Decyzja alokacyjna - kwalifikacja do rodzaju pomocy i opieki ze wskazaniem osoby/zespołu, podmiotu, instytucji, czasu, sposobu lub miejsca kontaktu... 

Pomoc nisko-intensywna, bierna ... w warunkach ambulatoryjnych, teleinformatyczna
Pomoc wysoko-intensywna, czynna w warunkach domowych, całodobowych -

Wsparcie doraźne to natychmiastowa i niezbędna pomoc udzielana na etapie zgłoszeniowym w zakresie bieżących potrzeb i kompetencji pracowników zaangażowanych w kontakt

Psychiatryczna interwencja kryzysowa to działania podejmowane w sytuacji kryzysowej, gdy zgłoszenie dokonuje osoba bliska lub inna w trosce o zdrowie i bezpieczeństwo osoby doświadczającej kryzysu psychicznego, ukierunkowane na nawiązanie kontaktu i udzielenie wsparcia, oraz podjęcie decyzji polegające udzielenie wsparcia dla osób bliskich zgłaszających oraz próba nawiązania kontaktu z osobą doświadczającą kryzysu psychicznego.

Triaż psychiatryczny to działania diagnostyczne z oceną stanu zdrowia psychicznego i potrzeb zdrowotnych w bezpośrednim kontakcie z osobą doświadczającą kryzysu psychicznego, ukierunkowane na podjęcie decyzji alokacyjnej o udzieleniu dalszej pomocy przez odpowiednią osobę/zespół/podmiot/instytucję we właściwym miejscu i czasie.



. 



Tryb pilności:

Stan stabilny związany z zaburzeniem psychicznym oznacza, że według wstępnej oceny pacjent może poczekać na świadczenie, zgodnie z obowiązującą kolejką do świadczenia. W przypadku stabilnym pacjent jest powiadamiany o proponowanej ścieżce pomocy lub opieki, w tym o terminie, miejscu i klinicyście (zespole) uczestniczącym w dalszym kontakcie do 72 godzin od zgłoszenia. 

Stan pilny związany z zaburzeniem psychicznym oznacza, że według wstępnej oceny istnieje konieczność pilnego udzielenia świadczenia ze względu na dynamikę kryzysu psychicznego i możliwość szybkiego pogorszenia stanu zdrowia psychicznego lub znaczącego zmniejszenia szans na zdrowienie z powrotem do zdrowia psychicznego. W przypadku stanu pilnego interwencję kryzysową przeprowadza się do 24 godzin od zgłoszenia, zaś poradę lekarza psychiatry udziela się do 72 godzin od zgłoszenia.

Stan nagły związany z zaburzeniem psychicznym polega na nagłym lub przewidywanym w krótkim czasie pojawieniu się objawów pogorszenia zdrowia psychicznego, których bezpośrednim następstwem może być poważne uszkodzenie funkcji organizmu lub uszkodzenie ciała lub utrata życia.W stanach nagłego zagrożenia zdrowotnego związanego z zaburzeniam psychicznym wymagane jest podjęcie natychmiastowych czynności ratunkowych i skontaktowanie z lekarzem psychiatrą, który niezwłocznie osobiście bada pacjenta, oceniając jego stan psychiczny i decydując o dalszym postępowaniu.  Jeżeli lekarz psychiatra nie jest dostępny na miejscu, to organizuje się przewóz pacjenta przez zespół ratownictwa medycznego do miejsca psychiatrycznej pomocy doraźnej lub psychiatrycznej izby przyjęć lub działu przyjęć oddziału psychiatrycznego, gdzie dyżuruje lelarz psychiatra.





W przypadku świadczeń specjalistycznych udzielanych w ambulatoryjnej opiece zdrowotnej, na które wymagane jest skierowanie, świadczeniodawca bierze pod uwagę kategorię medyczną wskazaną na skierowaniu wystawionym przez lekarza kierującego, jeżeli została określona.

Co istotne, świadczeniobiorcę zakwalifikowanego do kategorii medycznej "przypadek pilny" umieszcza się na liście oczekujących zawsze przed świadczeniobiorcami zakwalifikowanymi do kategorii medycznej "przypadek stabilny". Tyle, że nie oznacza to, że w danej placówce znajdzie się termin już za miesiąc.

to świadczeniodawca umieszczając świadczeniobiorcę na liście oczekujących na udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej kwalifikuje pacjenta do kategorii medycznej "przypadek pilny" - jeżeli
Czytaj więcej na Prawo.pl:
https://www.prawo.pl/zdrowie/skierowanie-na-cito-ustalanie-kolejnosci-przyjmowania-pacjentow,251817.html



– jeśli PZK ma lokalizację inną niż lokalizacja miejsca udzielania pomocy doraźnej CZP – organizuje się niezwłocznie przewiezienie pacjenta do tego miejsca; przewiezienie pacjenta w stanie nagłym (nagłego zagrożenia zdrowotnego) zapewnia zespół ratownictwa medycznego w ramach swoich zadań statutowych1; (1   Na zasadzie analogicznej, jak np. w przypadku rozpoznania podejrzenia ostrej niewydolności wieńcowej podczas wizyty pacjenta w placówce POZ.)
– jeśli PZK ma taką samą lokalizację jak miejsce pomocy doraźnej CZP, następuje przekazanie pacjenta w stanie nagłym do tego miejsca – zgodnie z obowiązującymi w podmiocie leczniczym procedurami (np. do izby przyjęć psychiatrycznej albo działu przyjęć oddziału psychiatrycznego);
– jeśli jest możliwe niezwłoczne badanie pacjenta przez lekarza poradni zdrowia psychicznego, w ramach której działa PZK, to o dalszym postępowaniu decyduje ten lekarz po osobistym badaniu pacjenta.

leczenia
psychiatrycznego.



  świadczenia opieki zdrowotnej udzielane są niezwłocznie w izbach przyjęć (IP) i szpitalnych oddziałach ratunkowych (SOR-ach).

W przypadkach pilnych termin porady lekarskiej nie może być uzgodniony później niż 72 godziny od zgłoszenia;




 

Ścieżki pomocy psychologiczno-psychoterapeutycznej i opieki psychiatrycznej

Pomoc psychologiczna jest prowadzona przez psychologa indywidualnie lub z zespołem. W pomocy psychologicznej nie jest wymagane lekarskie skierowanie i rozpoznanie zaburzenia psychicznego do 3 miesiący od rozpoczęcia procesu diagnostyczno-terapeutycznego. Pomoc psychologiczna może być składową pomocy psychoterapeutycznej lub opieki psychiatrycznej.

Pomoc psychoterapeutyczna jest prowadzona przez psychoterapeutę indywidualnie lub z zespołem. W pomocy psychoterapeutycznej nie jest wymagane lekarskie skierowanie i rozpoznanie zaburzenia psychicznego do 6 miesiący od rozpoczęcia procesu diagnostyczno-terapeutycznego. Pomoc psychoterapeutyczna może obejmować pomoc psychologiczną lub być składową opieki psychiatrycznej.

W ramach pomocy psychologicznej i psychoterapeutycznej, lekarz psychiatra uczestniczy w ocenie zgłoszeń i podejmowaniu decyzji alokacyjnych o kwalifikacji do ścieżki pomocy, ma dostęp do dokumentacji medycznej prowadzonej przez psychologa lub psychoterapeutę, uczestniczy w zebraniach zespołu i konsyliach, konsultuje przypadki prowadzone przez psychologów i psychoterapeutów, udziela konsultacyjne porady lekarskie w razie potrzeby. Porady lekarza psychiatry bez zeleconej farmakoterapii są pomocą psychologiczną. Porady lekarza psychiatry z certyfikatem psychoterapeuty bez zaleconej farmakoterapii są pomocą psychoterapeutyczną. 

Opieka psychiatryczna jest prowadzona przez lekarza psychiatrę indywidualnie lub z zespołem. Lekarz psychiatra ustala rozpoznanie zaburzenia psychicznego i kwalifikuje do odpowiedniej ścieżki opieki:

ścieżka opieki ambulatoryjnej jest adresowana do pacjentów, którzy wymagają opieki psychiatrycznej ograniczonej do połączenia pomocy psychologicznej lub psychoterapeutycznej z farmakoterapią lub innymi oddziaływaniami biologicznymi udzielanych w warunkach ambulatoryjnych. Ścieżka opieki ambulatoryjnej ma charakter wyłącznie bierny;

ścieżka opieki środowiskowej jest adresowana do pacjentów, którzy wymagają na początku pomocy w formie interwencji kryzysowej lub intensywnego leczenia w warunkach domowych lub całodobowej opieką szpitalnej lub całodobowej opieki pozaszpitalnej lub opieki dziennej. Ścieżka opieki środowiskowej obejmuje wszystkie formy pomocy i opieki, w tym pomoc psychologiczną i psychoterapeutyczną, opiekę ambulatoryjną, rehabilitację psychiatryczną i oparcie społeczne z aktywizacją zawodową, samopomocowe grupy wsparcia rówieśniczego.

Opieka środowiskowa ma charakter czynny od momentu, gdy bierna opieka ambulatoryjna jest niewystarczająca do udzielenia odpowiedniej pomocy. Zmiana charakteru opieki środowiskowej z czynnej na bierną wymaga ustalenia, że osoba jest zdolna do samo-opieki w zakresie zdrowia psychicznego, a jej decyzja o przerwaniu terapii byłaby oznaką osiągnięcia dobrostanu psychicznego i wyrazem wzięcia pełnej odpowiedzialności za swoje zdrowie psychiczne, co byłoby równoznaczne ze zrealizowaniem ogólnych celów terapeutycznych i zakończeniem procesu diagnostyczno-terapeutycznego. 

Opieka środowiskowa jest koordynowana i wymaga wyznaczenia koordynatora opieki spośród członków zespołu diagnostyczno-terapeutycznego. Intensywność, zakres i sposób prowadzenia koordynacji zależny od aktualnych potrzeb, różnorodności form oddziaływań oraz wielości uczestników na danym etapie procesu diagnostyczno-terapeutycznego.

W CZP monitorowany jest proces przyjmowania zgłoszeń i podejmowania decyzji alokacyjnych z kwalifikacją do ścieżki pomocy lub opieki, z analizą przypadków niewłaściwego skierowania do CZP przez pracowników zewnętrznych podmiotów leczniczych, placówek oświatowych, jednostek pomocy społecznej, instytucji i organizacji oraz  analizą przypadków nieodpowiedniej alokacji wewnętrznej lub niewłaściwego pokierowania na zewnątrz poza CZP. 









xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
dla osoby doświadczającej kryzysu psychicznego rejestruje się osobę zgłaszającą i udziela jej wsparcia, a także z ich udziałem organizuje się i przeprowadza psychiatryczną interwencję kryzysową mającą na celu nawiązanie kontaktu z osobą doświadczającą kryzysu psychicznego  potencjalnie wymagającą opieki psychiatrycznej w trybie interwencji kryzysowej, do czasu wyrażenia przez nią zgody na korzystanie ze świadczeń zdrowotnych lub wdrożenia przymusowego leczenia zgodnie z przepisami ustawy.   

W przypadku zgłoszeń od pracowników instytucji, wspólnie podejmuje się próbę nawiązania kontaktu z osobą potencjalnie wymagającą opieki psychiatrycznej w trybie interwencji kryzysowej, do czasu wyrażenia przez nią zgody na korzystanie ze świadczeń zdrowotnych lub wdrożenia przymusowego leczenia psychiatrycznego zgodnie z przepisami ustawy.   

W przypadku samozgłoszenia osoby pełnoletniej, we własnej sprawie, wykonuje się czynności rejestracyjne i udziela świadczeń zdrowotnych dostosowanych do potrzeb zdrowotnych w zakresie zdrowia psychicznego.   
W przypadku samozgłoszenia osoby niepełnoletniej udzielana jest informacja i doraźne wsparcie zgodnie z przepisami prawa, a do udzielania świadczeń zdrowotnych  wymagana jest zgoda rodziców lub opiekunów prawnych.


 rejestruje się osobę zgłaszającą i udziela jej wsparcia, a także z jej udziałem podejmuje się próbę nawiązania kontaktu z osobą potencjalnie wymagającą opieki psychiatrycznej w trybie interwencji kryzysowej, do czasu wyrażenia przez nią zgody na korzystanie ze świadczeń zdrowotnych lub wdrożenia przymusowego leczenia zgodnie z przepisami ustawy. 

Zespół dostarcza świadczeniobiorcom i opiekunom informacji o przewidywanym czasie oczekiwania na diagnozę i terapię.





Zespół ocenia zgłoszenie celem świadczeniobiorców, którzy są kierowani do usługi, w trybie pilności i ramach czasowych zgodnych z krajowymi standardami określonymi przez NHS lub towarzystwa naukowe.





Jeżeli osobą zgłaszającą


1.4 typ 1 Pracownik kliniczny jest dostępny w celu omówienia skierowań w nagłych wypadkach w godzinach pracy.
1.5 typ 2 Jeżeli skierowania są składane za pośrednictwem pojedynczego punktu dostępu, są one przekazywane zespołowi środowiskowemu w trybie pilności i ramach czasowych zgodnych ze standardami krajowymi określonymi przez NHS lub towarzystwa naukowe.
1.6 typ 2 Zespół ocenia zgłoszenia świadczeniobiorców, którzy są kierowani do usługi, w trybie pilności i ramach czasowych zgodnych z krajowymi standardami określonymi przez NHS lub towarzystwa naukowe.
1.7 typ 1 Ocena skierowania jest przekazywana zwrotnie kierującemu, świadczeniobiorcy i opiekunowi (za zgodą Świadczeniobiorcy) w formie pisemnej. Jeśli skierowanie nie zostanie zaakceptowane, zespół doradza osobie kierującej, świadczeniobiorcy i opiekunowi alternatywne opcje.
1.8 typ 2 Zespół dostarcza świadczeniobiorcom i opiekunom informacji o przewidywanym czasie oczekiwania na diagnozę i terapię.
1.9 typ 2 Zespół przyjmuje świadczeniobiorców, którzy zostali skierowani do usługi, obejmując ich adekwatną opieką, w trybie pilności i ramach czasowych zgodnych ze standardami krajowymi określonymi przez NHS lub towarzystwa naukowe.

CZP przyjmuje zgłoszenia bez skierowania w formie internetowej, elektronicznej, telefonicznej lub kontaktu osobistego/bezpośredniego 24/7.  



Kontakt zgłoszeniowy jest ukierunkowany na poznanie powodów zgłoszenia i oczekiwań z pytaniem o ryzyka, zagrożenia dla siebie i innych do  podjęcia decyzji alokacyjnej/kwalifikacyjnej o tym, kto i jak pilnie udzieli właściwej pomocy.  przekierowaniu lub kwalifikacji do opieki w CZP z wyznaczeniem osoby/zespołu  odpowiedzialnego z udzielanie świadczeń w trybie pilności według wytycznych diagnostyczno-terapeutycznych dotyczących stanu nagłego, pilnego i stabilnego.

Ocena zgłoszenia dokonywana jest na podstawie opisu i nie wymaga bezpośredniego kontaktu ze świadczeniobiorcą.





Ocena zgłoszenia jest dokonywana na podstawie informacji podanych przez osobę zgłaszającą i nie wymaga bezpośredniego kontaktu z osobą
możliwa w trakcie przyjmowania zgłoszenia przez lub po jego przyjęciu 

.  do podjęcia decyzji alokacyjnej i kwalifikacji do właściwej ścieżki pomocy lub opieki.


Zgłoszenia są przyjmowane i oceniane do alokacji przez osoby zatrudnione w działalności podstawowej.

Przyjęcie zgłoszenia obejmuje następujące działania:
1) zapytanie o osoby zgłaszającej o powody zgłoszenia i oczekiwania
2) zapytanie o ryzyka, zagrożenie dla siebie lub innych ludzi, nadużywanie substancji psychoaktywnych
3) udzielanie informacji o zakresie działania CZP i możliwości uzyskania świadczeń opieki zdrowotnej;
4) wskazanie miejsca uzyskania niezbędnego świadczenia z zakresu pomocy społecznej lub innych świadczeń zdrowotnych w przypadkach tego wymagających;
5) przeprowadzenie wstępnej oceny potrzeb zdrowotnych osób zgłaszających się do CZP z problemami zdrowia psychicznego, udzielenie możliwego wsparcia w zakresie ustalonych potrzeb oraz
podjęcie decyzji alokacyjnej o kwalifikacji do pomocy/opieki przez określoną osobę/zespół w określonym trybie pilności (na podstawie oceny zgłoszenia i wstępnej konceptualizacji problemu)  ustalenie wstępnego planu dalszego postępowania (trybu pilności i ścieżki pomocy - do kogo i jak pilnie)
4) uzgodnienie terminu i miejsca kontaktu ze wskazaniem osoby/zespołu prowadzących dalsze postępowanie, odpowiedzialnych za proces diagnostyczno-terapeutyczny. 

1 Czas dostępu, skierowania i oczekiwania



Zgłoszenie, ocena i triaż

Ważne jest, aby osoby, które są kierowane, były odpowiednio obsługiwane lub kierowane do właściwej usługi we właściwym czasie.

CZP posiada procedury i praktyki gwarantujące, że osoby z problemami zdrowia psychicznego :
» pokierowane są do odpowiednich zespołów
» zasoby są skutecznie ukierunkowane
» unika się powielania działań
» zarządza się oczekiwanymi poziomami niezaspokojonego popytu.

Oczekuje się, że usługodawca będzie stosował systemy segregacji i oceny, które najlepiej odpowiadają warunkom lokalnym, które mogą obejmować między innymi:
» układ paneli
» pracownik etatowy z odpowiednimi kwalifikacjami i doświadczeniem klinicznym
» wyspecjalizowany wykonawca posiadający odpowiednie kwalifikacje i wiedzę
» model zapewniania jakości w celu przeglądu procesów skierowań i decyzji dotyczących uprawnień i dostępu do usług.

Na etapie zgłoszenia działania typu: wywiad zgłoszeniowy, ocena zgłoszenia, triaż psychiatryczny, psychiatryczna interwencja kryzysowa są wykonywane przez pracowników działalności podstawowej CZP, w tym psychologów, odpowiednio przeszkolone pielęgniarki, terapeutów środowiskowych, psychoterapeutów, lekarzy psychiatrów.

Działania podejmowane na etapie zgłoszeniowym są ukierunkowane na podjęcie decyzji alokacyjnej i wyborze adekwatnej do zgłoszonych potrzeb zdrowia psychicznego ścieżki pomocy, czyli kompleksowego i ciągłego procesu diagnostyczno-terapeutycznego.  

CZP współuczestniczy w opracowaniu lokalnego programu ochrony zdrowia psychicznego, który identyfikuje potrzeby zdrowia psychicznego ludności i zarządza organizacją ochrony zdrowia psychicznego w odpowiedzi na te potrzeby.

CZP ma procedury i praktyki zapewniające osobom zgłaszającym się lub zgłaszanym pokierowanie do odpowiednich osób/zespołów udzielających adekwatnych świadczeń zdrowotnych lub innych usług w ramach CZP lub poza, w ramach dostępnych zasobów.

CZP monitoruje proces przyjmowania zgłoszeń i podejmowania decyzji alokacyjnej, z uwzględnieniem identyfikowania przypadków niewłaściwego skierowania do CZP przez pracowników zewnętrznych podmiotów leczniczych, placówek oświatowych, jednostek pomocy społecznej, instytucji i organizacji oraz niewłaściwego pokierowania przez pracowników

CZP współpracuje z zewnętrznymi podmiotami leczniczymi, placówkami oświatowymi, jednostkami pomocy społecznej, instytucjami i organizacjami w określeniu strategii zarządzania organizacją ochrony zdrowia psychicznego w odpowiedzi na potrzeby mieszkańców dotyczących zdrowia psychicznego, aby   
» udzielić adekwatnej do potrzeb, kompleksowej i ciągłej pomocy w zakresie zdrowia psychicznego
» ukierunkować zasoby ludzkie i infrastrukturę  na zaspokajanie zróżnicowanych potrzeb mieszkańców, bez luki w zestawie wymaganych świadczeń i bez powielania działań 
» określić priorytety działań oraz reguły pilności udzielania świadczeń poza kolejnością w odpowiedzi na zgłoszenia w ramach posiadanych zasobów kadrowych i infrastrukturalnych.
doskonalić organizację i jakość ochrony zdrowia psychicznego lokalnej wspólnoty samorządowej 

. 
Lokalny program ochrony zdrowia psychicznego powinien obejmować:   
identyfikację potrzeb zdrowia psychicznego lokalnej wspólnoty samorządowej
określenie zadań z ocenę wymaganych zasobów kadrowych i instytucjonalnych w odpowiedzi na potrzeby
ustalenie planu rozwoju kadr i infrastruktury dostosowanych do realizacji zadań
ustalenie planu finansowania ze wskazaniem źródeł i wielkości środków na poszczególne zadania,  w rocznej i wieloletniej perspektywie finansowania
monitorowanie ścieżek skierowań i koordynacji opieki
ewaluowanie wskaźników jakości, skuteczności i efektywności ochrony zdrowia psychicznego

» zapewnienie alokacji środków finansowych na każdy miesiąc roku budżetowego
» priorytetowe traktowanie dostępu do odpowiednich stopniowanych usług opieki i populacji priorytetowych w ramach tych grup
» promowanie odpowiednich praktyk kierowania do lekarzy pierwszego kontaktu i innych podmiotów świadczących usługi w zakresie zdrowia psychicznego i podstawowej opieki zdrowotnej
» zapewnienie płynnego przejścia dla osób, których potrzeby się zmieniają i wymagają dostępu do różnych elementy (kroki) stopniowanej opieki
» zapewnienie ustanowienia alternatywnych ścieżek kierowania dla osób, którym usługi nie mogą być świadczone.



Forma opieki/pomocy - warunki udzielania świadczeń
teleinformatyczna
ambulatoryjna
środowiskowa
dzienna
całodobowa

Rodzaje udzielanej pomocy/opieki według intensywności:
wsparcie samo-opieki indywidualnej lub samopomocy grupowej publikacjami, działaniami medialnymi lub narzędziami cyfrowymi/informatycznymi
pomoc psychologiczna
pomoc psychoterapeutyczna
psychofarmakoterapia i inne oddziaływania biologiczne (stymulacja mózgu, dieta...)
zwolnienia lekarskie do 30 dni lub powyżej 30 dni
opieka domowa
opieka dzienna/wsparcie dzienne
opieka całodobowa
oparcie społeczne:
całodobowe
dzienne
domowe
mieszkaniowe
kontynuacja nauki
aktywizacja zawodowa
grupy samopomocy rówieśniczej

Świadczenia zdrowotne teleinformatyczne w ramach innych rodzajów pomocy

Wsparcie samo-opieki indywidualnej lub samopomocy rodzinnej i grupowej (rówieśniczej) narzędziami informatycznymi

Obejmują zapewnienie ogólnych psychospołecznych telefonów zaufania, poradnictwa online, zasobów samopomocy online i wsparcia rówieśników oraz modułów samodzielnej troski o zdrowie psychiczne online.

Usługi w większości przypadków nie wymagają skierowania, a klienci mogą z nich korzystać w dogodnym dla siebie czasie iw zaciszu własnego domu. Programy mają wbudowaną funkcję badań przesiewowych i/lub segregacji oraz dostarczają jasnych informacji zarówno lekarzom, jak i klientom, kto odniesie największe korzyści z programów, a kto nie jest odpowiedni.

Dostępne programy leczenia online są głównie prowadzone samodzielnie i ludzie mogą uzyskać do nich dostęp podczas oczekiwania na kontakt bezpośredni (twarzą w twarz) z klinicystą, jako kontynuacja tych kontaktów lub zamiast tego, w zależności od indywidualnych potrzeb i okoliczności.

Lekarze zajmujący się zdrowiem psychicznym mogą również aktywnie angażować się w pracę z klientami, gdy kończą terapie online, jeśli jest to pożądane lub uznane za konieczne, jednak nie jest to obowiązkowe.

» Usługi o niskiej intensywności są wykorzystywane tylko wtedy, gdy jest to wskazane przez skierowanie/segregację i są odpowiednie do spotkania potrzeby danej osoby. Osoby wymagające usług o wyższej intensywności muszą zostać skierowane do odpowiedniego specjalisty lub umieszczone na liście oczekujących i można im zaoferować możliwość dostępu do usług o niskiej intensywności jako interwencję tymczasową do czasu, gdy będzie dostępny kontakt bezpośredni z klinicystą.

» Ścieżki skierowań z dostawcami usług o niskiej intensywności są ustalane i regularnie przeglądane w procesie współpracy z dostawcami usług.


PARAFRAZA PZK

CZP zapewnia dostęp bezpośredni lub telefoniczny co najmniej od poniedziałku do piątku, poza dniami ustawowo wolnymi od pracy, w godzinach od 8:00 do 18:00. CZP ma skrzynkę mailową do przyjmowania zgłoszeń.

Zgłoszenia są przyjmowane i oceniane do alokacji przez osoby zatrudnione w działalności podstawowej.

CZP wykonuje zadania na rzecz osób powyżej 18 r.ż. zamieszkałych na obszarze działania CZP. Przyjęcie zgłoszenia jest wykonywane w osobistym kontakcie z osobą zainteresowaną bezpośrednio lub zdalnie, bez wcześniejszego umawiania terminu – niezależnie od sposobu zgłoszenia (tj. również telefonicznie lub za pośrednictwem systemów teleinformatycznych).

Przyjęcie zgłoszenia obejmuje następujące działania:
1) zapytanie o osoby zgłaszającej o powody zgłoszenia i oczekiwania
2) zapytanie o ryzyka, zagrożenie dla siebie lub innych ludzi, nadużywanie substancji psychoaktywnych
3) udzielanie informacji o zakresie działania CZP i możliwości uzyskania świadczeń opieki zdrowotnej;
4) wskazanie miejsca uzyskania niezbędnego świadczenia z zakresu pomocy społecznej lub innych świadczeń zdrowotnych w przypadkach tego wymagających;
5) przeprowadzenie wstępnej oceny potrzeb zdrowotnych osób zgłaszających się do CZP z problemami zdrowia psychicznego, udzielenie możliwego wsparcia w zakresie ustalonych potrzeb oraz
podjęcie decyzji alokacyjnej o kwalifikacji do pomocy/opieki przez określoną osobę/zespół w określonym trybie pilności (na podstawie oceny zgłoszenia i wstępnej konceptualizacji problemu)  ustalenie wstępnego planu dalszego postępowania (trybu pilności i ścieżki pomocy - do kogo i jak pilnie)
4) uzgodnienie terminu i miejsca kontaktu ze wskazaniem osoby/zespołu prowadzących dalsze postępowanie, odpowiedzialnych za proces diagnostyczno-terapeutyczny. 

W przypadkach pilnych termin porady lekarskiej nie może być uzgodniony później niż 72 godziny od zgłoszenia;

5) świadczenia zdrowotne to działania służące utrzymaniu, ratowaniu, przywracaniu, poprawie zdrowia zgodnie z warunkami rozporządzenia w sprawie lecznictwa psychiatrycznego.

Dokumenty Formularz zgłoszeniowy pacjenta – karta interwencji w Punkcie Zgłoszeniowo-Koordynacyjnym (załącznik nr
4) Arkusz pomocniczy (przyjęciowy) w Punkcie Zgłoszeniowo-Koordynacyjnym (załącznik nr 6)

Dopuszcza się możliwość dodatkowego kontaktu z osobą doświadczającą  lub osobami bliskimi w kolejnych dniach celem ustalenia do kogo i w jakim trybie pilności (czas i miejsce dalszego kontaktu do uzgodnienia).

W przypadkach pilnych termin 72 godzin na wyznaczenie terminu porady lekarskiej biegnie od pierwszego zgłoszenia się
.
W przypadku zgłoszenia, które dotyczy osoby w stanie nagłym związanym z zaburzeniem psychicznym:
- organizuje się jeśli jest możliwe niezwłoczne badanie pacjenta przez lekarza psychiatrę, który po osobistym badaniu decyduje o dalszym postępowaniu albo
– organizuje się niezwłocznie przewiezienie pacjenta przez zespół ratownictwa medycznego  w ramach swoich zadań statutowych, do miejsca udzielania pomocy doraźnej w opiece psychiatrycznej – zgodnie z przepisami  i obowiązującymi w podmiocie leczniczym procedurami (np. do izby przyjęć psychiatrycznej albo działu przyjęć oddziału psychiatrycznego);

W CZP prowadzony jest w formie elektronicznej wykaz zgłoszeń. Wykaz nie stanowi dokumentacji medycznej zbiorczej w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy o prawach pacjenta. Wykaz, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1)            numer kolejny zgłoszenia;
2)            datę i godzinę zgłoszenia się osobistego (bezpośredniego) lub za pośrednictwem systemów teleinformatycznych;
3)            rodzaj kontaktu (bezpośredni, telefoniczny, mailowy, aplikacja komputerowa i in.);
4)            imię i nazwisko osoby przyjmującej zgłoszenie;
5)            imię i nazwisko osoby zgłaszającej się, numer PESEL, adres zamieszkania, dane kontaktowe (np. telefon, adres e-mail);
6)            krótki opis wykonanego zadania (zgłoszony problem, udzielona pomoc, dalsze postępowanie);
7)            datę i godzinę zakończenia realizacji zadania;
8)            oznaczenie osoby udzielającej świadczenia zdrowotnego (imię i nazwisko, tytuł zawodowy, podpis).
9)            w przypadku braku możliwości uzyskania danych – zapis odmowa podania danych osobowych lub NN.

Niepodanie przez osobę zgłaszającą się pełnych danych osobowych nie może być podstawą odmowy realizacji zadań 1–3 z katalogu zawartego, ale w przypadku punktów 4–5 wymagane jest podanie danych osobowych (chociażby do celów sprawozdawczych).
W przypadku zadania polegającego na przeprowadzeniu wstępnej oceny potrzeb zdrowotnych osoby zgłaszającej się z problemami zdrowia psychicznego, udzieleniu możliwego wsparcia w zakresie ustalonych potrzeb oraz uzgodnieniu wstępnego planu dalszego postępowania – poza wpisem do ww. wykazu zgłoszeń, sporządza się kartę zgłoszenia załączaną do wykazu (załącznik nr 6). Karta zgłoszenia jest załączana do dokumentacji medycznej pacjenta po jej założeniu. Zaleca się formę elektroniczną karty.
Po zarejestrowaniu świadczeniobiorcę prowadzona jest dokumentacja medyczna zgodnie z obowiązującymi przepisami (niezależnie od odnotowania zgłoszenia w wykazie zgłoszeń do CZP).
świadczeniobiorcą może być osoba z problemem zdrowia psychicznego lub osoba bliska w rozumieniu ustawy o prawach pacjenta...
Wszystkie czynności w ramach zadań CZP są objęte obowiązkiem tajemnicy wynikającym z art. 50 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego.

ANGLIA
1 Czas dostępu, skierowania i oczekiwania
1.1 typ 1 CZP posiada lokalną strategię promowania i monitorowania równego dostępu, zapobiegania dyskryminacji i usuwania wszelkich barier w dostępie.
1.2 typ 3 Każdy ma możliwość skorzystania z usługi transportu publicznego lub transportu zapewnianego przez usługę.
1.3 typ 1  Świadczeniobiorcom, opiekunom i pracownikom ochrony zdrowia udostępnia się jasne informacje w formie papierowej i/lub elektronicznej na temat:
• Prosty opis usługi i jej celu;
• Jasne kryteria kierowania;
• Jak dokonać skierowania, w tym samodzielnego skierowania, jeśli usługa na to pozwala;
• Jasne ścieżki kliniczne opisujące dostęp i wypis (oraz sposób poruszania się po nich);
• Główne dostępne interwencje i metody leczenia;
• Dane kontaktowe CZP, w tym szczegóły dotyczące sytuacji nagłych i dostępności świadczeń poza godzinami pracy.
Wskazówki: Informacje są współtworzone z użytkownikami usług.
1.4 typ 1 Pracownik kliniczny jest dostępny w celu omówienia skierowań w nagłych wypadkach w godzinach pracy.
1.5 typ 2 Jeżeli skierowania są składane za pośrednictwem pojedynczego punktu dostępu, są one przekazywane zespołowi środowiskowemu w trybie pilności i ramach czasowych zgodnych ze standardami krajowymi określonymi przez NHS lub towarzystwa naukowe.
1.6 typ 2 Zespół ocenia zgłoszenia świadczeniobiorców, którzy są kierowani do usługi, w trybie pilności i ramach czasowych zgodnych z krajowymi standardami określonymi przez NHS lub towarzystwa naukowe.
1.7 typ 1 Ocena skierowania jest przekazywana zwrotnie kierującemu, świadczeniobiorcy i opiekunowi (za zgodą Świadczeniobiorcy) w formie pisemnej. Jeśli skierowanie nie zostanie zaakceptowane, zespół doradza osobie kierującej, świadczeniobiorcy i opiekunowi alternatywne opcje.
1.8 typ 2 Zespół dostarcza świadczeniobiorcom i opiekunom informacji o przewidywanym czasie oczekiwania na ocenę i leczenie.
1.9 typ 2 Zespół przyjmuje świadczeniobiorców, którzy zostali skierowani do usługi, obejmując ich adekwatną opieką, w trybie pilności i ramach czasowych zgodnych ze standardami krajowymi określonymi przez NHS lub towarzystwa naukowe.
 
2 Przygotowanie do oceny /diagnozy/
2.1 typ 1 W przypadku planowanych działań diagnostycznych zespół CZP wysyła z wyprzedzeniem listy do świadczeniobiorców, które zawierają:
• Nazwisko i oznaczenie pracownika podstawowej działalności CZP, z którym się spotkają;
• Wyjaśnienie procesu diagnostycznego (triażowego);
• Informacje o tym, kto może im towarzyszyć;
• Jak skontaktować się z zespołem, jeśli mają jakieś pytania, potrzebują wsparcia (np. tłumacza), muszą zmienić termin spotkania lub mają trudności z dotarciem.
2.2 typ 1 Świadczeniobiorcy otrzymują ustne i pisemne informacje o swoich prawach wynikających z ustawy o ochronie zdrowia psychicznego i innych przepisów prawa, jeśli są objęte nakazem przymusowego leczenia psychiatrycznego (lub równoważnym), co jest udokumentowane w ich notatkach.
2.3 typ 1 Świadczeniobiorcy otrzymują łatwo dostępne pisemne informacje, które pracownicy omawiają z nimi tak szybko, jak to jest praktycznie możliwe:
• Ich prawa dotyczące zgody na opiekę i leczenie;
• Jak uzyskać dostęp do asystenta zdrowienia i grup wsparcia;
• Jak uzyskać dostęp do drugiej opinii (drugiego specjalisty);
• Jak uzyskać dostęp do usług tłumaczeniowych;
• Jak zgłaszać obawy, skargi i wnioski;
• Jak uzyskać dostęp do własnej dokumentacji medycznej.
 
AUSTRALIA
Norma 5: Dostęp
 
Lekarze zajmujący się zdrowiem psychicznym ułatwiają terminowy dostęp do usług i zapewniają wysoki standard dowodów- opartej na ocenie, która spełnia potrzeby ludzi i ich rodzin lub opiekunów.

Pracownik udzielający świadczeń w ochronie zdrowia psychicznego:
Kontakt
1. Wspiera pozytywne i pełne szacunku doświadczenie usługi, tworząc środowisko, które uspokaja osobę
2. Jasno wyjaśnia danej osobie i jej sieciom wsparcia procesy, parametry usług i ograniczenia związane z poufnością
3. Gromadzi i zestawia informacje istotne dla dostępu do usługi, z uwzględnieniem kwestii związanych z bezpieczeństwem, zgodą i poufnością, w tym m.in.
• możliwa historia migracji i uchodźców
• narażenie na tortury i traumę
• wpływ adaptacji kulturowej, integracji i marginalizacji
• mieszkania
• sieci wsparcia
• historia zaangażowania w wsparcie lub usługi społeczne
• niedawne stresy, straty lub zmiany (na przykład w relacjach i strukturze rodziny, sytuacji finansowej, zatrudnieniu opiekuna lub inne znaczące straty)
4. Rozpoznaje szczególne potrzeby i obowiązki osób sprawujących opiekę nad innymi, w szczególności nad dziećmi i młodzieżą, w zakresie: ustalania priorytetów; ich zdolność do uczestniczenia w nabożeństwie; oraz zaspokajanie zidentyfikowanych potrzeb wsparcia osób niesamodzielnych
5. Dostarcza osobie i jej sieci wsparcia informacji o usługach i zasobach, które mogą być oferowane, w tym o rodzaju, miejscu i ramach czasowych
Wejście do serwisu
6. Ustala, czy dana osoba jest świadoma skierowania i jego celu
7. W razie potrzeby zasięgając porady u personelu wyższego szczebla, dokładnie i terminowo ocenia nowe skierowania, stosując kryteria akceptacji usług, odwołując się w razie potrzeby do odpowiednich usług w ramach systemu opieki zdrowia psychicznego lub poza nim
8. Współpracuje z innymi osobami w celu wygenerowania wstępnego planu naprawczego uwzględniającego kluczowe kwestie związane z ryzykiem
9. Rzecznicy potrzeb osoby i jej rodziny lub opiekuna z odpowiednimi usługami, w tym zakwaterowaniem, zdrowiem, edukacją, usługami rodzinnymi i społecznymi, dostawcami usług opieki nad osobami starszymi i innymi
10. Wyraża rodzinom i opiekunom, w ramach zachowania poufności, świadomość wpływu prezentacji osoby na rodzinę i społeczność
11. W stosownych przypadkach dokumentuje, rejestruje i przekazuje wszelkie oceny, krótkie sformułowania przypadku i/lub wstępne plany zarządzania w przejrzystym podsumowaniu dla członków zespołu oraz osoby i rodziny lub opiekunów
12. W stosownych przypadkach przeprowadza krótkie interwencje przy pierwszym kontakcie, na przykład psychoedukację i uzgodnione strategie bezpieczeństwa
13. W stosownych przypadkach przeprowadza odpowiednią rozwojowo ocenę ryzyka, biorąc pod uwagę stany psychiczne samobójcze, samookaleczenia, przemoc i ryzyko krzywdzenia innych
14. Rozpoznaje skutki zatrucia i odstawienia alkoholu i innych narkotyków oraz ułatwia lub przeprowadza odpowiednie badania przesiewowe lub ocenę, gdy jest to konieczne
15. Jasno dokumentuje stan prawny osoby i bierze to pod uwagę w indywidualnym planowaniu opieki

WŁASNE

Etap zgłoszeniowy do kwalifikacji / decyzji alokacyjnej  (poziom instytucjonalny, poziom zespołowy, osobowy , poziom kompetencyjny - ustalenie do kogo, kiedy i gdzie (kwalifikacja, przydzielenie, przypisanie   ustalenie „odpowiedzialności”/ właściwość miejsca - przydzielenie,  podmiot zaopiekowania - do mnie, do kogoś innego ...  i pilności – kto będzie udzielał świadczeń i jak pilnie)

CZP przyjmuje zgłoszenia bez skierowania w formie internetowej, elektronicznej, telefonicznej lub kontaktu osobistego/bezpośredniego 24/7.  

W przypadku zgłoszeń anonimowych pracownicy CZP udzielają odpowiednich informacji,a w sytuacjach kryzysowych reagują zgodnie z ogólnymi przepisami prawa.

W przypadku zgłoszeń od osób bliskich dla osoby doświadczającej kryzysu psychicznego rejestruje się osobę zgłaszającą i udziela jej wsparcia, a także z jej udziałem podejmuje się próbę nawiązania kontaktu z osobą potencjalnie wymagającą opieki psychiatrycznej w trybie interwencji kryzysowej, do czasu wyrażenia przez nią zgody na korzystanie ze świadczeń zdrowotnych lub wdrożenia przymusowego leczenia zgodnie z przepisami ustawy.   

W przypadku zgłoszeń od pracowników instytucji, wspólnie podejmuje się próbę nawiązania kontaktu z osobą potencjalnie wymagającą opieki psychiatrycznej w trybie interwencji kryzysowej, do czasu wyrażenia przez nią zgody na korzystanie ze świadczeń zdrowotnych lub wdrożenia przymusowego leczenia psychiatrycznego zgodnie z przepisami ustawy.   

W przypadku samozgłoszenia osoby pełnoletniej, we własnej sprawie, wykonuje się czynności rejestracyjne i udziela świadczeń zdrowotnych dostosowanych do potrzeb zdrowotnych w zakresie zdrowia psychicznego.   
W przypadku samozgłoszenia osoby niepełnoletniej udzielana jest informacja i doraźna pomoc zgodnie z przepisami prawa, a do udzielania świadczeń zdrowotnych  wymagana jest zgoda rodziców lub opiekunów prawnych.

Kontakt zgłoszeniowy jest ukierunkowany na poznanie powodów zgłoszenia i oczekiwań z pytaniem o ryzyka, zagrożenia dla siebie i innych do  podjęcia decyzji alokacyjnej/kwalifikacyjnej o tym, kto i jak pilnie udzieli właściwej pomocy.  przekierowaniu lub kwalifikacji do opieki w CZP z wyznaczeniem osoby/zespołu  odpowiedzialnego z udzielanie świadczeń w trybie pilności według wytycznych diagnostyczno-terapeutycznych dotyczących stanu nagłego, pilnego i stabilnego.

Ocena zgłoszenia dokonywana jest na podstawie opisu i nie wymaga bezpośredniego kontaktu ze świadczeniobiorcą.

Interwencja kryzysowa to działania podejmowane na podstawie zgłoszenia przez osoby bliskie, aby wspólnie z nimi nawiązać kontakt z osobą doświadczającą kryzys psychiczny, udzielić odpowiedniej informacji i pomocy, zmotywować i  i udzielić odpowiedniej pomocy.

Triaż psychiatryczny to ocena stanu psychicznego świadczeniobiorcy, jego potrzeb i kontekstu zgłoszenia  dokonywana w bezpośrednim kontakcie z pacjentem, ukierunkowane na podjęcia decyzji o pilności pomocy i kwalifikacji do odpowiedniej ścieżki opieki i wyborze osoby/zespołu do jej udzielenia. 

Stan nagły wymaga natychmiastowej konsultacji i pomocy lekarskiej w trybie ratunkowym.
Stan pilny wymaga podjęcia działań diagnostyczno-terapeutycznych przez zespół interwencyjny do 24  godzin oraz zapewnienia konsultacji lekarza psychiatry do 72 godzin od zgłoszenia.
Stan stabilny wymaga poinformowania świadczeniobiorcy do (72 godzin) 7 dni od zgłoszenia o kwalifikacji do opieki, w tym o terminie i osobie/zespole do dalszego kontaktu.  Dla osób w stanie stabilnym udziela się świadczeń zdrowotnych według kolejności zgłoszeń, z uwzględnieniem specyfiki indywidualnych potrzeb zdrowotnych oraz możliwości kadrowych i infrastrukturalnych.  

Kwalifikacja do opieki biernej lub czynnej
Kwalifikacja do opieki wąskiej i szerokiej
Kwalifikacja do opieki o niskiej intensywności i biernej do 2 lat dla osób z lekko-umiarkowanymi problemami zdrowia psychicznego z zachowanymi zdolnościami do samo-opieki i samodzielnego funkcjonowania społecznego, które wymagają pomocy ograniczonej do oddziaływań w warunkach ambulatoryjnych do 2 lat. 
Kwalifikacja do opieki o wysokiej intensywności i czynnej do 2 lat dla osób, które poza opieką ambulatoryjną, wymagają opieki w warunkach domowych, środowiskowych, całodobowych: szpitalnych lub nieszpitalnych, dziennych, zwolnienia lekarskiego powyżej 30 dni, oparcia społecznego, orzeczenia o niepełnosprawności psychicznej, zasiłków rentowych, turnusów rehabilitacyjnych itp... Do opieki o wysokiej intensywności kwalifikuje lekarz psychiatra poprzez skierowanie

Kwalifikacja do opieki wieloletniej następuje po upływie dwóch lat od rozpoczęcia ciągłego procesu diagnostyczno-terapeutycznego, z przerwami w kontaktach nie dłuższymi niż 12 miesięcy.


prowadzonej samodzielnie lub zespołowo przez psychologa, psychologa klinicznego, psychoterapeutę, lekarza psychiatrę pomoc psychologiczn

CZP zapewnia opiekę bierną, w której proces diagnostyczno-terapeutyczny jest ograniczony do opieki w warunkach ambulatoryjnych dla osób z problemami zdrowia psychicznego, które są zdolne do samoopieki, radzą sobie w pełnieniu ról rodzinnych, społecznych i zawodowych bez oparcia społecznego, nie wymagają zwolnień lekarskich dłuższych niż 30 dni, oraz nie stanowią zagrożenia dla siebie lub innych osób. Opieka bierna opiera się na zasadach dobrowolności, gdy jednostronne przerwanie terapii przez świadczeniobiorcę można uznać za spełnienie jego oczekiwań, bez zagrożeń dla jego zdrowia psychicznego i innych ryzyk.
Koordynacja opieki biernej prowadzona jest zespołowo przez klinicystów aktualnie uczestniczących w procesie diagnostyczno-terapeutycznym.

CZP zapewnia opiekę czynną, w której proces diagnostyczno-terapeutyczny rozpoczyna się od opieki intensywnej w warunkach domowych lub całodobowych (szpitalnych lub pozaszpitalnych) lub dziennych. Opieka czynna jest prowadzona przez co najmniej dwa lata od  zakończenia intensywnych form opieki domowej, całodobowej i dziennej,
osoba z orzeczeniem o niepełnosprawności psychicznej,
osoba wymagająca oparcia społecznego po dwóch latach,
Przekwalifikowanie z opieki czynnej na bierną wymaga wykonania diagnozy funkcjonalnej w wymiarach bio-psycho-społecznych, która potwierdzi zdolność osoby do samoopieki oraz wykluczy ryzyko wypadnięcia lub osłabienia pełnienia ról rodzinnych, społecznych i zawodowych.
może być podjęta przed  upływam dwóch lat,  gdy zostanie o braku ryzyka nawrotu kryzysu psychicznego i pełnej zdolności pacjenta do samoopieki.  

Opieka czynna wymaga wyznaczenia koordynatora opieki spośród członków zespołu diagnostyczno-terapeutycznego prowadzących opiekę ambulatoryjno-środowiskową. 


Opieka bierna -
Opieka czynna

Proces diagnostyczno-terapeutyczny ograniczony do opieki w warunkach ambulatoryjnych jest dedykowany dla osób z problemami zdrowia psychicznego, które nie wymagają intensywnych form opieki psychiatrycznej i oparcia społecznego

Proces diagnostyczno-terapeutyczny w warunkach ambulatoryjnych może być prowadzony samodzielnie przez:
psychologa
psychologa klinicznego i specjalistę psychologii klinicznej
psychoterapeutę
lekarza psychiatrę.

Proces diagnostyczno-terapeutyczny w warunkach ambulatoryjnych może być prowadzony zespołowo przez co najmniej dwóch klinicystów: psychologa, lub psychologa klinicznego i specjalistę psychologii klinicznej
psychoterapeutę
lekarza psychiatrę.

.

W warunkach ambulatoryjnych dla pacjentów zdolnych do samo opieki, to znaczy gdy przerwanie lub zakończenie kontaktu może być interpretowane jako spełnienie oczekiwań lub osiągnięcie celów terapeutycznych. 
 
Psycholog psychoterapeuta i lekarz psychiatra mogą samodzielnie udzielać świadczeń w zakresie swoich kompetencji
Psycholog udziela pomocy psychologicznej dla osób bez skierowania lekarskiego i ustalonego rozpoznania zaburzenia psychicznych do 1 MSC od pierwszego kontaktu
Psycholog kliniczny lub specjalista psychologii klinicznej udziela
Psychoterapeuta prowadzi psychoterapię do 6 MSC od jej rozpoczęcia, od pierwszego kontaktu. 
Kontynuacja pomocy psychologicznej lub psychoterapii wymaga ustalenia rozpoznania i skierowania przez lekarza psychiatrę.
Samodzielne prowadzenie procesu diagnostyczno-terapeutycznego przez lekarza psychiatrę wymaga  twrapiiudzielanie porad lekarskich samodzielnie dłużej niż 6 MSC wymaga diagnozy psychologicznej i konceptualizacji psychoterapeutycznej.
Lekarz psychiatra udziela porad lekarskich 
Dłużej niż dwa lata wymaga pełnej diagnozy funkcjonalnej wg ICF.
 
Świadczenia udzielane w warunkach ambulatoryjnych przez psychologa, psychoterapeutę lub lekarza psychiatrę samodzielnie są dedykowane 

PRZYJMOWANIE ZGŁOSZEŃ



OCENA ZGŁOSZENIA
ocena powodów i oczekiwań osoby/instytucji/zgłaszającej
ocena problemów i potrzeb zdrowia psychicznego opisanych w zgłoszeniu 
ocena ryzyk i zagrożeń: zagrożenie dla siebie i innych, ze strony innych
ocena stanu psychicznego możliwa, ale nie jest wymagana (ocenę stanu psychicznego dokonuje lekarz psychiatra,

DECYZJA ALOKACYJNA / KWALIFIKACJA DO ŚCIEŻKI OPIEKI
Kto i jak pilnie przejmie opiekę?

W trybie stabilnym:

Zespół diagnozy i pomocy psychologicznej, 
Psycholog - udziela pomocy  do 1/3 msc bez skierowania od lekarza psychiatry we współpracy z nim
Psycholog kliniczny / specjalista psychologii klinicznej do 3 msc
Psychoterapeuta do 6 msc
Psychoedukatorzy, trenerzy zdrowia psychicznego

Lekarz psychiatra

Lekarz psychiatra na każdym etapie pomocy psychologicznej:
ma dostęp do dokumentacji medycznej przypadku prowadzonego przez zespół pomocy psychologicznej, 
odbywa konsylia z zespołem pomocy psychologicznej,
udziela porady lekarskiej diagnostycznej z ustaleniem rozpoznania
zaleca badania psychologiczne...
włącza do zespołu diagnostyczno-terapeutycznego

W trybie pilnym:

Na podstawie oceny lekarz psychiatra zarządza wykonanie określonych działań przez zespół w celu przygotowania jego kontk
przeprowadza wywiad i badania lekarskie z oceną stanu psychicznego do 72 godzin od zgłoszenia


Kiedy nastąpi kon
takt z lekarzem psychiatrą 
Kto i jak pilnie zajmie się przypadkiem docelowo?
Kiedy kontakt z lekarzem psychiatrą? Kto zajmie się przypadkiem przed kontaktem z 

Ścieżka pomocy psychologicznej (
Ścieżka pomocy psychoterapeutycznej
Ścieżka opieki psychiatrycznej:
a/ nisko-intensywnej
b/ wysoko-intensywnej

bierna - czynna
nisko-wysoko intensywna

formy opieki:
teleinformatyczna
ambulatoryjna
środowiskowa
dzienna
całodobowa

krótko - długoterminowa do 2 lat, wieloletnia powyżej 2 lat...

ETAP DIAGNOSTYCZNY
ETAP DIAGNOSTYCZNY DO USTALENIA CELÓW TERAPEUTYCZNYCH

Proces diagnostyczny ma charakter terapeutyczny, bo jest ukierunkowany na ustalenie celów terapeutycznych, a w trakcie czynności diagnostycznych udziela się doraźnego i niezbędnego wsparcia w danej.

Każdy pracownik wykonuje czynności diagnostyczne zgodnie z kompetencjami i uprawnieniami wynikającymi z jego profesji oraz według wytycznych diagnostyczno-terapeutycznych dla określonego typu zgłoszonego problemu zdrowia psychicznego lub rodzaju zaburzenia psychicznego lub jednorodnej grupy pacjentów.

Proces terapeutyczny ma charakter diagnostyczny, bo wszystko co się wydarza w trakcie terapii służy do weryfikacji i modyfikacji wcześniej postawionej diagnozy, sformułowanej konceptualizacji i ustalonych celów terapeutycznych.

ANGLIA
3 Wstępna ocena
3.1 typ 1 Pracownicy CZP noszą w pracy identyfikator organizacji, który jest dobrze widoczny.
3.2 typ 1 Osoby korzystające z usług czują się mile widziane przez członków personelu podczas wizyt.
Wskazówki: Członkowie personelu:
• Przedstawić się użytkownikom usług;
• Zwracaj się do świadczeniobiorców, używając imion i nazwisk oraz tytułów, które preferują.
3.3 typ 1 Świadczeniobiorcy otrzymują kompleksową ocenę opartą na dowodach, która obejmuje ich:
• Zdrowie psychiczne i lekarstwa;
• Potrzeby psychospołeczne i psychologiczne;
• Mocne strony i obszary do rozwoju.
3.4 typ 1 Ocena stanu zdrowia fizycznego odbywa się w ramach wstępnej oceny lub tak szybko, jak to praktycznie możliwe. Przegląd obejmuje między innymi:
• Szczegóły przeszłej historii medycznej;
• Aktualne leki zdrowotne, w tym skutki uboczne i przestrzeganie schematu leczenia;
• Czynniki związane ze stylem życia, np. wzorce snu, dieta, palenie, ćwiczenia fizyczne, aktywność seksualna, używanie narkotyków i alkoholu.
3.5 typ 1 Świadczeniobiorcy mają udokumentowany plan oceny ryzyka i zarządzania nim, który jest współtworzony i udostępniany w razie potrzeby odpowiednim instytucjom (z zachowaniem poufności). Ocena uwzględnia:
• Ryzyko dla siebie;
• Ryzyko dla innych;
• Ryzyko ze strony innych.
3.6 typ 1 Wszyscy świadczeniobiorcy w opiece psychiatrycznej mają udokumentowaną idiograficzną bio-psycho-społeczną konceptualizację problemu zdrowia psychicznego i nozologiczną diagnozę kliniczną zaburzeń psychicznych.
Wskazówki: Konceptualizacja obejmuje indywidualne wyjaśnienie mechanizmów i procesów prezentowanego problemu oraz odpowiednio czynniki predysponujące, wyzwalające, podtrzymujące i ochronne. W przypadku braku pełnej oceny, opracowuje się diagnozę roboczą i konceptualizację wstępną.
3.7 typ 2 Zespół wysyła list ze szczegółowymi wynikami oceny do osoby kierującej, lekarza pierwszego kontaktu i innych właściwych służb w ciągu tygodnia od oceny.

4 Monitorowanie zdarzeń, gdy świadczeniobiorcy nie przychodzą na umówione wizyty
4.1 typ 1 Zespół identyfikuje świadczeniobiorców, którzy nie zgłosili się na spotkanie w umówionym terminie spotkania/oceny lub nie angażują się w proces zgodnie z lokalną polityką.
Wskazówki: Może to obejmować wykonanie telefonu, wysłanie listu, odwiedzenie świadczeniobiorców w domu lub innym odpowiednim miejscu, korzystanie z powiadomień tekstowych lub kontakt z ich opiekunami . Jeśli świadczeniobiorcy będą nadal nie angażować się, zespół diagnostyczny podejmuje decyzję, w oparciu o potrzeby i ryzyko świadczeniobiorcy, o tym, jak długo kontynuować próby nawiązania kontaktu, zbudowania relacji i prowadzenia obserwacji.
4.2 typ 1 Jeśli świadczeniobiorca nie stawi się na ocenę, osoba oceniająca kontaktuje się z osobą polecającą.
Wskazówki: Jeśli użytkownik usługi może zostać uznany za zagrożenie dla siebie lub innych, zespół natychmiast kontaktuje się z osobą polecającą w celu omówienia planu działania w zakresie ryzyka.

AUSTRALIA

Standard 6: Indywidualne planowanie
 
Aby sprostać potrzebom, celom i aspiracjom osób oraz ich rodzin i opiekunów, lekarze zajmujący się zdrowiem psychicznym ułatwiają dostęp i planują jakość, oparte na dowodach, oparte na wartościach interwencje w zakresie opieki zdrowotnej i społecznej.

Pracownik udzielający świadczeń w ochronie zdrowia psychicznego:
1. Jasno wyjaśnia prawo do zachowania poufności oraz związane z nim ograniczenia i ograniczenia, a także proponowaną strukturę wywiadu, oceny lub indywidualnej sesji planowania iw miarę możliwości elastycznie negocjuje aspekty tego (np. kto będzie w pokoju, kto chce być widziany jako pierwszy)
2. Ocenia gotowość osoby i rodziny do zaangażowania się w usługi, w tym rzeczywiste lub domniemane bariery w dostępie do usług
3. Współpracuje z osobą, odpowiednio do jej poziomu rozwojowego i możliwości, oraz rodziną lub opiekunami i innymi usługodawcami w celu opracowania indywidualnego planu opieki, który obejmuje jasną identyfikację problemu, działań i ram czasowych
4. Bierze udział w oświadczeniu danej osoby lub innym dokumencie określającym jej preferencje dotyczące leczenia i opieki, zwłaszcza w okresach, gdy jej kompetencje są zagrożone
5. Odpowiednio identyfikuje i stosuje narzędzia oceny, w tym oceny dostosowane do wieku, dyscypliny i kultury, współmierne do doświadczenia
6. W stosownych przypadkach bierze pod uwagę poufność oraz inne kwestie prawne i etyczne, na przykład ochronę dziecka, dostarczając osobie i rodzinie lub opiekunom lub innym usługodawcom kopię planu opieki
7. Przeprowadza i dokumentuje kompleksową ocenę stanu zdrowia psychicznego, w tym badanie stanu psychicznego
8. Przeprowadza i dokumentuje wszechstronną ocenę opartą na traumie, która umożliwia różnicowanie
stanu zdrowia psychicznego spowodowanego normalnymi zmianami związanymi ze starzeniem się, upośledzeniem funkcji poznawczych, używaniem substancji psychoaktywnych lub chorobą fizyczną
9. Przeprowadza lub ułatwia odpowiednią i terminową ocenę i badanie fizykalne oraz demonstruje
zrozumienie wpływu na planowanie opieki, w tym na możliwe rozwiązania w zakresie opieki dzielonej
10. Dokonuje i rejestruje wielowymiarową ocenę osoby i jej rodziny lub opiekunów, obejmującą następujące dziedziny:
• biologiczne
• społeczny
• psychologiczny
• kulturalny
• duchowy
11. Identyfikuje luki w informacjach dotyczących oceny i ich potencjalny wpływ na sformułowanie, uzupełniając gromadzenie informacji tam, gdzie to możliwe
12. Stosuje wiedzę o zadaniach rozwojowych i etapach życia podczas przeprowadzania ocen, w tym zmian etapów życia, takich jak zmiany związane ze szkołą lub pracą, mieszkaniem, partnerami życiowymi i żałobą
13. Ocenia wyzwalacze, w tym wyzwalacze związane z wiekiem, dla samobójstw i ryzyka wyrządzenia krzywdy sobie i innym, na przykład rozpad związku, stresory szkolne i żałoba
14. Identyfikuje zarówno czynniki ryzyka, jak i czynniki chroniące w rodzinie i rozszerzonym środowisku danej osoby
15. Z wyczuciem bada kwestie związane z używaniem narkotyków i alkoholu (w tym leków na receptę), narażeniem na traumę, żal/stratę, przemoc, seksualność, zdrowie seksualne, tożsamość seksualną, tożsamość płciową i związki intymne
16. Ocenia empatię, dostrojenie i stopę poprzez obserwację werbalnych i niewerbalnych interakcji w rodzinie zgłaszającej lub placówce opiekuńczej
17. Rozpoznaje stronniczość, która może występować w informacjach przedstawianych przez rodzinę, opiekunów i agencje partnerskie podczas oceny i opracowywania preparatu
18. Zwraca osobie uwagę, że jej historia jest wartościowa i została wysłuchana, biorąc pod uwagę informacje i perspektywy dostarczone przez innych, które mogą, ale nie muszą, być sprzeczne z perspektywą danej osoby
19. Aktywnie poszukuje i uwzględnia preferencje i wiedzę fachową w zapewnianiu opieki w zakresie zdrowia psychicznego
20. W stosownych przypadkach samodzielnie lub z pomocą opracowuje i formułuje obszerne sformułowanie przypadku oraz identyfikuje i stosuje odpowiednie klasyfikacje ICD/DSM
21. Identyfikuje możliwy wpływ niepełnosprawności, zdrowia psychicznego lub problemów narkotykowych i alkoholowych członka rodziny lub opiekuna na tę osobę i innych członków rodziny
22. Wykazuje zrozumienie skutków hospitalizacji (np. odległość geograficzna, problemy z transportem, rodzicielstwo, retraumatyzacja) na osobę i rodzinę poprzez uwzględnienie tego w planowaniu opieki


Etap diagnostyczny do ustalenia celów terapeutycznych

Działania diagnostyczne wykonywane są zgodnie ze sztuką i wytycznymi, są ukierunkowane na ustalenie i uzgodnienie celów terapeutycznych.
Działaniom diagnostycznym towarzyszy udzielanie pomocy i wsparcia na miarę potrzeb 
Diagnoza jest terapeutyczna, bo towarzyszy jej oddziaływanie terapeutyczne i jest ukierunkowana na ustalenie celów terapeutycznych. 
Terapia jest diagnostyczna, bo towarzyszy jej nieustanna weryfikacja diagnozy i bieżąca modyfikacja celów terapeutycznych.
Diagnoza jest prowadzona zgodnie z wiedzą medyczną i  wytycznymi dotyczącymi poszczególnych zawodów medycznych, rodzaju zaburzeń psychicznych, procedur medycznych i podejść terapeutycznych. 
Proces diagnostyczny kończy się ustaleniem celów terapeutycznych.
W procesie diagnostycznym uczestniczą wszyscy, których uczestnictwo i zaangażowanie jest wymagane w konkretnym przypadku: 

• osoba z problem  zdrowia psychicznego
• osoby bliskie
• pracownicy podstawowej działalności CZP
• pracownicy innych podmiotów leczniczych
• pracownicy innych podmiotów, jednostek i instytucji.

Samozgłoszenie osoby połnoletniej, której to dotyczy, 
 
Świadczenia udzielane w warunkach ambulatoryjnych przez psychologa, psychoterapeutę lub lekarza psychiatrę samodzielnie są dedykowane 
 
W warunkach ambulatoryjnych dla pacjentów zdolnych do samo opieki, to znaczy gdy przerwanie lub zakończenie kontaktu może być interpretowane jako spełnienie oczekiwań lub osiągnięcie celów terapeutycznych. 
 
Psycholog psychoterapeuta i lekarz psychiatra mogą samodzielnie udzielać świadczeń w zakresie swoich kompetencji
Psycholog udziela pomocy psychologicznej dla osób bez skierowania lekarskiego i ustalonego rozpoznania zaburzenia psychicznych do 1 MSC od pierwszego kontaktu
Psychoterapeuta prowadzi psychoterapię do 6 MSC od jej rozpoczęcia, od pierwszego kontaktu. 
Kontynuacja pomocy psychologicznej lub psychoterapii wymaga ustalenia rozpoznania i skierowania przez lekarza psychiatrę.
Samodzielne prowadzenie procesu diagnostyczno-terapeutycznego przez lekarza psychiatrę wymaga  twrapiiudzielanie porad lekarskich samodzielnie dłużej niż 6 MSC wymaga diagnozy psychologicznej i konceptualizacji psychoterapeutycznej.
Lekarz psychiatra udziela porad lekarskich 
Dłużej niż dwa lata wymaga pełnej diagnozy funkcjonalnej wg ICF.


Diagnoza jest terapeutyczna, co oznacza, że jest ukierunkowana na cele terapeutyczne i na etapie działań diagnostycznych udziela się bezzwłocznie wymaganego wsparcia i pomocy doraźnej,

Terapia jest diagnostyczna, co oznacza, że na etapie terapeutycznym każdy kontakt, zdarzenia medyczne i nowe informacje służą weryfikacji i modyfikacji wcześniej postawionej diagnozy z celami terapeutycznymi.   

ETAP PLANOWANIA


Etap planowania do ustalenia planu działań do osiągnięcia celów terapeutycznych

ANGLIA
5 Przeglądy i planowanie opieki
5.1 typ 1 Świadczeniobiorcy wiedzą, kto koordynuje ich opiekę i jak się z nimi skontaktować w razie jakichkolwiek pytań.
5.2 typ 1 Koordynatorzy i klinicyści przestrzegają uzgodnionych minimalnych częstotliwości spotkań dotyczących diagnozy klinicznej.
5.3 typ 1 Oceny ryzyka i plany zarządzania ryzykiem są aktualizowane zgodnie z potrzebami klinicznymi lub z minimalną częstotliwością zgodną z normami krajowymi, np. College Center for Quality
Doskonalenie standardów specjalistycznych lub innych organizacji zawodowych.
5.4 typ 1 Zespół ma zaplanowane spotkanie co najmniej raz w tygodniu w celu omówienia przydziału skierowań, bieżących ocen i recenzji.
Wskazówki: Skierowania, które są pilne lub które zdaniem zespołu nie wymagają dyskusji, można przydzielić przed spotkaniem.
5.5 typ 1 Świadczeniobiorca ma pisemny plan opieki, odzwierciedlający jego indywidualne potrzeby. Pracownicy podstawowej działalności CZP aktywnie starają się współpracować ze świadczeniobiorcami i ich opiekunami (za zgodą świadczeniobiorców) podczas opracowywania planu opieki.
Wskazówki: Plan opieki jasno określa:
• Uzgodnione strategie interwencji dla zdrowia fizycznego i psychicznego;
• Mierzalne cele i rezultaty;
• Strategie samozarządzania;
• Wszelkie wcześniejsze wytyczne lub oświadczenia złożone przez użytkownika usługi;
• Plany kryzysowe i awaryjne;
• Terminy śródokresowej ewaluacji i ramy czasowe zakończenia procesu diagnostyczno-terapeutycznego.
5.6 typ 1. Świadczeniobiorcy i opiekunowi (za zgodą Świadczeniobiorcy) oferuje się kopię planu opieki i możliwość zapoznania się z nim.

PLAN TERAPII I ZDROWIENIA
13 .1. Plan terapii i zdrowienia sporządza się w ramach pomocy czynnej [w warunkach ambulatoryjnych – psychiatrycznych i leczenia środowiskowego (domowego)] celem określenia indywidualnego postępowania terapeutycznego i innych związanych z nim oddziaływań na rzecz pacjenta. Plan ten może być sporządzony również w ramach innych form pomocy niż pomoc czynna [w ramach ambulatoryjnej i leczenia środowiskowego (domowego)], w szczególności pomocy długoterminowej.
13.2 . Plan terapii i zdrowienia zawiera: zwięzłą część diagnostyczną, część planistyczną oraz podpisy osób uzgadniających plan. Część diagnostyczna zawiera w szczególności: podsumowanie oceny problemów zdrowotnych (w tym somatycznych), oceny etapu i składników procesu zdrowienia oraz listy potrzeb społecznych. Część planistyczna zawiera listy: celów podejmowanych działań oraz planowanych metod ich osiągnięcia.
13.3.      Plan terapii i zdrowienia sporządza zespół osób udzielających świadczeń opieki zdrowotnej świadczeniobiorcy, w skład którego wchodzi co najmniej lekarz i koordynator opieki. Plan podlega okresowej ewaluacji przez zespół, nie rzadziej jednak niż raz w roku.
13.4.      Plan terapii i zdrowienia oraz każda jego zmiana są przedstawiane świadczeniobiorcy w celu ich uzgodnienia.
13.5.      Plan terapii i zdrowienia jest dołączany do dokumentacji medycznej pacjenta.
13.6.      W przypadku sporządzenia planu terapii i zdrowienia odstępuje się od ustalania odrębnych planów: terapeutycznego lub leczenia, o których mowa w Załączniku Nr 6 do rozporządzenia w sprawie leczenia psychiatrycznego.1(1   Załącznik Nr 6. Wykaz świadczeń gwarantowanych realizowanych w warunkach ambulatoryjnych psychiatrycznych i leczenia środowiskowego (domowego) oraz warunki realizacji tych świadczeń.)
13 .7. W przypadku niesporządzenia planu terapii i zdrowienia w ramach innych form pomocy niż pomoc czynna sporządza się odpowiednio plan terapeutyczny lub plan leczenia, o których mowa w Załączniku Nr 6 do rozporządzenia w sprawie leczenia psychiatrycznego.
13.8. W przypadku hospitalizacji (całodobowej) oraz pobytu na oddziale dziennym wyznaczony lekarz przedstawia świadczeniobiorcy plan postępowania terapeutycznego obejmujący ten etap leczenia oraz odnotowuje go w dokumentacji medycznej.

ETAP TERAPEUTYCZNY

ANGLIA
6.1 Opieka i leczenie – terapie i zajęcia
6.1.1 typ 1 Świadczeniobiorcy otrzymują świadczenia opieki zdrowotnej w zakresie opieki psychiatrycznej adekwatnie do ich bio-psycho-społecznych potrzeb w zakresie zdrowia psychicznego, zgodnie z aktualną wiedzą naukową i potwierdzoną praktyką kliniczną, określoną w wytycznych i rekomendacjach towarzystw naukowych. Wszelkie wyjątki są udokumentowane w dokumentacji medycznej.
6.1.2a, typ 1 Psycholodzy i psychoterapeuci mają za zadanie:
• Zapewnić ocenę i sformułowanie potrzeb psychologicznych świadczeniobiorców;
• Zapewnienie bezpiecznego i skutecznego świadczenia interwencji psychologicznych opartych na dowodach, dostosowanych do potrzeb świadczeniobiorców, poprzez określoną ścieżkę;
6.1.2b, typ 2 • Wspieraj podejście całego zespołu do świadczenia stopniowego /stepped - wstępującego/ modelu opieki, który zapewnia użytkownikom usług odpowiedni poziom interwencji psychologicznej dla ich potrzeb.
6.1.3p typ 1 Terapeuta zajęciowy ma za zadanie:
• Zapewnić ocenę sprawności wykonawczych pacjentom, którzy jej wymagają;
• Zapewnienie bezpiecznego i skutecznego prowadzenia zajęć opartych na dowodach, dostosowanych do potrzeb pacjentów poprzez określoną ścieżkę.
6.1.4 typ 3 Świadczeniobiorcy mają dostęp do usług aktywizacji społecznej, które zapewniają terapie artystyczne/twórcze.
6.1.5 typ 1 Zespół wspiera świadczeniobiorców w podejmowaniu ustrukturyzowanych działań, takich jak praca, edukacja i wolontariat.
Poradnictwo: W przypadku świadczeniobiorców, którzy chcą znaleźć lub wrócić do pracy, może to obejmować wsparcie w dostępie do szkoleń przedzawodowych lub programów zatrudnienia. Jest to zarządzane przez plan opieki.
6.1.6 typ 1 Świadczeniobiorcom (oraz opiekunom , za zgodą świadczeniobiorcy) udziela się pisemnych i ustnych informacji na temat zaburzenia psychicnego i leczenia dotyczącego świadczeniobiorcy.
Wskazówki: Informacje ustne można przekazać podczas spotkania indywidualnego z członkiem zespołu lub w grupie psychoedukacyjnej. Informacje pisemne mogą obejmować ulotki lub strony internetowe.
6.1.7 typ 2 Zespół dostarcza informacji i zachęca świadczeniobiorców do uzyskiwania dostępu do lokalnych organizacji w celu wzajemnego wsparcia i zaangażowania społecznego.
Jest to udokumentowane w planie opieki użytkownika usługi i obejmuje dostęp do:
• organizacje wolontariackie ;
• Domy kultury ;
• Lokalne grupy religijne/kulturowe;
• Sieci wzajemnego wsparcia;
• Kolegia odzyskiwania.
6.1.8 typ 1 Wszyscy członkowie zespołu prowadzący terapie i zajęcia są odpowiednio przeszkoleni i nadzorowani. /wykształceni, wykwalifikowani i korzystają z superwizji pracy diagnostyczno-terapeutycznej/
6.1.9 typ 1. Świadczeniobiorca i zespół mogą uzyskać drugą opinię specjalisty, jeśli istnieją wątpliwości, niepewność lub różnica zdań co do diagnozy, konceptualizacji lub panu terapii.
 
6.2 Opieka i leczenie – leki
6.2.1 typ 1 Kiedy przepisywany jest lek, określone cele leczenia są ustalane z świadczeniobiorcą, oceniane są zagrożenia (w tym interakcje) i korzyści, ustalany jest czas reakcji i rejestrowana jest zgoda użytkownika usług.
6.2.2 typ 1 Świadczeniobiorcom (i ich opiekunom , za zgodą świadczeniobiorcy) pomaga się zrozumieć cel, oczekiwane wyniki, interakcje, ograniczenia i skutki uboczne ich leków. Ma to umożliwić im dokonywanie świadomych wyborów i w miarę możliwości samodzielne zarządzanie.
6.2.3 typ 1 Przeglądy leków odbywają się z częstotliwością zgodną z bazą dowodową i indywidualnymi potrzebami.
Wskazówki: Obejmuje to ocenę odpowiedzi terapeutycznej, bezpieczeństwa, działań niepożądanych (mierzonych za pomocą znormalizowanego narzędzia) i przestrzegania reżimu leczenia. Leki długoterminowe są oceniane przez lekarza przepisującego co najmniej raz w roku.
6.2.4 typ 1 Kiedy świadczeniobiorcy doświadczają skutków ubocznych przyjmowanych leków, istnieje plan opieki, który został opracowany z świadczeniobiorcą, aby sobie z tym poradzić.
6.2.5 typ 1 Serwis gromadzi dane dotyczące bezpiecznego przepisywania leków wysokiego ryzyka, takich jak; lit, leki przeciwpsychotyczne w dużych dawkach, złożone leki przeciwpsychotyczne, benzodiazepiny. Obsługa wykorzystuje te dane do wprowadzania ulepszeń i na bieżąco monitoruje bezpieczne przepisywanie tych leków.
6.2.6 typ 3 Świadczeniobiorcy, opiekunowie i osoby przepisujące mają możliwość skontaktowania się z wyspecjalizowanym farmaceutą i/lub technikiem farmacji w celu omówienia leków, ustabilizowania się stanu osoby, w zależności od tego, który okres jest dłuższy . Następnie odpowiedzialność za to monitorowanie może zostać przeniesiona do podstawowej opieki zdrowotnej w ramach opieki dzielonej.
 
7 Fizyczna opieka zdrowotna
7.1 typ 1 Członkowie personelu zapewniają świadczeniobiorcom dostęp do badań przesiewowych, monitorowania i leczenia problemów ze zdrowiem fizycznym za pośrednictwem usług podstawowej/specjalistycznej opieki zdrowotnej. Jest to udokumentowane w planie opieki użytkownika.
7.2 typ 1 Świadczeniobiorcom oferowane są spersonalizowane interwencje dotyczące zdrowego stylu życia, takie jak porady dotyczące zdrowego odżywiania, aktywności fizycznej oraz dostęp do usług związanych z rzucaniem palenia. Jest to udokumentowane w planie opieki świadczeniobiorcy.
7.3 typ 1 Zespół rozumie i przestrzega uzgodnionego protokołu postępowania w przypadku nagłego zagrożenia zdrowia fizycznego.
Wskazówki: Obejmuje to wskazówki dotyczące tego, kiedy zadzwonić pod numer 112 i kiedy skontaktować się z lekarzem dyżurnym.
7.4 typ 1 Świadczeniobiorcom, którym przepisano stabilizatory nastroju lub leki przeciwpsychotyczne, proponuje się i zachęca do poddania się odpowiedniej ocenie stanu zdrowia fizycznego na początku leczenia (poziom wyjściowy), po 6 tygodniach, po 3 miesiącach, a następnie co roku (lub co 6 miesięcy w przypadku młodych ludzi), chyba że pojawia się nieprawidłowość w stanie zdrowia fizycznego.
 
8 Ryzyko i zabezpieczenia
8.1 typ 1 Pracownicy podstawowej działalności CZP przestrzegają przepisów dotyczących ochrony dzieci i osób dorosłych zagrożonych przemocą i innym ryzykiem. Obejmuje to nasilenie obaw w przypadku otrzymania nieodpowiedniej odpowiedzi na skierowanie dotyczące procedury ochrony (niebieskiej karty).

AUSTRALIA
Standard 7: Leczenie i wsparcie
 
Zaspokajanie potrzeb, celów i aspiracji osób oraz ich rodzin i opiekunów, zdrowia psychicznego praktycy zapewniają wysokiej jakości interwencje zdrowotne i społeczne oparte na dowodach.

Pracownik udzielający świadczeń w ochronie zdrowia psychicznego:
1. Poucza osobę i jej rodzinę lub opiekuna o ich prawie do świadomej zgody na leczenie oraz o prawie do odmowy leczenia
2. Omawia zakres dostępnych opcji leczenia, opieki i wsparcia z osobą oraz, w stosownych przypadkach, z jej rodzinami i opiekunami, identyfikując potencjalne korzyści i zagrożenia związane z eksperymentalnym lub kontrowersyjnym leczeniem i opieką lub leczeniem i opieką z nierozwiniętą bazą dowodową
3. Planuje, wdraża i monitoruje szereg angażujących, opartych na dowodach, bezpiecznych i skutecznych strategii interwencyjnych wybranych z osobą i rodziną lub opiekunami, zgodnych z doświadczeniem, przygotowaniem zawodowym i rolami w zespole interdyscyplinarnym
4. Identyfikuje zakres kulturowo i rozwojowo odpowiednich interwencji, które mogą wynikać, ale nie ograniczać się do następujących podejść
• kognitywny
• behawioralne
• interpersonalne
• oparte na przywiązaniach
• motywacyjny
• systemowe
• psychoedukacja
• psychodynamiczne
• psychofarmakologiczne
5. Wyraża zrozumienie typowych interwencji, w tym leków, współmiernych do roli i doświadczenia
6. Zapewnia leczenie i interwencje, stosując podejście zorientowane na powrót do zdrowia i rodzinę, w całym spektrum od profilaktyki po leczenie trzeciego stopnia
7. Rozpoznaje, kiedy zwrócić się do starszych praktyków lub rówieśników o pomoc w pracy z ludźmi i rodzinami; działa we własnym zakresie; i odnosi się w razie potrzeby
8. Zapewnia leczenie, interwencje i prace wspierające w najbardziej odpowiednich formatach, które mogą obejmować
• sesje z osobami indywidualnymi
•           Praca grupowa
• interwencje rodzinne lub systemowe
9. Dowiaduje się, rozpoznaje, pracuje i rozwija mocne strony osoby i rodziny lub opiekuna oraz doświadczenie tego, co działa, a co nie
10. Działa elastycznie w tempie danej osoby oraz z jej priorytetami i schematem, ułatwiając zaangażowanie przez cały czas trwania interwencji
11. Pomaga osobom i rodzinom lub opiekunom spojrzeć na sprawy z perspektywy innych i rozwijać wspólne zrozumienie
12. W stosownych przypadkach wspiera osobę pełniącą role rodzicielskie lub opiekuńcze, promując skuteczne strategie rodzicielskie lub opiekuńcze odpowiednie do potrzeb osób pozostających na utrzymaniu
13. Monitoruje ludzi pod kątem dowodów odpowiedniej i wystarczającej reakcji na interwencje lecznicze, w tym leki, oraz pod kątem objawów możliwych skutków ubocznych, a następnie przekazuje wyniki odpowiednio zespołowi lub lekarzowi
14. Obserwuje dynamikę procesów przeniesienia i przeciwprzeniesienia i wykorzystuje je do kierowania praktyką, szukając nadzoru i wsparcia, jeśli jest to wymagane, aby ułatwić uzyskanie pozytywnych rezultatów
15. Zapewnia lub ułatwia zarządzanie, w tym samodzielne zarządzanie, fizycznymi potrzebami zdrowotnymi danej osoby, w tym szkodliwe używanie legalnych lub nielegalnych substancji
16. Przegląda stan osoby i aktualizuje jej indywidualny plan opieki z osobą i rodziną lub opiekunami odpowiednio, zgodnie z postępami i zmieniającymi się potrzebami

Standard 8: Zmiany w opiece
 
Po zakończeniu świadczenia lub przeniesieniu opieki osoby są aktywnie wspierane przez pracowników służby zdrowia psychicznego poprzez terminowe, odpowiednie i ustrukturyzowane przekazanie, aby zmaksymalizować optymalne wyniki i promować dobre samopoczucie.

Pracownik udzielający świadczeń w ochronie zdrowia psychicznego:
1. Przygotowuje osoby i rodziny/opiekunów do wyjścia ze służby lub przekazania opieki
2. Przestrzega zasad i procedur dotyczących przekazywania opieki, z naciskiem na powrót do zdrowia i promocję zdrowia
3. Regularnie przegląda przekazany plan opieki z osobą i rodziną/opiekunami pod kątem klinicznym
status, życzenia osoby i rodziny lub opiekuna oraz przewidywaną datę przeniesienia
4. Ocenia osobę, przeprowadza odpowiednie pomiary wyniku i uzyskuje informacje zwrotne od osoby i rodziny, aby wesprzeć proces decyzyjny związany z planowaniem przeniesienia opieki
5. Jasno identyfikuje i realizuje role i obowiązki w opiece partnerskiej lub dzielonej
ustaleń, w tym angażowanie się w asertywne działania następcze
6. Dostarcza osobie oraz, za jej świadomą zgodą, jej rodzinie/opiekunowi i odpowiednim agencjom informacji wspierających przekazanie opieki
7. Terminowo dostarcza przejrzystą dokumentację przy użyciu wyznaczonych formularzy i dokumentów do służby, do której dana osoba jest przenoszona lub kierowana, zgodnie z wymogami dotyczącymi prywatności

STANDARDY ORGANIZACYJNE CZP
POMOC CZYNNA
4 .1. Pomoc czynna – obejmuje leczenie i wsparcie świadczeniobiorców z przewlekłymi zaburzeniami psychicznymi (definicja przewlekłości) wymagających ciągłości świadczeń opieki zdrowotnej, aktywnego podtrzymywania kontaktu i wyprzedzającego rozwiązywania problemów. Pomoc czynna jest realizowana w warunkach ambulatoryjnych: psychiatrycznych i leczenia środowiskowego (domowego). Pomoc czynna oznacza aktywne i zorganizowane postępowanie zespołu terapeutycznego, w tym koordynatora opieki, mające na celu przywrócenie bądź poprawę stanu zdrowia psychicznego i funkcjonowania społecznego pacjentów oraz ułatwienia im samodzielnego życia w środowisku.
4.2.        Pomocą czynną obejmuje się pacjentów, których stan zdrowia wymaga interdyscyplinarnej terapii i aktywnego wsparcia w procesie zdrowienia, a w szczególności pacjentów:
1)            z nasilonymi, utrzymującymi się objawami zaburzeń psychotycznych,
2)            z częstymi zaostrzeniami i nawrotami zaburzeń,
3)            wymagających w okresie remisji systematycznego leczenia zapobiegającego nawrotom,
4)            o ograniczonej samodzielnej egzystencji, a pozbawionych dostatecznej opieki osób bliskich,
5)            pozostających w konfliktowej sytuacji środowiskowej.
4.3.        Decyzję o kwalifikacji pacjenta do pomocy czynnej oraz o zmianie tej formy pomocy na inną podejmuje zespół osób udzielających świadczeń opieki zdrowotnej pacjentowi, w skład którego wchodzi co najmniej lekarz i koordynator opieki. Ocena kwalifikacji do pomocy czynnej jest dokonywana okresowo, nie rzadziej jednak niż raz w roku. Na objęcie opieką czynną zgodę wyraża pacjent po zapoznaniu z zasadami udzielania tej formy opieki.
4.4.        W przypadku hospitalizacji na oddziale całodobowym podjęcie decyzji kwalifikującej pacjenta do pomocy czynnej następuje najpóźniej w dniu wypisu. Przed wypisaniem pacjenta z oddziału zapewniony jest kontakt pacjenta z członkiem (członkami) zespołu terapeutycznego, w szczególności z koordynatorem opieki, celem zapoznania pacjenta z planem dalszego postępowania oraz ustalenia terminu i miejsca pierwszego kontaktu po wypisie z oddziału.
4.5.        Każdy pacjent objęty pomocą czynną ma sporządzony plan terapii i zdrowienia oraz wyznaczonego koordynatora opieki.
4.6.        W ramach pomocy czynnej zapewnia się odpowiednią częstość kontaktów koordynatora opieki oraz zespołu terapeutycznego z pacjentem, ze środowiskiem społecznym pacjenta, z placówką podstawowej opieki zdrowotnej (w razie potrzeby placówkami opieki specjalistycznej) oraz z organizacjami zajmującymi się aktywizacją zawodową, a także pomoc w rozwiązywaniu problemów socjalno-bytowych, jeśli zachodzi taka potrzeba.
4 . 7. Rozwiązaniu problemów środowiskowych pacjenta służyć może organizowanie sesji wsparcia psychospołecznego, sesji rodzinnych, prowadzenie rozmów o charakterze konsultacyjnym z bliskimi pacjenta oraz w niezbędnym zakresie z jego sąsiadami bądź współpracownikami. Wskazane jest prowadzenie różnych form pomocy i interwencji psychoterapeutycznych i socjoterapeutycznych. Wykonywanie tych zadań pozostaje w kompetencji całego zespołu terapeutycznego, a zwłaszcza psychologa, asystenta środowiskowego (terapeuty środowiskowego), pracownika socjalnego oraz pielęgniarki.
4.8.        W stosunku do wszystkich pacjentów objętych opieką czynną obowiązuje zasada zorganizowania co najmniej jednego kontaktu z pacjentem w ciągu tygodnia – bezpośredniego, telefonicznego lub za pośrednictwem innych systemów telein-formatycznych.1(1   Zgodnie z definicją kontaktu obejmuje on również działania podejmowane przez koordynatora opieki.) Przy każdym kontakcie ustalany jest termin i miejsce następnego kontaktu. W przypadku pacjentów wypisywanych z oddziału psychiatrycznego z zaleceniem pomocy czynnej termin pierwszego kontaktu ustala się w okresie nie przekraczającym jednego tygodnia od daty wypisu.
4.9.        W przypadku niezgłaszania się pacjenta w wyznaczonych terminach koordynator opieki, w porozumieniu z lekarzem (lub zespołem), podejmuje co najmniej jeden spośród następujących sposobów nawiązania kontaktu:
1)            kontakt telefoniczny z pacjentem lub jego rodziną,
2)            kontakt mailowy bądź listowny (na kopercie nie należy przystawiać pieczątki CZP),
3)            kontakt bezpośredni w postaci wizyty domowej.
4 .10 . Nie podejmuje się nawiązania kontaktu telefonicznego (lub za pośrednictwem innych systemów teleinformatycznych), listownego bądź bezpośredniego w przypadku wyraźnego sprzeciwu pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego.
4 .11 . W przypadku wystąpienia sytuacji, w której zachowanie pacjenta wskazuje na to, że z powodu zaburzeń psychicznych może on zagrażać bezpośrednio własnemu życiu albo życiu lub zdrowiu innych osób, bądź nie jest zdolny do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, czemu można zapobiec poprzez niezwłoczną interwencję, podejmowane są stosowane działania z udziałem lekarza – zgodnie z ustawą o ochronie zdrowia psychicznego.


Etap terapeutyczny z bieżącą ewaluacją efektów zdrowotnych oraz modyfikacją diagnoz, celów i planów działań (ewaluacja przez zespół terapeutyczny)


(ewaluacja kliniczna v. ekonomiczna)
(przekazanie opieki między zespołami, placówkami)
przekazywanie opieki między zespołami, podmiotami i instytucjami
przekazanie opieki w całości z koordynacją
przekazanie części opieki z zachowaniem koordynacji
przekazanie koordynacji
włączenie do opieki z zachowaniem koordynacji np. oddział stacjonarny, konsultanci,

ETAP ZAKOŃCZENIA

9 Planowanie wypisu i przekazanie opieki
9.1 typ 2 Gdy użytkownik usług zostaje przyjęty do szpitala psychiatrycznego, przedstawiciel zespołu środowiskowego uczestniczy w obchodach oddziałów i planowaniu wypisów.
9.2 typ 1 Informacja o wypisie z oddziału szpitalnego jest wysyłane do świadczeniobiorcy i wszystkich odpowiednich stron w ciągu 10 dni od wypisu. List zawiera plan:
• Bieżąca opieka w ramach opieki środowiskowej/opieki pooperacyjnej;
• Ustalenia dotyczące sytuacji kryzysowych i awaryjnych, w tym szczegółowe informacje o tym, z kim należy się kontaktować;
• Leki, w tym ustalenia dotyczące monitorowania;
• Szczegółowe informacje o tym, kiedy, gdzie i kto będzie kontaktował się z świadczeniobiorcą w stosownych przypadkach.
9.3 typ 1 Świadczeniobiorcy wypisani ze szpitala są pod opieką środowiskowego lub ambulatoryjnego zespołu CZP  specjalisty ds. zdrowia psychicznego w ciągu 48 godzin od wypisu. Zespół środowiskowy powinien współpracować z zespołem szpitalnym w celu ustalenia szczegółów przekazania opieki, chyba że 48-godzinna obserwacja jest kontynuowana i prowadzona przez zespół oddziału szpitalnego w warunkach domowych.
Wskazówki: Kontynuacja może odbywać się osobiście lub przez telefon. Dokładny czas będzie zależał od potrzeb klinicznych i istnieje polityka zarządzania sytuacjami, w których tak się nie dzieje.
9.4 typ 1 Kiedy świadczeniobiorcy przechodzą do innych form opieki psychiatrycznej z oparciem społecznym, to następuje przekazanie opieki w sposób, który zapewnia, że nowy zespół ma aktualny plan opieki i ocenę ryzyka.
9.5 typ 3 Kiedy świadczeniobiorcy są przenoszeni między usługami środowiskowymi, odbywa się spotkanie, na którym członkowie obu zespołów spotykają się z świadczeniobiorcą i koordynatorem opieki, aby omówić przeniesienie opieki.
9.6 typ 3 Zespoły CZP zapewniają świadczeniobiorcom określone wsparcie w okresie przejściowym, gdy ich opieka jest przenoszona do innego lokalnego zespołu ds. zdrowia psychicznego lub z powrotem pod opiekę lekarza rodzinnego.
Wskazówki: Zespół CZP zapewnia:
• koordynację przejścia;
• Pakiety pomocy w okresie przejściowym;
• Szkolenia dla świadczeniobiorców w zakresie zarządzania przejściami.
9.7 typ 1 Istnieje aktywna współpraca pomiędzy usługami zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży oraz usługami dla dorosłych w wieku produkcyjnym dla świadczeniobiorców, którzy zbliżają się do wieku przeniesienia odpowiedzialności za opiekę między świadczeniodawcami.
Współpraca rozpoczyna się to co najmniej 6 miesięcy przed datą przeniesienia odpowiedzialności za opiekę.
9.8 typ 1 Zespół postępuje zgodnie z protokołem postępowania ze świadczeniobiorcami, którzy wypisują się na żądanie wbrew zaleceniom lekarskim. To zawiera:
• Rejestrowanie zdolności świadczeniobiorcy do zrozumienia ryzyka samowypisania z opieki szpitalnej;
• Wdrożenie planu kryzysowego;
• Skontaktowanie się ze środowiskowymi koordynatorami opieki w celu powiadomienia ich o wypisie na żądanie.

Etap zakończenia z pożegnaniem oraz ewaluacją z  oceną efektu zdrowotnego lub satysfakcji konsumenckiej